คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : How to 4 _ ความเหงา
.
.
ผมอยู่บนเตียงของไอพัด เหมือนกับทุกครั้งที่เคยมาเล่นบ้านมัน แต่ไม่มีครั้งไหนเหมือนกันครั้งนี้
เหงา...
ไม่คิดมาก่อนเลยว่าคนอย่างผมที่มีเพื่อนรายล้อมตลอดเวลาจะมีความรู้สึกอย่างนี้
แต่เชื่อซิว่ามันคือเรื่องจริง
ไอพัดออกไปคุยโทรศัพท์นานแล้ว ผมอยู่คนเดียวในห้อง แต่รู้สึกเหงา ....ทั้งๆที่เมื่อก่อนเวลาอยู่หอก็อยู่คนเดียว ไม่เห็นจะเคยรู้สึกแบบนี้
คนเดียวไม่เหงาเท่าสามคนไอพัดคุยโทรศัพท์อย่างมีความสุขกับแฟนมัน และผม ...... ส่วนเกิน??
ผมมั่นใจเต็มร้อยว่าตัวเองไม่ได้ชอบไอพัด แต่อาการที่เกิดกับผมนั้น
เค้าเรียกว่า...... อิจฉา ใช่มั้ย
เมื่อก่อน ผม ไอพัด ไอเจ ไอกอ (มีไอกรบ้างบางโอกาส เวลา และสถานที่) เราไปเที่ยวด้วยกัน สนุกสนานด้วยกัน เมาเหล้า อ่อยหญิง หม้อผู้ชาย ทำด้วยกันมาหมด
ไอกอ มันก็มีแฟนบ้างครับ แต่แฟนมันน่ะแต่ละอาทิตย์หน้าไม่เหมือนกันสักคน
ไอเจ ผมยังไม่เคยเห็นแฟนเป็นตัวเป็นตนของมัน
ไอกร คนนี้ครับมันกินเหล้าบ้าง แต่ไม่มาก ไม่เจ้าชู้ด้วย ยอดชายดีเด่นไหมล่ะ ถึงหน้าตามันจะเถื่อนบัดซบ แต่นิสัยมันดีมาก การันตีครับ เพราะผมเป็นเมทแลปมัน ไอกรไม่เคยเอาเปรียบผมเลยซักครั้ง ช่วยกันทำงานตลอด (เป็นผมซะเนี่ยที่แอบเอาเปรียบมัน) มันมีแฟนแล้วครับ ชื่อ รัน ก็น่ารักดีแหละ รันแมร่งโคตรโชคดีเลยที่ได้ไอกรเป็นแฟน
ส่วนตัวผม ยอมรับว่าเจ้าชู้แหละ ไม่มีใครที่ผมคบจริงจัง และเรียกแฟนได้อย่างเต็มปาก อ่อ ยกเว้นยัยเข็ม คนที่แรดมากขนาดปั่นหัวผมและไอเจ ตอนนั้นผมไม่ได้รักมั้ง เลยไม่รู้สึกเจ็บเท่าไหร่ พอจับได้ว่าเธอควงสอง ไม่เจ็บแต่แค้นมาก
หรือมันถึงเวลาแล้วที่ผมควรจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักที??
.
.
.
"ไอเหี้ยซัน ไอสัตว์ ไอเด็กเวรเอ้ย" ไอพัดเดินโวยวายเข้ามานั่งข้างผม ไม่ต้องแปลกใจครับ มันเป็นยังงี้ทุกวัน
"คราวนี้มันทำอะไรให้มึงอีกล่ะ"
"เบื่อหว่ะ กรูกับไอติมแค่ไปกินข้าวด้วยกัน เสือกไปนั่งคุมกรู ไอเหี้ยนี่ขี้หึงฉิบหาย บอกว่าเป็นแค่เพื่อนๆ แมร่งไม่เชื่อกรู" เออ มึงอ่ะแค่เพื่อน แต่ไอติมมันคิดกับมึงแค่นั้นมั้ยล่ะ .....
