ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 6.คำโกหก
vo.
yage ณ แฟรี่เทล
"สวัสดีจ๊ทุกคน^.^"ฉันพูดพร้อมโบกมือทักทายุกคนในแฟรี่เทล
"ลูซี่จัง. . . .กลับมาแล้วหรอ>.<"ริซาน่าพูดพร้อมกระโดดกอดคอฉัน
"หึ....แกจะกลับมาทำไมแผนฉันจะสำเร็จอยู่แล้วแต่ไม่เป็นไรแผนฉันจะได้ไปเร็วกว่าเดิม"ริซาน่ากระซิบข้างหูฉันเบาๆแต่เสียงดูเข็มและกดดัน
หมับ
"ริซาน่าเธอจะกอดลูซี่นานไปแล้วนะ"โชคดีี่ที่เกรย์พลักริซาน่าออกไปก่อน
"อะ...อืมขอโทษ^_^"ริซาน่ารีบตีหน้าใสซือ
" ..... "ฉันไม่พูดอะไรออกไปนอกจากจะเดินออกมาจากกิล
"ลูซี่จะไปไหน"
"ฉันจะไปเอาของสำคัญนะนัตสึ^_^"ฉันว่าพรากโบกมือ
"ฉันไปด้วยลูซี่"เอวซ่าพูดพร้อมจับไหล่ฉันไว้
"อืม^_^"ฉันว่าพรางเดินออกไปข้างนอก
"นี่ลูซี่....เธอจะไปของสำคัญอะไรหรอ"มันเป็ของำคัณมากแล้วก็เป็นของชิ้นสุด้าี่ได้จากนัตสึ
"ไม่บอก..มันเป็นความลับ"ฉันว่าพรางวิ่งเข้าไปในร้านแกะสลัก
"อ้าว..คุณหนูลูซี่มารับของแล้วหรอค่ะ^_^"โยโกะพูดพร้อมยื่นถุงเล็กๆไห้ฉัน
"ขอบใจมากเลยนะจ๊ฉันไปแล้วนะลาก่อน^_^"ทุกคนคงสงสัยสินะว่าทำไมฉันไม่พูด บ๊ายบาย หรือ บาย เฉยๆก็เพราะฉันอีกไม่นานคงไม่อยู่ไห้ทุกคนเห็นหรอกนะY_Y
"ฉันไปล่ะนะ"ฉันพูดพร้อมเปิดประตูออกมา
"ถุงเล็กๆแค่นันใส่อะไรไว้หรอ"
"ฉันใบไห้เอาไม "
"เอาสิ"
"งานเลี้ยง"
"งานเลี้ยง- -??"จ้างไห้เอวซ่าก็ไม่รู้หรอก
"ถึงแล้วนี่นา"
ฉันว่าพรางเปิดประตูเข้าไปแต่แล้วก็ไปสดุดตรงคำถามของริซาน่าเข้า
"นัตสึไปทำอย่างไงไห้ลูซี่ยอมกลับมาหรอ^_^"ริซาน่าพูดยิ้มๆแล้วหันมาทางฉันแล้วส่งรัศมีอาฆาตไห้นิดๆ
"ก็แค่เต้นรำด้วย แล้วก็ยิ้มไห้นะทำไมหรอที่จริงนะฟื้นยิ้มมากกว่าไครจะอยากไปยิ้มไห้คนขี้โกหกอย่างนันล่ะ"
เมื่อฉันได้ยินคำตอบของคำถามนันฉันก็แถมจะทรุดตัวลงนอนบนพื้นแต่มันคงไม่ดีแน่ถ้าไห้นัตสึรู้ตัว
"เอวซ่า. . . ."ฉันเรียกเอวซ่าเบาๆ
"อะไรหรอ- -"เอวซ่าทำหน้าตาเฉยๆเพราะคงไม่รู้ว่าฉันเสียใจกับคำพูดนัน
"ฮึก.....ฝากบอกทุกคนด้วยนะว่าลาก่อนแฟรี่เทล....เพราะทุกคนคงไม่ได้เห็นฉันอีกแล้วล่ะตามหาก็ไม่มีวันเจอด้วย ฮือฮือฮือฮือ"ฉันพูดพร้อมมุ้งหน้าไปที่สภา
>>>ไรเตอร์<<<
หมับ
"อะไรเนียเอวซ่าอยู่ๆมากระชากกันอย่างนี้นะ"
"นัตสึถอนคำพูดนันซ่ะ....."
