[Fic Exo] Pirate Wife [아내] ChanBaek ft.HunHan

ลำดับตอนที่ #4 : แผนที่ขุมทรัพย์ :: เดินหน้า ๑.๒ ก้าว

แผนที่ขุมทรัพย์ :: เดินหน้า 'หนึ่ง จุด สอง' ก้าว 

           แบคฮยอนมองซ้ายทีขวาทีจนแน่ใจว่าทางสะดวก ตอนนี้บรรดาชาวประมงกำลังง่วนอยู่กับการหาปลาหาได้สนใจพวกเขา ลู่ฮ่านไม่ทำอะไรมาก ทำเพียงดึงผ้าคลุมปิดลง เพราะกลัวว่าจะมีใครเห็น 

"ดึงทำไมเล่าพี่ลู่ฮ่าน เราจะออกไปข้างนอกกันแล้ว"

"แน่ใจนะ แบคฮยอน"

"ที่สุดเลยล่ะ!"

แบคฮยอนแอบเดินย่องไปใต้ท้องเรืออย่างรวดเร็ว จนลู่ฮ่านเกือบเดินตามไม่ทัน ตลอดทางไม่มีใครสนใจพวกเขา เป้าหมายที่แบคฮยอนเลือกมาคือห้องเปลี่ยนเสื้อ แบคฮยอนเดินหยุดตรงที่เปลี่ยนเสื้อชาวประมงที่มีเสื้อของบรรดาชาวประมงมากมายวางทิ้งไว้

ร่างเล็กไม่รอช้า รีบหยิบเสื้อยูนิฟรอ์มตัวนึงมาไว้กับตัว ก่อนจะเอาอีกตัวนึงส่งให้อีกคน

"ใส่เลยพี่"

"จะดีเหรอ แบคฮยอน"

"เราจะได้ไปเดินเล่นด้วยกันไง"

‘ให้ตายสิ เขาแพ้รอยยิ้มซุกซนนี่ตลอดเลย’

ลู่ฮ่านส่ายหน้าไปมาอย่างระอาตัวเอง ก่อนจะหยิบยูนิฟรอ์มที่แบคฮยอนยื่นให้มาใส่ให้เรียบร้อยทั้งสองเปลี่ยนเสื้อผ้ากันอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะแบคฮยอนที่เปลี่ยนเร็วเป็นพิเศษเพราะอยากรีบออกไปดูวิวข้างนอกเต็มทีแล้ว

"ป่ะ พี่ลู่ฮ่าน"

"อืม"

ทั้งสองหยิบหมวกที่วางอยู่ขึ้นมาใส่ แล้วเดินขึ้นด้านบนอย่างเปิดเผย ซึ่งไม่ผิดสังเกตุเท่าไหร่เพราะหมวกช่วยอำพรางใบหน้าไว้ได้เป็นอย่างได้ดี

"เห้ย ไอ้สองคนน้ั้นน่ะ ยืนเฉยๆทำไม มาช่วยกันสิวะ!"

ชายวัยกลางคนกวักมือเรียก

"ไปไหม?"

"ไปสิพี่ น่าตื่นเต้นจะตาย"

'ไม่เลยสักนิด' ลู่ฮ่านคิด

"ครับลุง พวกผมกำลังไป!!"

'เรื่องน่าสนุกยังงี้ เขาจะปล่อยไปได้ไง'

แบคฮยอนรีบวิ่งไปหาลุงที่กำลังดึงอวนอยู่ แล้วช่วยลุงดึงด้วยท่าทีเก้ๆกังๆ ลู่ฮ่านมองภาพตรงหน้าแล้วส่ายหน้า เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นพี่เลี้ยงเด็กเข้าไปทุกที

…..แถมยังเป็นเด็กดื้อด้วย เพราะแบคฮยอนเคยอยู่นิ่งที่ไหน

"เร็วๆสิพี่ เดี๋ยวปลาก็หนีหมดหรอก!"

"อือๆ ไปแล้ว"

แบคฮยอนดึงอวนจากตอนแรกท่าทางเก้ๆกังๆ แต่ตอนนี้ ร่างเล็กชักจะชินเริ่มดึงอวนได้เป็นธรรมชาติมากขึ้น เขาไม่เคยรู้สึกสนุกขนาดนี้มาก่อน รู้อย่างนี้เขาน่าจะแอบหนีพี่เซฮุนมาทางท่าเรือตั้งนานแล้ว

คิดเพลินๆมือยังคงทำงานต่อไปหากสายตากลับละความสนใจไปที่อื่น ดวงตากลมโตก็มองไปทางทะเลอย่างสนอกสนใจ ธรรมชาติที่สวยงามทำให้เขารู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก 

ท้องฟ้าสีคราม

ทะเลสีน้ำเงิน

ดวงอาทิตย์สีเหลืองส้ม

วัตถุสีดำที่ลอยไกลออกไป...