"ถ้ามึงเบื่อแล้วทำไมไม่เลิก"
"....." นั่นไง เงียบไปแล้ว เป็นอย่างนี้ทุกทีครับ ไอพัดมันขี้บ่น บ่นเรื่องไอซันอยู่ได้ทุกวัน แต่พอผมถามว่า แล้วทำไมไม่เลิก มันก็เงียบไปทุกที คาดว่ากำลังหาคำตอบให้ตัวเองอยู่
ถ้ามีแฟนแล้วมันลำบากขนาดนั้น ทำไมไม่เลิก ผมอยากจะถามมันอย่างนี้ด้วยซ้ำ
ผมมันคนไม่เคยแฟนไงครับเลยไม่เข้าใจ
เห้อ ... ผ่านมาอาทิตย์นึ่งแล้ว ผมยังหาแฟนไม่ได้เลย คนเข้าหาผมก็เยอะนะ แต่ไม่รู้สิ ยังรู้สึกว่ามันไม่ใช่อ่ะครับ ผมชักอยากจะหยุดวิ่งหาความรักซะแล้วซิ ถ้ามันจะมีจริง สักวัน ก็คงเข้ามาหาผมเองนั่นแหละ
.
.
.
ตอนนี้ผมยืนฉายเดี่ยว อยู่หน้าบ้านไอกรครับ เหตุเพราะวันนี้มันไม่เข้าเรียน
การโดดเรียนเป็นเรื่องปกติของคนทั่วไป แต่มันผิดปกติมากๆสำหรับ ว่าที่นักศึกษาเกียรตินิยมอันดับ1 อย่างไอกร
ไม่เข้าเรียนอย่างเดียวไม่ว่า แต่เสือกปิดโทรศัพท์อีก ผมเลยต้องมาตามมันที่บ้าน เผื่อมันเป็นอะไร
ผมมาที่นี่บ่อยครับ ค่อนข้างคุ้นเคยกับป้าขวัญแม่บ้านที่นี่ "คุณแมทไม่สบายค่ะ นอนอยู่บนห้อง" ป้าขวัญนำทางไปที่ห้องไอกร อ่อ แมทคือชื่อของไอกรมันครับ พวกผมเรียกว่ากรตามไอกอมัน
เปิดประตูเข้าไปเจอไอกรนอนซมอยู่บนเตียง ข้างๆนั้นเป็นน้องเลข เด็กชายวัยเจ็ดขวบ หลานชายของไอกร
"พี่เพ้นท์" ไอตัวเล็กกระโดดเข้ามากอดผม "เลขคิดถึง ช่วงนี้พี่เพ้นท์ไม่ค่อยมาหาเลขเลยอ่ะ"
"พี่เพ้นท์ติดสอบครับ ตอนนี้สอบเสร็จแล้วเลยมาหาเลขไง"
"อือ พี่เพ้นท์อาแมทไม่สบายอ่ะ ตัวร้อนจี๋เลย" ตัวเลขดึงมือผมไปแตะที่หน้าผากไอกรมัน ร้อนจริงๆด้วย "ก่อนพี่เพ้นท์มา อาแมทพูดอะไรก็ไม่รู้ เสียงเบาๆ เลขฟังไม่รู้เรื่อง"
"สงสัยอาแมทคงละเมอครับ แล้วนี่คุณพ่อของเลขล่ะ"
"พ่อมาส่งเลขแล้วกลับไปทำงานอ่ะเห็นว่าต้องเคลียร์ให้เสร็จ คืนนี้ต้องอยู่เฝ้าอาแมท" เด็กน้อยพูดตามที่ได้ยินมา "อาแมทไม่มีคนอยู่ด้วยอ่ะ เลขกลัวอาแมทเหงา เลยมาอยู่เป็นเพื่อน"
"เลข พี่เพ้นท์ขอเบอร์พ่อหน่อยซิ"
"ครับ 089 XXX XXXX"
ผมโทรไปหาพี่ไซน์ พี่ชายของไอกร บอกว่าจะดูแลไอกรให้ พี่ไซน์จะได้ไม่ต้องรีบ เดี๋ยวงานการเสียหายหมด ตอนแรกพี่ไซน์ก็ปฏิเสธแหละครับ คงเกรงใจ แต่ผมยกเหตุผลต่างๆนานามาอ้าง สุดท้ายก็ยอมตกลง
