นิยาย ผมนี่แหละเจ้าพ่อมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 6 ตามติดชีวิตขู้มั่น

**บทที่ 6: ตามติดชีวิตคู่มั่น**

เช้าวันต่อมา กันตื่นขึ้นมาในเวลาตีสี่ครึ่ง ชายหนุ่มจัดการเก็บที่นอนให้เรียบร้อยแล้วออกไปออกกำลังกาย ผ่านไปอีกสองชั่วโมง กันก็เดินกลับมาที่ห้องนอนและเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดในทันที หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ กันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์แชทบอกมิ้วว่าวันนี้เขาจะไปส่งเธอเอง พอบอกเธอเสร็จ ชายหนุ่มก็รวบของที่เขาคิดว่าจำเป็นทุกอย่างใส่ลงไปในกระเป๋าโน้ตบุ๊กแล้วก็เช็กทุกอย่างในห้องด้วยความเคยชิน ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องแล้วลงไปข้างล่างในทันที

กันพาตนเองลงมาจากห้องแล้วเดินไปที่ครัว และเจอคุณแม่บ้านที่กำลังจะทำกับข้าวให้เขา กันจึงบอกเธอว่าไม่ต้องทำเพราะวันนี้ตอนเช้าเขาจะไปกินข้าวที่บ้านมิ้วนั่นเอง ชายหนุ่มเดินไปตามทาง ภายในเวลาไม่นาน กันก็พาตัวเองมาถึงโรงจอดรถของบ้าน กันเดินเข้าไปในโรงจอดรถ เขาเดินเลือกรถอยู่ไม่นานก็เจอรถที่เขาถูกใจ ชายหนุ่มหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนตัวเก่งที่เขาสวมใส่อยู่แล้วก็กดรีโมตของรถคันที่เขาต้องการในทันที ติ๊ด! เสียงตอบรับของตัวเซ็นเซอร์ของรถดังขึ้น กันเดินไปที่รถตู้รุ่น Vito Tourer ของ Mercedes-Benz ในทันที ราคาประมาณ 3,100,000.00 บาท

กันพารถวิ่งออกจากคฤหาสน์หลังงามแล้ววิ่งไปตามทาง ไม่นานก็มาถึงบ้านของมิ้ว ตอนนี้เธอลงมารออยู่ที่ห้องอาหารเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เด็กสาวในชุดนักเรียนมัธยมปลาย ขนาดใหญ่กว่าตัวเล็กน้อย กันเป็นคนที่จัดหาชุดให้เธอ ทำให้มิ้วได้ใส่ชุดนี้ เด็กสาวมัดผมให้เป็นทรงหางม้าดูน่ารักสมวัย ส่วนด้านหลัง เธอมัดรวบด้วยโบของโรงเรียนอย่างเรียบร้อย รออีกไม่นาน รถตู้ Mercedes-Benz ก็วิ่งเข้ามาที่บ้านของเธอ กันลงมาจากรถ เขาก็เดินเข้าไปที่ห้องอาหารในทันที กันยกมือไหว้ผู้สูงอายุทุกคนที่นั่งดูข่าวช่องหนึ่งอยู่ในตอนนี้

จากนั้นเขาก็พาเด็กสาวออกมาจากบ้านแล้วพาขึ้นรถออกไปในทันที กันขับรถไม่นานก็วิ่งมาถึงโรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร กันขับรถเข้าไปในโรงเรียนขนาดใหญ่ มิ้วที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างๆ หันมาบอกทางให้กันวิ่งไปโรงจอดรถ พอถึงโรงจอดรถ กันก็พารถเข้าไปจอดในตำแหน่งจุดจอดรถยนต์แล้วเขาก็ลงไปเปิดประตูให้เด็กสาวในทันที “เชิญครับ คุณหนู” กันพูดติดตลกแล้วก็หัวเราะหึๆ ก่อนที่จะยื่นมือมาพยุงเด็กสาวลงจากรถตู้ เขาก็รวบกระเป๋านักเรียนรวมถึงของต่างๆ ไว้ที่มือเพียงข้างเดียวแล้วเดินตามมิ้วไปทันที

กันกับมิ้วเดินออกจากโรงจอดรถมาได้ไม่นาน มิ้วก็พากันเลี้ยวขวาออกมาที่สนามขนาดใหญ่ของโรงเรียน แล้วเธอก็เดินไปหาเพื่อนๆ ของเธอในทันที ซึ่งในระหว่างที่เดินอยู่นั้น ลูกบอลหลายลูกก็ลอยผุ้งเข้าหากันอย่างต่อเนื่อง แต่กันก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร เขาโยกตัวหลบแบบชิวๆ ลูกบอลที่ลอยเข้าหาเขานั้นเรียกได้ว่ากระจอกสิ้นดี เพราะมันยังไม่สามารถเทียบกระสุนที่เขาเคยผ่านมายังไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

กันเดินตามสาวน้อยในชุดนักเรียนมัธยมปลายไปที่ม้านั่งข้างตึกเรียน แล้วเขาก็เดินไปนั่งที่ม้านั่งใกล้ๆ เธอ ทำให้เพื่อนๆ ของมิ้วที่นั่งกันอยู่ก่อนหันมามองมิ้วที่พาคนแปลกหน้ามายังจุดที่พวกเธอนั่งกันอยู่แบบงงๆ “มิ้ว คนนี้คือใครอะ?” เสียงเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มถามขึ้น เพราะตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา เธอยังไม่เคยเห็นมิ้วพาผู้ชายเดินมาด้วยแม้แต่ครั้งเดียว “มิ้วหันมองเพื่อนๆ รอบโต๊ะก่อนที่จะตอบอย่างใจเย็น “คู่มั่นที่เราเคยบอกพวกเธอไง”

