คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เด็กห้องคิง
ตอนที่1
เด็กห้องคิง
“ฉี่………..!!! ครูยืนอยู่ขนาดนี้ยังจะคุยกันได้อีกนะ รู้สึกละอายกันบ้างไหมหะ พวกเด็กเทวดาทั้งหลาย!” เสียงแหลมเฟี้ยวเสียดแก้วหูดังขึ้นเมื่อเด็กนักเรียนห้องคิงคุยกันเสียงดังไม่สนใจหญิงสาวร่างอวบในชุดผ้าไหมสีบานเย็น ผมสั้นดัดเป็นลอนเล็กๆสีดำสนิท ที่กำลังสอนวิชาสังคมศึกษาอยู่หน้าห้อง แต่ดูเหมือนเด็กห้องคิงจะไม่ได้สนใจเสียงของท่านเลย พวกเด็กเทวดาที่ท่านว่าทั้งหลายยังคงคุยกันสนั่นหวั่นไหว มีฉันคนเดียวสินะที่นั่งจด และเงียบเป็นผีอยู่ข้างริมหน้าต่าง
“สวยมากเลยซี่… ซี่ซื้อมาเท่าไหร่อ่ะ >O<”
“แสนเดียวเองจ้ะ”
“ขอจับให้เป็นบุญมือได้ไหมซี่!”
เสียงเล็กใส คุยกันอยู่ข้างหลังฉัน หืมมม แสน? ยัยซีซี่ซื้ออะไรเป็นแสนอีกล่ะเนี่ย ฉันไม่ได้หันไปมองหรอกเลยไม่รู้ว่ามันคืออะไร ซีซี่ ลูกสาวของตระกูลสิรินพรัตน์กิติยากุล นี่นามสกุลแม่นางจะยาวไปไหน ตระกูลคนไฮโซ แถมยัยนี่ยังสวยระดับดารา ก็แหงล่ะยัยนี่เป็นดาราช่องจรัสสี นี่ถ้าไม่ติดว่าฉันเป็นหัวหน้าห้องฉันคงจำไม่ได้นะเนี่ย
‘อ้อดดดดดดดด….!’ เสียงอ้อดโรงเรียนดัง และเสียงที่จะตามมาก็เป็นอย่างอื่นไปไม่ได้นอกจาก…
“เฮ…………….” เสียงแก๊งค์ผู้ชายหลังห้องส่งเสียงบ่งบอกถึงขีดความดีใจแค่ไหน
“นักเรียนทำความเคารพ” เสียงฉันเอง
“สวัสดีครับ/ค่ะ อาจารย์…”
“แหมที่งี้พร้อมเพรียงกันดีเหลือเกินนะ อย่าลืมส่งชีทแบบฝึกหัดหลังเลิกเรียนด้วยล่ะ”
“คร้าบ/ค่า…”
สาวร่างอวบชุดบานเย็นเดินออกจากห้องไป แต่ก็ต้องชะงักกับการปรากฏตัวของใครบางคน
“สวัสดีครับอาจารย์^^” กวาโน…. ไม่มาตอนเลิกเรียนเลยล่ะ! จะมาทำไมอีกคาบเดียวก็กลับบ้านและ - -
“คฑาเพชร ทำไมเพิ่งมาล่ะO.o?” อาจารย์ทำหน้าตื่นถาม ที่ตื่นคงเพราะออร่าความหล่อของหมอนั่นล่ะฉันว่า
“กริ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!>O<” เสียงล้านเดซิเบลระเบิดขึ้นเมื่อได้ยินชื่อคฑาเพชร สาวๆห้องคิงร่วมประสานเสียงกันโดยอัตโนมัติ ไม่ต้องรอให้ใครไปเปิดสวิตซ์กันเลยทีเดียว
“คือผมมีธุระนิดหน่อยน่ะครับ^^”
“จ้ะๆ งั้นเดี๋ยวครูไปละ หมดเวลากับพวกเด็กเทวดาห้องนี้ละ” กวาโนหลบทางให้อาจารย์ก่อนจะเดินออร่ากระจายเข้ามา
“กริ้ดดดดดดดดดดดดดดดด!! >O<” โอ้ยย แม่นางทั้งหลายทำฉันปวดแก้วหู
กวาโนหันมาจ้องหน้าฉัน แล้วก็ดูเหมือนจะเดินมาทางฉันด้วย ฉันทำหน้าลึกลัก มองซ้ายมองขวา
ใกล้เข้ามาแล้ว…. ใกล้มาแล้ว… กรี้ดด มายืนอยู่ข้างเก้าอี้ที่ฉันนั่งแล้ว!
