ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5.งานเลี้ยงสวมหน้ากากในปจุบัณ
"เห๊ย~"ตอนนี้ฉันกำลังกังวนเรื่องงานเลี้ยงสวมหน้ากากอยู่ว่าฉันควรจะไปดีไมเพราะยิ่งเห็นหรือยิ่งได้ยิ่นยิ่งคิดถึงนัตสึฉันมีความหลังกับงานเลี้ยงสวมหน้ากากนะT_T
ก็อกๆ
"เจ้าหญิงลูซี่เพค่ะท่านนัตสึตอนนี้รออยู่ข้างนอกแล้ว"สาวใช้พูดอยู่หลังประตู
"อืม...เดี้ยวเราออกไป"ฉันพูดพร้อมเสกชุดทั้งหมดออกมา
(ครืองแต่งกายของลูซี่)
(1.หน้ากาก)
(2.สร้อยและเคลืองประดับ)
(1.หน้ากาก)
(2.สร้อยและเคลืองประดับ)
(ชุดราตรี)
(ร้องเท้า)
.jpg)
แอ๊ด
"มาแล้วจ๊นัตสึ"ฉันพูดพร้อมเปิดประตูห้องออกมา
"อืม-////-"ทำไมหน้าแดงๆล่ะไม่สบายหรอ
"นัตสึเป็นอะไร...รึเปล่าเห็นหน้าแดงๆ"ฉันพูดพร้อมเอามือไปแตะหน้าผากนัตสึ
"ไม่มีอะไรหรอกลูเอ๊ยรีอาน่า"จะเรียกฉันว่้าลูซี่งั้นหรอ. . . .งั้นก็หมายความว่านายเป็นนััตสึ
"นัตสึ.....นายมาทำไม"
"มาสเตอร์บอกไห้ฉันมาพาตัวเธอกลับไป"รู้เรื่องนันแล้วสินะ
"....."พาฉันกลับ...ถ้านายพาฉันกลับไปฉันก็ต้องเจอริซาน่าต้องเจอกับความเจ็บปวดอีกครั้งฉันไม่ไปหรอก
"เธอคงจะบอกว่า. . .จะอยู่กับตัวฉันอีกคนสินะ"
"ใช้.."ฉันพูดพรางก้มหน้าและกันนํ้าตาเอาไว้
"มันมีดีที่รงไหนกันล่ะ-3-"ดี...กว่านายแน่นอน
"ก็ดีตรงที่ไม่ว่าผ่านไปกี่ร้อยปีเค้ายังรอฉันและเื่อใจฉันไม่เคยคิดที่จะทำร้ายฉันเหมือนนายไงล่ะ...ฮึก...ฮือฮือฮือฮือ"ฉันพูดพรางร้องไห้แล้วล้มตัวลงไปทุบหน้าอกนัตสึ
"ทั้งที่นายเคยสัญญากับฉันเอาไว้แล้ว....นายยังผิดสัญญา"ฉันพูดพรางลุกขึ้นแล้วเปิดประตูห้องกำลังจะเข้าไปแต่ทันใดนันก็มีมืออุ้นๆคู่หนึ่งมาจับฉันไว้
"ก็เธอผิดสัญญากับฉันก่อนทั้งเรื่องแหวนทั้งเรืองริซาน่า"
ริซาน่า. . .อะไรก็ริซ่าน่านายคงรกริซาน่ามากในเมื่อมันเป็นแบบน้ฉันยอมไปก็ได้แต่
"อืม...เพื่อฉดใช้ในการที่ฉันผิดคำสัญญาฉันจะยอมไปกับนายแต่มีข้อแม้ว่านายต้องไปงานเลี้ยงกับฉัน"
"ได้สิ^_^"นัตสึยิ้มด้วยล่ะ><
"ไปกันเถอะ"
"อืม-/////-"รู้สึกเขินๆอย่างไงก็ไม่รู้แต่รู้สึกว่าจะมีรางสังหรไม่ดีเข้ามาแทรกนะเนีย
งานเต้นรำ
"กรี้ด~กรี้ด~กรี้ด~แกท่านอาร์มหล่อจังอ่ะ"- -*แน่ใจนะว่าที่นี้เป็นโลกแฟรี่ไม่ใช้โลก แ ร ดอ่ะ แต่ฉันก็พึงสังเกตุว่านัตสุใส่หน้ากากสีแดงเพริงใส่สูทไม่ผูกเนคไทไม่ติดกระดุข้างบน2เม็ดเห็นหน้าอก
"0,,,0"
"เช็ดเลือดนำเดาก่อนไม- -*"กรี้ดม่ายจิงฉันเลือดนำเดาไหลT_T
"อืมขอบใจ ที่เตือน"ฉันพูดพร้อมเสกผ้าเช็ดหน้ามาตัวนึกเเล้สก็เช็ดนมูกอย่าเสร็จซับ
"ไปเต้นรำกันเถอะลูเอ๊ยรีอาน่า"
"อืม"
ตอนนี้บรรยากาศรอบๆข้างเหมือนเป็นนสีชมพูไปหมดมันเป็นวันที่ฉันมีความสุขมากวันนึงถึงแม้อีกไม่นานจะไม่มีก็ตาม
"ฉันว่าเราไปกันเถอะ"นัตสึพูดทำไมเสียบรรยากาศหมด-3-
