[FIC B.A.P] What Is .. ? (แก้ไขเรื่องค่ะ)

ลำดับตอนที่ #1 : WHAT IS INTRO

'พอแค่นี้เถอะนะ'

 

'ฮยอง..'

 

'เราจบกันแค่นี้เถอะ'

 

'ทำไมฮะ..'

 

'เรื่องของเราอาจจะยังไม่ใช่ความรัก'

 

'ผมไม่เข้าใจ'

 

'นายยังเด็ก โตขึ้นนายจะเข้าใจเอง'

 

'ผมรักฮยอง..อย่าไปเลยนะฮะ'

 

'ฮยองขอโทษนะ..ลาก่อน..คิมฮิมชาน'

 

เข้าใจสิ.. 

 

เรื่องง่ายๆ..

 

ก็แค่หมดรัก.. 

 

ก็แค่นั้น..

 

แล้วจะไปนึกถึงแม่งทำไมวะ...

 

เคร้ง ~ 

 

ฮิมชานสะบัดหัวไล่ความคิดของตัวเองก่อนจะโยนแก้วที่ตัวเองล้างอยู่ในมือลงไปในอ่างด้วยความหงุดหงิด แต่ดูเหมือนจะโยนแรงไปนิด

 

ชิบหาย..

 

"ทำแก้วแตกหรอ" อีกคนที่อยู่ข้างนอกชะโงกหน้าเข้ามาถามฮิมชาน

 

"ขอโทษครับ" ฮิมชานก้มหัวยอมรับความผิด เพราะหลักฐานทนโท่อยู่ขนาดนี้ แก้ตัวไปก็เปล่าประโยชน์

 

"ไม่เป็นไรๆ" ร่างสูงเดินเข้ามาหยิบเศษแก้วในอ่างไปทิ้งทีละชิ้น

 

"ลุงระวังแก้วบาด" ฮิมชานเตือนอีกคนที่เดินไปเดินมาอยู่หลายรอบเพราะเล่นเก็บเศษแก้วไปทิ้งทีละชิ้นแทนที่จะเก็บไปทีเดียว ถังขยะก็อยู่โคตรไกล

 

"เกือบจะดีแล้วนะฮิมชาน อยากจ่ายค่าแก้วไม๊" คนถูกเรียกว่าลุงหันมาพูดพร้อมกับเหล่ฮิมชาน

 

"โอ๋ๆ งอนหรอ ดีกันนะยงกุกฮยอง" ฮิมชานชูนิ้วก้อยไปตรงหน้าร่างสูงแล้วกระดิกไปมา

 

"พอเลย" ยงกุกพูดแล้วดันมือของฮิมชานออก "เมื่อกี้คิดอะไรอยู่"

 

"ไม่ได้คิดนี่" 

 

"หงุดหงิดหรอ ถึงได้โยนแก้วแบบนั้น"

 

"เปล่าครับ" ฮิมชานตอบแล้วกลับไปยืนล้างแก้วที่เดิม

 

"มีปัญหาอะไร บอกฮยองได้นะ"

 

"ฮยอง" ฮิมชานวางแก้วที่ล้างอยู่ในมือลงก่อนจะหันกลับมาหายงกุก

 

"หืม"

 

"เลิกรอผมเถอะนะ"

 

"..."

 

"ถ้าฮยองยังรอผมอยู่แบบนี้"

 

"..."

 

"ผมก็ไม่รู้ว่าฮยองจะต้องรอไปถึงเมื่อไหร่"

 

"..."

 

"มันเสียเวลา เสียโอกาสที่ฮยองจะได้เจอคนที่ดีกว่าผม"

 

"ฉันรู้ว่าตัวเองทำอะไรอยู่ ฉันรู้ความรู้สึกของตัวเอง"

 

"..."

 

"ฉันบอกว่าจะรอ ก็คือรอ"

 

"..."

 

"ไม่ใช่ว่าฉันเอาแต่รอนายจนไม่มองคนอื่น"

 

"..."

 

"คนอื่นน่ะฉันก็มองแล้ว"

 

"..."

 

"แต่ในสายตาฉัน"

 

"..."

 

"มันก็มองเห็นแค่นายคนเดียวอยู่ดี"

 

"ยงกุกฮยอง ! ฮิมชานฮยอง !" คนที่พึ่งมาใหม่วิ่งพรวดเข้ามาพร้อมกับตะโกนลั่นจนยงกุกกับฮิมชานถึงกับสะดุ้ง

 

"เป็นอะไรของแก จงออบ" ฮิมชานหันไปถามจงออบ

 

"เซโล่ฮยอง"

 

"จุนฮงทำไม"

 

"โดนรถชน"

 

 

 

ไม่เจ็บ..ทำไมไม่เจ็บวะ

 

ร่างบางที่นอนอยู่บนพื้นถนนค่อยๆลืมตา ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นยืน แล้วรีบสำรวจร่างกายของตนเอง

 

"ทำไมไม่เป็นอะไรเลยวะ" ร่างบางพูดกับตัวเองด้วยความแปลกใจหลังจากพบว่าร่างกายทุกส่วนของตัวเองยังอยู่ดีทั้งๆที่ภาพสุดท้ายที่เห็นก่อนจะลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้นคือรถสีขาวคันนึงที่กำลังพุ่งตรงมาที่ตนเอง

 

"เห้ย !" ร่างบางร้องออกมาเมื่อหันไปเห็นรถสีขาวคันที่ว่าชนอยู่กับเสาไฟฟ้าข้างทาง ขายาวค่อยๆก้าวเข้าไปใกล้ๆรถเพื่องมองหาคนขับว่ายังมีชีวิตอยู่รึเปล่า 

 

"หวัดดี !" ร่างหนึ่งในชุดสีขาวที่แลดูคล้ายกับชุดของนักร้องเกาหลี โผล่พรวดขึ้นมาตรงหน้าร่างบาง

 

"เห้ยย !"

