[ Pripara ] สาวแพนด้า ♡ หนุ่มหน้าสวย

ลำดับตอนที่ #1 : [ Oneshot ] 1# แค่กอดก็ได้ Part 1 (Drama)

           หลังจากจบรุ่นไอดอลอันแสนจะมีความสุขนั้นไปแล้ว ทุกคนต่างกลับมาทำหน้าที่ของตนเองตามปกติ แน่ละทุกคนชอบทำตามสิ่งที่ตนเองถนัด แต่ดูเหมือนว่านิสัยบางคนอาจจะเปลี่ยนไปด้วย นั่นก็คือเลโอน่า      ฝาแฟดของโดโรธี ตอนนี้เขากลายเป็นคนเงียบ เย็นชา และไม่พูดกับใคร ไม่มีหัวใจ อาจเป็นเพราะว่าหัวใจเขาไปอยู่กับใครบางคนแล้วก็ได้

           Dressing Pafè คือชื่อทีมของเขา มีสมาชิกทั้งหมดสามคน และทั้งสามคนนี้ก็อาศัยอยู่ที่คอนโดเดียวกัน แต่อยู่คนละห้องกัน เพราะพวกเขาโตพอที่จะจัดการชีวิตประจำวันของพวกเขาได้แล้ว หลังจากที่ตื่นมาและทำกิจวัตรของตนเสร็จพวกเขาก็ไปโรงเรียนตามปกติ

          หลังเลิกเรียน นักเรียนบางคนไม่สามารถกลับบ้านได้เนื่องจากสภาพอากาศที่แปรปรวน ฝนตกหนัก แต่คนที่มีร่มและมั่นใจว่าตนเองฝ่าฝนไปได้ก็กลับบ้านตามปกติ เลโอน่าก็เป็นคนนึงในนั้นเช่นกัน เขาเดินกลับบ้านฝ่าฝนตามปกติ แต่ไม่สำหรับชิออน เธอคาดไม่ถึงว่าวันนี้ฝนจะตก เธอยืนรอที่หน้าโรงเรียนหวังให้ฝนอยุดตก เธอหันไปเห็นเลโอน่าที่กำลังจะเดินไกลออกไป เธอกอดกระเป๋าไว้ตรงกลางอกแล้ววิ่งกลางสายฝนตามเขาไป

"เลโอน่า! เดี๋ยว!"

ร่างสูงอยุดเมื่อได้ยินเสียงเรียกและหันกลับไปมองเด็กสาววิ่งตามมา เขาทำท่าเหมือนกับรอเธอเพื่อให้เธอพูดอะไรบางอย่าง

"ฉันลืมเอาร่มมา กลับด้วยได้ไหม?"

เธอยิ้มแห้งๆอย่างอายๆ เขามองเธอด้วยสายตาที่ราวกับพ่อแม่มีชู้เป็นสิบคน(?)

"ไม่"

เขาพูดด้วยเสียงหนักแน่นเเละเดินต่อไป แต่ว่าเธอคงจะไม่ย่อท้อเดินตามตื้อเขาไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงหน้าคอนโดที่พวกเขาอาศัยอยู่ เขาถอนหายใจช้าๆและหันกลับมามองเธอที่เดินตามมา และพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"เลิกตามตื้อซักที่ได้ไหม? น่ารำคาญ"

แต่ว่าไม่ส่งผลอะไรต่อเธอเลยแม้แต่น้อย เธอมองไปทางอื่นเหมือนจะสื่อว่าเธองอนซะแล้ว แต่กลับรู้สึกหนาวขึ้นมาเพราะมีลมวูบใหญ่พัดเข้ามา

"หนาวจัง ช่วยหน่อยสิ"

"..."

"อยุดเย็นชาซักทีได้ไหม? ฉันหนาวนะ"

"เย็นชาแล้วมันไปหนักส่วนไหนของเธอหรอ? อยุดตามอ้อยผู้ชายแล้วเข้าไปเช็ดตัวดีกว่าไหม? เป็นหวัดแล้วเธอจะเดือดร้อน"

"พอที! ทำไมนายต้องพูดแรงแบบนี้ด้วยล่ะ!? ฉันไปทำอะไรให้นายโกรธให้นายเกลียดขี้หน้าฉัน?"

เธอพูดอย่างเหลืออดและจิกเขนเสื้อของเขา จนเขาก็เหลืออดเช่นกันและปัดมือที่จิกแขนเสื้อเขาและพลักเธออย่างแรงจนเธอล้มลงไปกับพื้น

"รุนแรงไปไหม? ฉันแค่จะให้นายเอาร่มให้ฉันก็เท่านั้น"

"ให้ตายไปกี่ชาติก็ไม่มีวันให้หรอก"

"...แค่กอดก็ได้..."

ร่างสูงอยุดชะงักกับคำพูดของเธอ เขาหน้าขึ้นสีจนเบนหน้าหนีเเละเดินจากไปอย่างไม่สนใจเธอเลย เธอยืนมองเขาเดินจากไปช้าๆ น้ำตาใสๆไหลรินลงมาจากดวงตาสีทองทั้งสองข้างของเธอ เขาใจดีซักหน่อยไม่ได้รึไงนะ? เธอก็แค่....ชอบเขา ชอบมากเลยด้วย เเต่เขาคงไม่รู้ ในใจเธอก็แค่อยากจะโอบกอดเขาซักครั้งในชีวิต สิ่งที่เธอต้องการก็มีแค่นั้นโดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่เธอรักเขารู้สึกอย่างไรกับเธอบ้าง เพราะว่าในใจของเขาจริงๆน่ะ.....เขาก็รักเธอ...และรักหมดหัวใจ แต่ด้วยความซึนเดเระไม่เข้าท่าของเขา ทำให้เรื่องทุกอย่างกลับแย่ลง แต่ละฝ่ายไม่รู้เลยว่าทั้งคู่มีความปราถนาที่เหมือนกันมานานแล้ว ความจริงตัวตนของเขาที่ซ่อนอยู่ข้างในก็คือเลโอน่าผู้ใจดีและอ่อนโยนก็เท่านั้น

 

(ไม่สวยขออภัย พยายามวาดให้สวยแล้ว แต่ไรต์วาดไม่เก่ง ;-;)

B
E
R
L
I
N
❀