The last day วันสุดท้ายของสองเรา

ลำดับตอนที่ #4 : ผิดพลาด ผิดจังหวะ ผิดเวลา

ตูม !!!

ร่างของชายหนุ่มมังกรทองปลิวขึ้นฟ้าดุจสายป่านโลหิตฉีดพุ่งจากหลังของเดย์ เขาผืนสีหน้าเจ็บปวดแล้วพูดอย่างเครียดแค้น ร่างของวายุอยู่ในอ้อมอกของใครบางคนแทน เขาตกกระแทกพื้นอย่างแรงจน พื้นสะเทือน

“ลอบกัดนี่ ทัชชู”มังกรสายลมแค่นเสียงหัวเราะ

“ทีแก ใช้น้ำตามังกรได้ ข้าแค่ลอบกัดแค่นี้ เจ้าจะร้องไห้วิ่งไปฟ้องท่านเอ็ดรึไง”ทัชชูมองร่างของหญิงสาวในมือ ในดวงตาของเขามีคำถาม ทำไมหญิงสาวคนนี้ไม่เลือกเขา ที่เขาแพ้การต่อสู้เมื่อกี้ ก็เพราะเธอ แค่สบตาเขาก็ลืมหายใจ ยิ่งเห็นเธอคนนี้ช่วยคู่อาฆาตของเขา เขายิ่งอยากฉีกกระชากร่างของมังกรทองให้เป็นชิ้น ๆ

“...”วายุกลับเงียบเป็นคำตอบใบหน้าเรียบนิ่งของเธอทำให้ทัชชูหงุดหงิดและกำลังบีบคางของเธอให้เชิดขึ้น เพื่อประทับริมฝีปากเขาต้องการอะไรก็ต้องได้ อยากเอาชนะทุกๆอย่าง ทันทีที่ริมฝีปากของวายุถูกบีบจนเผยอขึ้นเธอก็ดิ้นรนหนี ถึงจะแค่โลกเสมือนมันก็คงไม่ดีงามกับหญิงไทยใจแข็งอย่างเธอแต่เรี่ยวแรงของเธอสู้มังกรลมไม่ได้เลยได้แต่ส่งเสียงร้องขอคามช่วยเหลือ

“ปล่อยนะ คิดจะทำอะไร ปล่อย”เดย์ที่เห็นการกระทำทั้งหมดก็แทบกัดลิ้นตัวเองตาย จนตัวเองคลุ้มคลั่งอีกครั้ง เพียงแค่ไม่กี่วินาทีที่ริมฝีปากสีชมพูของเขาจะถูกแย่งไป กรงเล็บมังกรก็พุ่งไปขวาง แต่ราวกับทุกอย่างลงตัวกันพอดี ทัชชูที่กะผลักร่างของวายุให้พ้นรัศมีการโจมตีของเดย์ แล้วรับกรงเล็บตามสเต็บแต่ ตัวของวายุที่ขืนหนีจากทัชชูหงายหลังไปเกี่ยวเท้าของทัชชูให้เขาล้มลงไปอีกกลายเป็นว่า มังกรทองและมังกรลม...

จุมพิตกันเอง !!!

หลังจากผ่านไปไม่นานพบว่า มังกรทุกตัวไม่เจอสิ่งผิดปกติเลยเดือดร้อน เอ็ดต้องยุติการทดสอบและไปตามหาคนที่ยังไม่กลับมา ปรากฎว่าเจอภาพสยองลูกกะตาของมังกรเกย์ทั้งสองตัวเข้า กับหญิงสาวในชุดสีขาวคนหนึ่ง มังกรทั้งสองเป็นลมช็อคหมดสติทันทีที่จุมพิตกัน เอ็ดจึงใช้คนของสนามฝึกมาแบกพวกเขากลับบ้าน ด้านวายุเองที่เห็นว่าทุกคนแยกย้ายกันไปหมดแล้วจึงเลิ่กลั่กไม่มีที่ไป เดือดร้อนเอ็ดอีกหนที่รับฝากสิ่งผิดปกติของอาณาเขตนี้

