คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : - 17 - I thought you'd come around when I ignored you
- 17 -
I thought you'd come around when I ignored you
ฉันเคยคิดว่าคุณคงจะกลับมาง้อฉัน เมื่อตอนที่ฉันทำเฉยกับคุณ
หลังจากนั้นฉันและแอรอนก็ขึ้นมาบนรถ เธอรีบสตาร์ทและเหยียบคันเร่งจนมิดชนิดว่าหัวฉันแทบจะคว่ำ ไปโกรธใครมาวะ =O= (หล่อนนั่นแหละสาเหตุ - -*)
“เอ่อ...ขอบใจเด้อ” ฉันพูดขึ้นอย่างกระดากอายเล็กน้อยหลังจากที่นั่งเงียบมาตลอดทางเช่นเดียวกันกับแอรอน ให้ทายว่าเธอคงจะโกรธมากจนระบายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก -0-
“…”
“มะ...ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ”
“ไม่จำเป็น”
“แน่ใจนะ”
“อย่าเซ้าซี้!”
“โอเค ไม่เซ้าซี้ก็ได้ -.-”
“…”
“แต่ฉันจะเปิดโอกาสให้เธอถามแค่สามวิเท่านั้น!”
“เชิญ”
“สาม”
“…”
“สอง’
“…”
“นะ...”
“ทำไมถึงใส่ชุดนี้ได้ แล้วทำไมต้องเดินออกมา (-^- )”
“ฮาๆ เอ่อ...นั่นสิ -*-”
“อย่ามากวน!”
“จริงๆ นะ แต่ข้อแรกตอบได้อยู่ ซีโอมันกวนฉัน อย่าไปสนใจเลย ^O^”
“ไอ้ที่คุยทางโทรศัพท์น่ะนะ”
“อืม”
“เหอะ! พวกเธอกวนกันได้ร้อนแรงจริงๆ -*-”
“อย่ามาประชด! - -*”
“หรือไม่จริง?”
“ไม่จริงแต่อย่างใด”
“ไม่เชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์!”
“ไม่เชื่อก็เรื่องของเธอ ไม่สนนน! ( -0-)”
“แล้วข้อสอง?”
“ไม่รู้เหมือนกันว่ะ อยู่ดีๆ ก็อยากเดินออกมา -*-”
“เดี๋ยวนะ! ทำไมเดี๋ยวนี้พาสต้าพูดจาแบบนั้น O_o”
“อ้อ...สงสัยติดมาจากไอ้บ้านั่น -0-”
“ฉันจะฆ่ามัน! -__-+++”
“อย่าหาเรื่องเลยน่า!”
“ก็มันพาพาสต้าเป็นแบบนี้อ่ะ!”
“ช่างเขาเถอะ ยังไงซะ หลังจากนี้ฉันต้องห่างจากเขาออกมาอยู่ดี (-_-) (_ _)”
“ทำไมอ่ะ o_O”
“ฉันไปรู้ความจริงบางอย่างเข้าน่ะสิ เฮ้อ...” พูดจบฉันก็ถอนหายใจ
“เล่าให้ฟังหน่อย”
“มันไร้สาระน่า! ไม่ต้องไปสนใจหรอก >O<”
“อย่ามาโกหกนะ”
“ถึงบ้านพอดี! O_O” ฉันรีบตะโกนตัดบทก่อนจะเปิดประตูรถ “ขอบใจที่มาส่งนะ สงสัยเข้าไปในบ้านฉันต้องโดยพ่อแม่ถามเรื่องชุดอีกยาว TT_TT พรุ่งนี้เจอกันจ้ะ ^O^”
สิ้นเสียงฉันก็ปิดประตูรถก่อนจะวิ่งเข้าไปในบ้านโดยไม่หันหลังกลับไปมองแอรอนอีก ขอให้พรุ่งนี้มีแต่เรื่องดีๆ ด้วยเถอะ T/\T
เช้าวันต่อมา...
