คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แผนที่ขุมทรัพย์ :: เดินหน้า ๑.๑ ก้าว
แผนที่ขุมทรัพย์ :: เดินหน้า 'หนึ่ง จุด หนึ่ง' ก้าว
ในยุคที่โจรสลัดได้ห่างหายไปเกือบหลายร้อยปี เขาไม่ได้หายไปไหนหรอกเพียงแต่สหประชาชาติพยายามปิดข่าวเรื่องพวกเขาและห้ามไม่ให้เหล่าโจรสลัดนำเรือเข้าประเทศใดเลย สร้างความไม่พอใจให้กับเหล่าโจรสลัดทั่วโลกที่แฝงตัวอยู่เป็นอย่างมาก
จนในที่สุด กัปตันเรือ Andromeda เรือโจรสลัดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ ก็ทนไม่ไหว เปิดเผยตัวและต่อต้านนโยบายของสหประชาชาติ ทำให้เกิดสงครามระหว่างบกกับน้ำขึ้นแม้เหล่าโจรสลัดจะมีจำนวนน้อยกว่ามาก แต่ด้วยฝีมือและกลยุทธิ์ต่างๆจึงทำให้การต่อสู้ยืดเยื้อมานาน
จนในที่สุดทั้งสองฝ่ายก็ออกมาเจรจากัน การเจรจาเป็นไปได้ด้วยดี โดยข้อตกลงมีอยู่ว่าทั้งสองฝ่ายจะต่างคนต่างอยู่ สหประชาชาติต้องยอมรับการมีอยู่ของพวกเขาหากโจรสลัดล่วงล้ำไปในน่านน้ำของประเทศไหน ประเทศเหล่านั้นจะจัดการเอง
บางประเทศก็มีบทลงโทษที่ร้ายแรง ในขนาดที่ที่บางประเทศก็ให้อิสระกับพวกเขาในการเดินทาง จากข้อตกลงนี้ ทำให้โจรสลัดกลับมามีตัวตนอีกครั้ง
ยุคที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขามาถึงแล้ว
ยุคทองแห่งโจรสลัด..
.
.
.
.
.
“แบคฮยอน!”
ชายร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาในชุดสูทสุดเนี้ยบมองไปรอบๆคล้ายกับหาอะไรบางอย่างเป็นภาพที่แปลกตาของพนักงานบริเวณนั้นเป็นอย่างมาก
เขา ‘โอเซฮุน’ คุณชายใหญ่ ผู้ดำรงตำแหน่งหัวหน้าตระกูลโอ
ตระกูลโอเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงทางด้านการประมงมาช้านาน เป็นผู้ค้าอาหารทะเลรายใหญ่ที่สุดในประเทศเลยก็ว่าได้
บริษัทสาขาใหญ่ของเครือโอกรุ๊ป ตั้งอยู่ใกล้ทะเล มีพนักงานมากกว่าสามร้อยคนไม่นับสาขาอื่นอีกมากมาย ตึกสีขาวคล้ายๆสำนักงานธรรมดาที่มีขนาดไม่ธรรมดา ด้านตะวันตกมีโรงงานขนาดใหญ่เป็นที่ๆบรรจุผลิตภัณฑ์เกี่ยวอาหารทะเลที่มีคุณภาพมากมาย ด้านตะวันออกเป็นท่าเรือที่มีเรือประมงมากกว่าสิบลำจอดอยู่ น้ำทะเลสีครามสะท้อนกับแสงแดด เนื่องจากโรงงานของเขาเน้นเป็นมิตรกับสภาพแวดล้อม ดังนั้นทะเลแถบนั้นจึงยังคงสวยงามไม่เสื่อมคลาย มีนกพิราบบินไปมาเป็นภาพที่สะอาดตา
หลังจากพ่อของเขาเสียชีวิตไปเมื่อไม่กี่ปีก่อน ทำให้ตำแหน่งหัวหน้าตระกูลต้องตกมาอยู่ที่เขาอย่างไม่รู้ตัว แม้จะมีหลายคนคัดค้านเพราะเห็นว่าเขายังเด็กเกินกว่าจะรับตำแหน่งนี้ แต่ร่างสูงก็หาได้ฟังคำคัดค้านใดๆ บริหารบริษัทอย่างตั้งใจอกตั้งใจ
จนตอนนี้บริษัทของเขาได้รับรางวัลผู้ออกอาหารทะเลอันดับหนึ่งของประเทศ
และกำลังจะก้าวไประดับโลกในไม่ช้า...
ทำให้วันนี้บริษัทของเขากำลังจะมีงานเลี้ยง
งานพร้อม
อาหารพร้อม
แขกพร้อม
แต่สิ่งที่ขาดไปคือ....
