เจ้าหนวดสัตว์เลี้ยงตัวใหญ่ของป๋ม

                                         
   หวัดดีฮ่ะ ผมเป็นกระต่ายอายุ 2 เดือน เห็นอย่างนี้ในรูปอ่ะหล่อสู้ตัวจิงไม่ได้หรอกครับ ขนของผมยาวมากๆ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของผมเลย ผมแทบไม่ต้องเลียขนตัวเองทำความสะอาดเลย หม่าม๊ะจะพ่นน้ำเหนียวๆ กลิ่นหอมๆ จากนั้นก็จะเช็ดด้วย เอ่อ - - เค้าเรียกว่าอะไรนะ ผมก็ไม่รุ้เหมือนกัน แต่ผมหล่อทุกเช้าๆเลยแหละ

   วันนี้ป่าป๊าพาผมมานอนเล่นท่ามกลางฝูงคนนับร้อยอีกแล้ว ผมไม่ชอบสัตว์พวกนี้เลย พวกคนที่เดินไปเดินมาชอบแหย่นิ้วมาหาผม ผมกลัว! แต่ผมก็สู้คนนะ หนีได้ก็หนีแค่นั้นแหละ วันนี้อากาศค่อนข้างร้อนมาก ผมเกือบโดนสัตว์ใหญ่กินแล้วเชียว ถ้าหม่าม๊าไม่ห้ามป้าอ้วนที่กำลังใช้เล็บตะปบท้องของผมอยู่ จิงๆ ผมเกือบจะหักคอป้าอ้วนนั่นแล้วเชียว

   แดดเริ่มอ่อนลงๆ ไกล้เวลากลับบ้านแล้ว ว๊าวววว ผมจะได้กินหญ้าจูปาดุ๊บแล้ว จิงๆหญ้านี้เป็นที่เฮฮากันในพวกเด็กๆอย่างผมมาก ผมนี่แหละคือคนแรกที่เรียกว่าจูปาดู๊บ พวกที่เหลือก็ได้แต่เรียกตามๆผมกันทั้งนั้นล่ะ หม่าม๊ะเริ่มเก็บข้าวของ แต่แล้วก็มีเจ้าหนวด สัตว์ตัวใหญ่ท่าทางน่ากลัวใช้นิ้วจิ้มผม บรรยากาศเริ่มวังเวงลมเย็นๆโชยมาปะทะหน้า เหงื่อของผมแทบจะหยดลงพื้นถ้าไม่ใช่เพราะขนอุยๆของผมซับไว้ ความเงียบห่อหุ้มตัวผม เจ้าหนวดสัตว์ร้ายนั่นขู่ผมด้วยเสียงดุดัน "ผมเอาตัวนี้ครับ!!" ผมแทบใจสลายเจ้าหนวดตะปบผมด้วยอุ้งมือนิ่มๆ แทบไม่มีแรงบีบด้วยซ้ำแต่ผมก็ดิ้นไม่หลุด มันช่าง!!ทรงพลังจิงๆ

  ผมถูกยัดลงในกล่องแคบๆ แย่แล้ว ผมต้องหนี!!