คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ปราสาทพลังทั้ง11(100%+RE)
_______________________________________________________________________________________
เช้าอีกวันที่สดใสบนโลก
และเป็นวันเปิดภาคเรียน...
เด็กสาวเด็กหนุ่มพากันเดินเข้ามาในโรงเรียนแห่งหนึ่งที่ได้รับการขนานนามว่า..
โรงเรียนแห่งปีกสวรรค์..อินคาร์เน่ อีเลฟเว่น..
แอ๊ด
ประตูที่ถูกปิดตายเป็นเดือนเริ่มเปิดออกพร้อมกับเด็กหนุ่มเด็กสาวที่พากันเดินเข้าไป..
แต่ยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่ยังไม่เดินเข้าไป..
ก็จะให้เดินไปทำไมล่ะในเมื่อคนเยอะแบบนี้??
“พวกเธอไม่เข้ากันไปเหรอ..”เสียงของชายผมสีน้ำตาลที่ดูๆน่าจะเป็นครูสอนวิชาพละว่า..
“คือรอคนไปก่อนนะค่ะ..”หญิงสาวที่ใส่ผ้าคลุมสีแดงคนเดียวในกลุ่มว่า..
“งั้นก็ตามใจนะ”ครูคนนั้นว่าก่อนจะฝ่าวงล้อมของนักเรียนคนอื่นและพยายามเข้าไปในโรงเรียน
ผ่านไปสักประมาณสิบนาที บัดนี้การที่นักเรียนแออัดกันเมื่อกี้เริ่มหายไปเหลือแต่เพียงความว่างเปล่า..
เด็กสาวเด็กหนุ่มกลุ่มนี้กับไม่สนใจในสภาพใกล้ตัวหรือจะพูดลากันสักคำแต่เดินกันไปคนละทิศคนละทาง..
เวลาในตอนนี้ก็ถึงเวลาที่น่าเบื่อมากๆคือการโดนเทศน์(ที่จริงก็เป็นการอธิบายนั้นแหล่ะแต่พูดนานและน่าเบื่อคนในโรงเรียนนี้จึงเรียกแบบนี้//คิล)
และแล้วเวลาอันแสน..รอคอยก็มาถึง คือเวลาเลิก
“เอาล่ะครับหมดเวลาอภิปราย(เขียนงี้เปล่า//คิล)แล้วนะครับขอให้นักเรียนทุกคนไปสอบเพื่อเข้าหอนะครับส่วนนักเรียนที่มีรายชื่อดังนี้อยู่ก่อนนะครับ”เสียงของครูผู้ชายคนหนึ่งว่า..
“คนแรก สึตะวารุ มิกิ”เมื่อฟังจากรายชื่อดังนั้น สาวผมแดงคนหนึ่งจึงยืนขึ้นแล้วเดินไปพร้อมกับกระเป๋า(ที่ได้คืนมาจากโจร//คิล)สัมภาระของตัวเอง
“คนต่อไป สึตะวารุ คิริ”คราวนี้หญิงสาวที่หน้าเหมือนกับสาวคนแรกผิดกันแค่แววตาและสีผมเท่านั้น ก็เดินไปพร้อมกับในมือที่ถือของไว้ข้างเล่นเกมข้าง(ทำไปได้//คิล)
“คาไซ โชว์เมย์”ชายผมทองคนหนึ่งที่ได้ยินชื่อตัวเองจึงเดินออกจากฝูงชน
“มิราอิ คิเซกิ”เมื่อฟังดังนั้นชายหนุ่มผู้หน้าหวานก็เดินออกมาพร้อมสัมภาระของตัวเอง
“ฮิมาวาริ ยูฮิ”หญิงสาวผมสีน้ำตาลพร้อมกับตาสองสี เดินออกมาพร้อมกระต่ายที่อยู่บนหัวของตัวเอง
“โอตะ ไคยะ”ฟังดังนั้นเสร็จชายหนุ่มผู้มีใบหน้าเย็นชาก็เดินออกไป
“โอตะ ไอริส”มันต้องมีคนสงสัยบ้างแล้วล่ะเล่นเรียกกันเกือบทั้งตระกูลนักเรียนบางคนที่อยากรู้ก็พยายามชะเง้อมองแต่ไม่ติดว่ามีสายตาอันดุร้ายของครูตั้งสองคน(สึรุกิ กับ ซานาร์คนั้นเอง//คิล)
“โชเนน เบสึโตะ”ฟังแบบนั้นเสร็จ ชายคนนึงก็เดินออกไปด้วยถ้าทีเก๊กจนน่าหมั่นใส้
“ซารุวาตาริ คิเคียวนะ”ฟังดังนั้นสาวหนูน้อยหมวกแดง(??)ก็เดินออกไปพร้อมกระเป๋าสีฟ้าที่ไม่เข้กับผ้าคลุมอย่างแรก
“วีต้า คาลอสซ่า”หญิงสาวผมม่วงที่ไม่ยอมเดินไปแต่ยกมือจนคนอื่นสงสัย..
