คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แรง ?...
"ไม่ต้องร้องไห้นะ...คุณภรรยา...เฮียเกิงของดงแฮอะเค้าอาจจะไม่ได้รักดงแฮจริงๆก็ได้...แต่ผมนี้ซิ...ผมรักดงแฮนะ...รักตั้งแต่ที่ฮันเกิงเอารูปให้ดูแล้ว...ต่อไปนี้ผมสัญญานะว่าจารักดงแฮ ถึงดงแฮยังจะรักฮันอยู่ เวลายังมีไว้ให้พิสูจน์นะ...แต่คุณสามีดุนะ ถ้าคุณภรรยามีครายนอกจากคุณสามี คุณภรรยากับคน คนนั่นต้องโดนเชือดเข้าใจไหม...โอ๋ไม่เอานะ ไมร้อง"ร่างสูงพูดก็ปลอบใจร่างบาง
'อ่อนโยนจัง...อ่อนโยนมากๆเลยทำไมอ้อมกอดของนายนี้มันถึงอุ่นละ>///<กรี๊ด...ไม่ดงแฮรักฮันเกิงไม่ใช่คิม คิบอม'
"ฮึก...ดงแฮไปสัญญากับคุณตั้งแต่เมื่อรัยว่าจะตกลงว่าเป็นคุณภรรยาอะ"ร่างบางพูดไปแบบตรงๆแต่ดูเหมือนปากไม่ตรงกับใจ ยังไม่รู้อีกว่าพูดรัยออกไปแต่การกระทำอะมันบอกว่าดงแฮกอดคิบอมแน่เลย
"จริงอะ...แต่ทำไมคุณภรรยาถึงกอดผมแน่เลยละ"
"ก็นายกอดมา...ดะ..ดงแฮก็กอดกลับซิ..."ดงแฮพูดเสร็จก็กอดคิบอมแน่เข้าไป
"ครับๆๆๆ...คนปากแข็ง เอาเถอะนะอืม ฮันเกิงของคุณภรรยาก็ไม่อยู่แล้วคุณภรรยาเป็นของผมคนเดียวได้ไหม"ร่างสูงพูด
"เอ่อ...คือเป็นของนายคนเดียว หมายความว่าเราต้องมีรัยกันงั้นหรอ ดงแฮคบกันฮันมายังไม่เคยมีรัยกันเลยซักครั้ง นายเป็นแค่มาเฟียแล้วจะให้ดงแฮเป็นของนายไม่ง่ายไปหรอ"
"ยังไม่เคยจริงหรอ..งั้นก็ซะมีนะ เพราะคุณภรรยาอะเป็นของผมตั้งแต่ที่ฮันเกิงยกคุณให้ผมแล้ว"ร่างสูงพูดจบก็ประกบปากดงแฮทันที ลิ้นร้อนๆผัวพันกับดงแฮ ดงแฮเองก็ไม่รู้นะว่าจูบตอบคิบอมตอนไหน ก็อารมมันพาไปนิ จาให้ทำไงละ><
'อ่า...นะ นายอย่าลึกล้ำไปมากกว่านี้เซ่อ๊ากอย่าเลื่อนหน้าไปที่ซอกคอฉันเซ่จาเคลิ้มให้นายแล้วนะ เจ้าบ้า อ่าไม่ไหวแล้วโว้ย!!!'ร่างคิดในใจก่อนจะปล่อยอารมไปตามร่างสูง
ลิ้นหนาคลายความนัวเนียออกลากลิ้นเลียไปตามซอกคอขาวๆ ก่อนที่มือวนๆปลดกระดุมร่างบางออกทีละเม็ดโดยฝีมือคิบอมตอนนี้ร่างกายท่อนบนของดงแฮไม่มีอารายปกปิดเลยซักนิดเผยให้เห็นหน้าอกที่ดูขาวเนีนบของดงแฮ ทำให้ร่างสูงเกิดอยากด่าคนชื่อฮันเกิงซะแล้วซิ
'หึหึ ฮันเอยดงแฮอกจาสวยไปหมด ทำไม ไม่มีรัยกับเธอวะ ชั่งเถอะ ดงแฮนายจาเป็นของฉันแล้วนะ เป้นของ......คิม คิบอม คนนี้คนเดียว'