พี่ไซน์บอกว่า เมื่อเช้าพามันไปหาหมอมาแล้ว แต่มันไม่ยอมนอนโรงพยาบาล พี่ไซน์เลยต้องลากมันกลับมาบ้าน ไอนี่ดื้อเหมือนกันแฮะ
แต่ว่านะ ทั้งชีวิตนี้ผมยังไม่เคยดูแลคนป่วยเลย แล้วมันจะไปรอดมั้ยเนี่ย?? เห้อ
ผมสั่งให้ไอตัวเล็กนั่งอยู่เฉยๆ ส่วนผมเดินไปหาป้าขวัญในครัว เพื่อถามวิธีการดูแลคนป่วย ได้ความว่า ต้องเช็ดตัวให้มันเพื่อระบายความร้อนของร่างกาย
ผมหยิบกะละมังใส่น้ำพร้อมผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก เดินตรงมาที่เตียง เริ่มต้นเช็ดที่หน้าของมันก่อน โดยมีตัวเลขเป็นผู้ช่วย
ทั้งผมทั้งหนวดยาวเว่อร์ ไม่ตัดสักที
เช็ดที่หน้า ลงมาที่ซอกคอ แล้วถอดเสื้อ เช็ดแขน ซอกรักแร้ แผ่นอกกว้าง แล้วด้านหลังต้องเช็ดเปล่าหว่า??
"เลขๆ พี่เพ้นท์ต้องเช็ดหลังเปล่า" ไม่มีคนให้ถาม ถามเอากับเด็กก็ได้ว่ะกรู
"เช็ดซิครับ เมื่อเช้าเลขเห็นพ่อเช็ดหลังให้อาแมทด้วย" เออ ตามนั้นครับ ผมกับตัวเลขช่วยกันพลิกหลังไอกร รีบเช็ดครับ เดี๋ยวมันหายใจไม่ออก
"เสร็จแล้ว เย้"
"พี่เพ้นท์ยังไม่เช็ดปิกาจู๋ให้อาแมทเลยอ่ะ"
"ห๊า ตะ ต้องเช็ดด้วยหรอ"
"อือ พ่อบอกว่า ถ้าไม่ทำความสะอาดมันจะอับ แต่เมื่อเช้าพ่อรีบไง เลยไม่ได้เช็ดให้" ตกลงต้องเช็ดจริงๆใช่ไหมเนี่ย ผมรูดกางเกงนอนกับกางเกงชั้นในของไอกรลงพร้อมๆกัน
"ปิกาจู๋ตัวใหญ่มาก" เผลออุทานต่อหน้าเด็ก เวรแล้วไหมล่ะไอเพ้นท์
"เลขเคยเห็นมันใหญ่กว่านี้อีกนะ" อายครับ เห็นผมเป็นคนยังงี้ก็อายเป็นน้า "พี่เพ้นท์หน้าแดงอ่ะ ไม่สบายหรอครับ ติดไข้จากอาแมทหรือเปล่า"
"ปะ เปล่า ครับ" ผมเอาผ้าไปเช็ด ไม่ทันไรมันก็ขยายตัวซะแล้ว
"อือ ...เพ้นท์??" ไอกรมันตื่นแล้วครับ ท่าทางมันคงจะงงแหละว่าผมทำอะไรกับน้องมัน
"ตื่นแล้วหรอ"
"ครับ รู้สึกเย็นๆ เลยตื่น" เออ กรูเชื่อว่ามึงตื่นจริงๆ ไม่ได้โม้ เพราะตอนนี้น้องมันชี้หน้าผมแล้ว
"กรูเช็ดตัวให้มึงไง ตัวเลขบอกให้เช็ด 'ปิกาจู๋' ให้มึงด้วย" แล้วผมจะแก้ตัวทำไมเนี่ย ไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย "มึงตื่นก็ดีแล้ว เช็ดเองแล้วกัน เดี๋ยวกรูไปหาข้าวให้กิน" ลากตัวเลขมาด้วยครับ เพราะคาดว่าไอกรคงเช็ดนาน
"ป้าขวัญครับ ไอกร เอ้ย แมทตื่นแล้วครับ" เรียกแมทครับ เดี๋ยวป้าแกงง
"ค่ะ ป้าทำข้าวต้มเสร็จแล้ว จัดยาไว้ให้แล้วด้วย เดี๋ยวป้ายกไปให้คุณแมทเดี๋ยวนี้..."