ทุกอย่างเป็นเหมือนปกติหลังจากผ่านวันหยุดวันแม่ไป ฉันก้าวขาลงจากรถสองแถวอย่างเหนื่อยๆ ก่อนจะเตรียมเดินเข้ามหาลัยเพราะตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมจะเคลียร์ปัญหาทั้งหมดกับแอรอนและซีโอหรือใครทั้งนั้นแหละ แต่ทว่าทันทีที่ก้าวขาเข้าไปเหยียบผืนพสุธาของมหาลัย ทุกสายก็จับจ้องมาที่ฉันเป็นจุดโฟกัสราวกับว่าตอนนี้กำลังมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นซึ่งแน่นอนมันต้องเกี่ยวกับฉันตลอด -0-
ไม่นานนักปริศนาก็คลี่คลาย ซีโอและเฟรชชี่เดินควงกันผ่านผู้คนไปอย่างสง่าผ่าเผย นี่เขาจะเปลี่ยนผู้หญิงเหมือนเปลี่ยนผ้าอนามัยเลยใช่มั้ยเนี่ย!! T^T (ผ้าอนามัย: เกี่ยวไรกับตู =_=;;)
“ทำไมไม่เข้าไปข้างในล่ะพาสต้า” จู่ๆ แอรอนก็ตรงเข้ามาถามฉัน
ฉันหันขวับไปจ้องคนถามด้วยความโกรธที่ติดค้างจากซีโอ แต่ทันใดนั้นความคิดแสนชั่วร้ายก็เข้าครอบงำ ฉันเปลี่ยนจากสายตาอาฆาตแค้นเป็นสายตาเอ่อ...น่ารัก *0* (หลายคนมองว่ามันสยดสยอง -*-) ร่างบางข้างๆ ฉันย่นคิ้วอย่างไม่เข้าใจ
“ยืมตัวหน่อย”
กล่าวจบฉันก็เอื้อมแขนฉันไปคล้องกับแขนแอรอน ก่อนจะเดินไปข้างหน้า เจ้าตัวทำหน้าเอ๋อเต็มประดาแต่ก็ตามมาโดยดี
“โห ดูนั่นสิ!”
“ตายๆ ทำไมเป็นแบบนี้”
“!@#$%^&())(*&^%$#@@#$%^(*&”
เสียงซุบซิบนินทาดังขึ้นต่อเนื่อง ฉันเหยียดยิ้มก่อนจะควงแอรอนเดินไปหยุดอยู่ที่ตรงหน้าซีโอ ร่างสูงมองกลับมาด้วยสายตาเรียบเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไร ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ! Y^Y
“จะทำอะไร” แอรอนกระซิบถามทั้งๆ ที่สายตายังจดจ้องอยู่กับคู่หญิงสาวสวยหล่อตรงหน้า
“เนียนๆ ไปเถอะ”
“เพื่อ?”
“น่า...”
“จะเคลียร์เรื่องเมื่อวานที่ทะเลาะกันใช่มั้ย”
“เปล่า!”
“ฉันไม่เล่นด้วยนะ!”
“แอรอน...”
“...!” ร่างบางเตรียมจะสะบัดแขนฉันออก แต่นี่เป็นโอกาสเดียว ฉันจะหน้าแตกไม่ได้! T^T
“ดะ...เดี๋ยวสิ!” ฉันรีบรวบรัดแขนของร่างบางข้างๆ ไว้ดังเดิมก่อนจะเตรียมเปิดประเด็น “ขอทางหน่อย!”
ฉันเชิดหน้าพูดอย่างมั่นใจพลางปรายตามองซีโออย่างเหยียดหยาม เจ้าตัวแสยะยิ้มก่อนจะเอ่ยปากพูดบ้าง
“ฉันไม่ใช่ทาง มาขอทำไม”
เพร้งงง!
