ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 8.จุ๊บถอนมนสกด/บาดแผล
ณ ลำธารไกลตัวเมือง
พลับ
"ลูซี่...."นัตสึนายเป็นอะไรมากไม- -*เรียกชื่อฉันอย่างเดี้ยวเลย
"นายเป็นอะไรมากไมเนียนัตสึ"ฉันพูดพร้อมนั่งถอนหายใจอยู่ในลูกแก้ว
"ลูซี่!!"
T_Tว้ายทำไงดีกะจะเนียนๆเป็นลูกแ้ก้วซักหน่อยโดนจับได้ซ่ะแล้วเป็นไงเป็นกัน
"เธอ......."
"ฉันอยู่นี้ย่ะ- -*"ฉันพูดพร้อมเคาะลูกแก้ว
"เธอ!!"นัตสึอึ้งๆแกล้งหลอกนัตสึดีกว่าฮ่าฮ่า
"อย่าพึ่งคิดไปไกล ฉันเป็นแค่จิตของลูกแก้วย่ะจะมีลักษณะหน้าตาคล้ายกลับเจ้าของเดิมของฉันนะเข้าใจไม"ฉันพูดพร้อมกอดอกแกล้งๆทำท่าทีโมโหนิดๆ
"เธอ......."
"ฉันอยู่นี้ย่ะ- -*"ฉันพูดพร้อมเคาะลูกแก้ว
"เธอ!!"นัตสึอึ้งๆแกล้งหลอกนัตสึดีกว่าฮ่าฮ่า
"อย่าพึ่งคิดไปไกล ฉันเป็นแค่จิตของลูกแก้วย่ะจะมีลักษณะหน้าตาคล้ายกลับเจ้าของเดิมของฉันนะเข้าใจไม"ฉันพูดพร้อมกอดอกแกล้งๆทำท่าทีโมโหนิดๆ
"อ้อ....อืม"เชื่อด้วยแฮะ
"แล้วอีกอย่างนิสัยฉันนะเหมือนมากเพราะฉันอยู่แต่กับเค้าเข้าใจไมนัตสึ"เอ๋??....เดี้ยวนะเมื่อกี้ฉันเพอเรียกชื่อหมอนี้ออกไปงั้นหรอโน่โน่...นัตสึก็รู้ตัวแล้วอ่ะดิ
"ฮ่าฮ่า คงไม่ใช้ลูซี่จริงๆนันแหละถา้เป็นจริงๆล่ะก็คงต้องขี้โกหกแน่ๆ"
ฟลุบ
โกหก โกหก โกหก ทำไม ทำไม ทำไมคำพวกนี้ถึงได้ไหลเวียนมาในหัวใม่หยุดทำไมมันถึงเป็นแบบนี้
"ลูซี่เป็นอะไรมากไม"นัตสึพร้อมเขย่าลูกแก้วฉันจะตายเพราะแกขเย่านี่แหละ
"มะ....ไม่เป็นไร"ฉันพูดพร้อมลุกขึ้น
"อืม^ _ ^"ว้าวนัตสึยิ้มไห้ฉันพึ่งสังเกตุ><
"นัตสึ...นายเคยคิดจะเชื่อเรื่องที่ลูซี่พูดไม"ฉันถามไปพร้อมนั่งกอดเข่าแล้วมองพื้น(ลูกแก้ว)
"ไม่เชื่อหรอก"
"แล้วนาย...รักลูซี่ไม-////-"ตอนนี้ฉันหน้าแดงมากแต่โชคดีที่ก้มหน้าอยู่
"....."ยังไม่ตอบ
"....."ยังคงไม่ตอบอย่างนันต่อไป
"ฉันก็ต้อง..."ก็ต้องอารายรีบๆพูดมา
"เกียลลูซี่อยู่แล้ว^_^"เกียล....อีกแล้วคำๆนันอีกแล้วทั้งๆที่รู้คำตอบแต่ก็ยังจะไปถามอีกฮึก...ฮือฮือ
"แต่ฉันชอบเธอนะ "
(จุ๊บ)
นัตสึนายทำบ้าอารายนายจูบลูกแก้วทำไมนะคิดหรอว่ามันจะพลานมาถึงฉัน
แว๊บ
"แสบตา"ฉันก็แสบตาทำไมอยู่ๆพื้นมันนุ่มๆล่ะ
"หนัก"
ชิ้ง
หลังจากสิ้นแสงนันฉันกับนัตสึก็ค่อยๆเปิดเปลือกตาออกก็พบว่าฉันนั่งอยู่บนตักนัตสึT_Tโดนฆ่าแน่ๆ
"ลูซี่เธอ...."
"ใช้....ฉันคือลูซี่คนที่นายเกียล"
"โกหกอีกแล้ว..."
