คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : RAINY PATHWAY : 2
CHAPTER 2
ฝนยังคงตกเหมือนทุกๆวัน
ชานยอลแหงนหน้าป้าย gâteau & café สีหวานที่แขวนอยู่หน้าร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่งก่อนจะลดระดับของร่มในมือลง วางร่มลงในบริเวณที่ทางร้านจัดไว้ก่อนจะผลักประตูเข้าไป
'open '
สอดส่ายสายตามองหาคนที่นัดไว้แต่ไม่พบ พนักงานต้อนรับจึงนำเขาไปที่โต๊ะขนาดกลางตรงมุมกระจก
บรรยากาศอุ่นๆภายในร้านส่งผลให้ชานยอลรู้สึกผ่อนคลายจากความหนาวเย็นของสายฝนที่เพิ่งเผชิญมา
จากมุมนี้ เขามองเห็นคราบหยดน้ำที่เกาะอยู่บนกระจก บรรยากาศอึมครึมที่ชวนให้หัวใจสั่นไหว
ใบหน้าได้รูปเหม่อมองสายฝนผ่านกระจกอยู่นานสองนาน
"มาถึงก่อนแต่ก็ไม่สั่งอะไรสักอย่าง" จงอินพูดก่อนจะทิ้งตัวลงข้างๆเขา
"มัวแต่เหม่ออยู่นั่นแหละ"เซฮุนว่า
"มาช้าแล้วยังจะพูดมากอีก" พูดก่อนจะละสายตาจากหน้าต่างมาหาเพื่อนทั้งสองคน
เมื่อสั่งขนมเรียบร้อยแล้ว เซฮุนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นเกมเหมือนเคย จงอินนั่งเท้าคางมองบรรยากาศรอบๆร้าน ในขณะที่ชานยอลฟุบหน้าลงกับโต๊ะ
สัมผัสเย็นๆของโลหะที่แนบไปกับแก้มทำให้ชานยอลเกือบตัวสั่น
"ไง ซึมเป็นหมางอยเลยนะมึง"จงอินแซวแต่ชานยอลไม่ได้ตอบอะไรกลับมา
เขาหดหู่เกินกว่าจะโต้เถียงอะไรกับใคร
วันนั้นเขาไปส่งแบคฮยอนแค่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดินใกล้ๆ เพราะเจ้าตัวยืนยันว่ากลับเองได้ ชานยอลที่ไม่อยากเซ้าซี้จึงยกร่มให้ก่อนจะบอกลา
แบคฮยอนขอเบอร์ชานยอลแต่ไม่ได้ทิ้งเบอร์ตัวเองไว้
ชานยอลไม่มีเบอร์โทรศัพท์ไอ้ตัวเล็กของเขา เขาติดต่อไปไม่ได้ ไปหาก็ไม่ได้
ทำได้แค่รอว่าสักวันแบคฮยอนจะติดต่อกลับมา
ซึ่งมันก็เกือบหนึ่งอาทิตย์แล้ว แต่ก็ไม่มีวี่แวว
"ชอบเขามากขนาดนั้นเลยหรอวะ" เซฮุนถาม เงยหน้าจากเกมในโทรศัพท์
ชานยอลไม่ได้ตอบอะไร ใบหน้าด้านที่สัมผัสกับโต๊ะเย็นจนชา
คนตัวสูงปิดเปลือกตาลงอย่างอ่อนล้า
ยามที่เสียงฝนกระทบหน้าต่างดังกว่าเสียงพูดคุยของเพื่อนทั้งสองคน
ในเวลาแบบนี้ชานยอลรู้สึกคิดถึงแบคฮยอนยิ่งกว่าตอนไหนๆ
"ลาเต้เย็นกับโกโก้ปั่นได้แล้วครับ"พนักงานคนนึงเดินเอาเครื่องดื่มที่สั่งมาเสิร์ฟ จงอินเอาเท้าเตะชานยอลใต้โต๊ะเป็นเชิงบอกให้ลุก
"อร่อยอย่างที่ฮายองบอกเลย"เซฮุนพูดหลังจากที่วางแก้วลาเต้ลง
"น้องสาวมึงก็เข้าใจเลือกร้านนะ"จงอินทัก
"หือ ใครว่าละ มันบอกว่าเจ้าของร้านหน้าตาดี"