ประโยคนั้นเหมือนโดนมีดหลายพันเล่มเสียบที่กลางหน้า ความชาเริ่มเข้าแทรก กรี๊ดดด ถ้าจะฉีกหน้ากันแบบนี้ล่ะก็นะ!! T__T+++
“ฉะๆ ฉันก็ไม่ได้ขอนาย! ฉันขอทาง!” ฉันส่งสายตาจิกไปทางชายตรงหน้าพลางตะคอกอย่างไม่ยอมแพ้ทั้งๆ ที่หมดหนทางสู้ T^T
“...”
“นี่ไม่คิดจะพูดเลยใช่มั้ย!”
“อยากคุยกันก็คุยดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องเอาไอ้หน้าทอมนั่นมาควงเลย” หน้าทอม? -0-
“คะ...ใครอยากคุยกับนายกัน!”
“ไม่อยากคุยแล้วมายืนพูดฉอดๆๆ ทำไมเล่า!”
“ฉันไม่ได้มายืนพูดฉอดๆๆ นะ!!”
“งั้นก็มายืนพ่นน้ำลาย =O=”
“พอเลย! ฉันไม่ได้มีจุดประสงค์อยากคุยกับนาย ชัดมั้ย!”
“แล้วมายืนทำลำโพงอะไรเล่า -*-”
“ฉันรอให้นายกับ ‘แฟนใหม่นาย’ หลีกทางอยู่! คนจะเดิน! เกะกะ!”
“ทางอื่นก็มีเยอะแยะ!”
“ไม่เดิน! ทำไม!”
“งั้นก็แปลว่าอยากคุยกับฉัน!”
“ทำไมฉันต้องอยากคุยกับนายด้วย! ไร้สาระ!”
“หึง?”
“O_O” คำพูดตรงๆ ที่มาจากปากเขาทำให้ฉันค้างไปสองวิ
“สงสัยจะจริง (-*-) (_ _)”
“อะๆ ไอ้ต้องไปพบจิตแพทย์!”
ตึก!
สิ้นเสียงตะคอกด่าแบบคิดไม่ออก -__- ฉันก็กระทืบเท้าลงตรงหน้าเขาอย่างหงุดหงิดก่อนจะก้าวเดินต่ออย่างเหวี่ยงๆ แต่ก็ต้องหยุดชะงักราวกับถูกความรู้สึกเบื้องลึกดึงรั้งไว้ ใช่...ฉันไม่อยากเดินหนีถ้ายังไม่เคลียร์ปัญหาที่เขาควงเฟรชชี่ท่ามกลางคนอื่น สงสัยฉันจะหึงเขาจริงๆ TT^TT
และสุดท้ายท้ายสุดฉันก็ต้องหมุนตัวหันหลังกลับไปทางเขาดังเดิมก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วตะโกนกลับไป
“เออ!”
“…”
“…”
“หึ”
“ไม่ต้องมาหึมาเหอะ! ทำไมเปลี่ยนคนควงไม่ซ้ำหน้าแบบนี้วะ! เมื่อวานเพิ่งบอกไปว่าชอบฉัน! เป็นแฟนกัน! แล้วนี่อะไร?! ไม่ตลกนะเว้ย! มาเล่นกับความรู้สึกคนอื่นแบบนี้น่ะ!” ฉันตะโกนดังลั่นพลางเดินไปผลักไหล่คนตัวสูงตามบทสนทนาแต่ละคำในเชิงคาดคั้นเอาคำตอบอนึ่งนักเลงชอบหาเรื่อง “ฉันยอมรับว่าที่ทำไปวันนี้เพราะหึง! และที่ทำไปเมื่อวานเพราะโกรธ! โอเค! แล้วที่เมื่อวานฉันเดินออกมาแบบนั้นเพราะยังทำใจไม่ได้! รู้ทั้งรู้ว่าคนที่ฉันเฝ้าหามาตลอดคือนาย! แล้วทำไมไม่บอก! เห็นฉันเป็นตัวตลกหรือไง! ห๊ะ!!”
“เฮ้ย! มะ...”
