ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    - Long ago - คอนเฟิร์มอีกที...ว่านายคนนี้น่ะแฟนฉัน!

    ลำดับตอนที่ #18 : - 17 - I thought you'd come around when I ignored you

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.16K
      4
      17 พ.ย. 55









     

    - 17 -

    I thought you'd come around when I ignored you

    ฉันเคยคิดว่าคุณคงจะกลับมาง้อฉัน เมื่อตอนที่ฉันทำเฉยกับคุณ

     

    หลังจากนั้นฉันและแอรอนก็ขึ้นมาบนรถ เธอรีบสตาร์ทและเหยียบคันเร่งจนมิดชนิดว่าหัวฉันแทบจะคว่ำ ไปโกรธใครมาวะ =O= (หล่อนนั่นแหละสาเหตุ - -*)

    เอ่อ...ขอบใจเด้อฉันพูดขึ้นอย่างกระดากอายเล็กน้อยหลังจากที่นั่งเงียบมาตลอดทางเช่นเดียวกันกับแอรอน ให้ทายว่าเธอคงจะโกรธมากจนระบายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก -0-

    “…”

    มะ...ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ

    ไม่จำเป็น

    แน่ใจนะ

    อย่าเซ้าซี้!”

    โอเค ไม่เซ้าซี้ก็ได้ -.-”

    “…”

    แต่ฉันจะเปิดโอกาสให้เธอถามแค่สามวิเท่านั้น!”

    เชิญ

    สาม

    “…”

    สอง

    “…”

    นะ...

    ทำไมถึงใส่ชุดนี้ได้ แล้วทำไมต้องเดินออกมา (-^-  )

    ฮาๆ เอ่อ...นั่นสิ -*-

    อย่ามากวน!”

    จริงๆ นะ แต่ข้อแรกตอบได้อยู่ ซีโอมันกวนฉัน อย่าไปสนใจเลย ^O^”

    ไอ้ที่คุยทางโทรศัพท์น่ะนะ

    อืม

    เหอะ! พวกเธอกวนกันได้ร้อนแรงจริงๆ -*-

    อย่ามาประชด! - -*”

    หรือไม่จริง?

    ไม่จริงแต่อย่างใด

    ไม่เชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์!”

    ไม่เชื่อก็เรื่องของเธอ ไม่สนนน! (  -0-)

    แล้วข้อสอง?

    ไม่รู้เหมือนกันว่ะ อยู่ดีๆ ก็อยากเดินออกมา -*-

    เดี๋ยวนะ! ทำไมเดี๋ยวนี้พาสต้าพูดจาแบบนั้น O_o”

    อ้อ...สงสัยติดมาจากไอ้บ้านั่น -0-

    ฉันจะฆ่ามัน! -__-+++

    อย่าหาเรื่องเลยน่า!”

    ก็มันพาพาสต้าเป็นแบบนี้อ่ะ!”

    ช่างเขาเถอะ ยังไงซะ หลังจากนี้ฉันต้องห่างจากเขาออกมาอยู่ดี (-_-) (_ _)

    ทำไมอ่ะ o_O”

    ฉันไปรู้ความจริงบางอย่างเข้าน่ะสิ เฮ้อ...พูดจบฉันก็ถอนหายใจ

    เล่าให้ฟังหน่อย

    มันไร้สาระน่า! ไม่ต้องไปสนใจหรอก >O<”

    อย่ามาโกหกนะ

    ถึงบ้านพอดี! O_O” ฉันรีบตะโกนตัดบทก่อนจะเปิดประตูรถ ขอบใจที่มาส่งนะ สงสัยเข้าไปในบ้านฉันต้องโดยพ่อแม่ถามเรื่องชุดอีกยาว TT_TT พรุ่งนี้เจอกันจ้ะ ^O^”

    สิ้นเสียงฉันก็ปิดประตูรถก่อนจะวิ่งเข้าไปในบ้านโดยไม่หันหลังกลับไปมองแอรอนอีก ขอให้พรุ่งนี้มีแต่เรื่องดีๆ ด้วยเถอะ T/\T

     

    เช้าวันต่อมา...