"นิสัยเหมือนพี่ไม่มีผิด ฮ่าๆๆๆ"
เซฮุนทำท่าจะต่อยจงอินก่อนที่เสียงริงโทนจะดังขึ้นขัดจังหวะ
"ฮัลโหล ตายยากจริงๆเลยนะฮายอง"
ชานยอลนั่งคนแก้วโกโก้ปั่นเล่น สายตาหยุดมองที่เพื่อนสนิท
"เจ้าของร้าน คนไหน พี่จะรู้จักได้ยังไง"
เพื่อนสนิทตัวขาวขมวดคิ้วแน่น หน้าตาบอกบุญไม่รับ
"เออๆ เดี๋ยวจัดการให้ แค่นี้นะ"
เซฮุนกดวางโทรศัพท์ก่อนจะโบกมือเรียกพนักงานคนเดิม
"เจ้าของร้านอยู่ไหมครับ"
"อ่า มาสเตอร์ออกไปข้างนอกยังไม่กลับมาเลยครับ แต่อีกสักพักคงจะถึง"
พนักงานร้านกาแฟคนเดิมบอก ฉีกยิ้มให้ก่อนจะขอตัวไปทำงานต่อ
"มีอะไรวะ"ชานยอลที่มองอยู่นานถามขึ้น
"ก็อีกไม่กี่วันจะวันเกิดแม่ ฮายองอยากได้สูตรเค้กนะสิ" พยักหน้าเพื่อบอกว่าเข้าใจก่อนจะจมเข้าสู่โลกส่วนตัวอีกครั้ง
โดยปกติแล้วพวกเขาทั้งสามคนก็มักจะนัดกันไปหาอะไรทำตามประสาวัยรุ่นทั่วไป แต่บังเอิญว่าช่วงนี้ฝนตกก็เลยต้องหาอะไรที่อยู่ในอาคารทำเสียมากกว่า ส่วนใหญ่ก็หนีไม่พ้นการหาร้านอาหารดีๆซักร้าน หรือไปดูหนังสนุกๆซักเรื่อง
ใช้ชีวิตแบบเดิมๆไปวันๆ...อาจเพราะยังหาจุดหมายในชีวิตไม่เจอ
เข็มนาฬิกาเดินไปไกลกว่าเดิมเกือบร้อยแปดสิบองศา ชานยอลเริ่มพูดคุยมากขึ้น การมีเพื่อนอยู่ด้วยในช่วงเวลาที่สับสนทำให้เขาไม่ฟุ้งซ่านเท่าที่ควร
ก็ได้แต่หวังว่าตอนอยู่คนเดียวจะยิ้มได้แบบนี้บ้าง
บยอนแบคฮยอนก้าวเท้าลงจากมินิคูเปอร์คันเล็กทันทีที่รถหยุดลง ห้าวันก่อนเขาเพิ่งถูกพามาที่คอนโดแห่งนี้โดยบังเอิญ
ใบหน้าเล็กๆหันไปมาอย่างคนไม่ชินทาง ก่อนจะยกขาก้าวเดินไปตามทาง
เสียงรองเท้าผ้าใบที่กระทบกับพื้นกว้างก้องสะท้อนอยู่ในทางเดินโล่งๆ แบคฮยอนกดลิฟต์ก่อนจะเลือกชั้นที่ยังคงจำได้ดี
หลังจากที่เดินมาถึงหน้าห้องของคนใจดีแล้ว เขาก็ยกมือขึ้นเคาะประตู
ก๊อกๆ
ไร้เสียงตอบรับใดๆจากคนข้างหลังประตู แม้จะทำใจมาแล้วล่วงหน้า แต่ก็รู้สึกผิดหวังอย่างบอกไม่ถูกเมื่อถูกความรู้สึกหัวใจแฟบแปลกๆจู่โจมเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว
มือเรียวขยับถุงเสื้อผ้าที่ตั้งใจจะเอามาคืนไว้แนบอก กอดมันไว้แน่นๆก่อนจะตัดสินใจกลับ
กดลิฟต์ลงมาที่ล็อบบี้ด้านล่าง ก่อนจะเดินตรงไปยังพนักงานต้อนรับที่ส่งยิ้มกว้างมาให้
"ผมฝากของให้คุณปาร์คชานยอลห้อง 1205 ได้ไหมครับ"
"ได้ค่ะ ขอทราบชื่อคนฝากด้วยค่ะ"
"...บยอนแบคฮยอน ครับ"
"คุณบยอนจะฝากโน้ตอะไรถึงคุณปาร์คไหมคะ"
"..."
"..."
แบคฮยอนส่งยิ้มให้พนักงานอีกครั้ง
.
