ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Inazuma::Summer] Sonnenblume อลเวงสลับหัวใจของคุณพระอาทิตย์

    ลำดับตอนที่ #2 : Summer Love :: Past 1 [ เจอกันอีกครั้ง ]

    • อัปเดตล่าสุด 18 ต.ค. 57


     Summer :: Sonnenblume

    Past 1 [ เจอกันอีกครั้ง ]

     

    [ Nuttsuki Talk ]

    หน้าที่ของเพื่อนที่ดีคือเชื่อใจ....

    ฉันท่องประโยคเดิมซ้ำๆในหัวสมอง พยายามเชื่อใจมิยูกิ มันคงไม่เป็นดั้งที่ฉันคิดหรอก

    อยากไปพิสูจน์ที่ห้องพยาบาลนะ...แต่...

    ถ้าเจอกับหมอนั้นจริงๆล่ะ?....

    “นัตสึฮาระ!!!”เสียงตวาดลั่นดังสนั่น

    “คะ...ค่ะ”ฉันว่าก่อนจะตกจากเก้าอี้

    พลั่ก!!

    5555”มาพร้อมกับเสียงหัวเราะของคนในห้อง

    อับอายที่สุด....

    “เหม่ออะไรห่ะ!!”อาจารย์ตวาดใส่ฉันต่อ...

    “ไม่ได้เหม่อค่ะ(แค่คิดอะไรเพลินๆ)”ฉันว่าไป ฉันไม่ใช่เด็กชอบเถียงอาจารย์นะ...

    “งั้นตอบข้อนี่สิ..”อาจารย์ว่าแล้วชี้ไปที่กระดานกับข้อที่เขียนไว้

    ฉันยืนอึ้งทึ่งสุดๆกับข้อที่อาจารย์ถาม

    มันคำถามอะไร???

    แน่ใจนะว่าเป็นของชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายปีหนึ่ง...

    ติง..ติ้ง

    อ๊อดบอกเวลาพักดังขึ้น...

    รอดไป...

    “นี่ยัยหน้าร้อน ไปซื้อของให้หน่อยสิ..”ยัยผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาใช้ฉัน

    เมื่อกี้ว่าฉันว่าอะไรนะ??

    “อยากได้ก็ไปซื้อเองสิ..”ฉันว่า “เอ๋...หรือว่าเจ๊ไม่มีมือมีเท้าเหรอค่ะ” พูดประชดหน่อยๆ

    “กริ๊ด!! ยัยหน้าร้อนขวางโลกว่าฉันว่าอะไรนะ!!

    “นอกจากเจ๊ไม่มีมือมีเท้าแล้ว หูหนวกด้วยนะค่ะเนี่ย อืม...ฉันว่าไปเช็คสมองด้วยเถอะนะค่ะ” ฉันพูดไปเป็นชุดก่อนจะรีบเดินออกมาให้ห่างจากที่เกิดเหตุ

    สะใจ...

    ฉันเดินออกมาเรื่อยๆ มาสูดอากาศบริสุทธิ์ยามกลางวัน(?)

    ให้ตายสิแค่ชื่อแปลว่าฤดูร้อน ก็ถูกเอาไปล้อได้ ยิ่งตอนตกจากเก้าอี้ แม้..........พระเจ้าแกล้งกันชัดๆ!

    พลั่ก!!

    ชนคนจนได้...ไม่น่าเดินเพลินเลย...

    “ขอโทษนะ เอ๋! หายไปไหน?”ฉันยืนงงตรงหน้าบันได คนที่ฉันชนหายไปไหนล่ะเนี่ย?

    “โอ๊ย”เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นฉันมองลงไป เฮ้ย! นี่ฉันชนคนจนตกบันไดเลยเหรอ??

    “ขอโทษนะ ไม่เป็นอะไรใช่ไหม??”ฉันเข้าไปพยุงผู้ชายผมสีน้ำเงินคนนั้นขึ้นก่อนจะพาเดินไปที่ห้องพยาบาล...

    ถึงแม้จะกังวลก็เถอะ...

    .

    .

    “ไม่เป็นไรมากหรอกนะยูคิมูระแค่ห้ามเดินประมาณ2-3วันเท่านั้นแหล่ะ”ครูห้องพยาบาลว่าก่อนจะจัดแจงให้ยูคิมูระไปนอนบนเตียง ฉันเดินตามไปก่อนจะนั่งเก้าอี้ข้างๆ

    “ขอโทษนะ...”

    “ไม่เป็นไรหรอกน่า..มิยูกิ”เสียงขัดขึ้นมาจากเตียงข้างๆ

    มิยูกิ?

    ฉันตัดสินใจเปิดม่านแหวกเข้าไป

    “ไม่นะไทโยคุง ถ้าไม่พักเดี๋ยวก็แย่หรอก”มิยูกิว่าก่อนจะดันให้ไทโยนอนลง

    คงยาก...หมอนั้นมันดื้อ

    คิดอะไรเนี่ย! ฉันลืมเรื่องหมอนั้นไปหมดแล้วนี่

    ตอนนี้ที่อยากจะพูดคือ...

    “มิยูกิ!”ฉันตะโกนให้แค่พวกเราได้ยิน มิยูกิหันขวับ พร้อมกับหมอนั้น

    “ไง นัทสึกิเจอกันอีกครั้งนะ”หมอนั้นว่าแล้วยิ้ม

    อยากจะบ้าตาย!

    ------------------------------------------

    THE ORA

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×