รักสุดท้ายต้องเป็นเธอ

ลำดับตอนที่ #2 : การเปลี่ยนแปลง

            " ปิ๊ปๆๆ...ปิ๊ปๆๆ...ปิ กึก!!! หมับ "

            " หือ +_+ 6 โมงเช้าแล้วเหรอ ฮือๆ TT_TT ยังอยากนอนต่ออ่ะ อ๊ะ!!ไม่ได้ๆ เดี๋ยวไป
   โรงเรียนสาย "

            ฉันลุกจากที่นอนนุ่มๆ ที่เหมือนมีแรงดึงดูดให้ลงไปนอนอยู่ตลอด เดินเข้าห้องน้ำไป
   ล้างหน้าแปรงฟัน ทำธุระส่วนตัว  

   ( บ้านฉันมีห้องน้ำส่วนตัวทุกห้องล่ะ ) เสร็จแล้วเดินมาแต่งตัวที่โต๊ะเครื่องแป้ง

            " อืม..ทาครีมบำรุงแล้ว เอ..แต่รู้สึกชุดนักเรียนมันขาดอะไรน้า อ๋อ!!!ใช่แล้ว ยังไม่ได้
   พันผ้าพันคอเลย "

            " ครืด~ หมับ!!! ครืด~ ปัง!!! "

            " K. เรียบร้อยแล้ว ไปทานอาหารเช้าดีกว่า "

            " กึก!! แอ้ด~ ปัง!!! "

            ฉันหยิบผ้าพันคอจากลิ้นชักตู้เสื้อผ้ามาพัน เมื่อตรวจดูว่าเรียบร้อย จึงหยิบกระเป๋า
   นักเรียนเดินออกจากห้อง 
           ขณะที่ฉันกำลังจะก้าวลงบันได ก็ต้องหยุดกะทันหัน!!! เพราะนึกอะไรได้บางอย่าง
   เลยเลี้ยวกลับเดินไปหยุดที่ประตูห้องฝั่งขวา ซึ่งเป็นห้องนอนของฮิเดกิ ส่วนห้องฉันอยู่
   ฝั่งซ้าย

            " ก็อกๆๆ...ก็อกๆๆ กึก!!! แอ้ด~ "  

            ฉันเคาะประตูแล้วเปิดเข้าไปทันที ก็เคาะพอเป็นพิธีไปงั้นๆแหละ เดินไปหยุดที่
   ข้างเตียงของฮิเดกิ -.,-;;; ว่าแล้วเชียว ยังไม่ตื่นจริงๆด้วย

            " ฮิเดกิ!! นี่..ตื่นเถอะเดี๋ยวสายนะ "

            " ............. "

            " นี่!!!บอกให้ตื่นไงล่ะ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ ตื่นซักทีเซ่ "

            " ............. "

            ไม่มีปฏิกิริยาใดๆจากน้องชายตัวดี ฮึ้ย..ทำไมตื่นยากตื่นเย็นนักนะ งั้นคงต้องใช้
   วิธีนั้นซะแล้ว

            ว่าแล้วฮิโตมิก็ขึ้นไปนั่งคร่อมตัวฮิเดกิอยู่บนเตียง แล้วก็...

            " นี่แน่ะๆ จี๋ๆๆ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ ไม่ตื่นก็ไม่หยุดหรอกนะ นี่แน่ะๆ "

            " ฮะฮะฮะ จั๊กจี๋ พอแล้ว!! หยุดนะ "

            " ตื่นรึยัง? นี่แน่ะๆ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ "

            " ตื่นแล้วๆ โอย~ฮะฮะ หยุดเถอะนะ ได้โปรด "

            " ตื่นแล้วเหรอ!! อรุณสวัสดิ์จ้า ^o^ ไปโรงเรียนกันเถอะ "

            " O_O ห๋า นี่ฮิโตมิ พี่ลืมเหรอว่าวันนี้ตอนบ่าย เราต้องไปเดินนะ "

            " อื้อ..ไม่ลืมหรอก ก็ไปเรียนตอนเช้าไง เดี๋ยวเวลาเรียนไม่นะ ไม่อยากเรียนเสริมอ่ะ
   นะๆ ไปเถอะน้า "

            " อื้อๆเข้าใจแล้ว ไปก็ไป เดี๋ยวผมทำอะไรเรียบร้อยก่อนแล้วจะตามลงไป ว่าแต่
   ลงจากตัวผมซักทีสิ -_-;;; "

            " เร็วๆนะ จะรอทานอาหารเช้า งั้นลงไปก่อนนะ -.- จุ๊บ!!! "

            " แอ้ด~ ปัง!! "

            ฮิโตมิจุ๊บหน้าผากฮิเดกิ แล้วลงจากเตียงเดินออกไป


           ( -_-;; อืม..รู้สึกว่าพี่น้องคู่นี้สวีทกันเกินไปรึเปล่าเนี่ย อ๊าย (>_< )( >_<)(>_< ) ไม่นะฉันไม่ได้
   เขียนเรื่องที่ผิดศีลธรรมน้า  อย่าเข้าใจผิดนะคะ เพราะมี 2 คนพี่น้อง เลยรักกันมากเท่านั้นเอง)