"อ๊ะๆ ดะ..เดี๋ยวๆ"อยู่ๆร่างบางก้ร้องขึ้นมา
"นะ..นายจะทำรัยอะ"
"หึหึ...เด็กโง่ก็เวลาอยุ่บนเตียงกันคุณภรรยาคิดว่าจะทำรัยละ"คิบอมพูดจบก็ประทับริมฝีปากลงอีกทีแต่ดูเหมือนร่างบางยังไม่พร้อมซะเท่ารัย ดันหน้าอกคิบอมออกทันที
"เอ่อ....คือว่าฉัน...ฉันยังลืมฮันไม่ได้อะ อีกอย่างถ้านายทำฉันฉันอาจจะหลุดปากเป็นชื่อฮันแทน นายอาจโกธรฉัน ฆ่าฉันตายคาเตียงทำไงละ...เพราะงั้นไว้วันหลังเถอะนะ"
"หึ...ก็ได้เอาละ พรุ่งนี้เราจะเข้าพิธีกัน"
"อ่อพิธี...ห๊ะO{}O พะ...พิธีอะรัยนายคงไม่ได้หมายถึงพิธีแต่งงานหรอกนะ"ร่างบางถึงกับอึ้งๆๆๆ
"ปิ้ง ป่อง! ถูกต้องคับเรื่องชุดก็จักการแล้วด้วย...เลยวันพรุ่งนี้ไปใครกล้าจับเธอแม้แต่ปลายเล็บ มันต้องตาย!!!"คิบอมตะโกนออกไป
"เสื้อผ้าอยู่ในตู้นะ....อ๊ะๆๆๆ...ถ้าคิดจะหนีคงยาก ต่อให้คุณภรรยามีปีกก็หนีผมไม่ได้หรอกคับ!~"
คิบอมพูดจบก็เดินออกไปทันที
"อะไรของเค้านะ แล้วฉันไปตกลงตอนไหนเนี่ยว่าจะแต่งงานด้วยอ่า...ฮือๆๆๆ....ตกลงที่นี้สรรค์หรือนรกเนี่ยดงแฮงงแล้วนะ....ห้องบ้าอะรัยใหญ่จิงๆเลย คิดถึงพี่ทงฮวานกับซาซาจังเลย..."ร่างบางบ่นพรึมพรำคนเดียวจนเผลอหลับไปในที่สุด
-----------------------------------------------------------
"ฮ่าๆ พี่ทงฮวาน พี่จะมาช่วยดงแฮแล้วใช่มั้ยพี่ตอบดงแฮซิ"
"อืมใช่แล้วดงแฮที่จะมาช่วยดงแฮออกไปจากที่นี้เองนะ"ร่างของพี่ชายสุดเลิกก้มลงจุฟที่ก้อมเนี่ยนๆของดงแฮ
"ลี ดงแฮ!!!...บังอาจจิงๆเลย ไอ้หมอนี้มันเป็นใคร!...."
"...เอ่อ...คะ...คิบอม คือเค้าคือ พะ..."
"ชู้งั้นซิ ทำไมฉันดูแลเธอไม่ดีพอรึไงถึงต้องไปหาคนใหม่อะ!!! ตัวเองก้มีเจ้าของอยู่แล้ว ยังจะให้ใครมีแตะต้องอีกงั้นซิ ทำไมทนไม่ได้ เลยต้องหาเพิ่มอีกคน งั้นซิ!!!"
เพี๊ย!!!
"ฮึก....ใช่ผัวของฉันมันเลว...ชั่ว!....ปล่อยให้เมียตัวเองอยู่ที่บ้าน เลยต้อง....ตะ..ต้องหาผัวใหม่ไง!!!"ร่างสูงตรงหน้าดงแฮตอนนี้รู้ตัวว่าหวงดงแฮมากๆ โกธรมากจริงๆ
"หึหึ....ฉันเนี่ยทำบุญมาน้อยเนอะ...ถึงต้องมีเมียสำส่อน ร่านไปหาชายอื่นเนี่ย เธอรู้ตัวบ้างรึเปล่าว่าร่าน จำไว้เธอไม่ตายดีแน่ลี ดงแฮ!!!!"
-----------------------------------------
"ไม่ๆๆ...ไม่นะ...อ๊าก!!!"