“ที่รัก…^^” ฉันสะดุ้งเฮือกกับเสียงเรียงข้างๆ
“กริ้ดดดดดดดดดดดด!!” เสียงกรีดร้องราวกับโดนน้ำร้อนลวกดังอีกระลอก แต่รอบนี้ไม่ใช่ชื่นชมความหล่อของเขาน่ะสิ
“กวาโนอ้ะ ทำพวกเราเสียใจมากเลยนะ!” แก๊งค์พาวเวอร์ป๊อปทีน ยืนขึ้นตบโต๊ะ มีสมาชิกทั้งหมดสามคน แซน เรนนี่ และ เฟลอร์ ระดับหน้าตาก็ไม่แพ้ดาราเลย แม่นางทั้งสามเป็นเน็ตไอดอล ที่มียอดวิวการเข้าชมในเพจป๊อบเกิร์ลมากกว่าสองแสนทุกวัน
“นายเป็นบ้าอะไร!” ฉันเอ็ดเสียงเบา แต่เน้นคำว่าบ้าใส่กวาโน
“ก็เป็นแฟนเธอไง” กวาโนพูดพลางเอามือมาจับปลายผมสีดำของฉัน ปฏิกิริยาของฉันตอบสนองทันทีด้วยการยืนขึ้นบนเก้าอี้ เอียงตัวหกสิบองศา แล้วสวิงขาขาวๆ ใส่ก้านคอของเขาท่ามกลางเด็กเทวดาห้องคิง ย้ากกกกกกกกกกกกกก!! >O<
‘หมับ’ กวาโนยกมือขึ้นจับขาของฉันก่อนที่มันจะกระแทกเข้ากับคอของเขาราวนินจา
‘O[]O’ กริ้ดดด! เป็นไปไม่ได้นายจะไวกว่าฉันได้ยังไงในเมื่อท่านี้มันคือท่าลิงลมพิฆาตของฉันเลยนะ!
“ถ้าตกหน้าต่างลงไปกระโปรงเปิดช่วยไม่ได้นะ^^” อ๊ากกกกกกกกกกกกกก! ทนไม่ได้ ทนไม่ได้
“ปล่อยขาฉันกวาโน!” ฉันขึ้นเสียงใส่กวาโนโดยไม่สนใจเลยว่าใครมันกำลังจ้องมองอยู่บ้าง
“…”
“อื้อ อื้อ!” ฉันออกแรงกระชากขาตัวเองกลับมา
“โอเคปล่อย”
“ว้ายยยย!! >O<”
‘ฟลึบ!’
