คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : คุณว่าผม...'ร่าน'...มั้ย::อดีตที่ลืมไม่ลง::ต่อ SF
1ปีที่แล้ว
"ยัย ลี ดงแฮ!!!...ตื่นขึ้นมาไปโรงเรียนเดียวนะ...แกต้องไปกับฉัน ฉันบอกให้แกตื่นไงยัยเด็กไม่มีพ่อไม่มีแม่!!!"ร่างเพียวๆ ดึงดันให้ร่างบางที่นอนอยู่กับฟูแข็งๆ ห้องรกๆน่ากลัวยิ่งกว่าห้องผีสิ่งซะอีก ไม่รุว่าห้องนอนหรือห้องโคดผีสิงกันแน่....
"อืม...แต่วันนี้พี่ไม่มีเรียนนะ...พี่จะไปทำไมอ่า คนจะนอนอย่ายุ่งซิ"ร่างบางพูดอย่างงัวเงียๆอยู่เลย
"แกๆๆ...แกกล้าขัดคำสั่งฉันใช่มั้ยดีฉันจะฟ้องคุณแม่!!!"ร่างเพียวๆเดินเปิดประตูปังเดินออกไป
'หึ...คงต้องโดนอีกแล้วแน่ๆเลยลี ดงแฮ'ร่างบางคิดในใจ
ด้านร่างเพียวๆ
"คุณแม่ๆๆๆ...ลี ดงแฮมันไม่ยอมไปโรงเรียนกับหนูอ่า..คุณแม่ต้องไปจัดการมันนะคะ..."
"เจสสิก้าลูกแม่ก็..ลูกขอมา แม่ก็จัดให้ใครก็ห้ามขัดใจเจสสิก้าสุดสวยของแม่"
ปัง!!!
"ลี ดงแฮ..ลงมานี้เดียวนี้นะ เดียวนี้กล้าขัดลูกฉันหรอฮะ..."
เพี๊ย!
หญิงวัยกลางเดินมาลากดงแฮลงจากฟูแข็งๆแล้วลงไม้ลงมือ...
มือด้าน- -*กระทบเข้ากับแก้มใสๆเข้าอย่างแรงแล้วหลายรอบจนแก้มใสๆอมชมพูตอนนี้กลับม่แต่รอยนิ้วมือแดงๆ เลือดซิบมุมปากบ่งบอกถึงความรุนแรงTT
"เจสไปเอาไม้มาลูก!..."หญิงวัยกลางสั่งไม่นานนักเจสสิก้าก็เอาไม้เรียวให้คุณแม่
"ผมขอโทษฮะ...ฮึก..ผมๆจะไปกับน้องเจสฮะ....ผมไปแล้วๆ...อย่าตีผมเลยนะฮะ..."มือเล็กของดงแฮ...กลับจับไม้เอาไว้
"หึรู้ตัวก็ดี...หัดจำไส่หัวไว้ได้อย่าขัดคำสั่งลูกฉัน!!!..."
เพี๊ย!
"จำไว้ได้วันหลังถ้าแกขัดแกโดนดีแน่..."ไม้เรียวถูกฟาดลงกับต้นขาเรียวๆของดงแฮทำให้เกิดรอยแดงๆ หญิงวัยกลับใช้นิ้วจิ้มที่ขมับใสแรงพลักแรงๆ...ดงแฮรู้สึกปวด ปวดหัวไปหมด น้ำตารินไหลอย่าหนีออกไป โดนตบตีลงไม้ลงมือแบบนี้ทุกวันไม่มีวันไหนที่ไม่โดน...