    ทุกอย่างเป็นเหมือนปกติหลังจากผ่านวันหยุดวันแม่ไป ฉันก้าวขาลงจากรถสองแถวอย่างเหนื่อยๆ ก่อนจะเตรียมเดินเข้ามหาลัยเพราะตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมจะเคลียร์ปัญหาทั้งหมดกับแอรอนและซีโอหรือใครทั้งนั้นแหละ แต่ทว่าทันทีที่ก้าวขาเข้าไปเหยียบผืนพสุธาของมหาลัย ทุกสายก็จับจ้องมาที่ฉันเป็นจุดโฟกัสราวกับว่าตอนนี้กำลังมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นซึ่งแน่นอนมันต้องเกี่ยวกับฉันตลอด -0-

    ไม่นานนักปริศนาก็คลี่คลาย ซีโอและเฟรชชี่เดินควงกันผ่านผู้คนไปอย่างสง่าผ่าเผย นี่เขาจะเปลี่ยนผู้หญิงเหมือนเปลี่ยนผ้าอนามัยเลยใช่มั้ยเนี่ย!! T^T (ผ้าอนามัย: เกี่ยวไรกับตู =_=;;)

    ทำไมไม่เข้าไปข้างในล่ะพาสต้าจู่ๆ แอรอนก็ตรงเข้ามาถามฉัน

    ฉันหันขวับไปจ้องคนถามด้วยความโกรธที่ติดค้างจากซีโอ แต่ทันใดนั้นความคิดแสนชั่วร้ายก็เข้าครอบงำ ฉันเปลี่ยนจากสายตาอาฆาตแค้นเป็นสายตาเอ่อ...น่ารัก *0* (หลายคนมองว่ามันสยดสยอง -*-) ร่างบางข้างๆ ฉันย่นคิ้วอย่างไม่เข้าใจ

    ยืมตัวหน่อย

    กล่าวจบฉันก็เอื้อมแขนฉันไปคล้องกับแขนแอรอน ก่อนจะเดินไปข้างหน้า เจ้าตัวทำหน้าเอ๋อเต็มประดาแต่ก็ตามมาโดยดี

    โห ดูนั่นสิ!”

    ตายๆ ทำไมเป็นแบบนี้

    “!@#$%^&())(*&^%$#@@#$%^(*&”

    เสียงซุบซิบนินทาดังขึ้นต่อเนื่อง ฉันเหยียดยิ้มก่อนจะควงแอรอนเดินไปหยุดอยู่ที่ตรงหน้าซีโอ ร่างสูงมองกลับมาด้วยสายตาเรียบเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไร ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ! Y^Y

    จะทำอะไรแอรอนกระซิบถามทั้งๆ ที่สายตายังจดจ้องอยู่กับคู่หญิงสาวสวยหล่อตรงหน้า

    เนียนๆ ไปเถอะ

    เพื่อ?

    น่า...

    จะเคลียร์เรื่องเมื่อวานที่ทะเลาะกันใช่มั้ย

    เปล่า!”

    ฉันไม่เล่นด้วยนะ!”

    แอรอน...

    ...!” ร่างบางเตรียมจะสะบัดแขนฉันออก แต่นี่เป็นโอกาสเดียว ฉันจะหน้าแตกไม่ได้! T^T

    ดะ...เดี๋ยวสิ!” ฉันรีบรวบรัดแขนของร่างบางข้างๆ ไว้ดังเดิมก่อนจะเตรียมเปิดประเด็นขอทางหน่อย!”

    ฉันเชิดหน้าพูดอย่างมั่นใจพลางปรายตามองซีโออย่างเหยียดหยาม เจ้าตัวแสยะยิ้มก่อนจะเอ่ยปากพูดบ้าง

    ฉันไม่ใช่ทาง มาขอทำไม

    เพร้งงง!

