คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : - 18 - ง้อ ?
- 18 -
ง้อ ?
11.55 น.
ฉันและอลิซเดินดูอาหารตามร้านต่างๆ อย่างเบื่อหน่าย หล่อนที่ดูเหตุการณ์มาตลอดซักถามฉันเป็นเป็นพันคำถามหลังจากที่ขึ้นเรียนวิชาแรกยันตอนเที่ยง ฉันได้แต่เดินหนีไม่ก็เปลี่ยนเรื่อง เพราะตัวฉันเองยังไม่รู้เลยว่าทำไปทำไม =O=
แต่เอาเถอะ! อย่างน้อยฉันก็เป็นคนมีเหตุผล ^O^ (เหรอ)
“นี่แกไม่คิดจะสนใจเพื่อนคนสวยที่ยืนถามจนน้ำลายแห้งบ้างเลยหรือไงยะ!”
“กินอันนี้ดีไหม เราไม่ได้กินมานานแล้วนะ” แน่นอน...ฉันเปลี่ยนเรื่อง
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง! อย่างน้อยตอบสักคำถามก็ได้! ฉันน่ะจดทุกคำพูดแกตอนเช้าเลยนะเว้ย! จดแม้กระทั่งว่าแกจูบแล้วหมุนหัวกี่องศา =.,=”
“จดไปทำไม -0-”
“ทำวิจัย (- -) (_ _)”
“กรี๊ด ไอ้บ้านี่! พูดอะไรไม่รู้เรื่อง -3-”
“ไม่ต้องมาแอ๊บเนียน! เสียงจ๊วบจ๊าบนี่มันดังจนน่าอิจฉาเสียด้วยสิ”
“กรี๊ดๆๆๆ หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ!”
“ก็แกไม่ตอบคำถามฉันก่อนนี่ยะ ( -^-)”
“ไม่มีอะไรต้องตอบ!”
“มี!”
“เยอะด้วย!”
“แล้วแกมาต่อให้ทำไมยะ -*-”
“เออนั่นสิ =[]= หาไรกินเถอะ (-_- ) ( -_-)” ฉันรีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนาก่อนจะหันซ้ายหันขวาหาร้านอร่อยๆ กิน
“ทางนี้เลยครับ!!”
ไม่นานนักเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นดึงความสนใจให้ฉันหันไปดู ซีโอโผล่ขึ้นมาจากเคาท์เตอร์พร้อมกับอาหารในมือ ชุดที่เขาใส่เป็นชุดพ่อครัวอย่างเต็มรูปแบบ เจ้าตัวฉีกยิ้มร่าพลางยื่นอาหารที่วางตามมือตามแขนมาทางฉัน ฉันถอยหลังอย่างปฏิเสธก่อนจะมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า มันทำอะไรของมัน -*-
“อาหารทุกจานที่ฉันทำไม่ได้ใส่เพียงแค่ผงชูรสนะจะบอกให้!”
“ใส่น้ำปลาด้วยล่ะสิ - -” ฉันพยายามแอ๊บหน้าตายอย่างถึงที่สุด >^<
“ใช่ เฮ้ย! ใส่ความรักต่างหาก! -3-”
“เอาไปทิ้งเลยไปไม่อยากได้ ( -^-)” ฉันรีบเชิดหน้าหนี
“ใส่คำขอโทษด้วยนะ O3O”
“สายไป ( -^-)”
“ก็นี่ไงง้ออยู่ อุตส่าห์ทำอาหารให้เลยนะ O3O”
“ใครขอ ( -^-)”
“ทำไมเย็นชาอย่างงี้หว่า -3-”
“รีบไปกันเถอะอลิซ หิวจะแย่แล้ว” ฉันหันไปพูดกับอลิซโดยไม่สนใจซีโอ เจ้าตัวเหวออยู่สักพักแต่ก็มิวายยิ้มดังเดิม มีแผนอะไรอีกล่ะ -^-
หลังจากนั้นฉันและอลิซก็เดินหาร้านไปเรื่อยๆ และท้ายสุดก็ได้ข้าวไข่ดาวมาคนละจาน =O= แต่ที่น่าสงสัยคือคราวนี้อลิซไม่มีอาการตื่นตระหนกหรือบอกให้ฉันรับอาหารจากซีโอแต่กลับทำเหมือนทุกอย่างเป็นปกติ ฉันว่าท่าทางแบบนี้ไม่น่าไว้ใจ -0-
“กินสิ” อลิซพูดพลางเคี้ยวข้าวในปาก ฉันมองเธออยู่สักพักก่อนจะตักขึ้นกินบ้าง
“มีพิรุธนะ”
“อาร้ายยย! -3-”
“เสียงสูง -__-+++”
“อะไร (เสียงต่ำ)”
“พอเลย!” ฉันรีบทักท้วงห้ามก่อนจะกินข้าวต่อสักพักอลิซก็ลุกผึงขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
“แก O_O”
“อะไร”
“เดี๋ยวมานะแก!” สิ้นเสียงเจ้าตัวก็วิ่งใส่เกียร์หมาออกไป สงสัยไปห้องน้ำ -0-
ทันใดนั้นความสงสัยก็พุ่งเข้ามาในความคิด ในเมื่ออลิซไม่อยู่แล้ว แน่นอน...ฉันรีบเขี่ยข้าวในจานไปมาเพื่อหาอะไรสักอย่างในข้าวจานนี้
ไม่นานนักฉันก็พบกับอะไรสักอย่างที่กระทบช้อนสแตนเลส และนั่นคือแหวนจี้รูปกุญแจ หรือเรียกง่ายๆ ว่ามันคือแหวนคู่รัก ให้ทายว่าซีโอคงจะมีแหวนเป็นจี้รูปหัวใจที่ต้องใช้กุญแจไขเป็นแน่ จู่ๆ ฉันก็ลอบยิ้มออกมาเสียดื้อๆ อะไรกัน...ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง -///-
ฉันไม่รอช้ารีบหยิบแหวนวงนั้นออกมาจากจานข้าวก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋า นี่มันยุคไหนแล้วนะยังจะมาทำตามหนังตามละครอีก .///.
