ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตกกะไดพลอยโจน
กิ๊ง~ก่อง....กิ๊ง~ก่อง
" อ๊ะ O_O หมดเวลาเรียนแล้ว เย้ "
" เอาล่ะอย่าลืมงานที่สั่งไว้นะ กลับบ้านกันได้แล้ว "
" นักเรียนตรง เคารพ "
" ขอบคุณครับ / ค่ะ "
เมื่ออาจารย์ก้าวเท้าพ้นประตูห้อง สิ่งมีชีวิตที่หลงเหลืออยู่ภายใน ก็รีบวิ่งเพื่อที่จะ
แย่งกันออกจากประตูห้องให้เร็วที่สุด
เฮ้อ!! -_-;; เดี๋ยวก็เหยียบกันตายพอดี นี่ฉันยังเก็บของไม่เสร็จเลย แต่พวกนั้นคง
พ้นประตูโรงเรียนแล้วล่ะ ไม่รู้จะรีบอะไรกันนัก
แล้วฉันก็เดินออกจากห้องพร้อมพวกเพื่อนในกลุ่ม และระหว่างทาง
" กลับแล้วเหรอ บ๊าย..บาย ครับฮิโตมิจัง "
" ค่ะ ^_^ บ๊าย..บายค่ะ "
" พี่ฮิโตมิเดินทางดีๆนะคร้าบ เจอกันพรุ่งนี้นะ "
" ขอบใจจ้ะ แล้วเจอกัน "
ฉันต้องร่ำลาผู้คนตลอดทาง จนพ้นประตูโรงเรียน
" นี่!! ฮิโตมิจังวันนี้วันศุกร์มีโปรแกรมรึเปล่า "
" อืม..ไม่มีจ้ะ "
" เหรอ!! งั้นพวกเราไปแวะร้านเบเกอรี่ แล้วไปดูหนังกันดีมั้ย " เพื่อนอีกคนพูดขึ้น
" ก็ได้ งั้นกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเจอกันที่ everytime cafe' ตอน 5 โมงนะ "
" OK. งั้นแยกกันตรงนี้นะ "
" จ้ะ ^_^ แล้วเจอกัน "
___________________________________________________________________________________________________
กึก!! แอ็ดด~
" กลับมาแล้วค่า "
" อ้าว!!ฮิโตมิ มาพอดีเลย ช่วยเอาซองเอกสารนี้ไปให้น้องที่โมเดลลิ่งแทนแม่หน่อยนะ "
" เจ้าฮิเดกิลืมไว้เหรอคะ อืม..หนูมีนัด แต่ไม่เป็นค่ะ หนูเอาไปให้ก็ได้ "
" ขอบใจจ้ะ ช่วยแม่หน่อยนะ "
" งั้นหนูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ "
แหมเจ้าฮิเดกิ ขี้ลืมแล้วยังมาทำให้พี่สาวคนนี้ลำบากอีก หวังว่าถ้าฉันไปถึงคงไม่เจอ
ผู้จัดการของนายหรอกนะ
เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ฉันหยิบซองเอกสาร แล้วจึงเดินลงมา
" หนูไปแล้วนะคะแม่ "
" จ้ะ ระวังตัวด้วยล่ะ "
แล้วฉันก็เดินออกจากบ้าน เพื่อขึ้นรถไฟ ไปที่โมเดลลิ่งของฮิเดกิ โอ้ยย!!! ให้ตายสิ
ฉันโดนเบียดจนจะแบนอยู่แล้ว ทำไมต้องแห่มาขึ้นขบวนเดียวกับชั้นด้วยยะ เมื่อถึงสถานี
ฉันก็สามารถพาตัวเองออกมาได้อย่างทุลักทุเล
" อ๊ะ!! เกือบลืมแน่ะ ต้องโทรไปยกเลิกเพื่อนๆก่อน "
ตรู๊ดด...ตรู๊ดด...ตรู
" ฮัลโหล ว่าไงฮิโตมิจัง "
" ฮัลโหล มารินะจังเหรอ ขอโทษนะคงไปด้วยไม่ได้แล้วล่ะ "
" อ้าว!! ทำไมล่ะ มีอะไรเหรอ "
" คือต้องเอกสารไปให้ฮิเดกิที่โมเดลลิ่งด่วนน่ะ "
" อ๋อ!!! ยั่งงี้นี่เอง ไม่เป็นไร ไว้วันหลังก็ได้จ้ะ "
" อื้อ แล้วจะชดเชยให้นะ จ้ะ บ๊าย..บายจ้ะ "
เฮ้อถึงแล้ว Top Sky โมเดลลิ่ง เมื่อเข้าไปในตึกฉันเดินเข้าลิฟต์กดไปที่ชั้น 27
ซึ่งเป็นห้องพักของฮิเดกิ
ติ๊ง!! ครืด~ ฉันก้าวออกมาจากลิฟต์ เลี้ยวขวาห้องอยู่ทางขวามือ อ๊ะ..ห้องนี้แหละ
ก็อก!! ก็อก!!