"ป้าขวัญครับ เดี๋ยวเพ้นท์เอาไปให้มันเอง ป้าพาน้องเลขไปอาบน้ำ เถอะครับ"
"ได้ค่ะ ตัวเลขไปอาบน้ำกันค่ะ เดี๋ยวป้าพาไป"
"เลขอยากให้พี่เพ้นท์อาบให้อ่ะ" ปกติเวลาผมมาบ้านนี้ตัวเลขจะขอให้ผมอาบน้ำให้ตลอดครับ
"งั้นเลขไปเอาเสื้อผ้า แล้วตามไปห้องอาแมทนะ เดี๋ยวพี่เพ้นท์ยกข้าวไปให้อาแมทก่อน" ตัวเลขพยักหน้า วิ่งหายเข้าไปในห้อง ป้าขวัญเดินตามไปช่วยจัดเสื้อผ้า ผมหยิบถาดที่ป้าขวัญจัดไว้ เดินไปที่ห้องไอกร ป่านนี้มันคงจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วแหละ
"หิวอะดิมึง ไม่ได้กินตั้งแต่เช้านี่" ยกไปวางบนโต๊ะข้างเตียง หยิบชามข้าวต้มส่งให้มันไป ไอกรมันหน้าแดงๆครับ สงสัยเขินเรื่องเมื่อกี้
"เลขมาแล้วคร้าบ" ไอตัวเล็กเดินหอบเสื้อผ้ามาด้วย
"เดี๋ยวกรูอาบน้ำให้เลข มึงกินข้าว กินยาไปนะ" มันพยักหน้ารับ ผมเดินจูงมือตัวเลขเข้าห้องน้ำ ตัวเลขไม่ค่อยซนครับ ผมเลยไม่เปียกนักเวลาอาบน้ำให้
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จไอตัวเล็กก็กลับห้องครับ เห็นว่าจะไปเอาการบ้านมาให้ผมสอน
ระหว่างรอไอตัวเล็ก ผมก็หันมาหาไอกร อยากรู้ว่ามันไปทำอีท่าไหนถึงป่วย ได้ความว่ามันเลิกกับรันแฟนมันแล้ว
"รันบอกว่าผมไม่ใช่คนอย่างที่เค้าหวังไว้ เราเข้ากันไม่ได้ และผมดีเกินไป" อ่อ ผู้หญิงอย่างรันคงชอบคนเลวแหละมั้ง เหอๆ เหตุผลกากๆ ของคนกากๆ
"อ่อ มึงโดนบอกเลิกเลยไปยืนกลางฝน เป็นพระเอกมิวสิควิดีโอ เรียกร้องความสนใจ สุดท้ายก็เป็นไข้"
"เปล่าครับ ผมทำโทรศัพท์หาย เลยไปหา แล้วฝนก็ตกลงมา สุดท้ายหาไม่เจอเลยตัดใจกลับมาบ้านครับ" เออ คนแบบนี้ก็มีด้วย "โดนบอกเลิกก็เสียใจแหละครับ แต่ถ้าเราเข้ากันไม่ได้ ช้าเร็วยังไงก็ต้องเลิกอยู่ดี ยื้อไปคงไม่มีประโยชน์สู้ปล่อยให้เค้าไปหาคนใหม่ไม่ดีกว่าหรอครับ" โห มึงเป็นคนดีมากไอกร เอาโล่ไปเลย กรูยกให้