“ไม่ต้องพูด! ฉันยังพูดไม่จบ! ทุกครั้งที่ฉันทำเฉยกับนายรู้มั้ยเพราะอะไร! ฉันอยากให้นายมาง้อฉันบ้าง! นายอาจจะมองว่าฉันไร้สาระก็จริง แต่นั่นคือฉัน! นั่นแหละเหตุผลที่ฉันหนีออกมา! อย่างน้อยนายก็น่าจะอธิบายเหตุผลอะไรสักนิด พยายามบ้าง! แค่นั้นฉันก็เข้าใจ! แต่นี่...ไม่! แถมยังควงเฟรชชี่อย่างกับไปจ่ายตลาดซื้อมะม่วงอีก! แล้วไม่ต้องสงสัยเลยนะว่าทำไมฉันถึงควงแอรอนมาตรงนี้! คำตอบเดิม...หึง! ชัดมั้ย! คนนะไม่ใช่ควาย! ถึงจะทนทุกอย่างได้!” ฉันพูดพร้อมกับน้ำตาหนึ่งหยดที่ไหลลงร่องแก้ม “ยังไม่พอ! นายรู้อะไรอีกไหม! ทุกครั้งที่ฉันหาเรื่องทะเลาะกับนายเพราะอะไร! เพราะฉัน...อื้อ~”
_____________90%___________
พูดยังไม่ทันจบประโยคร่างสูงตรงหน้าก็เอื้อมมือมาคว้าหมับเข้าที่ท้ายคอของฉันก่อนจะประกบริมฝีบางของเขาลงมาเพื่อปิดบทสนทนาขณะที่น้ำตาฉันยังค้างอยู่บนใบหน้า ความรู้สึกตอนนี้บังคับให้ฉันพริ้มตาลงก่อนจะเอียงหัวเพื่อรับจูบได้ถนัดขึ้น มือทั้งสองข้างของฉันที่เคยผลักไหล่เขาค่อยๆ เลื่อนลงก่อนจะเอียงศีรษะอีกครั้งไปตามรสจูบชวนล่องลอยถึงแม้จะอยู่ท่ามกลางผู้คนก็เถอะ
สักพักเราก็ผละออกจากกัน ซีโอรั้งรอบเอวฉันไว้ไม่ให้ไปไหนพลางฉีกยิ้มทะเล้นปนน่ารักที่ฉันไม่เคยพบเห็นมาก่อน เผยให้รู้ว่าเขามีลักยิ้มบางๆ ที่แก้มขวา มุมแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบนะ... (-.,-)
“ฉันบอกแล้วไง...ว่าเธอเป็นไฮดราก็หรูละ”
ขอถอนคำชมคืน T^T
“แต่นั้นไม่สำคัญ ที่สำคัญคือ...”
“…?”
“คืนดีกันนะครับ” เขาพูดพลางส่งนิ้วก้อยมาทางฉัน รอยยิ้มและท่าทางของซีโอทำให้ฉันยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว และดูเหมือนจะหุบไม่ลงซะด้วยสิ -///-
“…”
“นะ...คืนดีนะ” ซีโอยังคงอ้อนอยู่อย่างนั้น ไม่ได้! เราฟอร์มเยอะมาตั้งนาน จะมาพังลงไม่เป็นท่าเพราะจูบนี่นะ? ไม่ได้ๆๆ!! -^-
“...”
“พาสต้า...”
“ไม่ง่ายไปหน่อยหรอ!”
“!@#$%^&*()(*&^%$#@#$%^&*” ทันทีที่คำถามของฉันถามออกไป ทุกคนก็ฮือฮาดังลั่นอย่างแปลกใจ
“เสียใจด้วยว่ะ...นายมาง้อฉันช้าไป”
กล่าวจบฉันก็รีบเดินหนีออกมาจากบริเวณนั้น ทิ้งให้ทุกคนที่ยืนดูเหตุการณ์ตั้งแต่แรกงงเป็นไก่ตาแตก แต่ ณ จุดนี้คงไม่มีใครตกใจเท่ากับซีโอแล้วล่ะ ขอโทษนะ...เพื่อพิสูจน์ว่านายรอฉันได้จริง ฉันต้องทำ!
ความคิดเห็น