ทุกคนหันมามองทางกันเป็นสายตาเดียวกันแบบอึ้งๆ เพราะว่าพวกเธอไม่คิดเลยว่าคู่มั่นของเพื่อนสาวของพวกเธอจะหล่อน่าจับกินขนาดนี้ “ว่าไงนะมิ้ว?” เสียงเพื่อนอีกคนถามขึ้นมาด้วยความไม่อยากเชื่อ “คู่มั่นที่แกบอกว่าเขาไปอยู่อเมริกาอะนะ?” “ใช่แล้วครับ” กันเป็นคนหันมาตอบคำถามพวกเธอ “ทุกคนในกลุ่มทำหน้างงๆ แล้วเพื่อนมิ้วอีกคนก็ถามขึ้นมา “แล้วทำไมพี่ถึงกลับมาไทยคะ?” “พี่เบื่อที่นู้นแล้วล่ะ” กันตอบกลับด้วยความใจเย็น ขณะตอบกลับกันก็ใช้มือข้างซ้ายปัดลูกบอลที่พุ่งตรงมาหาเขาได้อย่างสวยงาม กันกวาดตามองลงไปที่สนามบอลพร้อมกับเผยยิ้มมุมปากเล็กน้อย พร้อมกับคิดในใจ “งานนี้สนุกแน่ คนมองเด็กสาวกลุ่มนี้กันเพียบเลย กูอาจจะซวย” กันคิดกับตัวเองแบบติดตลก ถ้าถามว่าเขานั้นเครียดไหม กันนั้นไม่เครียดเลยแม้แต่น้อย เพราะว่าพวกเด็กกลุ่มนี้นั้นทำอะไรเขาไม่ได้อยู่แล้ว

มิ้วหันมองรอบด้านแล้วเธอก็เรียกกันเข้าไปหากลุ่มของพวกเธอในทันที “พี่กันคะ มานี่หน่อยค่ะ” สิ้นเสียงของเธอ กันก็พาล่างกายที่สูงเกือบ 190 เซนติเมตร ยืนขึ้นแล้วเดินไปยืนด้านหลังมิ้วในทันที “ว่าไงครับ” กันถามเสียงแผ่วเบา “มาๆ ทุกคน มิ้วจะแนะนำตัวให้รู้จักกันไว้” สิ้นเสียงของมิ้ว เด็กสาวทั้งกลุ่มก็หันมามองที่กันในทันที “เริ่มจากพี่กันเลย” มิ้วหันมาบอก กันก็แนะนำตัวในทันที “สวัสดีครับ ผมชื่อกัน เป็นลูกครึ่งไทยกับสหรัฐอเมริกาครับ คุณพ่อเป็นคนสหรัฐอเมริกา ส่วนแม่เป็นคนไทยครับ ผมชื่อจริงชื่อนายกรกัน พยักเมทา”

ทุกคนที่ได้ยินกันแนะนำตัวพวกเธอก็หันมามองหน้ากันแบบงงๆ เพราะว่าพวกเธอนั้นคิดว่ามิ้วพูดเล่นกับพวกเธอตลอดมา แต่พอพวกเธอเห็นกันตัวจริงแล้ว ก็ถึงกับทำให้พวกเธออึ้งค้างกันเลยทีเดียว พอได้ทำความรู้จักกันเป็นที่เรียบร้อย กันกับเด็กสาวเพื่อนของมิ้วก็ได้นั่งคุยกันในหลายๆ เรื่อง ทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนาน ไม่นานก็ได้เวลาเข้าแถว เด็กสาวทุกคนพากันไปเข้าแถวในทันที ส่วนกันนั้นก็ยังคงนั่งเล่นรอพวกเธออย่างสบายๆ

กันยกกระเป๋าโน้ตบุ๊กขึ้นมาวางบนโต๊ะ พร้อมกับหยิบโน้ตบุ๊กออกมาจากกระเป๋า กันเปิดเครื่องโน้ตบุ๊กแล้วเริ่มเข้าแทรกแซงระบบกล้องวงจรปิดของโรงเรียนอย่างสบายใจ ชายหนุ่มเปิดโปรแกรมต่างๆ บนโน้ตบุ๊กแล้วนั่งดูกลุ่มของมิ้วด้วยความสบายใจ กันก

วาดตามองหน้าจอโน้ตบุ๊กเพื่อตรวจสอบคนรอบข้างของมิ้ว เพราะตอนนี้เขาอยากรู้มากว่ามีหนุ่มหน้าตาไหนมาจีบคู่มั่นเขาบ้าง

กันนั่งดูอย่างสบายใจ เพราะว่าในตอนนี้เขารู้แล้วว่ากลุ่มเด็กในห้องของมิ้วนั้นเขาสามารถใช้งานได้ เขาสามารถใช้งานเด็กพวกนี้ให้ช่วยดูแลมิ้วได้ เพราะหลังจากได้รูปใบหน้าของเด็กพวกนี้ กันก็แฮกระบบต่างๆ ในโทรศัพท์แล้วเข้าไปดูในทันทีว่าเด็กพวกนี้เคยจีบแฟนเขาหรือเปล่า พอดูเสร็จ กันก็เผยยิ้มออกมา เขารู้แล้วว่าเด็กพวกนี้นั้นไม่เคยคิดจะจีบแฟนเขาเลยแม้แต่คนเดียว เพราะเด็กพวกนี้มักจะให้มิ้วช่วยในการไปจีบคนอื่นๆ เพราะว่าพวกเขารู้กันอยู่แล้วว่ามิ้วมีคู่มั่นอยู่แล้ว ทำให้พวกเขาเลือกที่จะไม่จีบเธอนั่นเอง