คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Special: 17 Dec
Special – 1 Year An 17 Dec
Author: pearlinc
Rate:
PG (?)
-Intro-
สายลมหนาวที่ถูกลดอุณหภูมิลงด้วยแสงแดดของเวลาสี่โมงเย็น
ทำให้อากาศในหน้าหนาวของแถวนี้สบายตัวและยังทำให้ต้นไม้กับผู้คนรอบๆดูสดชื่นกันไปด้วย รวมไปถึงเด็กสองคนที่นั่งรอผู้ปกครองมารับอยู่ที่ข้างรั้วของโรงเรียนอนุบาลของตัวเองในเขตของสนามเด็กเล่น
ในตอนนี้เพื่อนๆของทั้งคู่มีพ่อแม่มารับกลับบ้านกันหมดแล้ว
เหลือแต่เขาสองคนที่จะมานั่งรอกันแบบไม่เกี่ยงงอน ขาสั้นสองคู่ที่นั่งข้างกันถูกพาดลงมาจากบ้านของเล่นในสนามริมรั้ว
ตาใสของทั้งคู่มองลงมายังกระดาษวาดภาพสีเทียนของตัวเองสลับกับเงยมองภาพด้านนอกของรั้วที่เป็นสวนสาธารณะเพื่อวาดภาพลดเวลาการรอ
จนกว่าคุณครูจะมาเรียกเมื่อแม่ของพวกเขามารับ
เด็กคนหนึ่งที่ตัวโตกว่าเงยหน้ามองไปรอบๆ เพื่อหาจุดที่จะวาดลงไปบนผลงานของเขา สายตาตั้งอกตั้งใจกำลังมองหาสิ่งที่ดึงดูดไปทั่ว พลางกำสีเทียนในมือแน่น ก่อนที่ดวงตาซุกซนจะเบิกกว้างเมื่อได้เจอกับสิ่งพลาดไม่ได้ทางด้านข้าง
“กระรอก!!!”
ด้วยความตื่นเต้นของคนตัวโตกว่าข้างๆ ต้องการที่จะบอกสิ่งที่อยากให้ได้เห็นด้วยกัน จึงยื่นแขนชี้เป้าหมายไปทางข้างฝั่งที่มีคนตัวขาวนั่งก้มหน้าวาดของตัวเองอยู่ข้างๆสุดมือ แต่...
ปัก
“ฮื้อ เจ็บ”
เสียงร้องเจ็บของเด็กอีกคนที่นั่งข้างๆเจ้าตัวดังฮื้อออกมา พลางยกมือนิ่มขึ้นกุมหน้าผากของตัวเอง เพราะสีเทียนในมือของตัวโตกว่าดันไปโดนเข้ากับหน้าผากของคนข้างๆเอา จนรอยสีเทียนสีเขียวเลอะเปอะเป็นรอยทางยาวไม่มาก ให้คนตัวขาวหันมองหน้าเพื่อนข้างๆว่า เราต้องทำยังไงดี
“มินผิดเอง
ให้มินเช็ดให้ก่อน”
เด็กที่แทนตัวเองว่า มิน รีบวางมือจากผลงานชิ้นเอกของตัวเขา ก่อนที่จะรีบหันมายื่นมือสั้นป้อมจับศีรษะของคนข้างๆเอาไว้ แล้วใช้ผ้ากันเปื้อนของตัวเองยกขึ้นเช็ดรอยสีเขียวตรงนั้นออก โดยที่อีกคนนั่งนิ่งไม่โวยวายและไม่งอแง รอให้คนข้างๆเช็ดออกให้ง่ายๆ ตาใสที่ดูเป็นกังวลกับหน้าผากตัวเองเล็กน้อย มองคนที่กำลังพยายามถูอย่างเบามือ คิ้วเริ่มขมวดมากขึ้นเรื่อยๆอีกต่างหาก
แต่สุดท้ายดูเหมือนสีเทียนตรงนี้จะยิ่งกระจายกว้างกว่าเก่าอีก คนต้นเหตุเลยละความพยายามออกมา แล้วยิ้มแหยพลางหัวเราะแห้งๆกลับมาให้ ก่อนที่คนที่แทนตัวเองว่ามินจะยกยกมือขึ้นลูบๆหน้าผากเบาๆให้เป็นการขอโทษ แต่เจ้าของหน้าผากก็ยังคงทำหน้าตาไม่เข้าใจอยู่ดี เลยได้แต่มองหน้าคนตัวโตกว่าข้างๆนิ่ง ให้อีกคนมองกลับลงมา ตาใสสองคู่มองกันไปมานิ่งไม่มีใครพูดอะไร หรือทำอะไรต่อ เพียงแค่มองและกระพริบตาเมื่อลมพัดผ่าน
“นูง”
“ฮื๊อ?”
“มิน...อยากกินเยลลี่”
“แต่ขนมนูงหมดแล้ว
มินไปเจอตรงไหน”
เด็กที่ชื่อว่านูง
รีบหันกลับไปทางกระเป๋าคู่ในของตัวเองมาก่อนที่ก้มหาในว่ามีเยลลี่เหลือไหม
เพราะดูแล้วอีกคนข้างๆอาจจะรอแม่เรามารับนานจนหิวขนม แต่ระหว่างที่หา
มือสั้นป้อมของเด็กที่แทนตัวเองว่ามินก็ยกขึ้น แล้วแตะไปที่ปากนิ่มของเด็กที่แทนตัวเองว่า
นูง พลางบีบเบาๆ
“อันนี้ไง”
“นี่ของเรา ให้มินกินคนเดียวไม่ได้หรอก”
.
.
.
“แต่ถ้าแบ่งกัน นูงทำให้ได้”
.
.
.
Coming
soon
On
25 Dec
………………………………………………………………
ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ
สวัสดีค่ะ เมคซัมนอยส์
วันนี้วันอะไรเอ่ย 55555555555555
ขอโทษที่ทำให้รอจนหนึ่งปี หลายคนก็คิดว่ามันจบแล้ว แต่ชัมมี่เหลืออีกสองคู่ค่ะ อยากให้รออีกนิดนึงนะคะ ฮืออ ส่วนเรื่องนี้ 17 Dec จะมาต่อหลังสอบเสร็จนะคะ มาให้รู้ว่าวันนี้วันครบรอบ พล็อตนี้เหมือนทั่วไปค่ะ สดใสแค่ตอนอนุบาลเนี่ยแหล่ะ เดี๋ยวดูตอนโตสิ 55555555555 อะไรของมันอะ กรรม ตอนนี้เราพิมพ์อะไรไม่ค่อยรู้เรื่องค่ะ ไฟนอลจะจบแล้ว เราจะมาปกตินะคะ แต่รอนิดนึงนะคะ ถ้ามาต่อช่วงสอบ เดี๋ยวเนื้อหาฟิคจะกลายเป็น ‘มินกยูทอเทิลเลเวนูวย์หารด้วยวอนอูควอนติตี้’
5555555555555555
ขอบคุณค่ะ ขอบคุณทุกคน
ขอบคุณจริงๆนะ
หนูรักทุกคน
บูมบูม บุ๋มบุ๋ม
ความคิดเห็น