คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : How to 8 _ เขิน
(( Paint ))
"เพ้นท์ครับ ผมมารับไปมหาลัยด้วยกันนะ" จะว่าหนังหน้าแบบนี้ก็คุ้นเหมือนกันแฮะ เคยเห็นที่ไหนหว่า??
"เอ้ย ไอกร....ใช่มั้ย" คือไม่แน่ใจไงครับ แต่คิดว่าใช่แหละเลยลองเสี่ยงดู ปรากฎว่าใช่จริงๆครับ ผมที่ว่าตกใจแล้วยังไม่เท่าไอพัด มันอ้าปากค้างท่านั้นอยู่นานล่ะ แมลงวันบินเข้าปากละก็แหล่มเลย
"เพ้นท์ไปเรียนพร้อมกันนะ" คือตกลงเรื่องที่พูดเมื่อวานมึงเอาจริงใช่ไหม??
"เฮ้ย ไม่เป็นไร เดี๋ยวกรูไปกับไอพัด"
"งั้นเจอกันที่มอนะครับ" ไอกรมีสีหน้าผิดหวัง แต่แค่แป๊บเดียวก็หันมายิ้มให้ผมเหมือนเดิมก่อนจะเดินจากไป
"กรูงงหว่ะ" ไอพัด ถ้ามึงเข้าใจก็เก่งเว่อร์ล่ะ
"เดี๋ยวกรูเล่าให้ฟัง" เก็บของใส่กระเป๋าแล้วลากไอพัดไปมหาลัย ระหว่างทางก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้มันฟัง
"สรุปคือ ตอนนี้ไอกรมันจะจีบมึง โห ลงทุนหว่ะแมร่ง กรูไม่คิดมาก่อนเลยว่าไอกรมันจะหล่อขนาดนี้" กรูก็ไม่คิดเหมือนกันหว่ะพัด "เผลอๆหล่อกว่ามึงด้วยซ้ำ"
"เว่อร์ไปล่ะพัด ถ้าหล่อกว่ากรูอ่ะเทวดาแล้วนั่น"
"หลงตัวเองหว่ะเพ้นท์" ไอพัดผลักหัวผมที เจ็บนะโว้ย ผลักมาได้ สัตว์ "แล้วนี่มึงจะทำยังไงต่อ ท่าทางมันเอาจริงอยู่นะ"
"รอดูต่อไป ถ้าไอกรมันทำให้กรูชอบได้ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่กรูจะปฏิเสธมันนี่"
ถึงมหาลัยครับ แวะไปกินข้าวที่โรงอาหาร เจอ ไอกอ ไอเจ แล้วก็ไอกรอยู่พร้อมหน้านั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะประจำ ผมกับพัดไปซื้อข้าวครับ สำหรับไอกรเวอร์ชั่นใหม่ ไอกอมันชินแล้วไงเพราะเคยเห็นมาก่อนเลยไม่ตกใจอะไร แต่ไอเจนี่ซินิ่งอึ้งไปแล้ว ไม่รวมคนแถวๆนั้นนะมองไอกรเป็นแถว
"กรูนึกว่าชาตินี้มึงจะไม่ตัดผมแล้วซะอีก อะไรดลใจให้มึงไปตัดหว่ะ" ไอกอถามครับ ผมเองก็อยากรู้เหมือนกัน
"เคยตัดแล้วครับ ก่อนเข้ามหาลัยไง" ไอกรตอบ ไม่ตรงคำถามอีกแล้ว มันสองคนเถียงกันอยู่นานครับ สุดท้ายไอกรก็ยอมตอบตรงคำถามจนได้
"ผมแค่อยากให้คนที่ผมกำลังจีบ เค้าประทับใจในตัวผม เท่านั้นเอง" ปรี๊ด!! แค่คำพูดไม่เท่าไหร่ครับ แต่สายตายที่มันมองมาเนี่ย กรูก็เขินเป็นนะโว้ย ทำอะไรเห็นใจกรูบ้างเถอะ
"พวกมึง เข้าเรียนเถอะ" รีบตัดบทครับ เพราะรู้ไงว่าคำถามต่อไปของไอกอคืออะไร
เข้าเรียนก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงครับไอกรยังคงนั่งหน้า และผมก็นั่งหลังเหมือนอย่างเคย แต่ที่เปลี่ยนก็คงเป็นเพื่อนๆในภาคแหละครับ ตกใจกับไอกรลุคใหม่มาก จนไม่เป็นอันเรียนเลย
.
.
.
