In My Room : room No.2

ลำดับตอนที่ #1 : chapter1 : Joe

     เมื่อรถแท็กซี่ ขับเคลื่อนอย่างโฉบเฉี่ยว  เลี้ยวลัดเข้าสู่ซอกซอย ในเมืองกรุง จากสนามบิน มุ่งตรงสู่หมู่บ้านจัดสรรค์ ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของชนชั้นกลาง ชนชั้นที่มีมากที่สุดในสังคม





     ทันทีที่รถแท๊กซี่ เคลื่อนจอดที่หน้าบ้าน ผู้โดยสารในรถก็ก้าวลงมาจากประตู



     หญิงสาว วัย20ต้นๆ กับใบหน้าที่บ่งบอกถึงความเหนื่อยอ่อนจากการเดินทางครั้งนี้  ใช่สิ นั่งเครื่องบินจากเชียงใหม่  มันก็ไม่ได้ไกลอะไรมากมาย แต่การนั่งแท๊กซี่ชมเมือง  ในกรุงเทพนี้สิ  ช่างน่าเบื่อหน่ายเสียจริงๆ  



     สิ้นเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่  หญิงสาวก็ก้าวเข้าสู่บริเวณบ้าน  ผ่านประตูรั้วที่เปิดไว้ต้อนรับ  



     นี่เธอไม่ได้กลับบ้านมานานเท่าไหร่แล้วเนี่ย  2ปีเหรอ  หรือมากกว่านั้น ไม่ใช่ว่าเธอติดใจเมืองเชียงใหม่  หรอกนะ...จะว่าไปที่โน่น ก็น่าเบื่อไม่แพ้ที่นี่



     จะต่างกันตรงที่  ที่เชียงใหม่  ไม่มีเสียงบ่นจากแม่ของเธอ





    \" ฉันนึกว่า แกจะมีลูกมีผัว อยู่ที่โน่น  ซะอีก!\" คำทักทาย ของหญิงเจ้าของบ้าน ผู้ที่มีศักดิ์เป็นแม่ และผู้ที่ส่งเธอเรียน(ในบางครั้ง)

ในเวลาที่มีเงิน ผู้เป็นแม่ก็จะส่งไป  แต่ถ้าเงินเข้าไปอยู่ใน  บ่อน  เมื่อไหร่  เธอที่รออยู่เชียงใหม่ ก็ต้องช่วยตัวเอง





     \"หนูไปเรียนนะ\"  เธอโยนกระเป๋าเดินทาง ไปบนโซฟา  แล้วทรุดตัวลงนั่ง



     \"คนที่มันไปเรียน...ปิดเทอมมันยังกลับมาบ้าน....ไม่เหมือนบางคน...ที่มันไปแล้วไปลับ\"  เสียงของผู้เป็นแม่ เริ่มเข้มขึ้น \" นี่! ถ้าฉันไม่เรียกตัวแกกลับ...ฉันคงจะไม่ได้เห็นหัวแกเลยใช่ไหม  นัง โจ\"  







      โจ  ได้รับโทรศัพท์จากผู้เป็นแม่  ที่ร้อยวันพันปี  ไม่เคยได้ยินเสียงกันเลย ยกเว้นเวลาที่ แม่เริงร่า  ได้เงินจากบ่อนมาทีละเยอะๆ...ก็จะโทรบอก  ให้เธอไป กดตังส์มาใช้ซะ  แต่ก็ไม่บ่อยครั้งนัก  เพราะแม่จะเป็นฝ่ายเสียพนัน  ซะมากกว่า



      แต่โทรศัพท์ของแม่ครั้งนี้มันต่างไป  ใจความสำคัญนั้นคือ  เมื่อ2อาทิตย์ที่แล้ว แม่ได้รับ จม. จาก แมนชั่นแห่งหนึ่ง ในจม.เขียนบอกให้แม่ ต้องไปชำระเงินค่าห้อง  ทั้งๆที่แม่ไม่ใช่ผู้เช่า