“เจ้ามาจากไหนรึ วายุ”เอ็ดถามวายุราวกับนักโทษมีมังกร หญิงชายอีกคู่หนึ่งอยู่ด้วยนั่นคือพ่อแม่ของเดย์ในสภาพกึ่งมนุษย์

“เอเชีย เป็นมนุษย์คะ”เธอสำรวจคนทั้งสามอย่างถีถ้วน ว่ามีความสำคัญอย่างไร

“อ้อ ข้านึกออกแล้ว มนุษย์คือเผ่าที่เราสามารถจำลองรูปร่างเนื่องจากสะดวกต่อการหลบซ่อนและสื่อสารแลกเปลี่ยน”พ่อของเดย์พูดขึ้นมา แล้วก้มลงสำรวจวายุ

“อืม เจ้าเป็นมนุษย์จริงๆไม่ใช่มนุษย์แปรงเสียด้วย”ทุกคนในห้องยิ้มน้อยๆ

“เจ้าไม่มีทางเป็นอันตรายกับหมู่บ้านเราดีเสียอีก ลูกหลานเราจะได้ดูต้นแบบในการจำลองร่างตัวเอง ซ้ำเจ้ายังดูเปรอะบางมาก”ผู้นำมังกรทั้งสามสรุปแทบจะทันที

“งั้นเจ้าต้องการอะไรรึไม่ นอกจากการหาทางกลับเอเชียของเจ้า”เอ็ดถามอย่างน้อยใครก็ตามที่เป็นประโยชน์กับหมู่บ้านนี่ เขายินดีช่วยเหลือ

“ขอที่พัก กับสวัสดิ์การอาหารก็พอคะ”วายุเอ่ยเสียงเรียบเธอไม่ต้องการรีบร้อนอยู่แล้ว

“นั่นสินะ ข้าว่าไปฝากกับคิเรียดีมั้ย นางชอบทดลองชอบสิ่งมีชีวิตนอกเผ่า”พ่อมังกรเอ่ย แล้วเหลือบมองใบหน้าของเอ็ด เขารู้ดีความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิงของน้องรักเขาดี คิเรียเป็นมังกรที่คนในหมู่บ้านมองว่าไม่ปกติ แต่เอ็ดและคิเรียเป็นคนรักกันที่ไม่ค่อยรักกันนัก เอ็ดก็ฝึกฝนซ้อมกองกำลัง คิเรียก็หมกตัวอยู่แต่ในบ้าน ถ้าวายุที่อยู่ในการดูแลของเอ็ดต้องอยู่กับคิเรีย ทั้งสองอาจจะได้ปรับความเข้าใจกัน “เอ็ดเจ้าไปฝากนางกับคิเรียที”แม่มังกรช่วยพูดยังไงน้องเขยเธอก็น่าสงสารในสายตาเธอ

“แต่ว่า ผม...”พ่อแม่มังกรดันหลังเอ็ดออกไปจากป้อมที่พูดคุยกันไปถึงหนองน้ำที่เป็นบ้านของคิเรีย “ไม่มีแต่เราสองผู้นำเผ่าตัดสินใจ สองต่อหนึ่งแล้วดังนั้นเจ้าหมดสิทธิ์ค้าน”พ่อมังกรจัดการตัดหางปล่อยวัดน้องชายตัวเอง

“เข้าไปเถอะคะ ฉันอยากพักผ่อน”วายุชิงออกตัวเข้าบ้านกลางหนองน้ำไปแล้ว ทิ้งให้เอ็ดเดินตามอย่างจำใจ

“อ้ะ!”คิเรียอุทานเล็กน้อยเมื่อเห็นหญิงสาวหน้าตาน่ารักเดินเข้ามาในบ้านแถมเป็นพวกต่างเผ่าด้วย แต่พอเหลือบไปเห็นเอ็ดเธอก็หน้าซีดเผือด เหงื่อไหลย้อย