"รีบๆอาบน้ำแต่งตัวซะ...ยัยโง่!!!"เจสสิก้าพูดจบก็เดินตามแม่ออกไป
วันนี้ทั้งวันโดนทั้งเจสสิก้ากับเพื่อนๆของเธอแกล้ง ไม่ว่าจะเป็นขังไว้ในห้องน้ำของโรงเรียนบางละ ไม่เว้นแม้แต่อาหการกลางวันก็ถูกเทลงพื้นหมด...ดงแฮไม่เข้าใจทำไมต้องแกล้งกันด้วย ดงแฮทำอะรัยให้หรอ...(สวยกว่าเจสมั้ง มันเลยแกล้งหมวยอย่าคิดมากนะคนสวยก็งี้แหละ- -* 555+)
หลังจากหลับมาจากโรงเรียนก็ถูกใช้งาน ซักผ้า- -* หุงข้าว- -*เช็ดฝุ่น-o- เห็นแค่นี้ดูจิ๊บๆ แต่ดงแฮกลับโดนแกล้ง ซักผ้า เจสสิก้าเอาน้ำยาล้างห้องน้ำแอบเอามาใส่ในเสื้อผ้าคุณแม่ ทำให้สีตก- -* โดนคุณแม่ตีอีก หุงข้าว คุณแม่กับเจสก็ทำให้ไฟฟ้ารั่ว ทำให้ไฟดูดนิ้วดงแฮแดง ชาไปหมดทั้งมือ เช็ดฝุ่น เจสสิก้าก็ยังคงแกล้งอีก ไม่ว่าจะเช็ดบันไดเจสก็แกล้งทำเดินไม่เห็นเยีบดนิ้วเรียวๆของดงแฮอย่างแรง
กลางดึก
ร่างบางๆตัดสินใจสพายกระเป๋าแอบออกไปข้างนอก
กลางดึกแบบนี้จะไปไหนดีละเนี่ยเศร้าจิงเลยลี ดงแฮ แกมันโง่เง่าที่สุดเลยอ่อใช่บ้านซองมินไง แต่ฉันยังไม่เคยไปเลยไม่มีโทรศัพท์ด้วย เฮ้อ~
ขาเรียวๆทั้งสองข้างเดินมาถึงป้ายรถเมย์เกิดอาการมึนหัวเล็กน้อยจากนั่นสติก็ดับวูวไปเลยคงจะเป้นเพราะไม่ได้กินข้าวกินน้ำแถมยังโดนทุบตี โดนแกล้งสาระพัด
ทำให้เป็นลมแต่ร่างกายที่อ่อนบั๊วเปียกอยู่ก็มีคนมาพยุงเอาไว้ได้ทัน
-------------------------------------------------------------------------------------
ห้องนอนสี น้ำเงินคราม ไฟส่องแสงผ่านเข้าตาดงแฮทำให้ร่างบางต้องตื่นขึ้นมา งงกับสภาพตัวเอง
เสื้อยืดสีขาวกับบล็อกเซอร์ตัวเล็กๆทำให้เห็นรอยแผลที่ถูกแม่เลี้ยงตีแต่ดูเหมือนมันจะดีขึ้นรอยแผลที่แดงช้ำเป้นจ่ำๆ ถูกทาด้วยยาหม่องอย่างดี
กลิ๊ก!
เสียงลูกบิดประตูถูกเปิดออกชายหนุ่มรูปร่างดีผิวขาวหน้าจีนๆ ผมสีดำถูกซอยอย่างดี
"อ๊ะ...คุณตื่นแล้วหรอแล้วโดนใครซ้อมมาละคับ...ทั้งตัวมีแต่รอยช้ำไปหมด"
"...ฉัน..ชั่งมันเถอะแต่ว่าฉันเป็นรัยไปหรอฮะ..."ร่างบางเอ่ยถาม
"หึ...ไข้ขึ้นนิดอะคับผมคิดว่าคุณน่าจะเป็นลม โชคดีนะคับที่ผมคับรถผ่านไปพอดี เห็นคุณเดินเซๆพอเข้าไปคุณก็เป็นลมไปพอดีเลย...อ่อ ผมชื่อ ฮันคยอง เรียกฮันเกิงก็ได้นะคับ ผมเป้นคนจีน แต่ก็พูดเกาหลีได้^^"ชายหนุ่มยิ้มให้ร่างบาง
"อ่อ ฮะ ผมชื่อ ลี ดงแฮ..."
"ดงแฮถ้าคุณยังไม่มีที่ไปอยู่กับผมก่อนก็ได้นะคับ ชามข้าวต้มเนี่ยผมทำมาให้อร่อยนะคับ..."ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้ๆแล้ววางถาดยกชามข้าวต้มให้
"โห!...ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ฮะขอบคุณนะฮะผมทำงานบ้านได้ทุกอย่างเลยนะฮะเพื่อชดใช้ตอบแทนบุญคุณให้คุณฮันเกิง"
"ไม่ต้องหรอกคับ...อย่าเรียกคุณเลยนะคับเรียกฮันเกิงดีกว่านะคับ!...มาผมป้อนให้ดีกว่าดงแฮจุได้ทานยาพักผ่อน^^"ร่างสูงยิ้มให้อีกแล้วรอบที่180แล้วนะ
'เขิ๊ลทำไมอ่าดงแฮ เค้าก็แค่ยิ้มให้เฉยๆเองนะ อย่าเขิ๊ลซิ'ร่างบางคิดในใจพร้อมกับยิ้มไปด้วย
"เป็นอะรัยหรอคับหรือว่าไข้ดงแฮขึ้น หน้าแดงใหญ่เลย..."ฮันเกิงถาม
"เอ่อปะ..เปล่าฮะดงแฮว่าดงแฮกินเองดีกว่านะ..."ร่างบางคว้าข้ามข้าวต้มตักเข้าปากทันที
"อ๊าก!..มันร้อนๆอ่าTT"(- -* ร้อนอะดีแล้วแก้เขิ๊ลหมวยเอ๋ย-*-)
"หึหึ...ซุ้มซ่ามจิงเลยมาๆผมป้อนดีกว่า"ร่างสูงนั่งลงกับเตียงก่อนเอาข้าวต้มตักแล้วก็เป่าให้(เป็นอะรัยที่หวานมากเลย^^ แต่ไรเตอร์คิเฮดีกว่า 555+)
สักพักข้าวต้มก็หมดชาม
"ไม่เอาแล้วฮะ...ดงแฮอิ่มแล้ว"
"หึ..นิ๊หมดชามเนี่ยถือว่าเก่งแล้วนะคับ....อีกคำเดียวเองทานอีกคำนะคับ...จะได้กินยาไง"ร่างสูงพูดดงแฮเลยย้อมอ้าปากทานอีกคำจนหมด ยาเม็ดสีขาวที่ร่างสุงเอาให้อยู่ในกำมือดงแฮอยู่นานทำให้ฮันเกิงต้องถาม
"เป้นรัยหรอคับ....ทำไมไม่กินยาละคับ"
"มะ..มันขมดงแฮไม่ชอบอ่า.."ร่างพูดออกมาหมดทำให้ร่างสูงขำแทบตาย- -*(น่าขำตรงไหนมิทราบ
- -*)
"55555+....ดงแฮมันไม่ขมหรอกคับทานเถอะนะจะได้หายไงคับ คิๆ..."