แต่เดี๋ยวนะ! วัตถุสีดำมันไม่ใช่ธรรมชาตินี่

"ลุงนั่นอะไรน่ะ"

"หืม...ไหนไอ้หนู"

"นั่นน่ะ สีดำๆกลางทะเล"

เพราะสิ่งนั้นอยู่ไกลมากทำให้อาจมองเห็นไม่ค่อยชัด ลุงมองตามนิ้วของแบคฮยอนก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ แล้วทิ้งอวนในมือไปอย่างไม่ใยดี

"ทุกคน! เตรียมหักเรือหนี โจรสลัดกำลังจะเข้ามาใกล้แล้ว"

'โจรสลัด?' แบคฮยอนคิดด้วยท่าทีสนใจ

วันนี้เขาจะได้เห็นโจรสลัดตัวเป็นๆใช่ไหม จะเหมือนในการ์ตูนที่เคยดูนึเปล่า เขาจะได้เจอกัปตันฮุกค์กับสมีธ์อย่างปีเตอร์แพนไหมเนี่ย ร่างเล็กคิดไปอย่างตื่นเต้น ดวงตาฉายแววสั่นระริกอย่างนึกสนุก ขัดกับคนบนเรือ ที่มีท่าทางตรึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด 

"หักเรือกลับเข้าฝั่งด่วน!"

ลุงคนนั้นสั่ง ทำให้เรือหักเข้าหาทิศทางที่มาอย่างรวดเร็วเกินกว่าเรือลำไหนจะตามทัน

"เฮ้อ น่าเสียดายจัง"

"น่าดีใจต่างหากแบคฮยอน"

แบคฮยอนมองเรือโจรสลัดอย่างเสียดาย เขากำลังจะอดเห็นเรือโจรสลัดอย่างนั้นเหรอ แต่อยู่ๆเรือลำที่ดูท่าทางไม่น่าตามเรือลงหาปลาลำนี้ทัน กลับเคลื่อนตัวมาที่เรืออย่างรวดเร็ว
จนกระทั่งมาประชิดเรือหาปลาทันที

ทำให้เห็นลายหัวกะโหลกบนผ้าสีดำชัดเจนมากขึ้น

"หนีเร็ว! แบคฮยอน"

"..."

เกิดความชุลมุนขนาดย่อมๆบนเรือลำนี้ เหล่าโจรสลัดต่างโหนเชือกเดินข้ามสะพานไม้ที่นำมาวางไว้เพื่อไปจัดการกับเรือข้างๆ ส่วนเหล่าชาวประมงทั้งหลายต่างหนีกันจ้าละหวั่น มีเพียงคนๆเดียวเท่านั้นที่ยังคงยืนเฉยๆไม่ไปไหน

แบคฮยอนยืนมองธงโจรสลัดอย่างชื่นชม ลู่ฮ่านดึงแล้วดึงอีกก็ไม่ยอมไปไหน ไม่รู้ถึงอันตรายที่กำลังเข้าหาตัว

.

.

.

.

.

ไม่นานความสงบก็กลับมาเยือนเรือประมงอีกครั้ง เมื่อชาวประมงทุกคนถูกจับมัดรวมกันไว้ตามจุดต่างๆของเรือ โดยมีโจรสลัดมากมายเดินคุมอยู่ตลอดเวลา

"พี่ลู่ฮ่าน จะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย"

"ไม่รู้เหมือนกัน แต่อย่ากลัวไปเลยนะ"

ลู่ฮ่านคิดว่าแบคฮยอนกำลังกลัวอยู่จึงพยายามปลอบเพราะทั้งสองถูกมัดหันหลังใส่กัน ทำให้ลู่ห่านไม่เห็นหน้าแบคฮยอนที่กำลังทำหน้าตื่นเต้นปราศจากความกลัวแม้แต่น้อย

'ว้าว! ประสบการใหม่'

"กัปตันครับ เราจับตัวทุกคนไว้หมดแล้ว"