"คำพูด??"
"ก็ที่นายบอกว่าลูซี่ขีโกหกไงล่ะ..."ตอนนี้เอวซาได้ตาก้มหน้ามองูพื้น
"ไม่!!"นัตสึตอบเสียงแข๊ง
ฟิ่ว~โคม(เสียงโยน)
"ทุกคนฉันมีเรื่องจะบอก"เอวซ่าว่าพรางเดินไปตรงหน้ากิลที่มาสเตอร์อยู่บ๋อยๆ
"เรื่องอะไรหรอ"
"นันสิ"
"ลูซี่.....ฝากมาบอกว่า............ลาก่อนแฟรี่เทล แล้ววิ่งมุ่งหน้าไปที่สภาแล้วฮือฮือ"เอวซ่าพูดจบก็ทรุดตัวลงร้องไห้
"หา!!"ทุกคนตกใจกันไหญ่
"แล้วไงหรอเอวซ่า^_^"ริซาน่าพูดพร้อมยิ้มแป่น
"ลูซี่ก็ต้องโดนฆ่านะสิถ้ายังมีชีวิตอยู่ปีกอาจจะเป็นภัยต่อโลกได้ใบนี้ไงล่ะ"เอวซ่าพูดพร้อมยื่นขึ้น
"ไม่ได้นะ.ไม่งั้นแผนฉันก็ล้มสิ"ริซาน่าตะโกนออกมาเฮือกไหญ่
"โทษทีๆตกใจมากหน่อย"ริซาน่าพูดพร้อมทำท่าแอ๊บๆทำไห้รอดมาได้
>>>ลูซี่<<<
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องขังที่มีแต่ความมืดมันยิ่งทำไห้จิตใจของฉันเศร้าลงไปด้วย
ไครจะไปอยากยิ้มไห้คนขี้โกหกแบบยัยนัน
นัตสึใจร้าย. . . . .นัตสึไม่เคยเชื่อฉนัเลยนัตสึไม่เคยคิดที่จะเชื่อฉัน แล้วยังจะมาโกหกกันอีกทำไมถึงต้องทำกับฉันมาแบบนี้ คงรักริซาน่ามากสินะได้ถ้ารักกันมากเราก็ไม่ควรที่จะอยู่ต่อไป
คำโกหก1คำเท่ากับความเสียใจพันครั้ง
คุยกะำรเตอร์
มันสั้นจริงๆเลยอ่ะ
(แล้วแกทำไมไม่เขียนยาวๆ>คนอ่าน)
ขี้เกียล
(โดนชก)
ตอนหน้าก็จะรู้แนของริซาน่าแล้วนะ><
"อะ...อืมขอโทษ^_^"ริซาน่ารีบตีหน้าใสซือ
" ..... "ฉันไม่พูดอะไรออกไปนอกจากจะเดินออกมาจากกิล
"ลูซี่จะไปไหน"
"ฉันจะไปเอาของสำคัญนะนัตสึ^_^"ฉันว่าพรากโบกมือ
"ฉันไปด้วยลูซี่"เอวซ่าพูดพร้อมจับไหล่ฉันไว้
"อืม^_^"ฉันว่าพรางเดินออกไปข้างนอก
"นี่ลูซี่....เธอจะไปของสำคัญอะไรหรอ"มันเป็ของำคัณมากแล้วก็เป็นของชิ้นสุด้าี่ได้จากนัตสึ
"ไม่บอก..มันเป็นความลับ"ฉันว่าพรางวิ่งเข้าไปในร้านแกะสลัก
"อ้าว..คุณหนูลูซี่มารับของแล้วหรอค่ะ^_^"โยโกะพูดพร้อมยื่นถุงเล็กๆไห้ฉัน
"ขอบใจมากเลยนะจ๊ฉันไปแล้วนะลาก่อน^_^"ทุกคนคงสงสัยสินะว่าทำไมฉันไม่พูด บ๊ายบาย หรือ บาย เฉยๆก็เพราะฉันอีกไม่นานคงไม่อยู่ไห้ทุกคนเห็นหรอกนะY_Y
"ฉันไปล่ะนะ"ฉันพูดพร้อมเปิดประตูออกมา
"ถุงเล็กๆแค่นันใส่อะไรไว้หรอ"
"ฉันใบไห้เอาไม "
"เอาสิ"
"งานเลี้ยง"
"งานเลี้ยง- -??"จ้างไห้เอวซ่าก็ไม่รู้หรอก
"ถึงแล้วนี่นา"