"ฉันขอโทษ"
ฟิ้ว ตูม
เสียงตัวฉันลอยลงบนพิ้วนํ้าด้วยฟีมือนัตสึที่ตอนนี้โกรธจัดเอามากๆและตอนนี้ฉันที่กำลังจมนํ้าก็หายใจไม่ออกแล้ว
ตูม
นัตสึกระโดดนํ้าตามฉันมาหลังจากนันก็
"มังกรเพลิงสย่ายปีก"แล้วมันก็โดนฉันเต็มๆ
"อุก...แค่กๆ"นัตสึ!!
"บึกแบงบายบำบงบาบด(ปีกแห่งสายนํ้าจงปรากฏ)"ต้องช้วยนัตสึไห้ได้
พรวด
ฉันบินขึ้นเหนือนํ้าพร้อมในมือมีนัตสึติดมาด้วย
"อ๊อก....ต้องอดทนไว้"ฉันพูดพร้อมกัดฟันตัวเอง
>>>นัตสึ<<<
ตึง ตึง
หยดนํ้าอะไรนะผมหันขึ้นข้างบนไปทางที่มาของนํ้า
"เลือด!!"ผมพูดด้วยความตกใจเมื่อเห็นยัยขี้โกหกกำลังจับแขนผมแล้วบินอยู่แล้วเลือดก็ค่อยๆไหลออกมาจากแขน ขา และปาก ผมอยากรู้จริงๆไครไปทำร้ายยัยนี้จนบาดเจ็บแบบนี้ได้แต่ สมนํ้าหน้า(แกเป็นคนทำแล้วแกยังมา สมนํ้าหน้าเค้าอีกเดี้ยวแกก็ตองเสียใจ)
"ฟื้นแล้วหรอนัตสึ^_^"ยัยนนัพูดพร้อมยิ้มๆห้ผม
"ปล่อยฉันยัยขี้โกหก"ผมดิ้นไปดิ้นมาทไห้ยัยนันที่กำลังบินอยู่ตกลงมา
ทรวบ ฉึก
อึก เสียงเหมือนมีไครถูกแทงต้องเป็นผมแน่ๆเลยT_Tแต่ว่าอะไรนิ่มๆตรงหน้าฟ่ะ
"โอ๊ย....นัตสึนายเอาหน้าออกจากหนม น่มฉันได้รึยัง"ยัยนันพูดออกมาประมาณว่าคล้ายๆครางมากกว่า- -*
"แขน!!"ทันทีที่ผมลุกขึ้นผมก็สังเกตุไปเห็นแขนของยัยนันโดนกิ้งไม้แท่งทลุ(เห๊ย..)
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันยังพอมีแรงบินพานายไปที่กิลได้"ยัยนันพูดพร้อมลุกขึ้นโดยดึงไม้นันออกแล้วจับแขนผมแล้วบินไปอีกทีถึงแม้มันจะตํ้ากว่าเดิมก็เหอะ
ณ แฟรี่เทล>>>ลูซี่<<<
"มันเกิดอะไรขึ้น....ทำไมสภาพมันเป็นแบบนี้ทำไมแฟรี่เทลถึง......"
คุยกะไรเตอร์
กรี้ดไรเตอร์เขียนนัตสึได้ใจน้ายเกินไปไหม
"แล้วอีกอย่างนิสัยฉันนะเหมือนมากเพราะฉันอยู่แต่กับเค้าเข้าใจไมนัตสึ"เอ๋??....เดี้ยวนะเมื่อกี้ฉันเพอเรียกชื่อหมอนี้ออกไปงั้นหรอโน่โน่...นัตสึก็รู้ตัวแล้วอ่ะดิ
"ฮ่าฮ่า คงไม่ใช้ลูซี่จริงๆนันแหละถา้เป็นจริงๆล่ะก็คงต้องขี้โกหกแน่ๆ"
ฟลุบ
โกหก โกหก โกหก ทำไม ทำไม ทำไมคำพวกนี้ถึงได้ไหลเวียนมาในหัวใม่หยุดทำไมมันถึงเป็นแบบนี้
"ลูซี่เป็นอะไรมากไม"นัตสึพร้อมเขย่าลูกแก้วฉันจะตายเพราะแกขเย่านี่แหละ
"มะ....ไม่เป็นไร"ฉันพูดพร้อมลุกขึ้น
"อืม^ _ ^"ว้าวนัตสึยิ้มไห้ฉันพึ่งสังเกตุ><
"นัตสึ...นายเคยคิดจะเชื่อเรื่องที่ลูซี่พูดไม"ฉันถามไปพร้อมนั่งกอดเข่าแล้วมองพื้น(ลูกแก้ว)
"ไม่เชื่อหรอก"
"แล้วนาย...รักลูซี่ไม-////-"ตอนนี้ฉันหน้าแดงมากแต่โชคดีที่ก้มหน้าอยู่
"....."ยังไม่ตอบ
"....."ยังคงไม่ตอบอย่างนันต่อไป
"ฉันก็ต้อง..."ก็ต้องอารายรีบๆพูดมา
"เกียลลูซี่อยู่แล้ว^_^"เกียล....อีกแล้วคำๆนันอีกแล้วทั้งๆที่รู้คำตอบแต่ก็ยังจะไปถามอีกฮึก...ฮือฮือ
"แต่ฉันชอบเธอนะ "
(จุ๊บ)
นัตสึนายทำบ้าอารายนายจูบลูกแก้วทำไมนะคิดหรอว่ามันจะพลานมาถึงฉัน
แว๊บ
"แสบตา"ฉันก็แสบตาทำไมอยู่ๆพื้นมันนุ่มๆล่ะ
"หนัก"
ชิ้ง
หลังจากสิ้นแสงนันฉันกับนัตสึก็ค่อยๆเปิดเปลือกตาออกก็พบว่าฉันนั่งอยู่บนตักนัตสึT_Tโดนฆ่าแน่ๆ
"ลูซี่เธอ...."