"ในกล่องก็ไปดูแล้วด้วย ไม่มีใครเลยครับ"

กล่อง? กล่องอะไร

"อืม ขอบใจมาก"

ความคิดของแบคฮยอนต้องหยุดลงเมื่อร่างๆหนึ่งเหยียบลงบนพื้นเรือ เหมือนมีรังสีบางอย่างส่งให้ร่างของคนตรงหน้าดูน่าเกรงขามอย่างบอกไม่ถูก ท่าทางที่สง่ากับหน้าตาอันหล่อเหลา สะกดทุกสายตาไว้ ทุกเสียงบนเรือเงียบลงทันที

"เอาไงกับพวกมันดีครับ กัปตัน"

ห๊ะ นั่นน่ะนะ 'กัปตัน' โจรสลัด ไม่เห็นเหมือนกัปตันฮุกค์เลย มือตะขอกับผ้าปิดตาหายไปไหน ถึงจะหล่อขนาดไหน แต่ไม่มีอะไรน่าสนใจ แบคฮยอนก็ไม่คิดจะหันไปมอง

"เดี๋ยวจัดการเอง"

ชานยอลเดินกวาดสายตาไปรอบๆคล้ายกับหาอะไรบางอย่าง มองทางลูกเรือทุกคนแต่เหมือนจะไม่เจออะไร แต่อยู่ๆ ก็ตวัดสายตาไปมองแบคฮยอนกับลู่ฮ่านที่สวมหมวกอยู่ ทำให้แบคฮยอนรีบก้มหน้าทันที

'ถึงจะไม่รู้ว่ามีอะไร แต่สายตาน่ากลัวชะมัด'

"ถอดหมวกสองคนนั้นออกซิ!"

"ครับหัวหน้า"

แบคฮยอนเห็นท่าไม่ดีรีบเอี่ยวตัวหลบ

"เห้ย! จะทำอะไรน่ะ"

แต่โตรสลัดไม่สนใจฟังเสียงใดๆทั้งนั้น รีบกระชากหมวกออก

"..."

'คุณชายเล็ก!!!?'

บรรดาชาวประมงทั้งหลายเริ่มหน้าซีดเมื่อคุณชายเล็กแห่งตระกูลโอที่ควรจะอยู่ในงานเลี้ยง ตอนนี้กลับมาอยู่บนเรือ แถมเป็นเรือที่กำลังจะถูกปล้นด้วย ตรงกันข้ามกับโจรสลัดที่แทบหยุดหายใจเพราะสองหนุ่มหน้าตาน่ารักขนาดที่จะขโมยหัวใจใครก็ได้ง่ายๆมาอยู่บนเรือ คนนึงมีท่าทีกลัวๆในขณะที่อีกคนหน้าบูดบึ้งอย่างอารมณ์เสียก่อนจะตวัดสายตามองกัปตันโจรสลัดอย่างไม่เกรงกลัว

"ก็บอกอยู่ว่าอย่าถอดหมวก!"

แบคฮยอนวีนแบบไม่เกรงใครหน้าไหน เมื่อเห็นสายตาชาวประมงที่มองเขาเหมือนจะร้องไห้ จะห่วงอะไรนักหนา ก็แค่เรือถูกปล้น เดี๋ยวมันเอาของมันก็ไปเองแหละน่า

"เอ้า จะเอาอะไรก็รีบๆเอาแล้วไปๆซะที"

แบคฮยอนเริ่มอารมณ์เสีย ถึงเรือจะโดนปล้นสักเท่าไหร่ พี่เซฮุนก็ยังขนหน้าแข้งไม่ล่วงหรอก แถมเรือโจรสลัดยังไม่เหมือนที่เขาคิดอีก ตอนนี้เขาก็เริ่มจะเจ็บข้อมือที่โดนมัดอยู่แล้วด้วย

'อารมณ์เสีย!'

"แบคฮยอน..." ลู่ฮ่านเริ่มกระซิบเตือน

"ชิ!"แบคฮยอนทำเพียงสะบัดหน้าไปอีกทาง

ชานยอลยิ้มเผล่อย่างนึกสนุก มองร่างเล็กที่ท่าทางพยศน่าดู 

"ทุกคน ขนของมีค่าไปให้หมด"

"เฮ้!!!"