"ถึงมึงจะไม่หล่อเท่ากรู แต่ใจมึงอ่ะ หล่อมาก ส่วนเรื่องแฟน กรูก็ไม่มี ไม่เห็นเป็นไรเลย ฉะนั้นมึงอ่ะโสดดีแล้ว อยู่เป็นเพื่อนกรู" เริ่มหาแนวร่วมครับ เหอๆ จะได้ไม่เหงาอยู่คนเดียว
"ขอบใจมากนะเพ้นท์"
"เอ้ย ไม่เป็นไรโว้ยเพื่อนกัน" ดูเหมือนไอกรจะง่วงแล้วครับ "มึงนอนเถอะ จะได้หายเร็วๆ" ห่มผ้าให้มันเสร็จ ตัวเลขก็เดินเข้ามาพอดี ผมกางโต๊ะญี่ปุ่นสอนการบ้านตัวเลขข้างเตียง
"พ่อ แม่ ฮึก แมทขอโทษ ฮือ" ไอกรมันละเมอ ร้องไห้ด้วยครับ ผมเดินไปนั่งข้างเตียง เอาผ้าชุบหน้าเช็ดหน้าให้มัน เสียงสะอื้นค่อยๆเบาลงไปจนเงียบหายไปในที่สุด
ไอกรคงมีเรื่องราวในอดีตมากมาย ที่ไม่สามารถเล่าให้ผมฟังได้ สิ่งที่ผมทำให้มันได้ในตอนนี้คือการอยู่ข้างๆมันซินะ
.
.
.
"เย้ๆ พ่อกลับมาแล้ว" ตัวเลขมันทิ้งผมแล้ววิ่งออกไปหาพ่อซะงั้น ไม่นานพี่ไซน์ก็เดินเข้ามาในห้อง
"พี่ไซน์ สวัสดีครับ"
"ครับ ขอบใจเพ้นท์มากเลยที่ช่วยดูแลแมท" ผมก็ยิ้มๆครับ ที่จริงไม่ได้ทำอะไรเลย "ป่ะ กินข้าวกันเถอะ ป้าขวัญทำอาหารไว้เยอะเลย"
อาหารอร่อยมากครับ มีเสียงของไอตัวเล็กเป็นตัวสร้างสีสัน พูดไม่มีหยุด สงสัยกลัวคนอื่นแย่งพูด
"เลขครับ นั่นรูปใครอ่ะ" ผมชี้ไปที่รูปตรงฝาผนัง เพิ่งเคยเห็นครับ
"รูปอาแมท ใช่ไหมพ่อ" อาแมท เท่ากับ ไอกร ห๊า ไอกรมันหล่อขนาดนั้นเลยหรอว๊ะ ทำไมผมไม่รู้???
"อือ รูปแมทเมื่อห้าปีที่แล้วน่ะ ต่างกับตอนนี้มากจนเพ้นท์ตกใจเลยซิ" โคตรตกใจเลยต่างหาก เมื่อก่อนไอกรแมร่งหล่อสูสีกับผมเลยอะ "ตั้งแต่พ่อแม่เสีย แมทมันก็ไม่ค่อยได้ดูแลตัวเองไง สุดท้ายก็กลายเป็นยังงี้แหละ" อ๊ากกก เปิดตัวคู่แข่ง(ทางความหล่อ) แบบที่ผมไม่ได้ตั้งตัว
"พี่ไซน์ครับ เพ้นท์ขอตัวกลับก่อนนะครับ" จะรีบไปเสริมความหล่ออ่ะ เดี๋ยวโดนแซงหน้า
"กลับยังไง เดี๋ยวพี่ไปส่งไหม"
"ไม่เป็นไรครับ เพ้นท์จะแวะซื้อของก่อน ไปก่อนนะครับ ขอบคุณสำหรับอาหารครับ พี่เพ้นท์ไปก่อนนะเลข แล้วเจอกัน"
.
