THE DEITY เทพแห่งวายุ

ลำดับตอนที่ #1 : จาก

คืนนี้เป็นคืนที่อากาสดียิ่งนัก แต่เด็กหนุ่มผู้หนึ่งที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างกำลังปล่อยอารมณ์ตกอยู่ในภวังค์  ลมเย็นๆพัดเข้ามาปะทะกับใบหน้าของเด็กหนุ่ม แต่เขาก็มิได้รู้สึกรู้สาอะไรกับอากาศในคืนนี้เลย   เขาคิดแต่ว่านี้คงเป็นคืนสุดท้ายที่เขาจะได้อยู่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าซึ่งเป็นบ้านของเขา อันที่จริงเขาไม่อยากจากที่นี่เลยเพราะนี่ก็คือบ้านที่เขารัก ทุกคนอยู่กันอย่างมีความสุข แต่ทวาการที่เขาต้องจากที่นี่ไปเพราะมีคนมาขอรับอุปการะที่จะเลี้ยงเขา  เขาไม่รู้เลยว่าผู้ที่รับเขาไปเลี้ยงนั้นเป็นคนอย่างไร จะดีกับเขาหรือจะต้มยำทำแกงกันก็มิอาจรู้ได้ เขาคิดแต่เรื่องนี้มาตลอด 2 คืนแล้ว ( คืนนี้ป็นคืนที่ 2 )   ก๊อก-ก๊อก  เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้เขาหลุดออกจากภวังค์  \" ครับ \"  เด็กหนุ่มขานรับ  \"  ยังไม่นอนอีกหรือจ๊ะไมค์ นี่ก็จะเที่ยงคืนแล้วนะ \" เสียงของผู้หญิงวัยกลางคนที่เคาะประตูถามกลับมา \" ฮะ ผมกำลังจะนอนแล้ว \"  ไมค์ตอบอย่างตื่นนิดๆ  แล้วเขาก็เดินไปที่โคมไฟแล้วปิดมัน ไมค์นั่งลงบนเตียงอยู่ครู่หนึ่งและเองตัวลงนอนในที่สุด แต่เขาก็อดที่จะคิดเรื่องการไปจากที่นี่ไม่ได้ ไมค์เอามือก่ายหน้าผากแล้วเขาก็ผล็อยหลับไป

เช้าวันใหม่นี้อากาศชั่งแตกต่างกับเมื่อคืนเสียเหลือเกินไมค์ยังคงนอนอยู่บนเตียง แต่เขาก็ต้องตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ไมค์เอื่อมมือมาปิดมันและดูเวลาบนหน้าปัดตอนนี้เป็นเวลา 7.00 น. แล้ว  เขาลุกจากเตียงแล้วเดินไปยังหน้าต่างข้างนอกฝนตกหนักเอาการไมค์รู้สึกไม่อยากให้ฝนหยุดตกเลยเพราะเขาชอบกลิ่นของไอดินมันทำให้เขาสกชื่นขึ้นมาบ้างหลังจากเมื่อคืนนี้เขายืนอยู่ข้างหน้า แล้วมองดูสายฝนข้างนอกอยู่พักใหญ่  จนกระทั่งฝนเริ่มซาลง ไมค์เพิ่งรู้ว่าตนเองยืนอยู่ตรงนี้นานแล้วเขาหันไปมองนาฬิกาอีกครั้ง 07.45 น.เขารู้ว่าเขามีเวลาเตรียมตัวและเตรียมใจที่จะต้องจากที่นี่ไปไม่ถึง 2 ชั่วโมง

   \" พี่ไมเคิล ฮะ ป้าแมร์รีให้มาตามพี่ไปกินข้าวครับ\"เสียงของเด็กชายตัวน้อยพร้อมกับร่างเล็กๆของเขาโผล่ขึ้นพร้อมกัน  เด็กคนนี้มีน่าตา น่ารัก ผมสีทอง แก้มแดงเป็นระเรื่อ ดูแล้วน่าเอ็นดูนัก เด็กผู้ชายนี้เข้ามาอยู่ที่สถานรับเลี้ยงเด็กำพร้าได้เพราะพ่อกับแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต

\"อืม...พี่รู้แล้วเดี๋ยวพี่ลงไป\" ไมค์ตอบกับเด็กชาย \"ฮะ\" เด็กชายรับ ไมค์รีบอาบน้ำและทำการจัดกระเป๋าเดินทางอย่างเร่งด่วน ห้องของไมค์อยู่ห่างจากบันไดไม่มากนัก  เขาเดินผ่านห้องอีกหลายห้องแล้วลงตามบันไดเพื่อจะไปยังห้องอาหาร  ไมค์เดินมาถึงหน้าประตูบานใหญ่ ซึ่งมีลวดลายที่แปลกตา ข้างในคือห้องโถงใหญ่มีโต๊ะต่อกันยาวเพื่อใช้ในการรับประทานอาหาร ไมค์ผลักประตูบานใหญ่นั้นแล้วเดินเข้ามายังในห้อง ทุกคนรอที่จะรับประทานอาหารพร้อมกัน  เมื่อไมค์เดินมานั่งยังที่ประจำของเขา \"ทุกคนรับประทานอาหารได้ค่ะ\" เสียงของพี่เลี้ยงสั่ง อาหารมื้อนี้ดูจะเป็นมื้อที่อร่อยสำหรับทุกคน แต่สำหรับไมค์แล้วมันชั่งแตกต่ากันอย่างสิ้นเชิง ขณะที่ไมค์กำลังรับประทานอาหารมื้อนี้อยู่นั้นก็มีหญิงสาวผู้หนึ่งเดินตรงมาที่เขาในมือถือดอกุหลาบสีแดงสด  เธอยื่นดอกกุหลาบดอกนั้นให้ไมค์ ท่าทางเธอดูเขินอายแต่ก็พยายามปกปิดใบหน้าตนเอง \"ชะ..ชะ..ชั้นให้\" ธอพูดตะกุกตะกัก ไมค์รับมัไว้ในมือ \"ขอบใจนะแอนนี่\" เขาเอ่ย \"มะ..มะ..ไม่เป็นไร\" เธอตอบ ดูเหมือนสาวผมดำหยักโสก ร่างสูงใส่แว่นคนนี้จะชอบไมค์ แต่เธอก็ยังพยายามปกปิดอาการเขินอายตลอดเวลาโดยการยืนบิดตัวเป็นเกลียว อาการของเธอทำให้ไมค์รู้ถึงสิ่งที่ซ่อนอยู่ในใจโดยไม่ต้องบอก  \"ไมค์\" เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังเขาพร้อมเจ้าของเสียงนั้น ไมค์หันไปมองข้างหลังป้าแมร์รี่กำลังเดินมาหาเขา เธอเป็นหญิงคนเดียวกับที่เคาะประตูห้องของเขาเมื่อคืน ป้าแมร์รี่มีรูปร่างอ้วนผมหยิกและดุใจดี

\"ไมค์จ๊ะ ทานอาหารเสร็จหรือยังมีคนมารับเธอแล้ว\" ป้าแมร์รี่เอ่ย \"ครับ\" ไมค์ตอบ \"เดี๋ยวผมขอเวลาคู่หนึ่งนะครับ\" \"จ่ะ\"

ไมค์ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากห้องอาหารไปยังห้องของเขา