" ใครน่ะ? เปิดเข้ามาเลยไม่ได้ล็อค "
" จะใครล่ะ ก็พี่สาวเธอน่ะสิ "
" อ้าว!! ฮิโตมิมาแทนแม่เหรอ ขอบใจนะรักพี่จังเลย >o< "
" ไม่ต้องมาปากหวานเลย ฉันลำบากนะเนี่ย อ๊ะ OoO คุณไซโต้ สวัสดีค่ะ เมื้อกี้ไม่เห็น
เลยไม่ได้ทักทาย ขอโทษนะคะ "
" ไม่เป็นหรอกฮิโตมิจัง ว่าแต่เมื่อไหร่จะมาเป็นนางแบบในสังกัดล่ะ "
" แหม ^_^;;; คุณไซโต้ ไม่ไหวหรอกค่ะ หนูยังไม่อยากเป็นนางแบบ " นั่นไงเริ่มแล้ว
คุณไซโต้ชอบหว่านล้อมให้ฉันเป็นนางแบบ
" ใช่ๆ นี่!!ผู้จัดการลากผมมาแล้ว ห้ามดึงพี่ผมมาอีกคนนะ "
" โธ่ พี่ก็ใจแข็ง แถมน้องยังหวงพี่สาวอีก เฮ้อ!!แต่ช่างเถอะ เอาล่ะฮิเดกิได้เวลา
ถ่ายแบบแล้ว "
" งั้นฮิโตมิพี่รอผมที่นี่นะ เดี๋ยวกลับพร้อมกัน "
" อื้อ "
แล้วฮิเดกิกับคุณไซโต้ก็ออกไปจากห้องพร้อมกัน ส่วนฉันก็นั่งดูเคเบิลTVอยู่ในห้อง
เอ..ทำไมวันนี้รู้สึกหนาวๆร้อนๆชอบกล
จะเกิดอะไรรึเปล่านะ ปัง!! O_O คุณไซโต้เปิดประตูเข้ามาอย่างรวดเร็ว แต่เขากำลัง
คุยโทรศัพท์ท่าทางเครียดๆแฮะ เบาเสียง TV หน่อยดีกว่า
" ว่าไงนะ!! เกิดอุบัติเหตุบนถนนนางแบบยังมาไม่ถึง นี่รู้มั๊ยทางนี้เตรียมทุกอย่างเรียบ
ร้อยแล้ว รอแค่นางแบบอย่างเดียวเสียเวลาจริงๆเลย รีบๆพานางแบบมาเร็วๆเข้า แค่นี้นะ "
ฉันมองหน้าคุณไซโต้แล้วยิ้มให้กำลังใจ แต่พอคุณไซโต้เห้นหน้าฉันกลับยิ้มที่มุมปาก
แบบมีเลศนัย อึ๋ย~รู้สึกเสียวสันหลังจัง
" ฮิโตมิมากับผมหน่อย "
" เดี๋ยวจะพาฉันไปไหนคะ?คุณไซโต้ " ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดขาดคำคุณไซโต้ก็ลากฉัน
ออกมาจากห้อง แล้วพามาหยุดที่หน้า Studio C แล้วก็พาเข้าไปข้างใน
" นี่..เอาเด็กคนนี้ไปแต่งหน้าทำผมหน่อย "
" อะไรกันคะคูณไซโต้ อย่าบอกนะคะว่าจะให้ถ่ายแบบ บอกแล้วไงคะว่าหนู
ไม่อยากเป็นนางแบบ "
" เดี๋ยว!! หยุดก่อน ฟังนะฮิโตมิจัง ช่วยถ่ายไปก่อนเพื่อถ่วงเวลารอนางแบบตัวจริงมาถึง
ผมไม่อยากให้ทีมงานเสียความรู้สึก ที่ต้องรอนาน กลัวงานออกมาไม่ดี "
" เอ่อ..แต่ แต่ว่า "
" น่านะ ช่วยหน่อยนะฮิโตมิจัง "
" อืม เฮ้อ!! ค่ะก็ได้ค่ะ ถ่ายแบบอะไรคะ? "
" ภาพนิ่งโฆษณานาฬิกา ขอบใจมากนะ เอาล่ะรีบไปแต่งหน้าทำผมได้แล้ว "