“เห็นไหมปล่อยแล้วอันตรายจะตายไป ต้องจับไว้แน่นๆ” ฉันเกือบล้มหงายหลังจากเก้าอี้ แต่กวาโนจับขาฉันแน่น แล้วดึงเข้าหาเขาตัว ฉันเสียงการทรงตัวเอนไปตามแรงดึงของเขา สภาพตอนนี้เหมือนฉันกับเขากำลังเต้นแทงโกอยู่ยังไงยังงั้น ขาของฉันถูกยกขึ้นแนบกับสะโพกของเขา โดยมีขาอีกข้างยืนทรงตัวอยู่ มือทั้งสองแนบที่แผงหน้าอกหนาๆ
‘O[]O’ ฉันเงยหน้าอ้าปากหวอสบตากับแววตาเจ้าเลห์สีนิล
‘^^’ กวาโนโน้มหัวเล็กน้อย แล้วก็ยิ้มหวาน ผมนุ่มสีแดงด้านหน้าของเขาสัมผัสกับหน้าฉัน
“นักจิตวิทยาบอกว่า คนเราสามารถจ้องตากันได้สามวิ แต่ถ้าตกหลุมรักสามารถจ้องได้แปดจุดเก้าวิ ยินดีกับพวกเธอสองคนด้วยนะ ฉันจะรอไปร่วมพิธีมงคลของพวกเธอทั้งสอง”
ฉันและกวาโนหันไปมองเจ้าของเสียง ที่ยืนมายืนด้านข้างของพวกเราตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ หนุ่มหน้าหวาน ที่ย้อมผมสีทองหม่น ผิวขาว รับกับดวงตาคมสีดำสนิท ปากสีแดงธรรมชาติพร้อมอมยิ้มในปาก นายเจแอลเจ้าชายเย็นชา แต่ในความเย็นชาของเขานั้นมันมีความกวนประสารแทรกซึมอยู่ตลอดเวลา
“ฮึ้ย! >////<” ฉันพลักกวาโน เขายอมคลายมือออกแต่โดยดี โฮ่ยยย เป็นอิสระ ทั้งๆที่ฉันก็แข็งแรงมากเกินผู้หญิงปกติแต่แรงของฉันก็ไม่สะเทือนกวาโนแม้แต่น้อย
“กวาโน” เสียงเล็กใสของผู้หญิงผมสีน้ำตาลอ่อน น่าตาคล้ายตุ๊กตา แก้มใสๆเคลือบด้วยสีแดงของเลือดฝาด ที่นั่งอยู่ไม่ไกล เอ่ยขึ้น
“ไง ซีซี่^^”
“พวกเธอคบกันจริงๆหรอ?” ซีซี่เลิกคิ้วอย่างน่ารัก แสดงถึงความสงสัย ผู้หญิงอะไรน่ารักตลอดเวลา? ฉันไม่เคยเห็นตอนไหนที่ซีซี่ไม่น่ารัก จะกิน จะเดิน จะนั่ง หัวเราะเสียงดัง แม้กระทั่งตอนโกรธก็ยังน่ารัก จำได้ตอนมอห้า เจแอลทำงานกลุ่มอยู่กับฉันที่โรงเรียนจนดึก ซีซี่รอกลับบ้านกับเขาจนทนไม่ไหวระเบิดอารมณ์ใส่เจแอลที่นั่งทำงานใจเย็นเป็นน้ำแข็ง
“อ่าฮะ” กวาโนตอบพลางนั่งโต๊ะข้างๆฉัน (เขานั่งข้างฉันตั้งแต่มอสี่) ส่วนฉันก็กลับไปนั่งโต๊ะของตัวเองแล้วก็หยิบหนังสือวิชาคาบต่อไปมาอ่านรอ แต่สติสตางค์ไม่ได้อยู่กับหนังสือเลยแม้แต่น้อย
“ทั้งๆที่พวกเธอเป็นเพื่อนกันเนี่ยนะ?”
“อืมม… ฉันหลงรักเพื่อนคนนี้เข้าแล้วล่ะ^^” กวาโนพูดพลางเอามือมาวางบนหัวฉัน นั่นยิ่งทำให้ฉันปัดออกอย่างรวดเร็ว
“แต่ดูเหมือนพิ้งค์กี้พายจะไม่คิดอย่างนั้นนะO.O” ซีซี่ทำตาบ๊องแบ๊ว
“พายคงอายอะ ฮะๆ” กวาโนหัวเราะน้อยๆก่อนจะวางมือบนหัวฉันอีกทีแล้วก็โยกไปมา นายเห็นฉันเป็นลูกมะพร้าวไงฟะ หะ!?
‘ปึบ ปึบ ปึบ!’ เสียงไม้หน้าสาม ล้อเล่น ไม้เรียวขนาดใหญ่กระแทกลงกับโต๊ะไม้อย่างแรง นั่นเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงการมาของอาจารย์สอนวิชาสุขศึกษา…
“นั่กเรี้ยนนนนนนนน… นั่งเท่ให้เรียบร้อย!” เป็นเรื่องปกติของอาจารย์ที่จะแหกปากเสียงดังเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเด็กเทวดาห้องคิง
“นักเรียนเคารพ…”
“สะ..”
“หยุ้ดดด!” อะไรของอาจารย์ฟะ เมายามาสอนเด็กป่ะเนี่ย?