“มีอะไรรึเปล่าคาลอสซ่า”ครูคนที่เรียกชื่อถาม
“คือวีต้าเขา..”หญิงสาวผมทองทำท่าจะพูดแต่ก็ถูกสายตาของหญิงผมม่วงทำให้ไม่สามารถพูดอะไรออกมา
“เขาอะไรเหรออะฟุโระ”ครูคนนั้นหันมาถามสาวผมทอง
“ขาแพลงค่ะ”แถสดสะเลยจะได้จบเรื่อง
“เออ”ครูคนนั้นทำท่าเข้าใจก่อนจะมาอ่านรายชื่อต่อ
“อะฟุโระ เทรุกะ”ฟังจบสาวผมทองก็ยิ้มก่อนจะลากสาวผมม่วงไปด้วย
“คาเซยะ รินโกะ”หญิงสาวผมสีน้ำตาลแดงคนหนึ่งเดินออกมาแต่อาจเป็นเพราะความรีบ(รึเปล่า??)ทำให้เธอสะดุดขาตัวเองแล้วล้มกลิ้ง
“เป็นอะไรรึเปล่า??”ครูคนนั้นถามเมื่อเห็นสภาพของหญิงสาว
“ไม่เป็นไรค่ะ”หญิงสาวผมสีน้ำตาลแดงตอบกลับมา
“สุดท้ายล่ะ อาซากาวะ อาสึสะ”ดูเหมือนว่าเขาคงจะเหนื่อยจากการที่ต้องเรียกชื่อนักเรียนซึ่งมันต้องเช็คไปด้วยและเรียกไปด้วยจึงเหนื่อย หญิงสาวที่ใส่ผ้าคลุมสีขาวเหมือนแม่ชีจึงเดินออกมา
“สุดท้ายที่ไหนเล่าเหลืออีกคนหนึ่ง มิราซากิ มายุ”ครูผู้มีผมสีชมพูว่าก่อนจะเรียกชื่ออีกคน หญิงสาวผมสีน้ำเงินเดินออกมาจากฝูงชน
ตอนนี้พวกเขามองหน้ากันประมาณว่า
เราไปทำผิดอะไรไว้นะ
“ตามมา”ครูผู้เรียกชื่อว่าก่อนจะเดินนำไปจนถึงปราสาทที่มีป้ายข้างหน้าเขียนว่า หอพลังทั้ง11
มันเกินหอแล้วล่ะ
ความคิดของพวกนักเรียนที่ถูกเรียกเมื่อมาเห็น
“นี่คือหอของพวกเธอ ส่วนเรื่องห้องไปเอากุญแจจากนู้นได้เลย”ครูคนนั้นว่าและอธิบายก่อนจะชี้ไปที่หุ่นยนต์ที่ใสเหมือนน้ำแข็ง
ทุกคนในที่นี้ไปติดต่อเจ้าหุ่นยนต์ตัวนั้นก่อนจะเดินมาที่ห้องนั่งเล่น..
