นิยาย ผมนี่แหละเจ้าพ่อมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 5ความจริงบางส่วนที่ถูกเปิดเผิย

บทที่ 5 ความจริงบางส่วนที่ถูกเปิดเผย

เวลาปัจจุบัน ณ ประเทศไทย

กันกำลังพูดคุยกับครอบครัวของมิ้วอยู่ และไม่นานนักก็พาเธอออกจากบ้านขึ้นรถไปด้วยกันในทันที

ชายหนุ่มขับรถออกจากบ้านหลังใหญ่ก่อนจะพารถเคลื่อนบนถนนด้วยความเร็วพอประมาณ มิ้วกวาดตามองรอบๆ ในรถ ISUZU D-MAX HI-LANDER ด้วยความสงสัย ว่าทำไมคนอย่างพี่กันที่ว่ากันว่าเป็นมาเฟียถึงเลือกขับรถคันนี้ได้

"พี่กันคะ?" เธอเอ่ยถาม

"ว่าไง?" กันตอบกลับอย่างสบายๆ ขณะเอามือขวาตวัดเปิดไฟเลี้ยวขวา เพื่อเตรียมเลี้ยวตามทางที่มิ้วบอกจาก GPS

"ทำไมพี่กันถึงเลือกขับรถธรรมดาแบบนี้ล่ะคะ? พี่เป็นมาเฟียไม่ใช่เหรอ มีเงินเยอะออก!" มิ้วถามต่อด้วยความสงสัย

กันหัวเราะเล็กน้อย "55 พี่นึกว่าเรื่องอะไร ถามว่าทำไมพี่ถึงขับรถแบบนี้เหรอ? มันสนุกไง เวลากดคันเร่งแล้วเร่งแซงรถบนถนนเนี่ยสนุกกว่าขับรถหรูเยอะนะ"

"แต่ถ้าพี่ขับรถหรูคงไม่มีใครกล้าแข่งกับพี่หรอก ทุกคนคงหลบให้หมด ไม่งั้นมันจะสนุกตรงไหน?"

เมื่อพูดจบกันก็เบี่ยงรถออกขวาแซงคันข้างหน้า ก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นอีกทำให้รถที่ถูกแซงโวยวายเสียงดังตามมา แต่กันก็ไม่ได้สนใจเพราะเขามั่นใจว่ารถที่แต่งมาของเขานั้นเร็วเกินกว่าจะตามทันแน่นอน

หลังจากขับต่อมาอีกสองชั่วโมง กันก็พามิ้วมาถึงร้านอาหารสิริมหรรณพ บรรยากาศของร้านดูหรูหราแต่อบอุ่น ไฮไลต์ของที่นี่คือเป็นร้านอาหารบนเรือสามเสาที่จอดอยู่ริมท่าเรือ Asiatique The Riverfront โดยมีทั้ง Upper Deck และ Lower Deck ซึ่งรายล้อมด้วยวิวแม่น้ำเจ้าพระยาอันสวยงาม

กันพามิ้วลงจากรถและเดินเข้าร้านเพื่อทานอาหารด้วยกัน ผ่านไปสองชั่วโมง กันเช็คบิลแล้วพามิ้วกลับขึ้นรถเพื่อเดินทางกลับบ้าน

บนทางด่วน กันหันมองมิ้วที่กำลังเล่นโทรศัพท์ พร้อมยิ้มเบาๆ มิ้วเห็นพี่กันยิ้มก็อดถามไม่ได้ "พี่กันคะ ตอนพี่ไปอยู่ที่อเมริกา มีผู้หญิงมาจีบบ้างไหม?"

กันยิ้มเล็กน้อย "ไม่มีเลย เพราะพี่ทำตัวธรรมดาๆ ไม่มีใครสนใจพี่หรอก" เขาตอบแบบติดตลก

"จริงเหรอคะ?" มิ้วมองหน้าเขาอย่างไม่เชื่อ "งั้นหนูขอดูโทรศัพท์หน่อยสิ"

"ได้สิ" กันตอบและหยิบโทรศัพท์จากคอนโซลแล้วยื่นให้มิ้วทันที

มิ้วรับโทรศัพท์มาและเริ่มตรวจสอบ แต่ไม่พบแชทที่ดูน่าสงสัยเลย มิ้วเลื่อนดูไปเรื่อยๆ แล้วก็เจอแอปพลิเคชันที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน เธอกดเข้าไปดูด้วยความอยากรู้ และพบว่าแอปพลิเคชันนี้สามารถแสดงตำแหน่งที่เธอกับพี่กันอยู่ในขณะนั้นได้ มิ้วมองด้วยความตกใจ ก่อนจะหันไปถามกันที่กำลังขับรถ

"พี่กันคะ แอปนี้คืออะไรคะ?"

กันมองหน้าจอโทรศัพท์ที่เธอยื่นมาและตอบอย่างสบายๆ "อ๋อ นี่คือแอปที่พี่ทำขึ้นมาไง เหมือนระบบประตูบ้านน้องนั่นแหละ แต่คราวนี้พี่ไม่ต้องสั่งงานผ่านคอมพิวเตอร์แล้ว ใช้โทรศัพท์แทนได้เลย"

มิ้วมองหน้ากันด้วยความสนใจและถามต่อ "แล้วมันทำงานยังไงคะ?"

"ไม่ยากหรอก พี่แค่สั่งว่า 'คลีม แสดงภาพกล้องวงจรปิดหน้าบ้านของมิ้วตอนนี้'" สิ้นเสียงของกัน ภาพจากกล้องวงจรปิดหน้าบ้านของมิ้วก็ปรากฏขึ้นทันทีบนหน้าจอโทรศัพท์

มิ้วหันมามองกันด้วยความตกตะลึง ก่อนจะลองพูดว่า "พี่คลีมคะ" ทันใดนั้นก็มีเสียงตอบกลับจากแอป "ว่าไงคะนายหญิง" ทำให้มิ้วอึ้งไปอีก

"นายหญิงกำลังตกใจอยู่ใช่ไหมคะ?" คลีมถามขึ้นมา

มิ้วถามด้วยความแปลกใจ "พี่คลีมรู้ได้ยังไงคะ?"

"เพราะว่าคลีมสามารถมองผ่านกล้องโทรศัพท์ได้ค่ะ"

มิ้วลองสั่งงานหลายอย่างด้วยความสนใจ เมื่อพอใจแล้วจึงคืนโทรศัพท์ให้กันเพราะถึงบ้านของเธอแล้ว กันพามิ้วเข้าไปส่งที่บ้าน จากนั้นก็ขับรถกลับบ้านไป