"งืม อย่าหัวเราะซิฮะ..."
"โอเคคับๆๆ...ผมไม่ขำแล้วทานเถอะนะอดทนหน่อย เฮ้อ~ ถ้าผมรู้จักคุณนานกว่านี้คงทำแบบนั่นได้ซิเนอะ..."
"วะ...ว่ารัยนะฮะ..."ร่างบางถามอีก- -*
"อ่อ...ผมบอกว่าผมน่าจะหายาน้ำให้ดงแฮ เอาเป้นว่าอดทนหน่อยนะคับทานเถอะคับจะได้นอนวันนี้คุณนอนห้องผมไปก่อนนะคับผมจะออกไปนอนที่โซฟา"
"อย่าเรยฮะ...ดงแฮไปนอนที่โซฟาเอง...."ร่างบางพูด
"อย่าเลยคุณนอนเถอะคับ...ผมไปแล้วนะอย่าลืมกินยาละคับ.."ร่างสุงเดินออกไปโดยไม่ลืมถือชามข้าวต้มออกไปด้วย
ร่างบางนั่งยิ้มอยู่คนเดียวแต่ก้ต้องทนกินยานั่น
'รอยยิ้มนั่นทำไมชอบทำฉันใจละลายนะ....'ร่างบางคิดในใจ- * -
ร่างบางล้มตัวลงกับเตียงแต่ก็นอนไม่หลับ คงเพราะหลงในรอยยิ้มของฮันเกิงแล้วมั้ง
1:12:25
นาฬิกาบอกว่าว่าตีหนึ่งสิบสองนาทีแล้วแต่ร่างบางก้คงยังไม่หลับ ร่างบางๆลงจากเตียงแล้วค่อยๆเปิดประตูออกไป
พบร่างสูงนอนอยู่บนโซฟาคดตัวดุก็รู้ว่าคงหนาวโซฟาก้ออกจะใหญ่กลับนอนคดตัว ร่างบางเดินเข้ไปในห้องเพื่อหาผ้าห่มแต่ช่วยไม่ได้อะมันมีผืนเดียวที่เตียงร่างบางเลยไปเอาผ้าห่มจากเตียงมาห่มให้ร่างสูงที่นอนหลับอยู่
ดงแฮนั่งลงข้างๆก่อนจะมองใบหน้าคมๆของฮันเกิง ....จะว่าไปเค้าก็อ่อนโยนดีนะ....นายอย่าทำให้ฉันรักนายละฮันเกิง....นายยิ้มนายชอบทำให้ใจของฉันมันละลาย...นายปีศาจ!...ร่างบางยิ้มให้กับความคิดของตัวเองก่อนจะขึ้นนอนนอนข้างๆร่างสูง
"อืม...."ต้นแขนของฮันเกิงพาดมาที่ลำตัวของดงแฮแล้วดึงเข้าไปกอดเฉยเลยแต่คนในอ้อมกอดดูเหมือนจะเขิ๊ลมากๆแน่ๆเลยซุกเข้ากับหน้าอกแกร่งทันทีเลย(>///<ไรเตอร์เขิ๊ลแทนอ่า)
'นายปีศาจ อย่ากอดฉันแรงซิ...นายคงจะติดหมอนข้างแน่ๆเลย><'ร่างบางคิดในใจอยุ่พักจากนั่นก็เผลอหลับไป
แต่ดูเหมือนอีกคนจะจงมากกว่านะ
'...นางฟ้าตัวน้อย...เธอน่ารักจิงๆเลยนะ ดงแฮ...ฉันสัญญาจะดูแลดงแฮให้ดีนะ ฉันสัญญานางฟ้าตัวน้อย...'ร่างสุงคิดในใจก่อนจะยิ้มให้กับคนในอ้อมกอดแล้วก็เผลอหลับไปเหมือนๆกัน
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อ่าไรเตอร์อยากแต่งSF แต่งเลยดีกว่า
555
:: SF เป็นแฟนกันมั้ย::
แต่ต้องเม้นให้ก่อนนะ
ความคิดเห็น