.
.
มาเดินห้างครับ ไม่ได้มาซื้ออุปกรณ์เสริมความหล่อหรอกครับ เพราะหล่ออยู่แล้ว ฮ่าๆ แต่มาหาไอกอต่างหาก มันเสือกอยากกินสเว่นเซนต์ แต่ไม่มีคนไปกินด้วย ผมดันว่างไงครับ เลยโดนมันลากมา
"แล้วไมมึงไม่มากับแฟน"
"กรูอยากกินกับเพื่อนนี่หว่า" ดูเหตุผลมันซิครับ พอจะยอมรับได้แหละ ไอกอสั่งไอติมเรียบร้อยครับ พสุธากัมปนาท ถ้วยเดียว มันชอบกินมากครับมาทีไรสั่งอย่างนี้ทุกที ผู้ชายสองคนกินไอติมถ้วยเดียวกัน ถามว่าแคร์ไหมคนอื่นมอง ก็นิดนึ่งครับ แต่หน้าด้านไง เลยไม่สนใจ
"ผู้หญิงคนนั้นคุ้นๆหว่ะ" ไอกอไม่ได้ชี้ครับ แต่บอกตำแหน่งมาซะละเอียด
"เมียเก่ามึงมั้ง"
"ไม่ใช่เถอะ นั่นมันรัน แฟนไอกรนี่หว่า" ไอตอนแรกไม่สนใจครับ เรื่องของคนอื่น แต่พอพูดชื่อไอกรขึ้นมา ผมก็ชักอยากรู้นิดๆแล้วล่ะครับ รันจริงๆครับ นั่งกับผู้หญิงอีกหลายคน คงเป็นเพื่อนกันแหละ "ไปทักหน่อยมั้ย"
"ไม่ต้องมึง มันเลิกกันแล้ว"
"เออ" ไอกอไม่ได้ถามไรต่อครับ นั่งกินไอติมไปเรื่อย ไม่สนใจอะไรครับ มันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นต่อไปแหละ ถ้าหากไม่ได้ยินผู้หญิงกลุ่มนั้น นำทีมโดยรันนินทาไอกรเพื่อนผม
"ฉันอ่อยตั้งนานไม่สนใจ กามตายด้านแน่เลยหว่ะแก"
"เค้าอาจจะเป็นคนดีก็ได้นะแก"
"ฉันว่าไม่ใช่หรอก ที่ไม่ยอมทำอะไรซักทีสงสัย ไอนั่นเล็กนิดเดียวเลยไม่กล้าโชว์แน่เลย" ไม่จริงโว้ย เคยเห็นมาแล้ว ไม่เล็กเลยเถอะ
"แต่ฉันเลิกไปแล้วล่ะ หน้าตาก็ไม่หล่อ ควงไปที่ไหนก็มีแต่อายเค้า"
"แมร่งเอ้ย กรูทนไม่ไหวแล้วนะ" ไอกอจะลุกครับ แต่ผมดึงมือมันไว้
"ไม่ต้องหรอกมึง ปล่อยไปก่อน เดี๋ยวกรูจัดการให้ทีหลัง" ผู้หญิงก็ผู้หญิงเถอะ มาว่าเพื่อนกรูขนาดนี้ ไม่ปล่อยไว้ทำพันธุ์หรอกมึง
.
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป
เย้ๆ ในที่สุดก็ชัดเจนซะทีว่าเพ้นท์คู่ใคร ขอโทษนะค่ะที่ทำให้ใครต้องผิดหวัง เราวางคู่นี้ไว้นานแล้วจริงๆ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ค่ะ มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย อิอิ ^ ^
ความคิดเห็น