"เพ้นท์ พรุ่งนี้กรูจะไปกับมึงด้วย" ไอพัดพูดขึ้นระหว่างเก็บของใส่กระเป๋าอย่างไม่เร่งรีบอะไรนัก เพิ่งบ่ายสามเองครับ วันนี้อาจารย์สอนจบเร็ว เลยเลิกเร็วเป็นพิเศษ
"ไปไหน"
"กลับบ้านไง ความจำสั้นนะมึงเนี่ย" ได้ทีด่ากรูใหญ่เลย สัตว์บก
"เฮ้ย กรูไปเองได้เถอะ อย่าห่วงมากนักเลย กรูปีสามแล้วนะโว้ย ใช่อนุบาลสาม"
"แล้วตัวเหี้ยที่ไหนมันเคยหลงทางกลับบ้านไม่ถูก ลำบากพี่อาทต้องไปรับเนี่ย!!" ไอพัดมันขุดเรื่องตอนปีหนึ่งมาต่อว่าครับ เวรจริงๆเลยมึง คนอื่นเค้ารู้หมด ไม่ได้โง่ขนาดกลับบ้านตัวเองไม่ถูกนะครับ แต่บ้านผมอยู่ต่างจังหวัดไง เพิ่งเคยขึ้นรถทัวร์คนเดียว นอนหลับตลอดทางตื่นอีกทีก็เลยที่จะลงแล้ว กลับบ้านไม่ถูกจนต้องโทรหาพี่อาท(พี่ชาย) ให้มารับ โดนมันด่าด้วย ร้องไห้เลยครับ ประมาณว่าตอนนั้นอยู่คนเดียวก็กลัวแล้ว พอพี่มารับดันว่าอีก โกรธมันเป็นอาทิตย์เลยอ่ะ
"ก็ตอนนั้นมันครั้งแรกนี่ มันก็มีผิดพลาดกันบ้างแหละ"
"ควายเถอะเพ้นท์หลังจากครั้งนั้นมึงก็ไม่เคยกลับเองเลยเถอะ ปกติมีกรูไปด้วยตลอด หรือไม่พี่อาทก็มารับกลับ"
"แต่มึงนัดไอซันไว้แล้วนี่"
"กรูบอกว่านัดได้ก็เลื่อนได้ ไอซันมันเข้าใจ"
"เข้าใจห่าอะไร แค่นี้มันก็น้อยใจมึงจะแย่อยู่แล้ว เฮ้ย..." นี่กรูหลุดปากอะไรออกไปว่ะเนี่ย เวรล่ะ ไอซันกรูขอโทษไม่ได้ตั้งใจพูดนะโว้ย TOT
"มึง ไอเหี้ยเพ้นท์ รู้อะไรรีบสารภาพมา กรูจะลดความผิดให้กึ่งหนึ่ง" ส่ายหน้าอย่างเดียวครับ ไม่ยอมรับซะอย่างใครจะทำไม "ไม่ต้องบอกก็ได้ แต่รับรองภายในวันนี้พี่อาทต้องรู้เรื่องที่มึงเคย........."
"เฮ้ยๆ กรูยอมทุกอย่างแล้วพัด มึงอย่าบอกเรื่องนั้นให้พี่อาทรู้นะโว้ย"
"งั้นรีบบอกมาเร็วๆ"
"คือ ...... ไอซันมันแค่น้อยใจที่มึงไม่มีเวลาให้มันไงช่วงนี้อ่ะ"
"กรูเนี่ยนะไม่มีเวลาให้มัน บ้าเรอะ"
"มึงก็ลองนึกๆดูเอาแล้วกัน" ผมก็เตือนมันได้เท่านี้แหละ อยู่ที่มันจะนึกออกไหม "กรูคิดว่านัดวันเสาร์นี้มันคงสำคัญสำหรับมันมากอ่ะ" ไอพัดนิ่งครับ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ คิดนานไปเปล่า ถ้ากรูเป็นไอซันคงน้อยใจกว่านี้ล้านเท่าอ่ะ หรือไม่ก็เลิกแมร่งเลย
"กรูอ่ะกลับเองได้ มึงไม่เชื่อใจกรูหรอ"
"ตามตรงเลยนะเพ้นท์ กรูไม่เชื่อหว่ะ อย่างน้อยก็โทรให้พี่อาทมารับก็ยังดี"
"พี่อาทไม่ว่างไง ทำงานห่าอะไรของมันไม่รู้ กรูกลับเองได้เชื่อซิ"
"งั้นผมไปกับเพ้นท์ดีไหมครับ พัดจะได้ไม่ต้องห่วง" เห้ย ไอเหี้ยกร มึงโผล่มาตอนไหนเนี่ย
"มึง อยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ตั้งแต่แรกเลย มาชวนเพ้นท์ไปรับเลขครับ" เออ เมื่อเช้าผมสัญญาไว้กับตัวเลขว่าจะไปรับ เกือบลืมไปแล้วนะเนี่ย
"เออๆ ไปก็ไป พัดกรูไปก่อนนะ" จะไปพร้อมไอกรครับ แต่ไอพัดฉุดแขนไว้ก่อน
"คุยให้รู้เรื่องก่อน ตกลงไอกรมึงจะไปกับไอเพ้นท์ใช่ไหมกรูจะได้วางใจ" ไอพัดโว้ย นี่กรูเชื่อใจไม่ได้ขนาดนั้นเลยหรอ
"ครับ"
"เอ้ย เดี๋ยวๆ มึงถามกรูซักคำยังว่าอยากให้มึงไปด้วยรึเปล่า" ท้วงครับ ต้องมีปากมีเสียงบ้าง
"ไม่ได้หรอครับ" อ้าวเวร ทำเสียงน้อยใจอีก เห้อ
"ไปก็ไปซิ ไม่ได้ว่าอะไรนี่" แค่เพื่อนไปเที่ยวบ้านเท่านั้นเอ๊ง
.