           หือ!! เอ๊ะ!!!ทำไมทำหน้างงๆกันอย่างนั้นล่ะ คะ?อ่อ!!เรื่องที่จะไปเดินแบบเหรอคะ
   เอ่อ..คือตอนนี้ฉันเป็นนางแบบแล้วค่ะ >_<  ห๊ะ?..เป็นได้ไงเหรอ งั้นจะเหล่าให้ฟังเดี๋ยวนี้
   แหละค่า ^o^/ เพราะการถ่ายแบบวันศุกร์นั้นแหละ พอเช้าวันจันทร์ก็มีโฆษณานาฬิกา
   ที่ฉันเป็นแบบ ติดตามสถานีรถไฟ ย่านธุรกิจและบริเวณที่คนผ่านไปมาเยอะๆ ตกใจมาก!!
   งงด้วย เจ้าฮืเดกิก็โวยวายใหญ่เลย ถามว่าฉันไปอยู่บนนั้นได้ไง พอเล่าเหตุการณ์วันนั้น
   ให้ฟัง ฮิเดกิเลยลากฉันมาหาคุณไซโต้ที่โมเดลลิ่ง

           คุณไซโต้บอกว่าเอารูปที่ฉันถ่ายให้ลูกค้าดูพร้อมกับรูปของนางแบบ แต่ลูกค้าชอบรูป
   ของฉันมากกว่า เลยใช้ลงโฆษณา ( โฮะๆ ^o^ ก็คนมันหน้าตาดี ) ทีนี้คุณไซโต้ก็ได้ทีกล่อม
   ฉันเป็นนางแบบ แต่โดนฮิเดกิค้านหัวชนฝา คุณไซโต้พาฮิเดกิไปคุยกัน 2 คน พอกลับมา
   ไม่รู้ว่าโดนกล่อมอีท่าไหน เจ้าฮิเดกิก็มาอ้อนให้ฉันเป็นนางแบบด้วยอีกคน ที่นี้พอน้องชาย
   สุดที่รักมาอ้อนก็เริ่มใจอ่อน พอคุณไซโต้ยื่นนาฬิกาเรือนที่ใช้ถ่ายแบบให้ บอกว่าลูกค้าฝาก
   มาให้ เท่านั้นแหละตกลงเซ็นสัญญาทันที ( ฮุฮุ..ไม่ได้งกนา ) แล้วก็มีงานติดต่อเข้ามาตลอด
   เลย กลายเป็นคู่พี่น้องที่ขายดี

  ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

             " อิ่มแล้วค่ะ ไปก่อนนะนะค้าแม่ "

            " อืม..(>_<) อาหารอร่อยมากเลยครับแม่ ไปก่อนนะครับ "

            " ไปแล้วเหรอ ฮิเดกิขับรถดีๆนะ ไปดีมาดีนะลูก "

            "แอ้ด~ ปัง!!"

            พวกเราเดินออกจากบ้านขึ้นรถฮิเดกิไปโรงเรียน ฮิเดกิจะเอารถมาจอดฝากไว้ที่
   ร้านราเม็งเพราะกลัวรถเป็นแผล เป็นร้านที่แต่ก่อนจะแวะกินตอนเย็นบ่อยๆ เจ้าของร้านใจดี
   ราเม็ก็อร่อย แล้วค่อยเดินเข้าโรงเรียนอยู่ห่างกันไม่ถึง 100 เมตรเลย 

           พวกเราเรียนที่โรงเรียนมัธยมปลายซากุระโจโนะ เป็นโรงเรียนมีชื่อในโตเกียว
   อยู่ที่อิเคะบุคุโระล่ะ แต่เหตุผลที่เข้าที่นี่เพราะยูนิฟอร์มสวยมาก เป็นเชิ้ตสีขาวแขนยาวทับ
   ด้วยเสื้อกั๊กสีแดงเข้ม แล้วก็มีสูทสีขาวขลิบสีแดงเข้มที่ปก ไล่ตามขอบตัวสูทและชายแขน 
   หญิง-ชายใส่สูทเหมือนกัน ส่วนกระโปรงเป็นสีขาวมีแถบคู่สีแดงเข้มที่ชายกระโปรง ผู้ชาย
   เป็นกางเกงสีขาวมีแถบคู่สีแดงเข้มที่ชายขากางเกงเหมือนกัน แต่ต่างกันที่ผ้าพันคอ ปี 1
   เป็นสีน้ำตาล ปี 2 สีเทา ส่วนปี 3 สีดำ พอใส่แล้วดูดีมากๆเลยล่ะ

            อ๊ะ!!ถึงโรงเรียนแล้ว

            " นี่ๆเธอ ดูนั่นสิ พี่น้องโยชิคุเระมาโรงเรียนพร้อมกันแหละ "