      วันต่อมาผู้เป็นแม่จึงเดินทางไปที่แมนชั่นแห่งนี้  แล้วสอบถามจากผู้ดูแล  ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทั้งๆที่เธอไม่ใช่ผู้เช่า..ทำไมต้องจ่าย  ค่าเช่าห้อง  เป็นจำนวนเงินกว่าหมื่นบาท



       เมื่อได้ฟังคำบอกเล่าจาก  ผู้ดูแลแมนชั่น  ผู้เป็นแม่จึงเข้าใจ





       \"แก มันก็ไม่ต่างจากที่สาวของแกหรอก \"



       \"พี่ เจน  ก็พี่เจน ซิแม่  ไม่เกี่ยวกับหนูซะหน่อย\" หญิงสาวลุกขึ้นโต้เถียงบ้าง  หลักจากที่ปล่อยให้ผู้เป็นแม่ได้ใจ



       \"เชอะ  ทำตัวหัวสูง  หนีออกจากบ้านไปเช่าแมนชั่นหรูๆ  อยู่  แต่พอจ่ายตัง กลับมาแบ  มือขอ Eแก่  คนนี้ทุกที\"น้ำเสียงของผู้เป็นแม่ชั่งกระแทกแด-ก ดันเสียจริงๆ  



        \"ไหนบอกว่า  พี่เจน  มีอาเสี่ยเลี้ยงไง  แล้วตอนนี้ไอ้แก่  นั้นหายหัวไปไหน\"



        \"ถ้าฉันรู้  คงไม่เรียกแกลงมา  จากเชียงใหม่  เพื่อมาเถียงคำไม่ตกฟากอย่างนี้หรอก\"









*****************************************************************************************





       \"ค้างค่าห้อง  2เดือน รวมกับเดือนนี้อีก  ก็เป็น  หนึ่งหมื่นสี่พันบาท  ค่ะ\" ผู้ดูแลแมนชั่น บอกจำนวนตัวเลขค่าเช่าห้อง ที่เธอต้องจ่ายแทนที่สาวของเธอ



       \"นี่  พี่เจนไม่ได้จ่าย ค่าห้องตั้ง3เดือนเลยเหรอคะ\"



       \"ค่ะ   แต่ก่อนเธอจ่ายทุกเดือน  หลังจากนั้นดิฉันไม่ได้เจอคุณเจนอีก  เปิดประตูห้องเข้าไปดูก็ไม่มีใคร  ข้าวของก็อยู่ครบ รอจนครบ3เดือนเราก็เลยส่งจม.แจ้งไปตามที่อยู่ที่   คุณเจนเคยให้\"



       \"ไม่มีใครรู้ เหรอคะว่าพี่เจนไปไหน\"



       \"ค่ะ\"



       \"แล้ว เสี่ย  เอ่อ  เพื่อนชายของพี่เจนล่ะคะ\" โจ พยายามถามผู้ดูแลแมนชั่นเพื่อรู้ให้ชัด  จริงๆว่า  ไม่มีใครรู้ว่าพี่สาวเธออยู่ไหน



       \"อืม  หายหน้าไปพร้อมๆกันล่ะค่ะ\"



        เฮ้อ! เธอถอนหายใจ  หลังจบคำของผู้ดูแลแมนชั่น นี่เธอจะไปตามตัว  พี่สาวตัวแสบของเธอที่ไหนกันแน่  



        เรื่องค่าเช่าห้อง  เธอไม่ได้คิดมาก  เพราะเธอก็มีเงินเก็บอยู่บ้าง ไม่ถึงกับขัดสน แต่ตอนนี้เธอแค่ไม่เข้าใจว่าพี่สาวเธอหายตัวไปดื้อๆ  ทิ้งข้าวของไว้เต็มห้องได้ยังไงกัน

        



         หรือว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น!



       ตอนนี้เธอชักไม่แน่ใจแล้วว่าพี่สาวของเธอยังมีชีวิตอยู่หรือปล่าว







****************************************************************************************