คุณชายเล็กแห่งวงการประมง น้องชายของเขา ‘แบคฮยอน’ ทั้งที่ทุกอย่างพร้อมแล้วแต่เด็กหนุ่มกลับไปไหนก็ไม่รู้ ไม่ว่าจะให้พนักงาน หรือลูกน้องตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
เซฮุนเดินตามหาน้องชายแสนซนดวงตาก็กวาดมองไปรอบๆ ไม่ว่าจะของเล็กของใหญ่แค่ไหน ก็ไม่อาจคลาดสายตาของเขาได้
ยกเว้น.....หลังพุ่มไม้ขนาดกลางที่ร่างสูงหาได้ใส่ใจ
“เอาไงดี แบคฮยอน ออกไปหาเซฮุนไหม?”
“ชู่! เบาๆสิพี่ลู่ฮ่าน เดี๋ยวพี่เซฮุนก็รู้ตัวหรอก”
แบคฮยอนดึงร่างชายหน้าสวยข้างๆที่ทำท่าจะลุกไปหาพี่ชายของเขาให้ก้มลงหลบที่หลังพุ่มไม้ตามเดิม
‘เรื่องอะไรจะยอมไปงานเลี้ยงน่าเบื่อนั่นล่ะ’
แบคฮยอนคิด ไม่ว่ายังไงวันนี้เขาจะต้องหนีไปจากงานนั่นให้จงได้ หลายปีที่ผ่านมาเขาแอบหนีพี่เซฮุนไปถึง 99 ครั้ง และแต่ละพี่เซฮุนก็มักจะตามจับเขาได้ทันทุกที
แต่ครั้งที่ 100 นี้แหละ แบคฮยอนต้องทำได้…!!!
“ไปเร็วพี่ลู่ฮ่าน!”
จังหวะที่เซฮุนเดินไปทางอื่น แบคฮยอนก็รีบลากลู่ห่านออกวิ่งไปด้วยกัน
เป้าหมายในครั้งนี้คือ...ท่าเรือ
“ในที่สุดก็ถึงแล้ว…”
“มันน่าตื่นเต้นขนาดนั้นเลยเหรอ แบคฮยอน”
ลู่ฮ่านมองเรือตรงหน้าอย่างไม่แปลกใจเลยเท่าไหร่เพราะเป็นลูกชาวประมง อยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็กเพราะบริษัทนี้ จะมีเขตุที่อยู่อาศัยของพนักงานซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบริษัทนัก แตกต่างกับแบคฮยอนที่ตอนเด็กๆถูกเลี้ยงดูราวกับไข่ในหิน แม้คฤหาสน์ตระกูลโอจะอยู่หลังบริษัทไม่ไกลท่าเรือนัก แต่แบคฮยอนก็ทำได้เพียงแค่มองเรือ ไม่มีโอกาสได้มาตรงนี้ซะทีเพราะถูกเซฮุนห้าม กลัวจะซุ่มซ่ามตกทะเล
แต่แบคฮยอนไม่ใช่เด็กซะหน่อย!
‘แล้วจะขึ้นเรือยังไงดี’
ถ้าขึ้นไปดื้อๆ พี่เซฮุนต้องรู้แน่ๆว่าเขาอยู่ไหน แบฮยอนกรอกตาไปมาอย่างใช้ความคิดหาวีธีที่จะขึ้นเรืออย่างเงียบที่สุด และแล้วสายตาหาเรื่องก็ทำให้แบคฮยอนเจอหนทางที่จะแอบขึ้นเรือโดยไม่ให้ใครจับได้
“พี่ลู่ฮ่าน ย่องตามแบคดีๆนะ”
“ห๊ะ?”
แบคฮยอนไม่รอขยายความรีบวิ่งไปที่กล่องไม้กล่องหนึ่งที่เอาไว้ใส่ปลาที่หามาได้ แต่เนื่องจากยังไมได้ออกไปหาปลา กล่องใบนี้จึงยังว่าง ว่างพอที่คนสองคนจะไปหลบได้ เมื่อไปถึงแบคฮยอนก็รีบวิ่งเข้าไปในกล่อง แล้วโผล่หัวขึ้นมากวัวมือเรียกลู่ห่านให้ตามไป
ลู่ฮ่านทำอะไรไม่ถูก เขามองซ้ายมองขวาก่อนจะตามแบคฮยอนไป นับว่าแผนนี้ผ่าน เพราะตอนนี้บรรดาชาวประมงทุกคนยุ่งมาก ยุ่งเกินกว่าจะสนใจกล่องเล็กๆใบหนึ่ง
‘ในที่สุดก็ได้ขึ้นเรือสักที’
“ยิ้มอะไรเนี่ย แบคฮยอน”
“เปล่าสักหน่อย” แบคฮยอนหยิบผ้ามาคลุมกล่อง แล้วยิ้มด้วยรอยยิ้มที่ลู่ฮ่านเห็นกี่ทีก็ไม่เคยรู้สึกชอบเลย เพราะทุกครั้งที่แบคฮยอนยิ้มอย่างนี้ก็มักจะมีเรื่องทุกทีสิน่า!
