Fairy Tail ลาก่อนนัตสึ

ลำดับตอนที่ #1 : 1.คำถาม

             "ฮาว...ทำไมวันนี้ต้องตื่นแต่เช้าด้วยเนียTT_TT"ฉันพูดเบาๆแล้วหนัไปหาแฮปปี้

"วันนี้เห็นบอกว่าริซ่าน่าจะไปทำภารกิจด้วยนะ..ไอซ์"แฮปปี้ตอบมาพร้อมกินปลาที่แอบหยิบในตู้เย็นฉันมา

"อืม.."ริซ่าน่า...ฉันได้ยินชื่อนี้ขึ้นมาฉันก็รู้สึกว่าตนเองนันกำลังโดนมีดทึ่มแทงหัวใจเพราะว่าทุกครั้งที่ฉันไปกิลก็ต้องเห็นริซ่าน่านั่งหัวเราะอยู่กับ...นัตสึ..ทุกครั้งรู้ไมว่าฉันนะหึ่งมากแค่ไหนแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ก็ในเมื่อ...ฉันไม่มีสิธ

"ลูซี่เร็วหน่อ...ไอซ์"

"อืม"

ณ แฟรี่เทล

   "เห..เจ้านัตสึรหว่างริซ่าน่ากับลูซี่แก่จะเลือกไครถ้าสองคนนี้ตกอยู่ในอตราย"พอฉันเดินเข้ามาในแฟรี่เทลฉันนก็ได้ยินคำถามนี้ออกมาจากปากของมาคาโอ

"แน่นอนอยู่แล้วว่าฉันต้องเลือก"นัตสึเว้นวรรค

"ริซ่าน่า^_^"

ฉึกฉึก

        นัตสึ..นายรู้ไมว่านายพูดคำนันออกมาแล้ว...ฉันนะเจ็บมากเลยนะ

ฟลุบ

  ฉันฟลุบตัวลงข้างๆกิลแฟรี่เทลในมุมที่คนอื่นมองไม่เห็นแล้ว

"ฮือฮือ...ทำไม..ทำไม..ทำไมตื่นเช้ามาถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย"ฉันพูดพร้อมทุบกำแพงของกิล

"ไครอยู่ตรงนันนะ...ไม่มีนี่นา"ฉันหันขวับไปตามจิตอาฆาตที่ถูกปล่อยออกมา

"ลูซีัั่...ลูซี่"เสียงนัตสึเรียกแล้ว

"นัตสึ...ฉันอยู่นี่จ๊^_^"ฉันยิ้มกรบความเศร้าของตนเอง

"ว้าวลูซี่ตัวจริงนี่น่ารักเนอะ><ฉันพึ่งเห็นฉัดๆ"ริซ่าน่าพูดพร้อมกอดแขนนัตสึTT_TT

". . . ."ตอนนี้ฉันไม่ทำอะไรนอกจากก้มหน้าต่อไป

"ลูซี่จังเป็นอะไรหรอ^ ^?"ริซ่าน่าถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ...ว่าแต่ภารกิจที่เราไปทำนี่คืออะไรค่ะ"ฉันรีบเปลียนเรื่องก่อนที่นัตสึจะสงสัย

"อ้อ...ปราบปีศารแฟรี่บนเกราะเทพดวงดาวนะจ๊"บนเกาะ้ทพแห่งดวงดาวคุ้นๆนะ- -?แต่จำไม่ได้อ่ะว่าฉันไปตอนไหน

"แล้วแฟรี่ไปทำอะไรไห้เจ้าของภารกิจหรอ"ฉันถามด้วยความสงสัย

"ก็เห็นเขียนไว้ว่าเกียลพวกมันนะ- -"แค่กียลเองหรอพวกคนรวยนี่นึกจะทำอะไรก็ทำเนอะ

"นัตสึไปกันเถอะ"เอาอีกแล้วริซาน่ากระโดดเกาะแขนนัตสึอีกแล้ว

"อืม^///^"นัตสึตอบพร้อมกลับทำหน้าแดงๆ ทีฉันทำแบบนันมั้งกับกระโจนหนีนัตสึนี่นิสัยเสีย-3-

ณ เกาะเทพดวงดาว

 

"ว้าวสวยจัง"