 

"ชเวจุนฮงใช่ไม๊"

 

"ชะ..ใช่"

 

"ฉันแบคฮยอนนะ" ร่างในชุดสีขาวแนะนำตัวแล้วดึงมือของจุนฮงให้เดินตามตนเองไปที่รถที่ทิ่มอยู่กับเสาไฟฟ้า

 

"เค้าจะตายไม๊" จุนฮงที่เดินตามแบคฮยอนมาแบบงงๆถามขึ้นก่อนจะก้มลงไปมองตรงที่นั่งคนขับที่มีอีกร่างนึงกำลังฟุบอยู่กับพวงมาลัย

 

"ไม่ตายหรอก" แบคฮยอนตอบจุนฮงแล้วเปิดประตูรถออกมา ใช้นิ้วสะกิดเบาๆที่ไหล่ของอีกคนที่นั่งอยู่บนรถ

 

คนที่โดนสะกิดตื่นขึ้นมา ก่อนจะค่อนๆลงมาจากรถในสภาพที่ดูปกติไร้ซี่งบาดแผลหรืออาการเจ็บปวดใดๆทั้งๆที่เจ้าตัวพึ่งจะพารถสุดที่รักไปจูบกับเสาไฟฟ้ามา

 

"จองแดฮยอนใช่ไหม" แบคฮยอนถามคำถามเดียวกับที่ถามจุนฮงในตอนแรก

 

"ใช่" เจ้าของชื่อตอบก่อนจะหันไปสนใจจุนฮงที่อยู่ข้างๆแบคฮยอน "นาย ตัดหน้ารถฉันทำไม อยากตายหรอ"

 

"ผมเปล่านะ คุณนั่นแหละขับรถภาษอะไร"

 

"อ๋อ นี่นายจะเรียกค่าเสียหายว่างั้น"

 

"นี่คุณ !"

 

"หยู๊ดดดดด ! หยุดๆๆๆ !" แบคฮยอนรีบยกมือห้ามทั้งสองคน "นี่พวกนายไม่รู้สึกกันเลยหรอ ไม่สงสัยหรอ ว่าทำไมพวกนายถึงไม่เจ็บน่ะ"

 

จุนฮงที่เหมือนจะคิดออกในสิ่งที่แบคฮยอนพยายามจะสื่อ รีบหันกลับไปมองที่เดิมที่ตัวเองลุกขึ้นมาในตอนแรก สิ่งที่จุนฮงเห็นก็คือ ร่างของเค้ายังคงนอนอยู่บนพื้นถนนเหมือนเดิม

 

"ผม..ผมตายแล้วหรอ"

 

"ยัง แค่วิญญาณหลุดน่ะ"

 

"แล้วจะเข้าร่างได้ยังไง" แดฮยอนถามแบคฮยอนหลังจากรู้ว่าตัวเองก็อยู่ในสภาพเดียวกับจุนฮงคือกลายเป็นวิญญาณไปแล้ว

 

"ฉันก็กำลังจะพาพวกนายเข้าร่างไง"

 

"แต่ไม่ใช่ร่างของพวกนายหรอกนะ" แบคฮยอนพูดจบก็ใช้มือผลักจุนฮงกับแดฮยอนเบาๆ วิญญาณของทั้งสองคนหายแว๊บไปทันที

 

"มีใครเค้าใช้วิธีแบบนายบ้างเนี่ย" ร่างสูงในชุดสีขาวเหมือนกับแบคฮยอนที่ไม่รู้โผล่มาตอนไหนเอ่ยถามขึ้น

 

"ก็ในหนังสือมันเขียนไว้แบบนี้นี่"

 

"นายอ่านภาษาอังกฤษผิดรึเปล่า"

 

"ปาร์คชานยอล !" แบคฮยอนหันไปโวยวายใส่คนข้างๆที่บังอาจมาหาว่าเค้าอ่อนแอภาษาอังกฤษ ก่อนจะดีดนิ้วดังเป๊าะ หนังสือเล่มนึงปรากฏขึ้นมาลอยอยู่อากาศ

 

'SOULMATE' 

 

แบคฮยอนหยิบหนังสือที่ลอยอยู่ตรงหน้ามาเปิดแล้วยื่นให้คนข้างๆดู 

 

'Jung Daehyun - Choi Junhong'

 

'Alternate'

 

"อาจจะไม่ได้หมายถึงสลับร่างก็ได้นะ' ชานยอลยังคงเถียงคนตัวเล็กข้างๆต่อไป

 

"นี่ ! ไม่สลับร่างแล้วจะให้สลับเสื้อกันหรือไง"

 

"ฮ่าๆ แล้วสองคนนี้จะเป็นยังไงต่อไปล่ะ"

 

"เดี๋ยวก็รักกันเองนั่นแหละ เค้าสองคนเป็นเนื้อคู่กันนี่"

 

"แล้วจะกลับเข้าร่างยังไงล่ะ"

 

"มาแบบไหน" แบคฮยอนพูดก่อนจะยิ้มแล้วมองไปชานยอล "ก็ต้องกลับไปแบบนั้นน่ะแหละ"

ตอนที่หนึ่ง ! ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะมีคนชอบรึเปล่าอ่าา
ยังไงก็ฝากติดตาม แล้วก็เม้นเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์หน่อยนะคะ ^_^ 
ขอให้เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกนะคะทุกคนน ~

© Tenpoints!