แต่ลู่ฮ่านก็จนปัญญาที่จะห้าม
‘คงต้องเลยตามเลยอีกตามเคย…’
ระหว่างที่ทั้งสองกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย อยู่ๆกล่องใบนี้ก็ขยับ เป็นสัญญาณว่าจะถูกยกขึ้นเรือ สร้างความดีใจให้แบคฮยอน
แต่กลับสร้างความหวั่นใจให้ลู่ห่านอย่างบอกไม่ถูก
.
.
.
.
.
“กัปตัน ข้างหน้ามีหินโสโครกอยู่เต็มไปหมด ไปต่อไม่ได้ครับ”
ชายที่สวมเสื้อลายฟ้าขาวมีผ้าโพกหัวสีดำที่นั่งอยู่บนรังกาเรือ(ที่สําหรับการเฝ้ามอง ปกติอยู่ที่หัวเสาตอนหัวเรือ) ตะโกนบอกชายชุดน้ำเงินข้างล่าง มืออีกข้างถือกล้องส่องทางไกลคอยมองรอบๆตลอดเวลา
“มีทางอื่นอีกไหม?”
“ไม่มีครับ มีแค่ทางนั้นทางเดียว”
“อืม งั้นไปทางนั้นแหละ”
“แต่..มันอันตรายนะครับกัปตัน ทางนั้นมันแคบมาก ถ้าเกิดขับไม่พลาดเรืออับปางแน่”
“เดี๋ยวขับเอง..” ชานยอลยิ้มบางๆ
ก่อนจะปีนขึ้นไปตรงส่วนที่ยกระดับขึ้นของเรือ
“เฮ้ คริส มึงไปพักก่อนไป กูขับเอง” ชานยอลเรียกชายคนนึง ที่กำลังง่วนอยู่กับการขับเรืออย่างไม่แคร์ใคร
“อะไรวะ! กูเพิ่งขับไปได้นิดเดียว กำลังสนุกเลย”
“ก็เพราะใครล่ะ เราถึงมาติดหินโสโครกเนี่ย”
ชานยอลส่ายหน้าไปมาอย่างระอา แต่ก็ไม่น่าแปลกที่จะขับเรือไม่เก่ง เพราะ ‘คริส’ คือลูกชายของเศรษฐีที่รวยติดอันดับโลกของเมืองใดเมืองนึง แต่เบื่อชีวิตที่หรูหราจึงชอบแอบมาเที่ยวเล่นที่เรือโจรสลัดของเขาอยู่บ่อยๆ มือก็ไม่ยอมปล่อยจากคันบังคับเรือ แถมยังมีหน้าหันมายักคิ้วให้เขาอีก
‘นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนนะ พ่อจะถีบตกทะเล’
“ปล่อยเลยมึง ก่อนที่จะตายกันหมด”
“ชิ เออๆ กูปล่อยแล้ว”
เมื่อเห็นว่าชานยอลไม่เล่นด้วย คริสก็ปล่อยคันบังคับเรืออย่างว่าง่าย ถึงจะชอบขับเรือขนาดไหน เขาก็คงไม่มีความสามารถมากพอที่จะฝ่าหินโสโครกออกไปแน่นอน
เรือเริ่มเคลื่อนที่ผ่านทางช่องผา เพื่อหลบเลี่ยงหินโสโครกที่เป็นเหมือนกับดักรอเจาะเรือสักลำไปอับปาง(จม)ที่มัน
....แต่ไม่ใช่เรือลำนี้!
เรือลำใหญ่เคลื่อนที่ผ่านซอกหินที่แคบมาก เสียจนหากชานยอลเสียจังหวะไปนิดนึง เรือคงได้เอนไปชนผาหินให้หินน้อยๆได้ตกลงมาเดาะหัวพวกเขาตายเล่นเป็นแน่ แต่เรือกลับขับไปนิ่งๆบ่งบอกประสบการณ์ของคนขับเป็นอย่างดี เรือเคลื่อนตัวมาเรื่อยๆ จนสุดทางช่องผา
‘ผ่านสักที’
“สุดยอดเลยวะเพื่อน ผ่านมาได้ไงวะ แคบขนาดนี้”
“ระดับกูแล้ว”
พอหลุดช่องเขามา ลมเย็นๆของทะเลก็เคลื่อนเข้าใส่เรือ ทำให้เรือสดชื่นขึ้นอย่างบอกไม่ถูก ชานยอลหลับตาลง ใช้สัญชาตญาณกะลาสีที่มีมาตั้งแต่เด็กวัดกระแสลมก่อนจะเรียกลูกเรือคนนึง
“ดีโอ! ไปบอกลูกเรือให้กางใบเรือเลย”
“ครับ กัปตัน!”