.
.
ตัวเลขอยู่สนามเด็กเล่นครับ มองไปเห็นเลย ไอตัวเล็กเล่นอยู่กับเพื่อน พอมันเห็นผมเท่านั้นแหละ ทิ้งเพื่อนวิ่งมาหาผมทันที รักเพื่อนมากเลยอ่ะเลข
"พี่เพ้นท์!!" เรียกมาแต่ไกลเลยครับ "มารับจริงๆด้วย"
"กระเป๋าล่ะครับคนเก่ง"
"อยู่ตรงนู้น อะ อาแมทตัดผมแล้ว" คือเลขมันเห็นผมก่อนเห็นอาอีก มองอาแมทตาโตเลย
"อาตัดผมแล้วหล่อรึเปล่า" ไอกรมันถามครับ
"ไม่อ่ะ เลขหล่อกว่าอาแมทอีก" เหอๆ ไอเด็กหลงตัวเอง ผมขยี้หัวมันเบาๆ ก่อนบอกให้ไปเอากระเป๋ามา
"ผมไม่หล่อจริงๆหรอครับเพ้นท์" เอ้ากรรม ไม่พอใจคำตอบหลาน หันมาถามผมซะงั้น ไอพวกไม่ยอมรับความจริงก็งี้แหละ
"ไม่อ่ะ เพ้นท์หล่อกว่าแมทอีก" ลอกคำตอบไอเลขมาเลยครับ ไอกรหน้าเหว่อเลย ก่อนจะยิ้มน้อยๆ
"ชอบจัง" ผมก็งงครับ อยู่ๆไอกรก็พูดว่าชอบ อะไรของมันเนี่ย "ชอบที่เพ้นท์แทนตัวเองว่าเพ้นท์ แล้วเรียกผมว่าแมท น่ารักมากเลยรู้ไหม" อ๊ากก พูดยังงี้เอามีดมาแทงกรูเถอะ เห้ออออ ตัวช่วย เอ้ยตัวเลขไปไหน รีบมากหน่อยครับ พี่เพ้นท์ไม่ไหวแล้ว
.
.
.
