Inazuma Love Love รักครั้งนี้ขอหัวใจนายตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : ชอบ???

[Ranmaru's talk]

ไอ้บ้าชินโด!!!!! หายไปไหนของมันเนี่ย!!!!!

3ชั่วโมง!!!! ไอ้บ้า งี่เง่าที่สุด!!!! อะไรของมันเนี่ย!!!!!!!

ฉันวิ่งแล้ววิ่งอีกเดินแล้วเดินอีก เดินไปทุกๆที่ที่คิดว่าหมอนั่นจะไป กลับไม่มี!!!! ไม่มี!!!!

โครม!!!

"ผมขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ"

"ขอโทษทีฉันก็ไม่ได้....คิริโนะ?!"

"รุ่นพี่คาเซมารุ!!!!!!!"

"รีบร้อนอะไรมาวิ่งซะไม่ดูทางเลย ฉันก็ขอโทษด้วยละกัน ฉันไม่ได้มองทางเหมือนกัน"

"ชินโดหายไปครับ ผม....ผมไม่รู้จะเจอที่ไหน!!! มัน3ชั่วโมงแล้วนะครับ"

"ใจเย็นๆก่อนสิ!!!!"

"พี่ก็รู้หนิว่าผมรู้สึกยังไงกับเขา!!!!"

ฉันเขย่าตัวรุ่นพี่พร้อมกับร้องไห้ น้ำตาที่ไหลเหมือนสายน้ำพร้อมกับเสียงร้องในลำคอไม่ทำให้สายฝนหยุดตกเลย...

"ถ้ามันทำให้นายเจ็บปวดขนาดนี้...ฉันน่าบอกชอบนายก่อนที่นายจะชอบหมอนั่นแท้ๆ..."

"พี่ยังไม่เลิกชอบผมอีกหรอ..."

ฉันมองหน้าพี่คาเซมารุพร้อมคลายอ้อมกอด...

"ยัง...ฉันยังรักนายอยู่...ถ้าชินโดไม่ชอบนายหันมาหาฉันก็ได้นะ..."

ดวงตาสีแดง-น้ำตาลนั้นจ้องมาที่ฉัน แววตาที่หม่นหมองนั่น เขากำลังเศร้าอยู่สินะ...

"รุ่นพี่..."

"หืม?"

"ผมเคยชอบรุ่นพี่นะครับ..."

"....งั้นหรอ...."

เขากอดฉันแน่น...แน่นมากๆ....

"ขอบคุณที่เคยชอบนะ..."

"พี่คาเซมารุ...."

"ขอกอดแบบนี้สักพักนะ..."

......

[Takuto's talk]

'...ชอบรุ่นพี่นะครับ...'

ถึงรถจะแล่นผ่านมาแต่ในสมองผมก็พอได้ยินชัดเจน...ผมไม่น่าได้ยินเลย....

สายฝนยามค่ำคืน...ท้องฟ้าที่มืดมน...ความเศร้า...อ้างว้าง...

'นายจำสถานที่นั้นได้ไหมชินโด?'

'สถานที่นั้น?'

'กระท่อมหลังนั้นที่ไกลตัวเมืองนี้นิดหน่อย'

'วันที่ผมติดพายุกับพี่?'

'อื้อ'

'ขอบคุณมากครับ รุ่นพี่ฟุบุคิ'

'ไม่เป็นไร ^^ แต่ว่าเรียกว่ารุ่นพี่ฉันก็แก่แย่สิ'

'ไม่หรอกครับ แต่ว่า...ขอความกรุณารุ่นพี่อย่าบอกคิริโนะด้วยนะครับ!!!!'

'เอ๋?'

'นะครับ!!!!!'

'อื้ม ได้สิ'

แอ๊ด...

"สวัสดีคุณกระท่อม ขอเข้ามาหน่อยนะ" ผมพึมพำกับกระท่อมที่รุ่นพี่กับผมเคยมาอยู่ด้วยกัน

ฝุ่นเกาะอีกแล้ว...

ผมถูและกวาดพื้นไปมาพร้อมรอยคราบน้ำตาบนใบหน้า ทำไมนะ ถึงอยากลืม...

'.....ชอบรุ่นพี่นะครับ.....'

"บ้าที่สุดเลย!!!!" ผมร้องไห้ ร้องแล้วร้องอีก ผมเหมือนคนที่ไม่เอาไหน ร้องไห้เก่งเป็นบ้า!!!!

.

.

.

.

.

ปวดหัวชำมัด...

ผมเห็นภาพตรงหน้าเบลอๆ.....แล้วก็ดับวูบไป....