ไฟรัก ไฟตัณหา

ลำดับตอนที่ #1 : ปมรัก

      ~โรมาเนีย~

" วลาด ที่รักคะ ฉะ...ฉันคงอยู่กับคุณต่อไปไม่ได้อีกแล้ว "
 " ไม่ มีนา  เธอต้องอยู่กับฉัน  เธอทิ้งฉันไปไม่ได้ "  เสียงของชายหนุ่มสั่นเครือเมื่อเห็นนางอันเป็นที่รักกำลัง
   จะจากอ้อมกอดของเค้าไป  ดวงตาสีดำเข้มที่คมกริบรับกับผมสีดำที่สยายประบ่า  กลับมีน้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตาคู่นั้น
 หยดน้ำใสๆได้ไหลลงไปสู่  ใบหน้าอันหล่อเข้ม จมูกโด่งและเชิดเล็กน้อยแสดงให้ถึงการหยิ่งในศักดิ์ศรีของเขา
 แต่ตอนนี้เขากลับไม่สนใจใยดีอะไรทั้งนั้น  ในเมื่อร่างของนางอันเป็นที่รักของเขากำลังจะแตกสลายไปตลอดกาล
 เขาเอื้อมมือไปลูบผมสีบรอนที่ละเอียดราวกับเส้นไหม และดวงหน้ารูปไข่อย่างแผ่วเบาที่สุดที่เขาจะทำได้
 เค้าก้มลงต่ำเพื่อไปจุมพิศ ที่ปากอวบอิ่มน่าหลงใหลนั้นอย่างอ่อนโยนและเนิ่นนาน
 " อย่าจากฉันไปเลยนะทูนหัว " เสียงของชายหนุ่มกระซิบที่ข้างหูของนางอันเป็นที่รัก  สายตาของเขาได้มองลงไป
 ยังเนินเนื้อคู่งามที่บัดนี้มีเลือดแดงฉานที่ไหลออกจากแผลใหญ่ตรงกลางเนินเนื้อ  ที่เกิดจากการทำร้ายด้วยการตอกลิ้มเงิน
 เสียงของนางอันเป็นที่รักของเขาร้องครางออกมาด้วยความเจ็บปวดที่มากขึ้นเป็นทวีคูณ  ถึงแม้ว่าเธอใกล้จะตาย
 แต่เสียงร้องของเธอก็ยังไพเราะฟังแล้วลื่นหูของเขา แต่เพราะว่ามันมาจากความเจ็บปวด  เสียงร้องของเธอจึงเหมือน
 มีดกรีดไปตรงกลางหัวใจของเขาเช่นกัน
 " ใครทำร้ายเธอบอกฉันมา  ฉันจะไปฆ่าและเอาเลือดมาให้เธอดื่มซะได้โปรด  มีนา"  ชายหนุ่มพูดเป็นการขอร้องเธอ
 เพราะเขารู้ดีว่าเธอจะต้องไม่ยอมแน่  เขาก้มหน้าและหลับตาลงอย่างสิ้นหวังที่สุดในชีวิตของเขา  เขารู้สึกถึงมือน้อยๆ
 อันเย็นเฉียบ ที่เหมือนกับไม่มีเลือดอยู่เลยเอื้อมไปจับใบหน้าเขา เหมือนเป็นการลาครั้งสุดท้าย
 " วลาดคะได้โปรด...อย่าทำอะไรพวกเค้าเลยนะคะ ฉันขอร้อง " หญิงสาวพยายามฝืนพูดออกมาขอร้อง  ชายหนุ่มไม่ให้
 ไปทำร้ายใคร  เพราะเธอไม่อยากเห็นชายหนุ่มต้องทำบาปไปมากกว่านี้
 " วลาดคะฉันสัญญา..ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้ฉันได้เกิดมาเป็นคู่ของคุณอีก"
 " ฉันจะเกมาเพื่อมองหาแต่คุณคนเดียว..ฉันจะมองแต่คุณคนเดียว.. อ๊ะ..และฉันจะรักคุณเพียงคนเดียวตลอดไป"
  เมื่อสิ้นคำของหญิงสาว เหมือนโลกทั้งใบของ ชายหนุ่มได้แตก สลายอย่างไม่มีชิ้นดี
  เพราะบัดนี้ นางในฝันของเขา แก้วตาดวงใจของเขาได้ลาจากเขาไปยังอีกโลกหนึ่งแล้ว
