คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ง้อ..และหนีเที่ยว
ณ คฤหาสตระกูลคิม
“ตู๊ด...ตู๊ด...”
[ยอบอเซโย...ยองแซงพูดครับ]
“ยองแซง..ฉันคยูจงนะ”
[.............]
“อย่าเพิ่งวางนะ...ฟังผมก่อน”
[แต่ผมไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ]
[ตู๊ด........]
ยองแซงวางสายทันทีพร้อมกับปิดโทรศัพท์โดยไม่ฟังคำอธิบายจากชายหนุ่มเลย
“โธ่เว้ย!!!”
คยูจงสบถออกมาด้วยความอัดอั้นพร้อมกับโยนโทรศัพท์กับเตียงและนั่งกุมขมับแน่น
เขาจะทำยังไงถึงจะได้เจอยองแซงเขาอยากอธิบายให้ยองแซงเข้าใจเหตุผลว่าเพราะอะไร
ทำไมเขาถึงลืมยองแซง และที่สำคัญตอนนี้ยองแซงเป็นของเขาแล้ว เขาอยากอยู่กับเมียของเขา
มากกว่าใครทั้งหมด ขณะที่คยูจงอยู่ในความคิดของตัวเองห้องของชายหนุ่มถูกเปิดออกพร้อมกับ
ร่างสูงของใครอีกคนที่เดินมานั่งบนเตียงของเขา
“คยูจง..แกไปก่อเรื่องอีกแล้วนะ”
“พี่รู้ได้ไงอ่ะผมยังไม่ได้เล่าเลย”
“ทำไมแกทำแบบนี้ไม่ปรึกษาฉันก่อน”
“ก็ช่วงนี้พี่กำลังยุ่งนี้ครับ”
“จุนนี่ของฉันฝากมาบอกแกว่าต่อไปนี้ห้ามแกไปยุ่งกับยองแซงอีก”
“แต่ยองแซงเป็นเมียผมแล้วนะพี่”
ผมอึ้งกับมานจริงๆ ไอ้นี้มันเร็วจริงๆสุดยอด น้องชายใครมานเจ๋งจริงๆ
“แล้วแกจะเอาไง”
“ผมโทรศัพท์ไปหายองแซงไม่ยอมพูดและปิดเครื่องหนีผม”
“ใจเย็นๆก่อนฉันขอเวลาคิดหน่อยนะ”
“เออ!ฉันลืมถามแก ตกลงยองแซงคือแฟนเก่าแกใช่ไหม?”
“ครับ”
“แล้วแกบอกเขาหรือเปล่าว่าเพราะอะไรแกถึงจำเขไม่ได้”
“คือ...แต่ผมพยายามอธิบายแต่ยองแซงไม่ฟัง”
“แกบอกเค้าตอนที่แกปล้ำเค้าแล้วใช่ไหม”
ฮยอนจุงถามคาดคั้นน้องชายที่ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง เมื่อได้คำตอบคือความเงียบยิ่งทำให้
ร่างสูงแน่ใจว่าน้องชายเขามันต้องไปดักเอาตัวยองแซงไปบ้านหลังนั้นแน่นอน
“ตอนนี้แกต้องรอสักพัก..ให้ยองแซงเย็นลงกว่านี้นะ”
“แต่ผมทนอยู่แบบนี้ไม่ไหวนะพี่”
“แกใจเย็นๆเรื่องแบบนี้ต้องใช้เวลา”
“ฉันไปนอนก่อนนะ”
ฮยอนจุงตบบ่าให้กำลังใจน้องชายของเขาที่หน้าตาตอนนี้มันท้อแท้เหมือนหมาหลงทางจริงๆ
แต่ตอนนี้เขาก็ยังไม่มีวิธีที่จะช่วย เพราะตัวเขาเองก็เพิ่งได้ฮยองจุนมาเป็นคนรักจึงไม่อยากให้
คามรักของเขามีปัญหากันเพราะน้องชายของเขา แต่จะทำยังไงดีเขาเองก็ไม่อยากเห็นน้องชาย
เพียงคนเดียวของเขาเป็นแบบนี้เช่นกัน ร่างสูงเดินคิดเรื่องของคยูจงมาจนถึงห้องตัวเอง
พร้อมกับถอนหายใจหนักๆๆ
“เฮ้อ...”
คยูจงยังคงนั่งอยู่ท่าเดิม ตอนนี้เขาไม่รู้จะทำยังไงดี เขาอยากปรับความเข้าใจกับร่างบาง อยากจะ
ขอโทษที่ฉวยโอกาสและอธิบายให้ร่างบางเข้าใจเรื่องเมื่อสี่ปีก่อน ตอนนี้เขารักยองแซงมาก
กว่าเมื่อก่อน เขาปิดไฟล้มตัวลงนอนแต่ก็นอนไม่หลับนอนลืมตาในความมืดได้แต่นึกถึงใบหน้า
ของยองแซงที่มีแต่น้ำตาเต็มใบหน้าสวย
บ้านยองแซง
“ตู๊ด..ตู๊ด..”
[ยอบอเซโย..จองมินครับ]
“อาจองมินฮะ”
[มีอะไรเหรอยองชิม]
“คือว่าผมอยากไปเที่ยวต่างจังหวัดสักหน่อย”
[อ๋อ..ได้สิแล้วเราจะไปกับใครเหรอ?]
“เออ...คนเดียวฮะ”
[อาไปเที่ยวเป็นเพื่อนไหม]
“ไม่ดีกว่าฮะ..และที่สำคัญอาต้องไปทำเรื่องขอคิบอมแต่งงานไม่ใช่เหรอฮะ และต้องไปจด
ทะเบียนที่ต่างประเทศไม่ใช่เหรอ”
[แต่อาเป็นห่วงเรานะยองชิม ]
“อาฮะ..ผมโตแล้วนะฮะ ผมรู้ว่าอารักผมเหมือนลูกแท้ๆ”
[งั้นเอาอย่างนี้นะยองชิมเดี๋ยวอาจะโทรไปหาฮยองจุนให้ไปเป็นเพื่อนดีกว่า]
“แต่ว่า...”
[หยุดเลยนะยองชิมหลานรัก]
“ครับอา”
ไรเตอร์มาอัพให้อ่านก่อนนะค่ะ
ม่ายรู้ว่าจะสนุกหรือเปล่า
แต่ก็นั่งแต่งมานสดๆเลยค่ะ
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกท่านที่คอยติดตามนะค่ะ
ไรเตอร์รักรีดเดอร์ทุกท่านนะค่ะ
ความคิดเห็น