“เฮ้! มาแล้ว” คราวนี้อลิซก็วิ่งตรงเข้ามาอย่างหอบๆ
“อืม รีบกินข้าวต่อเถอะ” ฉันพูดยิ้มๆ ก่อนจะกินข้าวต่อไปเรื่อยๆ โดยมีอลิซจ้องทุกคำที่ฉันกิน
หลังจากนั้นข้าวก็หมดจาน ฉันเลียริมฝีปากเพื่อให้หล่อนรู้ว่าตอนนี้ฉันอิ่มแปล้เลยทีเดียว ร่างบางมองฉันอย่างอึ้งๆ ฉันยิงสายตาฉงนราวกับไม่รู้อะไรกลับไป
“นี่แกกินหมดเลยหรอ! O_o”
“ก็ใช่น่ะสิ ทำไมเหรอ -3-”
“มะ...ไม่รู้สึกถึงอะไรแข็งๆ หน่อยรึไง o_O”
“ไข่ดาวมีกระดูกไง? -__-”
“เฮ้ย! เป็นไปไม่ได้อ่ะ O_O” เจ้าตัวทำท่าทางลุกลี้ลุกลนก่อนจะเขี่ยข้าวในจานตนเองไปมาเพื่อหาว่าอยู่กับตัวเองหรือเปล่า แต่แล้วก็ไม่พบ “หายไปไหนหว่า TT^TT”
“อะไรหายเหรอ ให้ช่วยหามั้ย O.O”
“มะๆ ไม่เป็นไร ^O^”
“ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ อิ่มแล้ว” เปรยจบฉันก็ลุกขึ้นก่อนจะกระชับกระเป๋าแล้วเดินตรงไปข้างหน้าอย่างสง่างาม อลิซอ้าปากพะงาบๆ ก่อนจะเดินตามมาติดๆ
14.36 น.
แดดยามบ่ายส่งผลให้พวกเราต้องปิดม่านสีฟ้ารอบห้อง เพิ่มความง่วงให้ฉันทวีคูณ และนี่ยิ่งเป็นช่วงเวลาเปลี่ยนคาบบ่ายจึงชวนนอนจริงๆ T^T
“เฮ้! มาดูนี่สิ!” จู่ๆ เพื่อนคนหนึ่งก็ตะโกนขึ้นขณะปิดม่าน ทุกคนรีบวิ่งไปออกันตรงหน้าต่างเพื่อดูสิ่งที่อยู่ข้างล่างอย่างสนอกสนใจ แต่สำหรับฉัน...เปล่าเลย ฉันง่วง! จะนอน! _ _zZzz
“พาสต้า! มานี่!” อลิซที่วิ่งไปดูก่อนใครเพื่อนตะโกนเรียกฉัน
“ตามสบายเถอะ”
“บอกให้มา!”
“คนจะนอน! อย่ามากวนสิยะ!”
หล่อนไม่ฟังแถมวิ่งมาฉุดกระชากลากถูฉันให้เดินไปดูที่หน้าต่าง ฉันขมวดคิ้วพลางมองลงไปอย่างขัดไม่ได้ และข้างล่างก็ทำให้ฉันตะลึงงึนงัน
เพราะมีคนที่ยืนเรียงกันเป็นแถวหน้ากระดานชูแผ่นป้ายใหญ่ๆ ขึ้นคนละคำ ทันทีที่เห็นฉัน คนแรกก็ยกแผ่นนั้นขึ้น เป็นคำว่า ‘คืน’ คนที่สองก็ยกตามติดๆ ‘ดี’ คนที่สาม ‘กัน’ คนที่สี่ ‘นะ’ ทันทีที่ยกครบทุกแผ่นฉันก็อ่านทวนประโยคอีกรอบ ‘คืนดีกันนะ’
“เหอะ!”