เพราะเหตุนี้ฉันจึงถูกจับแต่งหน้า ทำผมเป็นลอนใหญ่ และเขาให้ใส่ชุดราตรีผ้าลินิน
สีม่วงอมชมพู สุดท้ายก็ใส่นาฬิกาเรือนหรู สีเงินฝังเพชร รุ่นใหม่ของ Dior แล้วเขาก็พา
ฉันมาตรงฉากที่ใช้ถ่ายแบบ
" เอาล่ะ นางแบบเริ่มโพสท่าได้เลยครับ " เสียงของช่างภาพบอก
ฉันเริ่มโพสท่าตามที่เขาสั่ง ก็อาศัยจำจากที่เคยดูฮิเดกิถ่ายแบบนั่นแหละ
" ดีครับ เอียงหน้ามาทางซ้ายหน่อย นั่นแหละ โพสไปเรื่อยๆเลย เอามือจับไหล่ไว้
เปลี่ยนท่าครับ ดีมากต่อไปเรื่อยๆ "
แล้วคุณไซโต้ก็เข้าไปพูดอะไรกับช่างภาพ เมื่อคุยเสร็จช่างภาพก็สั่งพักกอง
คุณไซโต้จึงเดินมาหาฉัน
" ฮิโตมิจัง ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว นางแบบมาถึงแล้ว "
" เหรอค่ะ!!! ดีจังงั้นหนูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ " พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว
คุณไซโต้พาฉันเดินกลับมาส่งที่ห้องพักของฮิเดกิ
แล้วขอตัวไปทำงานต่อ ฉันจึงเปิดเข้าไปห้องเจอฮิเดกินั่งรออยู่พอดี
" นี่ ฮิโตมิพี่ไปไหนมาน่ะบอกให้รออยู่ที่นี่ไงล่ะ แล้วทำไมหน้าตาถึงเป็นอย่างนั้น "
ตายล่ะ!! ลืมล้างหน้า อึ๋ย~ขืนบอกว่าไปทำอะไรมาฮิเดกิต้องโวยแน่ แค่นี้ก็ปวดหัว
จะตายอยู่แล้ว
" อ๋อ!!เดินเล่นในตึกนี้แหละ บังเอิญเจอช่างแต่งหน้า เลยโดนเขาจับแต่งหน้าน่ะ ^_^
แล้วเก็บของเรียบร้อยรึยัง "
" อื้อ เก็บเสร็จหมดแล้ว พี่ล่ะลืมอะไรรึเปล่า "
" ( -_-)(-_- )( -_-) ไม่ลืมหรอก มีแค่กระเป๋าใบเดียว นี่ๆ..รีบกลับบ้านไปกินข้าวกันเถอะ
หิวแล้วน้าาา "
" จริงด้วย!!! ผมก็หิว งั้นกลับบ้านกันดีกว่า >o< "
แล้วฉันกับฮิเดกิก็ลงจากตึก เดินไปที่ลานจอดรถ ขึ้นรถสปอตคันสวยของฮิเดกิ
กลับบ้านพร้อมกัน
" อ๊ะ O_O หมดเวลาเรียนแล้ว เย้ "
" เอาล่ะอย่าลืมงานที่สั่งไว้นะ กลับบ้านกันได้แล้ว "
" นักเรียนตรง เคารพ "
" ขอบคุณครับ / ค่ะ "
เมื่ออาจารย์ก้าวเท้าพ้นประตูห้อง สิ่งมีชีวิตที่หลงเหลืออยู่ภายใน ก็รีบวิ่งเพื่อที่จะ
แย่งกันออกจากประตูห้องให้เร็วที่สุด
เฮ้อ!! -_-;; เดี๋ยวก็เหยียบกันตายพอดี นี่ฉันยังเก็บของไม่เสร็จเลย แต่พวกนั้นคง
พ้นประตูโรงเรียนแล้วล่ะ ไม่รู้จะรีบอะไรกันนัก
แล้วฉันก็เดินออกจากห้องพร้อมพวกเพื่อนในกลุ่ม และระหว่างทาง