"นายหญิง นายหญิงเป็นไรคะๆๆๆ นายหญิง"
"แฮ่กๆ....ฉันฝันไปรอหรอเนี่ย...เฮ้อ!..."ร่างบางตื่นเพราะฝันร้ายแท้ๆ
"นายหญิงคะ...คุณชายสั่งว่าให้พวกเรามาปลุกนายหญิงให้ไปอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องคุณชายคะ.."สาวใช้ผมสีดำพูดออกมาอย่างนิ่มนวน
"อ่อ..."ร่างบางเดินลงจากเตียงแล้วเดินตามสาวใช้ไป
ห้องคิบอม
"โอ๊ยนายนิ๊....ด็องบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่แต่งๆๆๆ อะ..ดูปากด็อง ด็องบอกว่าจะไม่แต่งงานกับนายเพราะด็องไม่ได้รักนาย...ประสาทจะกินเพราะนายจิงๆเลยอะ"
"โห คุณภรรยาอ่า อย่าหงุดหงิดจิ๊เดียวไม่ซวยเฮ้ย...สวยนะ"
"....ใช่นิฉันมันแค่...คะ..แค่นางบำเรอของนายนั่นแหละทีเมื่อคืน...ฮึก...นะ นายยังจะ...กับฉันเลยฉันมันก็...ฮึกๆๆ...ตุ๊กตาที่นายจับแต่งตัว ทำตามที่นายสั่ง...ฮึกๆ...ที่จิงนายก้ไม่ได้รักฉันอย่างแท้จริงอะ"ร่างบางปล่อยน้ำตาใสๆไหลพลากออกมาโดยไม่รู้ตัวทำไมกัน เพราะอะไร คิบอมดึงดงแฮเข้าไปกอดทันที
"โอ้ๆๆๆ...ไม่ร้องนะคุณภรรยาก็ๆๆๆ ยังไม่แต่งก็ยังไม่แต่งเอาเป็นว่า...ผมจะพาดงแฮออกไปช็อปโอเคนะ...อย่าร้องซิคับ...ไม่สวยนะ...โอ้ๆๆ ผมขอโทษผมไม่ได้คิดกับคุณภรรยาแบบนั่นเลยนะ....ผมขอโทษที่ไม่นึกถึงคุณภรรยา...โอ้ๆๆๆ"โหคิบอมเอ้ยงานเข้าการเอาใจคนมันอยากขนาดนี้เลยหรอเนี่ย- -*
---------------------------------------------------------------------
ห้างสินค้าหรูที่สุด
หลังจากที่ดงแอหลุดร้องไห้คิบอมก็ทำตามคำสั่งพาดงแฮมาเดินเที่ยว
"นิ๊ๆๆ...ฮยอกแจนั่นคิม คิบอมแฟนนายไม่ใช่หรอ.."ร่างเล็กชี้ให้ดู
"จุนซูนายจะบ้าหรอเมื่อคืนคิบอมยังบอกว่าวันนี้ไม่ว่างต้องไปต่างประเทศนะจะมาเดินแถวนี้ได้ไงกัน"
"แต่ฉันไม่ได้ตาฟาดนะ...คิบอมเดินอยู่กับใครก็ไม่รู้อ่า น่ารักมากๆเลย ไม่ๆๆๆ...น่ารักกว่าแกอีก"ฮยอกแจเด็กหนุ่มน่ารักแฟนของคิบอมเมื่อได้ยินที่เพื่อนตัวเองพูดก็หันไปมองทันที คิบอมใสหมวกสีทำ เสื้อยืดกับกางเกงยีนเดินจับมืออยู่กับใครบ้างคนน่ารักจริงๆ ร่างบอบบางแก้มอมชมพูปากบางๆแต้มชมพูนิดๆ กางเกงสีขาวขาสั้นไม่มากนักกับเสื้อสีขาว ผมสีน้ำตาลประบ่า
"จุนซูยัยนั่นมันเป้นใคร...เธอรู้มั้ย"ฮยอกแจหันมาถาม
"...จะไปรู้หรอแกนิ๊ยังไง-*- ก็ตามไปดูซิ"ฮยอกกับจุนซูเรียกเดินออกไปแล้วตามสองคนนั่นไปติดๆ
จนกระทั่ง
"คิบอม...ดงแฮอยากเข้าห้องน้ำแล้วอ่า..."ร่างบางทำหน้าเหมือนปวดมากๆ
"ไปซิคับ เดียวผมพาไป....เดียวผมรออยู่ข้างนอกนะ...รีบออกมาละคิดถึง"คิบอมป้ายความหวานให้ดงแฮ ดงแฮแทบอ้วกเลย
"แค่กๆ...เลียน!...รอแปปนะ"ร่างบางก็เดินเข้าห้องไปแต่แปลกใจมากๆเลยทำไมห้องน้ำเงียบๆ แถมไม่มีคนเลยร่างบางไปสนใจก็ธุระส่วนตัวในห้องน้ำบ้างอย่างก่อนจะออกมาล้างมือจากนั่นก็....
------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น