นิยาย ผมนี่แหละเจ้าพ่อมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 4 ความโกทร์ที่ทำให้ขู้แข่งย่อยยับ

บทที่ 4 ความโกรธที่ทำให้คู่แข่งย่อยยับ

ณ คฤหาสน์หลังหนึ่งในประเทศสหรัฐอเมริกา เวลาเช้าตรู่ หากเทียบกับเวลาที่ประเทศไทยจะประมาณ 19:00 น. ชายหนุ่มวัยกลางคนยันตัวขึ้นจากที่นอน บิดขี้เกียจเล็กน้อยเพื่อคลายเมื่อย ก่อนจะหันไปมองที่นอนข้างๆ ซึ่งปกติจะมีภรรยานอนอยู่ แต่วันนี้เธอกลับไม่ได้นอนอยู่ตรงนั้น ชายหนุ่มร่างสูงตามสัญชาติอเมริกันพาตัวเองออกจากเตียงและลงบันไดไปยังชั้นล่าง

เมื่อมาถึง เขาพบภรรยานั่งจ้องโทรศัพท์มือถือด้วยสีหน้าหนักใจ ชายหนุ่มจึงเอ่ยถาม “มีอะไรครับคุณ?”

ภรรยาหันกลับมามองเขาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “คุณอยากรู้จริงๆ หรือคะ?”

“อยากสิครับ ไหนเล่าให้ผมฟังหน่อยสิครับ”

เธอตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ลูกชายเราหนีกลับประเทศไทยแล้วค่ะ” ชายหนุ่มอุทานอย่างตกใจ “ว่าไงนะ!”

เธอย้ำอีกครั้ง “ลูกชายของเราหนีกลับประเทศไทยแล้วค่ะ” คำตอบทำให้เขาถึงกับเปลี่ยนสีหน้า แต่พยายามระงับอารมณ์และถามกลับ “กันกลับไปทำอะไรที่ไทย?”

“ลูกบอกว่าจะไปบริหารธุรกิจของตัวเองที่ลงทุนไว้ค่ะ” ชายหนุ่มตกใจอีกครั้ง เพราะเขาไม่ได้ตรวจสอบทรัพย์สินของลูกชายมานานนับตั้งแต่ลูกเริ่มเปิดสนามแข่งรถ หลังจากนั้นเขาก็ไม่เคยตรวจสอบอีกเลย

“แล้วทำไมคุณถึงปล่อยให้เขาไปได้ล่ะ?” ชายหนุ่มถามต่อด้วยความไม่พอใจ

“ลูกไม่ได้บอกฉันเลยค่ะ แค่เก็บกระเป๋าแล้วไปเลย”

ชายหนุ่มจึงรีบวิ่งขึ้นไปยังห้องของลูกชายทันที เปิดประตูเข้าไปพบว่าห้องไม่มีร่องรอยการใช้งาน แม้แต่เครื่องปรับอากาศก็ไม่ได้เปิด ที่เตียงนอน ผ้าปูจัดเรียบตึง ผ้าห่มพับไว้อย่างเป็นระเบียบ ปีเตอร์หยิบเหรียญจากภรรยาโยนลงบนที่นอน เหรียญเด้งขึ้นสูงประมาณสองสามนิ้ว แสดงให้เห็นว่าเตียงนี้ไม่ได้มีแม่บ้านเข้ามาจัด แต่เป็นลูกชายที่ทำด้วยตัวเอง ซึ่งเป็นนิสัยติดตัวตั้งแต่เขาส่งลูกไปฝึกกับหน่วยซีลตอนอายุ 16 ปี ลูกชายผ่านการฝึกอย่างหนัก และลาออกตอนอายุ 18 ปี เพราะเบื่อกับกิจวัตรที่ต้องตื่นเช้ามาออกกำลังกาย

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้งจากมือภรรยา ปีเตอร์รับมาแล้วกดรับสาย “ว่าไง” เขาถามปลายสาย “สวัสดีครับคุณปีเตอร์ ตอนนี้คู่แข่งของเรากำลังเริ่มโจมตีเราแล้วครับ”

ชายหนุ่มรีบวิ่งกลับไปที่ห้อง เปิดคอมพิวเตอร์และเข้าสู่ระบบที่ลูกชายตั้งค่าไว้ เขามองกราฟหุ้นของคู่แข่งด้วยความโมโห จึงกดขายหุ้นทั้งหมดของคู่แข่งออกไปทันที ภายในไม่กี่นาที หุ้นของคู่แข่งร่วงอย่างรวดเร็ว ขณะที่หุ้นของปีเตอร์ยังคงมีมูลค่าสูงขึ้น

ทางด้านคู่แข่งของปีเตอร์ กำลังนั่งหัวเราะอย่างสบายใจ พวกเขาไม่รู้ตัวเลยว่าอีกไม่นานพวกเขาจะต้องพบกับความลำบาก เมื่อปีเตอร์ขายหุ้นของพวกเขาทิ้งไปทั้งหมด คนอื่นๆ ก็เริ่มทำตาม ส่งผลให้ราคาหุ้นของคู่แข่งร่วงลงอย่างต่อเนื่อง

พวกเขาถึงกับอ้าปากค้างเมื่อรู้ว่าปีเตอร์ถือหุ้นของพวกเขาไว้ในมือ “บัดซบ!” หนึ่งในกลุ่มของคู่แข่งสบถอย่างหัวเสียและทุบโต๊ะเสียงดัง การกระทำของปีเตอร์สร้างความเสียใจและความหวาดหวั่นให้กับพวกเขาอย่างมาก เพราะราคาหุ้นของพวกเขาในตอนนี้แทบจะไม่มีค่าอะไรเหลือเลย