แปะๆ
เสียงปรบมือของหญิงสาวสวมผ้าคลุมสีแดงดังขึ้น
“แนะนำตัวหน่อยนะฉันซารุวาตาริ คิเคียวนะ จ้า เรียกว่าคิเคียวก็ได้”คิเคียวว่าอย่างร่าเริงและแนะนำตัว
“เค้ายูฮินะยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคน”ยูฮิว่าอย่างร่าเริงแต่มากกว่าคิเคียว
“คิเซกิครับ”คิเซกิว่าและยิ้มให้
“โชว์เมย์”โชว์เมย์แนะนำแค่ชื่อของตัวเอง
“อาสึสะเจ้าค่ะ โยโรชิคุนะเจ้าค่ะ ทุกท่าน”อาสึสะว่าอย่างนอบน้อม
“คาเซยะ รินโกะค่ะ”รินโกะว่าก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนโยน
“วีต้า/เทรุกะ”วีต้าและเทรุกะแนะนำตัวพร้อมกัน
“มายุค่ะ”มายุว่า..
“ไอริสส่วนนี่ไค”ไอริสว่าและผายมือไปทางน้องของตน
“ฉันมิกิและน้องฉันคิริ”มิกิว่าและชี้ไปทางคิริ
“ครบแล้วใช่ไหม”คิเคียวว่าอย่างยิ้มแย้มก่อนที่สายตาจะไปเห็นบุคคลอีกคน..
คิเคียวเดินไปทางผู้ชายคนนั้นก่อนจะ..ไปแกะหูฟังนั้นและกระชากมันออกมา
ทำให้สายตาอันเยือกเย็นหันมามองทางเธอ
“เอาคืนมา..”
“ไม่”คิเคียวตอบเสียงหนักแน่นตอนนี้คนอื่นๆกำลังมองศึกที่กำลังจะรุนแรงขึ้นในไม่ช้า
“เอาคืนมา”ฝั่งนั้นย้ำคำเดิมซ้ำๆ
“ไม่จนกว่าจะพูดชื่อตัวเอง..”คิเคียวว่า..
“โชเนน เบสึโตะ หมดธุระแล้วก็ไสหัวไปและเอาคืนมาด้วย”เบสึโตะว่าทำให้เส้นความอดทนที่ไม่น่าจะมีของคิเคียวขาด
“อยากได้คืนนักใช่ไหมไปเอาเองล่ะกัน”คิเคียวว่าแล้วโยนหูฟังนั้นออกนอกหน้าต่าง..
“ยัยทึ่มเอ้ย!”เมื่อคิดคำด่าอื่นไม่ออกจึงว่าเธอแบบนั้น
“ไม่ได้ทึ่มโว้ย!”คิเคียวตอกกลับ
“ของใคร??”เสียงของบุคคลที่สามว่า เธอถ้าจำไม่ผิดคือผอ.โรงเรียนนี้ ในมือของเธอถือหูฟังที่คิเคียวพึ่งโยนลงไป
กรรมแล้วไง..
เสียงนี่ผุดขึ้นในความคิดของผู้มองมวยและคิเคียว
“ถ้าไม่มีฉันจะเอาไปทิ้งเอง”เมื่อพูดดังนั้นจบผอ.ก็เอาไปทิ้งในถังขยะ
“ฝากไว้ก่อนเถอะ”คิเคียวว่า
“ไม่รับฝาก”เบสึโตะว่าแบบออกกวนทำให้คิเคียวเลือดขึ้นหน้า
“แกตาย”คิเคียวว่าและเอาเก้าอี้ฟาดเบสึโตะ
“นี่ค่ะกุญแจ”หุ่นยนต์ตัวนั้นเข้ามาและยื่นกุญแจให้ก่อนจะพูดว่า
“อย่าทะเลาะกันจะดีกว่านะค่ะเพราะว่าถ้าคุณสึรุกิมาเห็นเข้าโดดลงโทษแน่ค่ะ”หุ่นยนต์ตัวนั้นว่าแล้วเดินออกไปตอนนี้แต่ละคนก็หยิบสัมภาระของตัวเองและขึ้นห้อง
___________________________________________________________________________________
บางคนสงสัยว่า..สึรุกิมาไง คำตอบคือ..สึรุกิเป็นครูผู้คุมกฏของหอนี่(แต่ไม่ใช่ผู้ดูแล)
ตอนนี้ทำไมมันคล้ายของคุณ เดจังหว่า เอาน่าเนอะอย่าใสใจ
ความคิดเห็น