“เมื่อวันจันทร์ที่แล้วใครออกจากห้องคนสุดท้าย”
‘---à(O.O) <-----’ แล้วเด็กเทวดาห้องคิงส่วนมากก็ชี้มาที่ฉัน แว้กกกกกกก! ฉันยังจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าฉันออกจากห้องคนสุดท้าย ทำไมพวกนี้ถึงรู้ดีกันจังTT
“พิชช้า!” พิชชาค่ะ จารย์จะตะเบ็งเสียงหาสวรรค์วิมานอะไรคะเนี้ยย! (ทำได้เพียงแค่คิดในใจ)
“คะ?”
“หลังเลิกเรียนตามมาหาครูที่ห้องพัก”
“ค่ะ”
“เธอไปทำอะไรไว้พาย” กวาโนถามด้วยเสียงที่เหมือนจะมีแค่ลม
“ยังมึนอยู่เนี่ย แต่ช่างเหอะเดี๋ยวก็ได้รู้เร็วๆนี้ล่ะ” ฉันก็เหมือนกัน
“ให้ไปเป็นเพื่อนไหม?”
“ไม่ต้องอะ ฉันดูแลตัวเองได้-.-” ฉันพูดเสร็จก็หันมาสนใจหนังสือสุขศึกษาตรงหน้า
“เปิดไปที่บทระบบการสืบพันธุ์….” อาจารย์หันไปเขียนบนไวท์บอร์ดขนาดใหญ่ว่า ‘ระบบสืบพันธุ์’
“จารย์ครับทำไมระบบสืบพันธุ์ของผู้หญิงกับผู้ชายถึงต่างกันครับ?”
“ฮา………” เสียงแก๊งค์ผู้ชายหลังห้องตั้งคำถามกวนส้นเท้าเรียกเสียงฮา
“อ่าวเงี้ยบบบ!” อาจารย์ของขึ้น -.-
“…”
“ผู้หญิงกับผู้ชายเป็นของคู่กันมาตั้งแต่โลกยังไม่เกิด พวกเธอเห็นกุญแจไหม? ผู้ชายก็เปรียบเสมือนกุญแจ ผู้หญิงก็เปรียบเสมือนรูกุญแจ ถ้าให้ผู้หญิงเป็นกุญแจเหมือนผู้ชายมันก็คู่กันไม่ได้จริงไหม? เพราะฉะนั้นระบบสืบพันธุ์ของผู้ชายกับผู้หญิงจึงต่างกันเพื่อที่จะสามารถเข้าคู่กันได้”
“แล้วทำไมผู้หญิงกับผู้ชายถึงต้องคู่กันด้วยล่ะครับ?”
“ฮา………” แก๊งค์หลังห้องยังไม่เลิกสงสัย แต่ฉันก็สงสัยเหมือนกันแหระ ว่าทำไม?
“หรือเธออยากจะคู่กับผู้ชายล่ะ?”
“จารย์ค้า หนูอยากมากค้า” เสียงใหญ่ของชายชาตรีที่ถูกดัดให้เล็กจนผิดปกติพูดขึ้น เรียกเสียงฮาให้เพื่อนๆไปอีกระลอก ฉันเองก็กลั้นขำไม่ไหวเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ
“เพราะผู้ชายกับผู้หญิงทำให้เกิดสิ่งมีชีวิตใหม่ที่เรียกว่าลูกออกมา นั่นก็คือการสืบพันธุ์…..” อาจารย์ร่ายยาว พร้อมกับเขียนบางอย่างบนกระดาน
“เธอจะเลือกคู่กับอะไรล่ะพาย ผู้ชาย หรือผู้หญิง?”
“ถามอะไรโง่ๆ ฉันก็ต้องคู่กับผู้ชายดิ ” ชายที่นั่งข้างฉันกระซิบถาม
“ฉันเป็นผู้ชาย ดังนั้นเธอก็คู่กับฉันสินะ”
“ไอบ้า -/////////-” อัตราการเต้นของหัวใจแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายทันที แล้วเรื่องเมื่อวันอาทิตย์ก็ผุดเข้ามาในหัวทันที กรี้ดดดดดดด! หยุดคิดๆๆๆ>/////<
ความคิดเห็น