" กลับแล้วเหรอ บ๊าย..บาย ครับฮิโตมิจัง "
" ค่ะ ^_^ บ๊าย..บายค่ะ "
" พี่ฮิโตมิเดินทางดีๆนะคร้าบ เจอกันพรุ่งนี้นะ "
" ขอบใจจ้ะ แล้วเจอกัน "
ฉันต้องร่ำลาผู้คนตลอดทาง จนพ้นประตูโรงเรียน
" นี่!! ฮิโตมิจังวันนี้วันศุกร์มีโปรแกรมรึเปล่า "
" อืม..ไม่มีจ้ะ "
" เหรอ!! งั้นพวกเราไปแวะร้านเบเกอรี่ แล้วไปดูหนังกันดีมั้ย " เพื่อนอีกคนพูดขึ้น
" ก็ได้ งั้นกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเจอกันที่ everytime cafe' ตอน 5 โมงนะ "
" OK. งั้นแยกกันตรงนี้นะ "
" จ้ะ ^_^ แล้วเจอกัน "
___________________________________________________________________________________________________
กึก!! แอ็ดด~
" กลับมาแล้วค่า "
" อ้าว!!ฮิโตมิ มาพอดีเลย ช่วยเอาซองเอกสารนี้ไปให้น้องที่โมเดลลิ่งแทนแม่หน่อยนะ "
" เจ้าฮิเดกิลืมไว้เหรอคะ อืม..หนูมีนัด แต่ไม่เป็นค่ะ หนูเอาไปให้ก็ได้ "
" ขอบใจจ้ะ ช่วยแม่หน่อยนะ "
" งั้นหนูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ "
แหมเจ้าฮิเดกิ ขี้ลืมแล้วยังมาทำให้พี่สาวคนนี้ลำบากอีก หวังว่าถ้าฉันไปถึงคงไม่เจอ
ผู้จัดการของนายหรอกนะ
เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ฉันหยิบซองเอกสาร แล้วจึงเดินลงมา
" หนูไปแล้วนะคะแม่ "
" จ้ะ ระวังตัวด้วยล่ะ "
แล้วฉันก็เดินออกจากบ้าน เพื่อขึ้นรถไฟ ไปที่โมเดลลิ่งของฮิเดกิ โอ้ยย!!! ให้ตายสิ
ฉันโดนเบียดจนจะแบนอยู่แล้ว ทำไมต้องแห่มาขึ้นขบวนเดียวกับชั้นด้วยยะ เมื่อถึงสถานี
ฉันก็สามารถพาตัวเองออกมาได้อย่างทุลักทุเล
" อ๊ะ!! เกือบลืมแน่ะ ต้องโทรไปยกเลิกเพื่อนๆก่อน "
ตรู๊ดด...ตรู๊ดด...ตรู
" ฮัลโหล ว่าไงฮิโตมิจัง "
" ฮัลโหล มารินะจังเหรอ ขอโทษนะคงไปด้วยไม่ได้แล้วล่ะ "
" อ้าว!! ทำไมล่ะ มีอะไรเหรอ "
" คือต้องเอกสารไปให้ฮิเดกิที่โมเดลลิ่งด่วนน่ะ "
" อ๋อ!!! ยั่งงี้นี่เอง ไม่เป็นไร ไว้วันหลังก็ได้จ้ะ "
" อื้อ แล้วจะชดเชยให้นะ จ้ะ บ๊าย..บายจ้ะ "
เฮ้อถึงแล้ว Top Sky โมเดลลิ่ง เมื่อเข้าไปในตึกฉันเดินเข้าลิฟต์กดไปที่ชั้น 27
ซึ่งเป็นห้องพักของฮิเดกิ
ติ๊ง!! ครืด~ ฉันก้าวออกมาจากลิฟต์ เลี้ยวขวาห้องอยู่ทางขวามือ อ๊ะ..ห้องนี้แหละ
ก็อก!! ก็อก!!