ตุ๊บ ตุ๊บ! “โอ้ย!!!” เพล้ง! โครม! เคร้งงง!!!
กะลาสีเรือคนนึงนามว่า ‘ดีโอ’ ทำท่าตะเบ๊ะรับคำสั่ง ก่อนจะรีบไปวิ่งไปตะโกนบอกกะลาสีคนอื่นให้กางใบเรือแต่ก่อนจะไปยังไม่วายหกล้มไม่เป็นทำของหล่นเต็มไปหมดซึ่งไม่มีใครตกใจหรือสนใจคนที่ล้มลงไป
…เพราะเหตุการ์ณนี้เกิดขึ้นแทบทุกวันจนเป็นเรื่องปกติน่ะซิ!...
แต่แม้จะเจ็บแค่ไหนดีโอก็สามารถลุกขึ้นมาได้ด้วยความเคยชินกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนจะเดินจากไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
‘สงสัยต้องไปหาคุณหมออีกซะแล้ว’ ดีโอคิด
ชานยอลมองลูกเรือที่วิ่งออกไปด้วยสีหน้าขบขันปนระอา
‘เฮ้อ ไม่ไหวเลย...’
เรือเดินสมุทรขนาดใหญ่ถูกกางใบเรือออกอย่างชำนาญ เหล่ากะลาสีทำงานอย่างตั้งใจ น้ำทะเลสีครามส่องประกายสวย น้ำใสพอที่จะเห็นปลาตัวน้อยที่ว่ายวนไปมา
"กัปตันครับ มีเรือแล่นอยู่ที่ 4 นาฬิกา"
"ไหน?"
ชานยอลปีนขึ้นไปบนรังกาด้วยท่าทางคล่องแคล่่ว
"เอากล้องส่องทางไกลมา"
"ครับ กัปตัน"
ลูกเรือส่งกล้องส่องทางไกลให้ ชานยอลหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาแล้วเบนทิศไปทาง 4 นาฬิกาตามความเคยชินโดยไม่ต้องเสียเวลาคำนวนระยะอะไรมาก
"อืม..."
กล้องส่องทางไกลเบนไปมาตามที่ผู้ใช้ต้องการ จากลักษณะเรือลำนั้นน่าจะเป็นเรือประมง ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยสักนิด ชานยอลเบนทิศทางกล้องไปอีกทาง ก่อนสายตาจะไปหยุดที่กล่องใบนึง ที่มีผ้าคลุมปิดอยู่ ดูเผินๆก็เหมือนกล่องธรรมดา แต่อยู่ๆผ้าคลุมก็ขยับไปมาอย่างน่าแปลกเรียกความสนใจของชานยอลเป็นอย่างมาก
และทันใดนั้นเองอยู่ๆผ้่าคลุมก็ถูกยกขึ้นนิดหน่อย…!
เผยให้เห็นตัวการที่อยู่ภายในกล่อง ร่างบางหน้าตาน่ารักเหล่มองทางทั้งสองด้านอย่างตั้งใจ และยังไม่มีใครรู้ว่าภายในมีคนอยู่..คนหนึ่ง
ไม่สิ...สองคนเพราะอยู่ๆ ก็มีมืออีกมือมาดึงผ้าห่มให้ปิดลงอย่างรวดเร็ว
แม้ผ้าคลุมจะปิดไปแล้ว แต่ภาพคนที่อยู่ภายในยังคงติดตาตรึงใจเขาเป็นอย่างดี
...มีของน่าสนใจแล้วสิ
"หักเรือไปทาง 4 นาฬิกา"
เสียงตะโกนบอกต่อเป็นทอดๆเพื่อให้คนข้างล่างได้ยินคำสั่งอย่างทั่วถึง
"เราจะปล้นเรือลำนั้นกัน"
รอยยิ้มสบายๆถูกส่งไปทั่วเรือ ใบเรือที่กางอยู่โดนแรงลมพัดจนเรือสามารถเคลื่อนที่ได้ ลวดลายหัวกะโหลกสีดำสะท้อนกับแสงอาทิตย์ หากใครมองจะรู้ทันทีว่า
...เรือลำนี้ไม่ธรรมดา
:: เย้ เริ่มเรื่องแล้ว!! ::
เพราะยาวมาก ๑.๒ จะมาวันศุกร์นี้จ้า
ความคิดเห็น