"สวยจริงๆด้วย...อ้วก...ฉันบอกแล้วงไว่าไห้วานํ้าๆ็ไม่เชื่อ...อึก...อ้วก"- -*วานํ้ามาไกลขนาดนี้ายก่อนสิย่ะ- -^

"ฮ่าฮ่า...นัตสึนี่ยังเหมือนเดิมเลย^0^"ริซ่าน่าพูดพร้อมปัดมือฉันออก(เมื่อกี้กำลังลูบลังไห้นัตสึ)ก่อนที่จะลูบหลังไห้นัตสึเหมือนพยายามทำไห้ฉันแตะต้องตัวนัตสึไม่ได้เหมือนว่าอิฉฉา

"นัตสึเป็นอะไรไม^_^"ริซ่าน่าพูดพร้อมลูบหลังไห้นัตสึ

"ไม่เป็นไรแล้วล่ะ...ว่าแต่ลูซี่เธอไม่เห็นช้วยฉันมั้งเลยล่ะ"ก็

"ก็...ก็ ริซ่าน่าปัดมือฉันออกนี่นา-3-"ฉันพูดพร้อมเฉิ่ดใส่นัตสึ

เพี้ย

"ลูซี่..จำไว้..เธอ...ห้าม..ใส่ร้าย...ริซาน่าอีกเด็ดขาด"นัตสึพูดพร้อมทำท่าทีโกรธฉัน ฉันไม่เคยคิดเลยว่านัตสึจะตบฉันแล้วพูดแรงๆแบบนี้กับฉัน

". . . . ."

           ทำไ้ห้ตลอดทางฉันต้องเงียบและต้องทนเห็นสองคนนันยิ้มไห้กันและท่าทีหวานๆไห้กันรู้ไมมันทำไห้ฉันต้องเสียใจมากสักเท่าใด มันมากเป็นล้านๆๆเท่า

"กรรซ์.....กรรซ์"เสียงอะไรอ่ะกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ด้วย

"ว้าย...รีบหนีเร็วปีศารแฟรี่กำลังมาทางนี้"หา!!ปีศารแฟรี่ก็ต้องเป็นตัวที่เรากำลังตามหากันอย่นะสิ

"ไปลุยกับมันเลย!!"นัตสึพูดพร้อมกำหมัดเกียมจะชก
แต่ริซาน่าจะมือไว้เสียก่อน

"เราต้องวางแผนก่อนนะ..ตอนนี้รีบหนีก่อนเถอะ"

"อะ..อืมก็ได้"นัตสึยอมริซ่าน่าทุกอย่างทีฉันล่ะไม่เคยยอมอะไรเลย ในเมื่อฉันมันไม่สำคัญตายๆแม่ งตรงนี้แหละ

"ลูซี่จังไม่หนีหรอ"ริซ่าน่าถามฉันขณะที่อยู่บนหลั่งของนัตสึ

"ฉัน......มันไม่สำคัญสำหรับพวกเธอ......ฉันไม่จำเป็นที่จะมีชีวิตอยู่อีกแล้วล่ะ......ฝากบอกลาแฟรี่เทลด้วยนะ"ฉันพูดพร้อมนํ้าตาไหลพลากออกมาไม่หยุดก่อนจะหันหน้าไปหาปีศารแฟรี่ที่ตอนนี้วิ่งไกล้มาถึงตัวฉันแล้ว

"ริซ่าน่า..รีบพานัตสึหนีไปซ่ะ"ฉันพูดจบริซ่าน่าก็กลายร่างเป็นนกตัวไหญ่แล้วบินห้อบนัตสึไปไกล้

                แล้วฉันก็หลับตาลงรอ...รับความตายในที่สุด......คงมีคำสุดท้ายที่ฉันอยากบอกคือ  ลาก่อนแฟรี่เทลลาก่อนทุกๆคน

คำถามนันคำในตอนนันคำถามที่ว่าถ้าฉันเกิดอันตลายพร้อมกับริซ่าน่านัต
สึจะช้วยไครก่อน
แน่นอนริซ่าน่า
คำถามและคำตอบ
มันแท่งใจดำของฉันมาก
แต่
เวลาอย่างนี้อย่ามามัั่วพลํ่าเพลอสิ
มันควรเป็นเวลา
ที่เราเหลืออีกไม่กี่วิ

"ลาก่อนแฟรี่เทล"


คำถามและคำตอบนันจะอยู่ในใจฉันค่อยเตือนสติตลอดไป