" ใครน่ะ? เปิดเข้ามาเลยไม่ได้ล็อค "
" จะใครล่ะ ก็พี่สาวเธอน่ะสิ "
" อ้าว!! ฮิโตมิมาแทนแม่เหรอ ขอบใจนะรักพี่จังเลย >o< "
" ไม่ต้องมาปากหวานเลย ฉันลำบากนะเนี่ย อ๊ะ OoO คุณไซโต้ สวัสดีค่ะ เมื้อกี้ไม่เห็น
เลยไม่ได้ทักทาย ขอโทษนะคะ "
" ไม่เป็นหรอกฮิโตมิจัง ว่าแต่เมื่อไหร่จะมาเป็นนางแบบในสังกัดล่ะ "
" แหม ^_^;;; คุณไซโต้ ไม่ไหวหรอกค่ะ หนูยังไม่อยากเป็นนางแบบ " นั่นไงเริ่มแล้ว
คุณไซโต้ชอบหว่านล้อมให้ฉันเป็นนางแบบ
" ใช่ๆ นี่!!ผู้จัดการลากผมมาแล้ว ห้ามดึงพี่ผมมาอีกคนนะ "
" โธ่ พี่ก็ใจแข็ง แถมน้องยังหวงพี่สาวอีก เฮ้อ!!แต่ช่างเถอะ เอาล่ะฮิเดกิได้เวลา
ถ่ายแบบแล้ว "
" งั้นฮิโตมิพี่รอผมที่นี่นะ เดี๋ยวกลับพร้อมกัน "
" อื้อ "
แล้วฮิเดกิกับคุณไซโต้ก็ออกไปจากห้องพร้อมกัน ส่วนฉันก็นั่งดูเคเบิลTVอยู่ในห้อง
เอ..ทำไมวันนี้รู้สึกหนาวๆร้อนๆชอบกล
จะเกิดอะไรรึเปล่านะ ปัง!! O_O คุณไซโต้เปิดประตูเข้ามาอย่างรวดเร็ว แต่เขากำลัง
คุยโทรศัพท์ท่าทางเครียดๆแฮะ เบาเสียง TV หน่อยดีกว่า
" ว่าไงนะ!! เกิดอุบัติเหตุบนถนนนางแบบยังมาไม่ถึง นี่รู้มั๊ยทางนี้เตรียมทุกอย่างเรียบ
ร้อยแล้ว รอแค่นางแบบอย่างเดียวเสียเวลาจริงๆเลย รีบๆพานางแบบมาเร็วๆเข้า แค่นี้นะ "
ฉันมองหน้าคุณไซโต้แล้วยิ้มให้กำลังใจ แต่พอคุณไซโต้เห้นหน้าฉันกลับยิ้มที่มุมปาก
แบบมีเลศนัย อึ๋ย~รู้สึกเสียวสันหลังจัง
" ฮิโตมิมากับผมหน่อย "
" เดี๋ยวจะพาฉันไปไหนคะ?คุณไซโต้ " ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดขาดคำคุณไซโต้ก็ลากฉัน
ออกมาจากห้อง แล้วพามาหยุดที่หน้า Studio C แล้วก็พาเข้าไปข้างใน
" นี่..เอาเด็กคนนี้ไปแต่งหน้าทำผมหน่อย "
" อะไรกันคะคูณไซโต้ อย่าบอกนะคะว่าจะให้ถ่ายแบบ บอกแล้วไงคะว่าหนู
ไม่อยากเป็นนางแบบ "
" เดี๋ยว!! หยุดก่อน ฟังนะฮิโตมิจัง ช่วยถ่ายไปก่อนเพื่อถ่วงเวลารอนางแบบตัวจริงมาถึง
ผมไม่อยากให้ทีมงานเสียความรู้สึก ที่ต้องรอนาน กลัวงานออกมาไม่ดี "