    ประโยคนั้นเหมือนโดนมีดหลายพันเล่มเสียบที่กลางหน้า ความชาเริ่มเข้าแทรก กรี๊ดดด ถ้าจะฉีกหน้ากันแบบนี้ล่ะก็นะ!! T__T+++

    ฉะๆ ฉันก็ไม่ได้ขอนาย! ฉันขอทาง!” ฉันส่งสายตาจิกไปทางชายตรงหน้าพลางตะคอกอย่างไม่ยอมแพ้ทั้งๆ ที่หมดหนทางสู้ T^T

    ...

    นี่ไม่คิดจะพูดเลยใช่มั้ย!”

    อยากคุยกันก็คุยดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องเอาไอ้หน้าทอมนั่นมาควงเลยหน้าทอม? -0-

    คะ...ใครอยากคุยกับนายกัน!”

    ไม่อยากคุยแล้วมายืนพูดฉอดๆๆ ทำไมเล่า!”

    ฉันไม่ได้มายืนพูดฉอดๆๆ นะ!!”

    งั้นก็มายืนพ่นน้ำลาย =O=”

    พอเลย! ฉันไม่ได้มีจุดประสงค์อยากคุยกับนาย ชัดมั้ย!”

    แล้วมายืนทำลำโพงอะไรเล่า -*-

    ฉันรอให้นายกับ แฟนใหม่นายหลีกทางอยู่! คนจะเดิน! เกะกะ!”

    ทางอื่นก็มีเยอะแยะ!”

    ไม่เดิน! ทำไม!”

    งั้นก็แปลว่าอยากคุยกับฉัน!”

    ทำไมฉันต้องอยากคุยกับนายด้วย! ไร้สาระ!”

    หึง?

    “O_O” คำพูดตรงๆ ที่มาจากปากเขาทำให้ฉันค้างไปสองวิ

    สงสัยจะจริง (-*-) (_ _)

    อะๆ ไอ้ต้องไปพบจิตแพทย์!”

    ตึก!

    สิ้นเสียงตะคอกด่าแบบคิดไม่ออก -__- ฉันก็กระทืบเท้าลงตรงหน้าเขาอย่างหงุดหงิดก่อนจะก้าวเดินต่ออย่างเหวี่ยงๆ แต่ก็ต้องหยุดชะงักราวกับถูกความรู้สึกเบื้องลึกดึงรั้งไว้ ใช่...ฉันไม่อยากเดินหนีถ้ายังไม่เคลียร์ปัญหาที่เขาควงเฟรชชี่ท่ามกลางคนอื่น สงสัยฉันจะหึงเขาจริงๆ TT^TT

    และสุดท้ายท้ายสุดฉันก็ต้องหมุนตัวหันหลังกลับไปทางเขาดังเดิมก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วตะโกนกลับไป

    เออ!”

    “…”

    “…”

    หึ

    ไม่ต้องมาหึมาเหอะ! ทำไมเปลี่ยนคนควงไม่ซ้ำหน้าแบบนี้วะ! เมื่อวานเพิ่งบอกไปว่าชอบฉัน! เป็นแฟนกัน! แล้วนี่อะไร?! ไม่ตลกนะเว้ย! มาเล่นกับความรู้สึกคนอื่นแบบนี้น่ะ!” ฉันตะโกนดังลั่นพลางเดินไปผลักไหล่คนตัวสูงตามบทสนทนาแต่ละคำในเชิงคาดคั้นเอาคำตอบอนึ่งนักเลงชอบหาเรื่อง ฉันยอมรับว่าที่ทำไปวันนี้เพราะหึง! และที่ทำไปเมื่อวานเพราะโกรธ! โอเค! แล้วที่เมื่อวานฉันเดินออกมาแบบนั้นเพราะยังทำใจไม่ได้! รู้ทั้งรู้ว่าคนที่ฉันเฝ้าหามาตลอดคือนาย! แล้วทำไมไม่บอก! เห็นฉันเป็นตัวตลกหรือไง! ห๊ะ!!”

    เฮ้ย! มะ...