"ไม่ดีกว่า... ขอบคุณมากครับ"
แม้ว่านี่อาจจะเป็นโอกาสเดียวที่จะติดต่อกับชานยอลต่อไป แต่เขาก็ไม่ได้อยากจะคว้ามันไว้
ถึงได้มาหาโดยที่ไม่บอกก่อนล่วงหน้า จะได้เจอกันอีกครั้งหรือไม่ เขาปล่อยให้มันเป็นเรื่องของโชคชะตา
แบคฮยอนแค่เข็ดและยังไม่พร้อมจะเปิดใจ
บางทีนี่อาจจะเป็นคำตัดสินของคนบนฟ้า ว่าเรายังไม่ควรได้พบกัน
เพราะว่าเซฮุนต้องอยู่รอทำธุระให้ฮายอง ชานยอลก็เลยขอตัวกลับก่อน เวสป้าสีฟ้าเข้มคันเก่งขับเอื่อยๆไปตามใจเจ้าของที่จิตใจเริ่มเหม่อลอยอีกครั้ง
ฝนตกปรอยๆอย่างเคย ด้านหน้าของหมวกกันน็อกของชานยอลเต็มไปด้วยหยดน้ำฝนที่เริ่มเปาะแปะลงมา
กว่าจะถึงคอนโดท้องฟ้าก็เกือบจะเปลี่ยนสี ชานยอลถอดหมวกกันน็อกห้อยไว้ตรงที่ที่มันควรอยู่ หยิบร่มที่พับเก็บไว้ใต้เบาะติดมือขึ้นไปเก็บบนห้อง
เครื่องปรับอากาศทำงานของมันดีเกินไป ทันทีที่ชานยอลก้าวเท้าเข้าไปในคอนโดเขาก็ถูกอากาศเย็นๆเล่นงานอย่างไม่ทันตั้งตัว เสื้อนักศึกษาสีขาวที่แนบติดไปกับไหล่กว้างเพราะฝนไม่ได้ช่วยบรรเทาความหนาวเลย
เขาเกือบจะวิ่งขึ้นห้องอยู่แล้วเชียว ถ้าไม่ได้ยินเสียงเรียกของพนักงานต้อนรับที่ล็อบบี้
"คุณปาร์คคะ มีคนฝากของไว้ให้ค่ะ"เธอยิ้มให้อย่างเคย ก่อนจะยื่นถุงกระดาษใบหนึ่งให้ชานยอล
"ขอบคุณมากครับ"
ถึงแม้จะสงสัยแต่ความหนาวที่มีก็ชนะในที่สุด ชานยอลกล่าวขอบคุณก่อนจะรีบกลับขึ้นห้องไป
หลังจากอาบน้ำสระผมเสร็จแล้วขายาวๆก็พาเจ้าของร่างมาหยุดอยู่ตรงหน้าโซฟา ชานยอลทิ้งตัวลงนอนก่อนจะรู้สึกถึงสัมผัสนิ่มๆบริเวณกลางหลัง
มือยาวยื่นออกไปควานหาก่อนจะพบกับถุงกระดาษใบที่เพิ่งได้มา ชานยอลเปิดมันดูอย่างไม่ได้ใส่ใจจนกระทั่งมองเห็นของข้างใน
เสื้อยืดกับกางเกงนอนขายาวของเขาที่วันนั้นแบคฮยอนเอาติดมือไป พร้อมกับกระดาษโน้ตแผ่นเล็กๆ
'ขอบคุณอีกครั้งนะ....'
หัวใจของชานยอลเต้นถี่ขึ้น เขาลนลานกดโทรศัพท์ลงไปที่ล็อบบี้ข้างล่าง
"ขอโทษนะครับ ผมปาร์คชานยอลห้อง1205 คุณคนที่ฝากของไว้เข้าได้ฝากอะไรไว้ไหมครับ" เขาถามอย่างมีความหวัง
"ไม่มีค่ะ ดิฉันถามแล้ว เขาบอกแค่ว่าชื่อบยอนแบคฮยอน"
วินาทีนั้น ลูกโป่งที่กำลังพองอยู่ในตัวของชานยอลเหมือนกับถูกทิ่มจกแตกไป
โป๊ะ
เขานิ่งจนกระทั่งสายถูกตัดไปเอง ถอนหายใจก่อนจะทิ้งตัวลงกับโซฟา มือยังคงกำถุงกระดาษเอาไว้แน่น สายตาทอดมองไปยังกระดาษโน้ตใบเล็กที่มีลายมือของใครบางคนอยู่
บางที นี่อาจเป็นสิ่งเดียวที่จะใช้ยืนยัน
ว่าครั้งหนึ่งในชีวิตของปาร์คชานยอล เคยมีบยอนแบคฮยอนผ่านเข้ามา
ขอบคุณอีกครั้ง สำหรับทุกกำลังใจ ทั้งเฟบทั้งเม้น ทั้งยอดวิว
ทุกอย่างเพิ่มขึ้นแปลว่ายัมีคนตามอ่านอยู่ จุดนี้ซึ้งใจมากค่ะ แฮ่
เราบอกแล้วว่าไม่ดราม่า เชื่อใจเรานะ จริงๆ ทั้งหมดก็แค่ภาพลวงตา
เราไม่ผิด คนบนฟ้าผิด ไม่เชื่อถามแบคฮยอน 555555555
เลิ้บเหมือนเดิมค่า - 3 -
ความคิดเห็น