“กรี๊ดดด อิจฉาแกอ่ะพาสต้า >O<”
“ไร้สาระ!”
กล่าวจบฉันก็ปิดม่านเพื่อจบกิจกรรมก่อนจะเดินไปนั่งลงที่โต๊ะ ทุกคนในห้องยืนมองอย่างอึ้งๆ ปนไม่ชอบการกระทำของฉันประมาณว่า ‘ทำไมเล่นตัวจังวะ -*-’
ไม่นานนักอาจารย์ก็เดินเข้ามา ทุกคนรีบวิ่งเข้าที่เข้าทางของตัวเองอย่างเร่งรีบก่อนจะหยิบสมุดหนังสือปากกาขึ้นเตรียม แต่ทำไมอาจารย์แต่งตัวแปลกจังนะ O_o
สักพักเจ้าตัวก็เริ่มเขียนบนกระดานเป็นทฤษฎีแปลกๆ เหมือนหลุดออกมาจากวงแหวนที่แปดของดาวเสาร์ =O= ทันทีที่เขียนเสร็จอาจารย์ก็ถอยให้อ่าน
การหาค่าความรัก
แทนค่า X ด้วยซีโอ
ซีโอ + พาสต้า = ความรัก
ฉัน + เธอ = เรา
โกรธ + งอน = ง้อ
ง้อ + ความเข้าใจ = เราคืนดีกัน
อ่านจบ ปมปริศนาก็คลี่คลาย ฉันละสายตาจากกระดานไปมองหน้าอาจารย์ ไม่สิ คนเขียน -*- ร่างสูงฉีกยิ้มอย่างภูมิใจ ทุกคนอมยิ้มอย่างเพ้อฝัน
ฉันรีบลุกขึ้นพลางไปดันเขาให้ออกจากห้องแต่ดูเหมือนฉันจะหมดแรงไปโดยเปล่าประโยชน์เพราะเขาแรงเยอะอย่างกับอะไรดีหรือแรงฉันน้อยเองหว่า? =[]=
“เฮ้! อย่าเพิ่งไล่กันสิ! ฉันง้อขนาดนี้ยังไม่หายโกรธอีกเหรอ T3T”
“ไม่! ฉันไม่เข้าใจ! ไม่ต้องมาหวังอะไรลมๆ แล้งๆ กับฉันเลยนะ!”
“พาสต้า!”
“ไม่ต้องมาเรียก!”
“ให้โอกาสฉันสักครั้งเถอะ พลีส”
“ไม่เว้ย!”
“ทำยังไงถึงจะใจอ่อนเนี่ย T3T”
“ไม่มีวัน!”
“ให้ทำอะไรก็ยอม คืนดีกันเถอะ”
“ไปตายซะ!!”
ดูเหมือนน้ำเสียงเด็ดขาดของฉันจะทำให้ฉันบรรยากาศที่เงียบอยู่แล้วเงียบขึ้นไปอีกแถมผนวกความกดดันเพิ่มเข้าไปด้วย ตายแล้ว...ฉันพูดแรงไปป่าว TT^TT
ซีโอค้างไปสักพักก่อนจะเม้มริมฝีปากแน่นราวกับข่มความรู้สึกไว้ เจ้าตัวพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะเดินคอตกออกจากห้อง ฉันยืนมองตาค้างอย่างไปต่อไม่ถูก
“นะ...นายยอมแพ้แล้วหรือไง!” ฉันตะโกนไล่หลัง
“…”
“อะๆ เออ! จะไปไหนก็ไป!”
“…”
“ไอ้ขี้แพ้!”
ด่าทิ้งท้ายเสร็จฉันก็หันหลังเตรียมกลับไปนั่ง แต่ทว่าทันทีที่หันหลังไปทุกสายตาก็จ้องมาทางฉันอย่างกรุ่นโกรธ ฉันกลืนน้ำลายลงคอหนึ่งอึก ก่อนจะยิ้มแหยๆ
...สงสัยฉันว่าเขาแรงไปจริงๆ TT_TT
[ พูดคุย ]
นิยายเรื่องนี้กำลังจะจบในไม่ช้า...
คงไม่มากเกินไปหรอกใช่ไหมถ้าจะขอเม้นท์ให้กำลังใจ tt
รักและรักและรักและรักนักอ่านทุกคนค่าา จุ้บปี้ <3
ความคิดเห็น