    ไม่ต้องพูด! ฉันยังพูดไม่จบ! ทุกครั้งที่ฉันทำเฉยกับนายรู้มั้ยเพราะอะไร! ฉันอยากให้นายมาง้อฉันบ้าง! นายอาจจะมองว่าฉันไร้สาระก็จริง แต่นั่นคือฉัน! นั่นแหละเหตุผลที่ฉันหนีออกมา! อย่างน้อยนายก็น่าจะอธิบายเหตุผลอะไรสักนิด พยายามบ้าง! แค่นั้นฉันก็เข้าใจ! แต่นี่...ไม่! แถมยังควงเฟรชชี่อย่างกับไปจ่ายตลาดซื้อมะม่วงอีก! แล้วไม่ต้องสงสัยเลยนะว่าทำไมฉันถึงควงแอรอนมาตรงนี้! คำตอบเดิม...หึง! ชัดมั้ย! คนนะไม่ใช่ควาย! ถึงจะทนทุกอย่างได้!” ฉันพูดพร้อมกับน้ำตาหนึ่งหยดที่ไหลลงร่องแก้ม ยังไม่พอ! นายรู้อะไรอีกไหม! ทุกครั้งที่ฉันหาเรื่องทะเลาะกับนายเพราะอะไร! เพราะฉัน...อื้อ~

     
    _____________90%___________


     

    พูดยังไม่ทันจบประโยคร่างสูงตรงหน้าก็เอื้อมมือมาคว้าหมับเข้าที่ท้ายคอของฉันก่อนจะประกบริมฝีบางของเขาลงมาเพื่อปิดบทสนทนาขณะที่น้ำตาฉันยังค้างอยู่บนใบหน้า ความรู้สึกตอนนี้บังคับให้ฉันพริ้มตาลงก่อนจะเอียงหัวเพื่อรับจูบได้ถนัดขึ้น มือทั้งสองข้างของฉันที่เคยผลักไหล่เขาค่อยๆ เลื่อนลงก่อนจะเอียงศีรษะอีกครั้งไปตามรสจูบชวนล่องลอยถึงแม้จะอยู่ท่ามกลางผู้คนก็เถอะ

    สักพักเราก็ผละออกจากกัน ซีโอรั้งรอบเอวฉันไว้ไม่ให้ไปไหนพลางฉีกยิ้มทะเล้นปนน่ารักที่ฉันไม่เคยพบเห็นมาก่อน เผยให้รู้ว่าเขามีลักยิ้มบางๆ ที่แก้มขวา มุมแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบนะ... (-.,-)

    ฉันบอกแล้วไง...ว่าเธอเป็นไฮดราก็หรูละ

    ขอถอนคำชมคืน T^T

    แต่นั้นไม่สำคัญ ที่สำคัญคือ...

    “…?

    คืนดีกันนะครับเขาพูดพลางส่งนิ้วก้อยมาทางฉัน รอยยิ้มและท่าทางของซีโอทำให้ฉันยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว และดูเหมือนจะหุบไม่ลงซะด้วยสิ -///-

    “…”

    นะ...คืนดีนะซีโอยังคงอ้อนอยู่อย่างนั้น ไม่ได้! เราฟอร์มเยอะมาตั้งนาน จะมาพังลงไม่เป็นท่าเพราะจูบนี่นะ? ไม่ได้ๆๆ!! -^-

    ...

    พาสต้า...

    ไม่ง่ายไปหน่อยหรอ!”

    “!@#$%^&*()(*&^%$#@#$%^&*” ทันทีที่คำถามของฉันถามออกไป ทุกคนก็ฮือฮาดังลั่นอย่างแปลกใจ

    เสียใจด้วยว่ะ...นายมาง้อฉันช้าไป

    กล่าวจบฉันก็รีบเดินหนีออกมาจากบริเวณนั้น ทิ้งให้ทุกคนที่ยืนดูเหตุการณ์ตั้งแต่แรกงงเป็นไก่ตาแตก แต่ ณ จุดนี้คงไม่มีใครตกใจเท่ากับซีโอแล้วล่ะ ขอโทษนะ...เพื่อพิสูจน์ว่านายรอฉันได้จริง ฉันต้องทำ!

     

     


     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×