ถึงบ้านไอกรครับ กะไม่ลงแต่ตัวเลขมันอ้อนให้กินข้าวเย็นด้วยกัน สรุปผมอยู่ในห้องนั่งเล่นแล้วครับ โดนลากมาจนได้ ส่วนตัวเลขเอาของไปเก็บ
"พี่เพ้นท์ วันนี้สอนการบ้านเลขหน่อยสิ" ครั้งนี้ทำการบ้านที่ห้องนั่งเล่นครับ ตัวเลขเอาสมุดมากางเรียบร้อย ขนมถูกเสริฟโดยไอกรที่นั่งมองการเรียนการสอนอยู่ห่างๆ
"ถูกต้องครับ โห เลขเก่งจังเลย" ขอสุดท้ายเสร็จไปเรียบร้อยครับ ไอตัวเลขเก่งเลขสมชื่อเลย เกือบหกโมงแล้วครับผมพาตัวเลขไปอาบน้ำ(รู้สึกว่ามาอยู่บ้านไอกรทีไร กลายเป็นพี่เลี้ยงเด็กทุกทีเลย)
อาบน้ำเสร็จ นั่งดูการ์ตูนเบ็นเทนเป็นเพื่อนตัวเลขครับ ไม่ได้แอ๊บเด็กนะแต่ผมชอบเรื่องนี้อ่ะ โฟว์อาร์มอ่ะเท๊เท่ พอทุ่มนึ่งพี่ไซน์ก็เข้าบ้านครับ ตัวเลขนี่วิ่งไปหาพ่อทิ้งผมไว้กับเบ็นเทนที่จบไปแล้ว
"เพ้นท์ครับ ไปโต๊ะอาหารเถอะ" ผมเดินตามไอกรไปโต๊ะอาหาร พี่ไซน์หัวโต๊ะครับ ไอกรก็พูดบอกพี่ไซน์เรื่องจะไปบ้านผม พี่ไซน์บอกให้เอารถไปจะได้สะดวก (ที่บ้านนี้เค้ามีรถสองคันครับ)
"เลขอยากไปด้วยอ่ะ เลขอยากเห็นไร่องุ่น" อ่อ บ้านผมมีไร่องุ่นครับ ไอตัวเล็กตาวาวเลย ท่าจะอยากจะอยากไปจริงๆ
"รบกวนพี่เพ้นท์เค้า" พี่ไซน์เอ็ดตัวเลยครับ
"ไม่รบกวนอะไรหรอกครับ ดีซะอีกมีคนไปด้วยเยอะๆ พี่ไซน์ก็ไปด้วยกันซิครับ" พี่ไซน์ปฏิเสธครับ แต่บอกว่าครั้งหน้าไม่พลาดแน่ กินข้าวเสร็จนั่งย่อยสักพักไอกรก็ออกมาส่งที่หอครับ
"ขอบใจ" ผมกะรอส่งมันครับ แต่มันไม่ยอมไปสักที
"เพ้นท์ครับ ผมทำให้เพ้นท์ลำบากใจรึเปล่า" อืม ... จะว่าไปแล้วก็ไม่นะ เพราะมันไม่ได้ทำอะไรประเจิดประเจ้อจนผมรับไม่ได้ผมอาจจะมีเขินบางอะไรบ้าง แต่ก็แค่เขิน ไม่ได้ลำบากใจอะไร
"ไม่หรอก" ไอกรยิ้มกว้างเลยครับคราวนี้ "แล้วตอนนั้นที่กรูจีบมึงอ่ะ มึงลำบากใจรึเปล่า"
"ไม่เลยครับ ผมชอบเพ้นท์ที่เป็นแบบนี้" ไอเหี้ยกรมันพูดว่าชอบ มันชอบผมหรอ?? ตั้งแต่เมื่อไหร่??
"แล้วเพ้นท์....... ชอบผมบ้างรึยังครับ" เอ้ย พึ่งวันเดียวมึงถามกรูอย่างนี้เลยหรอ เร็วไปไหม "ค่อยๆคิดก็ได้ครับ ไม่รีบเอาคำตอบหรอก ผมรอได้"
"........"
"งั้นผมกลับก่อนนะ อ่อพรุ่งนี้ ให้ผมมารับเพ้นท์ได้ไหมครับ"
"เรียนเช้านี่ ไม่ต้องมาหรอก กรูตื่นสาย"
"เดี๋ยวผมปลุก"
"แล้วแต่เถอะ"
"เจอกันพรุ่งนี้ ฝันดีครับเพ้นท์"
อาการใจเต้นรัวแบบนี้มันคืออะไรกัน???
.
.
.
(( P A D ))
ไอซันมันน้อยใจผม เพราะผมไม่มีเวลาให้หรอ??
ผมไม่รู้ ซันไม่ไม่เคยแสดงท่าทีอย่างนั้นออกมาให้เห็นสักครั้ง หรือมันทำแต่ผมไม่ได้สนใจ??