"อะ...อืม^_^"ฉันยิ้มส่งไปไห้ก่อนที่เราทั้งสองคนจะเดินออกมาจากงาน
ณ ข้างนอก
"นายขึ้นมาได้อย่างไง- -*"
"แฮปปี้ไงนอนอยู่นูนแนะ"
"ตื่นๆไปกันได้แล้ว"
"ไอซ์"
"แล้วลูซี่ล่ะไอซ์"
"ฉันบินได้ไม่ต้องห่วง"
"อืม-////-"ทำไมหน้าแดงๆล่ะไม่สบายหรอ
"นัตสึเป็นอะไร...รึเปล่าเห็นหน้าแดงๆ"ฉันพูดพร้อมเอามือไปแตะหน้าผากนัตสึ
"ไม่มีอะไรหรอกลูเอ๊ยรีอาน่า"จะเรียกฉันว่้าลูซี่งั้นหรอ. . . .งั้นก็หมายความว่านายเป็นนััตสึ
"นัตสึ.....นายมาทำไม"
"มาสเตอร์บอกไห้ฉันมาพาตัวเธอกลับไป"รู้เรื่องนันแล้วสินะ
"....."พาฉันกลับ...ถ้านายพาฉันกลับไปฉันก็ต้องเจอริซาน่าต้องเจอกับความเจ็บปวดอีกครั้งฉันไม่ไปหรอก
"เธอคงจะบอกว่า. . .จะอยู่กับตัวฉันอีกคนสินะ"
"ใช้.."ฉันพูดพรางก้มหน้าและกันนํ้าตาเอาไว้
"มันมีดีที่รงไหนกันล่ะ-3-"ดี...กว่านายแน่นอน
"ก็ดีตรงที่ไม่ว่าผ่านไปกี่ร้อยปีเค้ายังรอฉันและเื่อใจฉันไม่เคยคิดที่จะทำร้ายฉันเหมือนนายไงล่ะ...ฮึก...ฮือฮือฮือฮือ"ฉันพูดพรางร้องไห้แล้วล้มตัวลงไปทุบหน้าอกนัตสึ
"ทั้งที่นายเคยสัญญากับฉันเอาไว้แล้ว....นายยังผิดสัญญา"ฉันพูดพรางลุกขึ้นแล้วเปิดประตูห้องกำลังจะเข้าไปแต่ทันใดนันก็มีมืออุ้นๆคู่หนึ่งมาจับฉันไว้
"ก็เธอผิดสัญญากับฉันก่อนทั้งเรื่องแหวนทั้งเรืองริซาน่า"
ริซาน่า. . .อะไรก็ริซ่าน่านายคงรกริซาน่ามากในเมื่อมันเป็นแบบน้ฉันยอมไปก็ได้แต่
"อืม...เพื่อฉดใช้ในการที่ฉันผิดคำสัญญาฉันจะยอมไปกับนายแต่มีข้อแม้ว่านายต้องไปงานเลี้ยงกับฉัน"
"ได้สิ^_^"นัตสึยิ้มด้วยล่ะ><
"ไปกันเถอะ"
"อืม-/////-"รู้สึกเขินๆอย่างไงก็ไม่รู้แต่รู้สึกว่าจะมีรางสังหรไม่ดีเข้ามาแทรกนะเนีย
งานเต้นรำ
"กรี้ด~กรี้ด~กรี้ด~แกท่านอาร์มหล่อจังอ่ะ"- -*แน่ใจนะว่าที่นี้เป็นโลกแฟรี่ไม่ใช้โลก แ ร ดอ่ะ แต่ฉันก็พึงสังเกตุว่านัตสุใส่หน้ากากสีแดงเพริงใส่สูทไม่ผูกเนคไทไม่ติดกระดุข้างบน2เม็ดเห็นหน้าอก
"0,,,0"
"เช็ดเลือดนำเดาก่อนไม- -*"กรี้ดม่ายจิงฉันเลือดนำเดาไหลT_T
"อืมขอบใจ ที่เตือน"ฉันพูดพร้อมเสกผ้าเช็ดหน้ามาตัวนึกเเล้สก็เช็ดนมูกอย่าเสร็จซับ
"ไปเต้นรำกันเถอะลูเอ๊ยรีอาน่า"
"อืม"
ตอนนี้บรรยากาศรอบๆข้างเหมือนเป็นนสีชมพูไปหมดมันเป็นวันที่ฉันมีความสุขมากวันนึงถึงแม้อีกไม่นานจะไม่มีก็ตาม
"ฉันว่าเราไปกันเถอะ"นัตสึพูดทำไมเสียบรรยากาศหมด-3-
"อะ...อืม^_^"ฉันยิ้มส่งไปไห้ก่อนที่เราทั้งสองคนจะเดินออกมาจากงาน
ณ ข้างนอก
"นายขึ้นมาได้อย่างไง- -*"
"แฮปปี้ไงนอนอยู่นูนแนะ"
"ตื่นๆไปกันได้แล้ว"
"ไอซ์"
"แล้วลูซี่ล่ะไอซ์"
"ฉันบินได้ไม่ต้องห่วง"
ทำไมอยู่ๆก็รู้สึกว่าถ้าไปแล้วอาจจะเสียใจทำไมกันนะ
เสียใจ::..ฉันรู้แล้วว่าเสียใจเรื่องอะไร
เสียใจเรือง
คนโกหกอย่างนายไงล่ะนัตสึ
คุยกะไรเตอร์
พยายามยวาแล้วแต่ก็ยังสั้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น