 " พระเจ้าขอท่านจงสดับคำวิงวอน ข้าขอวิงวอนต่อท่าน ต่อดวงวิญญาณทุกดวงได้โปรด 
 ให้นางกลับมาอยู่กับข้า...........ฮือๆๆ ข้าขอร้อง"
 "  เคานท์  วลาด  " เสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มรีบเงยหน้าหาต้นตอของเสียง
 " ข้าเอง  เทพเจ้าที่ท่านวิงวอน "  บัดนี้เทพเจ้าได้มาอยู่เบื้องหน้าของเค้า  เค้าดีใจมาก
 " ท่าน ข้า ขะ.."
 " ไม่ต้องพูด ข้ารู้ถึงความต้องการของเจ้าดี  ข้าก็เสียใจด้วยกับเรื่องนี้เอาเถอะ"
 " เพื่อเห็นแก่ความดีของเจ้า...ที่สะสมมาตลอด  ข้าจะให้เจ้าได้กลับมาครองคู่กับนางอีกครั้ง"
 " ข้าจะให้เจ้ารอนางอยู่ที่นี่ อีก  300 ปี ........ 300 ปีนางจะกลับมาหาเจ้า  นางจะดั้นด้นฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆมาหาเจ้าเอง"
 " แต่มีข้อแม้ว่า... ตลอด  300 ปีนี้ เจ้าจะต้องบำเพ็ญเพียรให้เวทมนต์ของเจ้าแก่กร้าขึ้น"
 " และที่สำคัญ.....เจ้าห้ามดื่มเลือดมนุษย์ "
 " แต่ท่าน  แล้วข้าจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร ในเมื่อข้าเป็นราชาแห่งความเป็นนิรันดร์  ข้ามีชีวิตอยู่ได้ก็เพราะเลือดเท่านั้น"
 " ก็ถูก .........งั้นข้าจะให้เจ้าดื่มเลือดมนุษย์ได้ก็ทุกๆคืนวันเพ็ญเท่านั้น......เจ้าจะรับข้อเสนอนี้หรือไม่"
 " ข้ารับครับ" หลังสิ้นคำของชายหนุ่มเทพเจ้าได้หายวับไปกับตาเหลือไว้เพียงคำสัญญาของเขาและของเทพเจ้าเท่านั้น
 แต่ชายหนุ่มก็ยังเสียใจไม่หายได้แต่ กอดศพของนางเหมือนไม่อยากจะจากร่างนี้ไปไหน
 เขาทำใจไม่ได้ที่จะทำลายร่างของเธอเขาจึงเนรมิต สุสานที่รายล้อมไปด้วยมวลดอกไม้นานาชนิด มีน้ำตกไหลผ่าน
 นับว่าเป็นสถานที่ที่สวยงามเกินกว่าจะเป็ฌนสุสานได้   และเขายังได้เนรมิตโลงของเธอขึ้นมา เป็นโลงที่ทำจากทองคำขาว
 ประดับประดาด้วยเพชรพลอยมากมาย   หลังจากนั้นชายหนุมได้อุ้มร่างของนางใส่โลง และจุมพิศกับร่างที่ไร้ไออุ่น
 เป็นครั้งสุดท้าย
 " ฉันจะรอเธอมีนา...ฉันจะรอไม่ว่าจะนานแค่ไหนฉันจะรอเธออยู่ตรงนี้ที่รัก" ชายหนุมจำใจค่อยๆปิดฝาโลงช้าๆ
 เพื่อเค้าจะได้ค่อยๆสูญเสียเธอไป
 " อย่าให้ฉันรอนานนะ  มีนา......"
 ------------------------------------------------------------------------------------------------

                     ดีค่ะ เป็นไงบ้างคะกับเรื่องแรกที่ แมมมอทเขียนไม่รู้ว่า
                     จะสนุกถูกใจหรือป่าว
           แต่ก็ขอฝากเนื้อออฝากตัวและหัวใจไว้กับท่านผู้อ่านด้วยนะคะ