ห้าวมาก..รักซะเลย

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1

ณ กรุงปารีส

ในบ้านหลังหนึ่งมีหญิงสาวกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงอันแสนอ้างว้างแต่เธอก็ต้องตกใจเพราะมีเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น
คาร์ล่า : โอ้ยยย! ใครกันนะมาปลุกชั้นตั้งแต่เช้าไม่รู้จะรีบไปไหนกัน แล้วเธอก็หันไปมองต้นตอของเสียงเธอก็รู้ว่าเป็นนาฬิกาปลุกของเธอดังขึ้น... นาฬิกาปลุกดังไม่พอยังมีเสียงคนเคาะประตูอีก
คนรับใช้ : คุณหนูคะตื่นได้แล้วค่ะคุณท่านทั้งสองรอคุณหนูอยู่ข้างล่างนะคะ ให้รีบแต่งตัวเพราะวันนี้คุณหนูจะต้องกลับไทยแล้วค่ะ
คาร์ล่า : รู้แล้วๆ!!! เดี๋ยวจะรีบลงไปค่า! ฉันตอบเจ้าของต้นเสียง
หลังจากที่คนใช้ลงไปแล้ว ฉันจึงรีบลุกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้ที่ราวเสื้อผ้าแล้วเดินไปอาบน้ำ
แม่ : นั่นไงคาร์ล่ามาพอดีเลยคุณ แม่พูดเมื่อเห็นฉันเดินมาพอดี
คาร์ล่า:ทำไมวันนี้คุณพ่อคุณแม่ให้พี่แวว(คนใช้)ไปปลุกหนูแต่เช้าเลยล่ะคะ รีบไปไหนรึปล่าว
พ่อ:อ้า เราลืมไปแล้วเหรอว่าวันนี้ต้องกลับไทย
คาร์ล่า:ไม่ลืใหรอกคะแต่เรากลับตอนเย็นๆไม่ใช่เหรอ
แม่:แม่ลืมบอกลูกว่าแม่ไปจองเที่ยวบินใหม่แล้วเราก็เลยต้องรีบไป ว่าแต่ลูกเตรียมตัวเสร็จรึยัง
คาร์ล่า: เสร็จแล้วคะ จะไปเลยไหมคะ
พ่อ: อืมไปเลยรีบไปดีกว่าเดี๋ยวไปขึ้นเครื่องไม่ทัน          คุณพ่อพูดแล้วเดินไปขึ้นรถ
แม่: ไปเร็วลูกเดี๋ยวไม่ทัน แววเอาของขึ้นรถเร็ว
คนใช้: ค่ะ

 ณ สนามบินBig Big

 

ที่นี่คนเยอะหน้าดูก็แหงล่ะวันนี้ส่วนใหญ่จะมีแต่พวกกลับประเทศบ้านตัวเองทั้งนั้นแหละและแน่นอนว่าหนึ่งในนั้นมีฉันกับพ่อแม่ด้วย
พ่อ: เอาล่ะเหลือเวลาอีก20นาทีเครื่องจะออกแล้วมีใครจะเข้าห้องน้ำไหม
แม่: ไม่เข้าหรอกฉัรไม่ปวดคาร์ล่าล่ะจะเข้าไหม
คาร์ล่า: ไม่เข้าคะ    ฉันตอบแล้วทำหน้าง่วงๆ เซ็งๆ ก็แหงล่ะฉันง่วงนอนนี่น่าจะให้ทำไง
พ่อ: ถ้าไม่เข้าห้องน้ำเราก็ไปขึ้นเครื่องกัน
หลังจากนั้นผู้โดยสารก็ขึ้นเครื่องบินมากันหมดแล้วเครื่องบินจึงได้บินออกเดินทางได้ แต่ฉันรู้สึกดีใจยังไงไม่รู้ก็ใช่น่ะสิฉันจากเมืองไทยมาตั้งแต่ป6แล้วนิเป็นใครก็ดีใจทั้งนั้นแหละที่จะได้กลับไปหาความทรงจำดีๆที่ตัวเองเคยทิ้งมันไว้และอยากเก็บมันกลับมาอีกครั้งและถ้าถึงเมืองไทยเมื่อไรฉันก็ขอเริ่มต้นชีวิตใหม่ดีๆที่นั่นอีกครั้งก็แล้วกันนะ