“คิเรีย นี่วายุเธอจะมาอยู่กับเจ้าชั่วคราว ข้าไปละ”เอ็ดกัดกรามเอ่ยเสียงสั่นก่อนรีบออกไป วายุที่เห็นความแปลกประหลาดก็ไม่เข้าใจ

“คุณคิเรียสินะคะ ทำไมทั้งสองคน...?”คิเรียยื่นฝ่ามือมาสัมผัสกับฝ่ามือของวายุก่อนสะกดภาษามือให้วายุ

“คุณพูดไม่ได้สินะคะ”คิเรียออกจะแปลกใจเล็กน้อยที่เธอเข้าใจที่เธอสื่อออกมา “ไม่ต้องห่วงคะฉันจะช่วยเป็นกระบอกเสียงให้คุณนะคะ”วายุยิ้มอ่อนโยนรู้สึกสงสารมังกรตนนี้ ที่ทุกข์ทรมานแค่ไหน “คุณมีปัญหาอะไรกับมังกรตนนั้นหรอคะ?”

นอกบ้าน

“โธ่เว้ย”เอ็ดคำรามลั่น ลายมังกรออกที่ข้างแก้ม ทำให้มังกรสองตัวที่ยืนให้กำลังใจผิดหวังอย่างจัง

“เอ็ดใจเย็นพวกข้าบีบบังคับเจ้ามากไปรึ”แม่มังกรถาม เธอรู้ดีว่าน้องเขยคนนี้พยายามมากแค่ไหนแต่มันก็ไม่เคยจะสำเร็จ เพราะอดีตที่เลวร้ายของคิเรียยากที่จะลบเลือน

“เฮ้อ ข้าละเซ็งจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าโดไรร่าละก็ พวกเจ้าก็สมหวังแล้ว”

เมื่อสิบปีก่อน มีการคัดเลือกสี่ผู้นำเผ่าใหม่ขึ้นมา โดยมี

เลเวส ลูน่า เอ็ดเวิร์ด และ คิเรีย สี่ผู้นำเผ่า จัดตั้งการตัดสินใจแทนสี่ผู้เฒ่าที่จากไป เลเวส และลูน่าเป็นคู่รักที่มีเดย์เป็นเชือกคล้องใจ แต่ เอ็ดเวิร์ดกับคิเรีย แค่คู่หมั้นกันเท่านั้น แถมไม่ได้มาจากความรู้สึกจริงๆของทั้งสอง แต่เพราะหน้าที่ผลักดันให้พวกเขาต้องคู่กัน ทั้งสี่สวมชุดประกอบพิธีโบกมือทักทายเผ่ามังกร เรียกว่าเป็นยุคที่รุ่งเรืองมากทีเดียว แต่โดไรร่ามังกรอัสนี ที่มีสิทธิ์เกือบเป็นสี่ผู้นำเผ่านั้น กลับพลาดไปในการต่อสู้คัดเลือก ทำให้เส้นเสียงถูกทำลาย เธอต่างหากที่มีสิทธิ์ไปยืนเคียงคู่กับเอ็ด ในการคัดเลือก โดไรร่าคู่กับเอ็ด เลเวสคู่ลูน่า และ คิเรียคู่จัสติน และอีกคู่หนึ่งที่ไม่เป็นที่จับตามองนัก การแข่งขันเริ่มอย่างรวดเร็ว กติกาก็ง่ายแสนง่าย คือการตามหาของสองสิ่ง โดยแบ่งกันออกไปหา เลเวสและลูน่าออกตัวไปเป็นคู่แรก มีเดย์เชียรข้างสนาม โดไรร่าที่เป็นมังกรสายฟ้าก็พุ่งตรงไปกับเอ็ดเป็นคู่ที่สอง ตามด้วยอีกคู่และคู่ของคิเรียและจัสตินที่ ยังอยู่ที่จุดเริ่ม