ฉันว่าพรางเปิดประตูเข้าไปแต่แล้วก็ไปสดุดตรงคำถามของริซาน่าเข้า
"นัตสึไปทำอย่างไงไห้ลูซี่ยอมกลับมาหรอ^_^"ริซาน่าพูดยิ้มๆแล้วหันมาทางฉันแล้วส่งรัศมีอาฆาตไห้นิดๆ
"ก็แค่เต้นรำด้วย แล้วก็ยิ้มไห้นะทำไมหรอที่จริงนะฟื้นยิ้มมากกว่าไครจะอยากไปยิ้มไห้คนขี้โกหกอย่างนันล่ะ"
เมื่อฉันได้ยินคำตอบของคำถามนันฉันก็แถมจะทรุดตัวลงนอนบนพื้นแต่มันคงไม่ดีแน่ถ้าไห้นัตสึรู้ตัว
"เอวซ่า. . . ."ฉันเรียกเอวซ่าเบาๆ
"อะไรหรอ- -"เอวซ่าทำหน้าตาเฉยๆเพราะคงไม่รู้ว่าฉันเสียใจกับคำพูดนัน
"ฮึก.....ฝากบอกทุกคนด้วยนะว่าลาก่อนแฟรี่เทล....เพราะทุกคนคงไม่ได้เห็นฉันอีกแล้วล่ะตามหาก็ไม่มีวันเจอด้วย ฮือฮือฮือฮือ"ฉันพูดพร้อมมุ้งหน้าไปที่สภา
>>>ไรเตอร์<<<
หมับ
"อะไรเนียเอวซ่าอยู่ๆมากระชากกันอย่างนี้นะ"
"นัตสึถอนคำพูดนันซ่ะ....."
"คำพูด??"
"ก็ที่นายบอกว่าลูซี่ขีโกหกไงล่ะ..."ตอนนี้เอวซาได้ตาก้มหน้ามองูพื้น
"ไม่!!"นัตสึตอบเสียงแข๊ง
ฟิ่ว~โคม(เสียงโยน)
"ทุกคนฉันมีเรื่องจะบอก"เอวซ่าว่าพรางเดินไปตรงหน้ากิลที่มาสเตอร์อยู่บ๋อยๆ
"เรื่องอะไรหรอ"
"นันสิ"
"ลูซี่.....ฝากมาบอกว่า............ลาก่อนแฟรี่เทล แล้ววิ่งมุ่งหน้าไปที่สภาแล้วฮือฮือ"เอวซ่าพูดจบก็ทรุดตัวลงร้องไห้
"หา!!"ทุกคนตกใจกันไหญ่
"แล้วไงหรอเอวซ่า^_^"ริซาน่าพูดพร้อมยิ้มแป่น
"ลูซี่ก็ต้องโดนฆ่านะสิถ้ายังมีชีวิตอยู่ปีกอาจจะเป็นภัยต่อโลกได้ใบนี้ไงล่ะ"เอวซ่าพูดพร้อมยื่นขึ้น
"ไม่ได้นะ.ไม่งั้นแผนฉันก็ล้มสิ"ริซาน่าตะโกนออกมาเฮือกไหญ่
"โทษทีๆตกใจมากหน่อย"ริซาน่าพูดพร้อมทำท่าแอ๊บๆทำไห้รอดมาได้
>>>ลูซี่<<<
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องขังที่มีแต่ความมืดมันยิ่งทำไห้จิตใจของฉันเศร้าลงไปด้วย
ไครจะไปอยากยิ้มไห้คนขี้โกหกแบบยัยนัน
นัตสึใจร้าย. . . . .นัตสึไม่เคยเชื่อฉนัเลยนัตสึไม่เคยคิดที่จะเชื่อฉัน แล้วยังจะมาโกหกกันอีกทำไมถึงต้องทำกับฉันมาแบบนี้ คงรักริซาน่ามากสินะได้ถ้ารักกันมากเราก็ไม่ควรที่จะอยู่ต่อไป
คำโกหก1คำเท่ากับความเสียใจพันครั้ง
คุยกะำรเตอร์
มันสั้นจริงๆเลยอ่ะ
(แล้วแกทำไมไม่เขียนยาวๆ>คนอ่าน)
ขี้เกียล
(โดนชก)
ตอนหน้าก็จะรู้แนของริซาน่าแล้วนะ><
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น