โอเคยอมรับครับว่าผมคงไม่มีเวลาให้มันจริงๆ ส่วนใหญ่เราเรียนไม่ตรงกันด้วยแหละ อีกอย่างช่วงนี้ผมอยู่กับไอเพ้นท์บ่อย เพราะรู้สึกเหมือนช่วงที่ผมคบกับไอซันแรกๆ ไอเพ้นท์มันดูแปลกไป ผมไม่อยากเป็นพวกที่มีแฟนแล้วลืมเพื่อน ยิ่งไอเพ้นท์มันเป็นพวกขี้เหงาอยู่ด้วย
ผมคิดว่าซันเข้าใจไง เลยไม่ได้อธิบาย
เห็นทีคงต้องคุยให้เคลียร์
วันเสาร์นี้วันเกิดไอซันครับ ผมลืมไปเลยครับ (ขอโทษนะโว้ยซัน กรูผิดไปแล้ว) ถ้าไปเพ้นท์ไม่เตือนผมคงไปลั่นลาอยู่ที่ไร่องุ่น ส่วนไอซันมันคง.... ไม่รู้ซิครับ เพราะมันคอยดูแล คอยเอาใจ ตามใจตลอด มันทำอย่างนี้เสมอจนผมเคยตัว ทำให้บางครั้งอาจจะละเลยความรู้สึกของมันไปบ้าง พูดไปก็รู้สึกแย่อ่ะ เหมือนผมไม่เคยทำอะไรเพื่อมันเลย คงต้องทำบ้างแล้วล่ะ มันจะได้ไม่รู้สึกเหมือนรักผมข้างเดียว
ว่าแต่....วันเกิดไอซันให้อะไรดีว่ะ?? ใกล้ถึงแล้วนี่ คิดไม่ออกโว้ยยย!!!
โทรถามไอเพ้นท์ดีกว่า
'ตื๊ด ____ ตื๊ด'
'ว่าไงมึง'
"ช่วยกรูนึกหน่อย วันเกิดไอซันให้อะไรมันดี"
'คิดเองดิ วันเกิดแฟนมึงนะไม่ใช่แฟนกรู'
"ช่วยกรูหน่อยไม่ได้หรือไง กรูเพื่อนมึงนะ"
'เออ ก็ได้ ของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับไอซันก็คือมึงไง'
คือกรู ผมเนี่ยนะ ??
'เรื่องอื่นฉลาดจริง เรื่องนี่โง๊โง่หว่ะพัด ไอซันอ่ะ มันไม่ต้องการอะไรหรอกนอกจากมึง'
"แล้วให้กรูทำไง"
'กรูเคยถามมันโว้ย ว่ามันอยากได้อะไรเป็นของขวัญ มันบอกว่า "ซันอยากได้พี่พัดเปลือยผูกโบว์" มึงทำให้มันได้ไหมล่ะ' ไอเพ้นท์แมร่งหลอกแน่เลยหว่ะ แต่คิดๆไป ไอซันมันหื่น อาจจะพูดยังงั้นจริงๆก็ได้
'ถ้ามันยากไปมึงก็เอาเหล้าไปให้มันขวดนึ่ง'
"ให้มันกินหรอ?"
'เปล่า มึงกินเอง ให้เมานะ ไอซันมันชอบเวลามึงอ้อนมัน เอ้ยแต่อย่าเลยเพราะมึงตื่นมาก็จำไม่ได้อยู่ดี เปลี่ยนเป็นอ้อนมันตอนไม่เมาดีกว่า นั่นแหละๆเด็ดมากเถอะ รับรองไอซันปลื้ม เชื่อกรู'
"กรูหาของขวัญให้มันง่ายกว่าไหม"
'แล้วแต่มึงดิ ที่จริงมึงให้อะไรมันก็ดีใจทั้งนั้นแหละ ไอห่าซันมันรักมึงจะตาย'
"เออๆ ขอบใจโว้ยเพ้นท์ แล้วพรุ่งนี้มึงเอาไง"
'ไอกรเอารถไปหว่ะ ตัวเลขไปด้วย'
"พาแฟนไปเปิดตัวอ่ะดิ"
'ยังไม่ใช่แฟนโว้ย มึงอย่ามั่วพัด'
"เออๆ กรูไม่ล้อล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปรับแล้วกัน"
'ไม่ต้องหรอก ไอกรจะมารับ'
"เช้าถึงเย็นถึง ไม่ใจอ่อนให้มันรู้ไป ฮ่าๆกรูไม่แซวล่ะ เดี๋ยวมึงเขิน"
'สัตว์พัด ควายเถอะมึง !@#$%^&*'
"กรูวางล่ะ เจอกันพรุ่งนี้"
ว่ากรูดีนักไอเพ้นท์
สาธุ! ขอให้แมร่งเสร็จไอเหี้ยกรเร็วๆเถอะ เพี้ยง!!
.
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป
มาคราวนี้ไม่ค้างจ้า อิอิ นายแมท(เวอร์ชั่นหล่อ) ตอนนี้เดินหน้าเต็มที่ ทำเอานายเพ้นท์ของเรา หวั่นไหวได้ตลอดๆเลย
รู้สึกนายเอกเรื่องนี้จะชอบปล่อยสัตว์เหลือเกิ๊น เนอะ ก๊ากกก
ขอบคุณสำหรับคอมเม้มท์จ้า เจอกันอีกทีตอนหน้า สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะ
ความคิดเห็น