" เอ่อ..แต่ แต่ว่า "
" น่านะ ช่วยหน่อยนะฮิโตมิจัง "
" อืม เฮ้อ!! ค่ะก็ได้ค่ะ ถ่ายแบบอะไรคะ? "
" ภาพนิ่งโฆษณานาฬิกา ขอบใจมากนะ เอาล่ะรีบไปแต่งหน้าทำผมได้แล้ว "
เพราะเหตุนี้ฉันจึงถูกจับแต่งหน้า ทำผมเป็นลอนใหญ่ และเขาให้ใส่ชุดราตรีผ้าลินิน
สีม่วงอมชมพู สุดท้ายก็ใส่นาฬิกาเรือนหรู สีเงินฝังเพชร รุ่นใหม่ของ Dior แล้วเขาก็พา
ฉันมาตรงฉากที่ใช้ถ่ายแบบ
" เอาล่ะ นางแบบเริ่มโพสท่าได้เลยครับ " เสียงของช่างภาพบอก
ฉันเริ่มโพสท่าตามที่เขาสั่ง ก็อาศัยจำจากที่เคยดูฮิเดกิถ่ายแบบนั่นแหละ
" ดีครับ เอียงหน้ามาทางซ้ายหน่อย นั่นแหละ โพสไปเรื่อยๆเลย เอามือจับไหล่ไว้
เปลี่ยนท่าครับ ดีมากต่อไปเรื่อยๆ "
แล้วคุณไซโต้ก็เข้าไปพูดอะไรกับช่างภาพ เมื่อคุยเสร็จช่างภาพก็สั่งพักกอง
คุณไซโต้จึงเดินมาหาฉัน
" ฮิโตมิจัง ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว นางแบบมาถึงแล้ว "
" เหรอค่ะ!!! ดีจังงั้นหนูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ " พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว
คุณไซโต้พาฉันเดินกลับมาส่งที่ห้องพักของฮิเดกิ
แล้วขอตัวไปทำงานต่อ ฉันจึงเปิดเข้าไปห้องเจอฮิเดกินั่งรออยู่พอดี
" นี่ ฮิโตมิพี่ไปไหนมาน่ะบอกให้รออยู่ที่นี่ไงล่ะ แล้วทำไมหน้าตาถึงเป็นอย่างนั้น "
ตายล่ะ!! ลืมล้างหน้า อึ๋ย~ขืนบอกว่าไปทำอะไรมาฮิเดกิต้องโวยแน่ แค่นี้ก็ปวดหัว
จะตายอยู่แล้ว
" อ๋อ!!เดินเล่นในตึกนี้แหละ บังเอิญเจอช่างแต่งหน้า เลยโดนเขาจับแต่งหน้าน่ะ ^_^
แล้วเก็บของเรียบร้อยรึยัง "
" อื้อ เก็บเสร็จหมดแล้ว พี่ล่ะลืมอะไรรึเปล่า "
" ( -_-)(-_- )( -_-) ไม่ลืมหรอก มีแค่กระเป๋าใบเดียว นี่ๆ..รีบกลับบ้านไปกินข้าวกันเถอะ
หิวแล้วน้าาา "
" จริงด้วย!!! ผมก็หิว งั้นกลับบ้านกันดีกว่า >o< "
แล้วฉันกับฮิเดกิก็ลงจากตึก เดินไปที่ลานจอดรถ ขึ้นรถสปอตคันสวยของฮิเดกิ
กลับบ้านพร้อมกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น