"ใช้....ฉันคือลูซี่คนที่นายเกียล"
"โกหกอีกแล้ว..."
"ฉันขอโทษ"
ฟิ้ว ตูม
เสียงตัวฉันลอยลงบนพิ้วนํ้าด้วยฟีมือนัตสึที่ตอนนี้โกรธจัดเอามากๆและตอนนี้ฉันที่กำลังจมนํ้าก็หายใจไม่ออกแล้ว
ตูม
นัตสึกระโดดนํ้าตามฉันมาหลังจากนันก็
"มังกรเพลิงสย่ายปีก"แล้วมันก็โดนฉันเต็มๆ
"อุก...แค่กๆ"นัตสึ!!
"บึกแบงบายบำบงบาบด(ปีกแห่งสายนํ้าจงปรากฏ)"ต้องช้วยนัตสึไห้ได้
พรวด
ฉันบินขึ้นเหนือนํ้าพร้อมในมือมีนัตสึติดมาด้วย
"อ๊อก....ต้องอดทนไว้"ฉันพูดพร้อมกัดฟันตัวเอง
>>>นัตสึ<<<
ตึง ตึง
หยดนํ้าอะไรนะผมหันขึ้นข้างบนไปทางที่มาของนํ้า
"เลือด!!"ผมพูดด้วยความตกใจเมื่อเห็นยัยขี้โกหกกำลังจับแขนผมแล้วบินอยู่แล้วเลือดก็ค่อยๆไหลออกมาจากแขน ขา และปาก ผมอยากรู้จริงๆไครไปทำร้ายยัยนี้จนบาดเจ็บแบบนี้ได้แต่ สมนํ้าหน้า(แกเป็นคนทำแล้วแกยังมา สมนํ้าหน้าเค้าอีกเดี้ยวแกก็ตองเสียใจ)
"ฟื้นแล้วหรอนัตสึ^_^"ยัยนนัพูดพร้อมยิ้มๆห้ผม
"ปล่อยฉันยัยขี้โกหก"ผมดิ้นไปดิ้นมาทไห้ยัยนันที่กำลังบินอยู่ตกลงมา
ทรวบ ฉึก
อึก เสียงเหมือนมีไครถูกแทงต้องเป็นผมแน่ๆเลยT_Tแต่ว่าอะไรนิ่มๆตรงหน้าฟ่ะ
"โอ๊ย....นัตสึนายเอาหน้าออกจากหนม น่มฉันได้รึยัง"ยัยนันพูดออกมาประมาณว่าคล้ายๆครางมากกว่า- -*
"แขน!!"ทันทีที่ผมลุกขึ้นผมก็สังเกตุไปเห็นแขนของยัยนันโดนกิ้งไม้แท่งทลุ(เห๊ย..)
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันยังพอมีแรงบินพานายไปที่กิลได้"ยัยนันพูดพร้อมลุกขึ้นโดยดึงไม้นันออกแล้วจับแขนผมแล้วบินไปอีกทีถึงแม้มันจะตํ้ากว่าเดิมก็เหอะ
ณ แฟรี่เทล>>>ลูซี่<<<
"มันเกิดอะไรขึ้น....ทำไมสภาพมันเป็นแบบนี้ทำไมแฟรี่เทลถึง......"
คุยกะไรเตอร์
กรี้ดไรเตอร์เขียนนัตสึได้ใจน้ายเกินไปไหม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น