โจรสลัดชูมือขึ้นอย่างหึกเหิม แล้วเข้าค้นเรือกัน ของมีค่าทั้งหมดถูกหยิบเข้ากระเป๋า ทำให้ชาวประมงต่างมองภาพตรงหน้าอย่างสลด ทรัพย์สินทั้งเรือถูกหยิบฉวยไปจนหมดในพริบตา
ทั้งเรือตกอยู่ในความวุ่นวายของโจรสลัดที่วิ่งวุ่นไปมา ยกเว้นคนเดียวที่ยืนอยู่กลางเรือเฉยๆ กัปตันชานยอล

แบคฮยอนมองกัปตันที่ยืนนิ่งๆด้วยความแปลกใจ จนกระทั่งโจรสลัดทุกคนกลับมาบนดาดฟ้าอีกครั้งเป็นสัญญานว่าของถูกขนไปหมดแล้ว 

ได้เวลากลับสักที...

ลูกเรือโจรสลัดต่างพากันเดินขึ้นเรือยกเว้นชานยอลที่เดินตรงไปยังสมบัติชิ้นสุดท้ายของเรือลำนี้....

แบคฮยอนตกใจเมื่อกัปตันโจรสลัดเดินมาทางเขา เชือกที่มัดแบคฮยอนและลู่ฮ่านถูกแก้ออกจากกันเป็นโอกาสหนี แบคฮยอนรีบวิ่งแต่ก็ไม่สามารถหนีรอดไปได้ เมื่อชายยอลจับร่างบางยกขึ้น แล้วแบกในท่าแบกกระสอบ ดิ้นเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่หลุด

"ปล่อยนะ! ปล่อยสิวะ!!"

เพราะพยศเหลือเกิน ร่างสูงจึงเอาเชือกมามัดแขนและขาของร่างเล็กตามเดิม

"โอเค ของมีค่าเราครบแล้วกลับเรือ!"

"เห้ย เดี๋ยวก่อน!"

ลู่ฮ่านเห็นภาพนั้นก็ตกใจรีบวิ่งเข้าไปหวังจะช่วยแบคฮยอน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เมื่ิิอโจรสลัดคนอื่นมาขวางไว้ก่อนจะจับลู่ฮ่านมัดตามเดิม

"ปล่อยแบคฮยอนเถอะ เอาฉันไปแทน!"

แต่ก็ไม่มีใครฟัง เดินกลับเรือโจรสลัดทันที

'แบคฮยอน'

ลู่ฮ่านช่วยอะไรไม่ได้ทำเพียงมองเพื่ิอนรักโดนจับไปทั้งน้ำตา

'ชักไม่สนุกแล้วสิ'

แบคฮยอนทั้งทุบทั้งตียังไงร่างสูงก็ไม่ยอมปล่อย กลับยิ่งรัดแน่นกว่าเดิม ท่านี้ทำให้เขาเริ่มมึนหัว จึงต้องใช้แผนสุดท้าย…ระหว่างที่กัปตันเรือกำลังข้ามสะพานไม้ ทั้งที่โดนร่างเล็กที่แบกอยู่ประทุษร้ายซะขนาดนั้นก็ยังไม่มีท่าทีจะล้ม แต่แล้วเมื่อไปถึงกลางสะพาน ก็เกิดความผิดพลาด เมื่อเขาโดนแบคฮยอน

...กัดหู!!

ทำให้เสียหลักร่วงตกทะเลทั้งคู่สร้างความตกใจให้ทั้งชาวประมง โจรสลัด และลู่ห่าน!

.

.

.

.

.

'อือ!'

แบคฮยอนพยายามว่ายน้ำ เขาไม่ใช่คนว่ายน้ำไม่เป็น แต่เพราะถูกมัดมือมัดเท้าอยู่ ทำให้ไม่สามารถว่ายไปไหนได้

นี่เขากำลังจะตายงั้นเหรอ!

เขาไม่ยอมมาตายที่นี่แน่ เพราะไอ้โจรสลัดพวกนั้นคนเดียว

แบคฮยอนพยายามเอาชีวิตรอดให้ถึงที่สุด แต่ตอนนี้สติของเขาเริ่มหลุดลอย จนเห็นภาพของกัปตันโจรสลัดที่ว่ายน้ำมาช่วยเขา...มันก็แค่ภาพลวงตา

เขาไม่น่ามาขึ้นเรือเลย

เขาน่าจะเชื่อพี่เซฮุนแต่แรก

'ขอโทษนะ พี่เซฮุน'

:: มาเม้นเร็ว!!  // อิหยอยโบกๆ >..< ::