“จัสติน ร่างกายเจ้าไม่แข็งแรงอย่าไปเลย”คิเรียประคองจัสตินลงนั่งกับพื้น จัสตินคือมังกรปฐพีที่ป่วยกระเซาะกระแซะมานานแต่ความรู้ของเขาที่เป็นที่สุดของเผ่า เขาเป็นคนไร้เพื่อนเช่นเดียวกับคิเรีย แต่การถูกคัดเลือกให้เข้าแข่งแทบจะทำร้ายให้เขาขาดใจ มีแต่คิเรียเท่านั้นที่มีความสามารถด้านการเยียวยามาดูแลเขา ทั้งที่เธอสามารถเลือกคู่กับคนที่ดีกว่านี้ก็ได้

“แต่การแข่งขัน...”เขาถามแค่ยืนกลางแดดรอเขาแทบลมจับอยู่แล้ว “ไม่เป็นไรข้าจะออกไปคนเดียวเองเจ้าส่งกำลังใจก็พอนะ”คิเรียยิ้มอ่อนโยน ทำให้หัวใจหินผาอ่อนยวบเป็นดินน้ำมันโดนไฟลน เขาหลงรักเธอที่เธอช่วงเสียสละ ดูแลห่วงใยเขามาเสมอ

“ข้าจะใช้เวทปฐพีอยู่ช่วยเจ้าตรงนี้ละกัน”เขาตอบยิ้มๆ คิเรียก็หน้าขมวดเล็กน้อยก่อน เตือนเขายิ้ม “อย่าฝืนละ”เธอวิ่งออกไปด้วยความเร็วสม่ำเสมอราวกับน้ำที่แผ่กระจายปกคลุมพื้นดินช้า จัสตินนั่งลงกับพื้นดินใช้ความสามารถของเขาหยั่งรู้ทุกการเป็นไปและตามขัดขวาง ด้วยความสามารถของเขาการอยู่นิ่งๆถือว่าได้เปรียบที่สุดแล้ว

“เอ็ดคะ ไรร่าเจอว่านกระดิ่งทองแล้วคะ”โดไรร่าส่งสัญณาณทางจิตไปหาเอ็ด เอ็ดที่มีใบหน้าเหม่อลอยสะดุ้งกับเสียงของไรร่า ก่อนการแข่งหนึ่งวัน เขาไปคุยกับคิเรีย เรื่องที่เธอตีสนิทกับจัสติน จัสตินคือเพื่อนสนิทของเขา เขาจะไม่ยอมให้ใครหลอกใช้เด็ดขาด

ย้อนไปก่อนหน้านี่หนึ่งวัน

“มีอะไรหรอคะ ?”คิเรียถามเธอเดินเข้ามาในห้องสมุดที่เอ็ดนัดเธอมา มังกรหนุ่มหันไปมือของเขาถือหนังสือที่หยิบมาอ่านระหว่างรอ “คิเรียมานั่งนี่สิ”เอ็ดตบเก้าอี้ข้างตัวเบาๆ คิเรียเนื่องจากเธอเป็นคนไม่คิดอะไรมากจึงเดินเข้าไปนั่งอย่างว่าง่าย

“มีอะไรหรอคะ ถึงเรียกมาคุยที่นี่”ห้องสมุดเวลาเย็นไม่มีคนแล้วสักคนยกเว้นพวกสิทธิพิเศษเช่นเอ็ดหรือคิเรียเท่านั้นที่ใช้ได้

“...”เขายกหนังสือขึ้นบังดวงตาของคิเรียไว้ให้เหลือริมฝีปากของเธอก่อนจะประทับจุมพิตให้เธอท่ามกลางความตกตะลึงของคิเรียและโดไรร่าที่แอบมายืนดู

“!!!”


ฮือ คนเขียนไปสอบเข้ามาละวันนี้ประกาศผลเเทบน้ำลายฟูมปาก ติดละ... เเม่เลยอนุญาติให้มาเล่นคอมได้ เเต่ที่จริงไม่ได้เล่นซะหน่อย