            " ห๋า!!ไหนๆ O_O จริงด้วย กล้องๆ ต้องถ่ายรูปเก็บไว้ซักหน่อย "

            ที่เป็นแบบนี้ เพราะก่อนเป็นนางแบบ ไม่ค่อยมาโรงเรียนพร้อมกัน บางทีฮิเดกิขับรถ
   มาส่งแล้วไปทำงานต่อ แต่ตอนนี้คุณไซโต้มักจะให้ทำงานเดียวกัน เลยมีเวลาตรงกัน พอมา
   โรงเรียนพร้อมกัน เลยแตกตื่นกันนิหน่อยน่ะ

            " ฮิโตมิจัง อรุณสวัสดิ์ครับ "

            " ฮิเดกิคุง อรุณสวัสดิ์จ้ะ "  

            " เอ่อ..พี่ฮิโตมิ พี่ฮิเดกิคะ สวสดีค่ะ "

            พวกเราต้องพยักหน้าและยิ้มทักทายบรรดาแฟนคลับทั้งหลาย ก่อนที่ฮิเดกิจะเดินขึ้นไป
   ส่งฉันที่ห้อง ฉันอยู่ปี 3 ห้อง C ส่วนฮิเดกิอยู่ปี 2 ห้อง B ห้องฉันอยู่ชั้น 4 ตอนฮิเดกิขึ้นมาส่ง 
   พอยัยพวกผู้หญิงที่เห็นฮิเดกิ ก็รีบวิ่งเข้ามาหาทันที ฉันเลยรีบให้ฮิเดกิกลับห้อง ก่อนที่น้อง 
   ฉันจะโดนปู้ยี้ปู้ยำซะก่อน เลยโดนยัยพวกนั้นโห่ซะยกใหญ่ และแล้วก็เริ่มชั่วโมงเรียน

            " กิ๊ง~ก่อง...กิ๊ง~ก่อง "

            อ๊ะ!!พักกลางวันแล้ว ต้องรีบเก็บของแล้วลงไปหาฮิเดกิที่ห้อง

            " นี่!!ฮิโตมิ วันนี้จะไปทำงานอีกแล้วเหรอ มีงานอะไรล่ะ " เสียงของพวกมารินะจังนั่นเอง

            " จ้ะ!! วันนี้ต้องเดินแบบงานเปิดตัวเครื่องเพชรคอลเลคชั่นใหม่ของ Queen Diamond "

            " ว้าว!! O.O โชคดีจัง งั้นพยายามเข้านะ " เสียงของเพื่อนอีกคน

            " ขอบใจมากจ้ะ งั้นไปก่อนนะ บ๊าย..บาย "

            ฉันร่ำลาเพื่อนๆ แล้วออกจากห้องเดินไปห้องเรียนของฮิเดกิที่อยู่ชั้น 3

            " ครืด~ " เสียงฉันเลื่อนบานประตู

            ฉันมองหาฮิเดกิ อ๊ะ!!อยู่นั่นไง แต่ฉันหันไปเห็นพวกผู้ชายในห้องฮิเดกิ กำลังจ้อง
   ฉันใหญ่เลย

            " ฮิโตมิจัง))) "

            นั่นไงว่าแล้ว TT_TT พวกนั้นวิ่งมาทางนี้แล้วจะทำไงดีล่ะทีนี้

            " เฮ้ย!! ฮิโตมิระวัง หลบเร็ว "

            เฮ้อ!!)) รอดไป ฮิเดกิวิ่งมาคว้าตัวฉันออกนอกห้อง แล้วปิดประตูทันที

            " ปัง!! โครม!!)) ตุบ..ตุบ..ตุบตุบ "

            เสียงพวกผู้ชายที่วิ่งเข้ามาชนกับประตู เลยทำให้ประตูพังลงมา แล้วพวกนั้นก็ล้มทับกัน
   เป็นกองเลย -_-;;; โถ..น่าสงสาร

            " แก)) ไอ้ฮิเดกิ ทำกับพวกฉันได้ลงคอนะ จะหวงฮิโตมิจังไปถึงไหนวะ!! " เสียงโห่ของ
   พวกเพื่อนฮิเดกิ

            " นี่!!ฮิโตมิ พี่น่ะหัดระวังตัวมั่งสิ เดี๋ยวก็เสร็จไอ้พวกนี้หรอก "

            " โธ่!!ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้นี่นา อ๊ะ!!อย่าลืมไปทำแผลที่ห้องพยาบาลกันนะคะ ^__^
   ไปก่อนนะคะ "

            " ไปกันเถอะ ไม่เห็นต้องห่วงเลย แค่นี้ไม่ตายหรอก "

            ฉันเดินไปกับฮิเดกิ ซึ่งยังมีเสียงบ่นอุบอิบจากพวกผู้ชายตามมานิดหน่อย แล้วพวกเรา
   ก็ออกจากโรงเรียน เดินไปเอารถที่ฝากร้านราเม็งไว้ แล้วขึ้นรถเพื่อไปทำงาน