คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : How to 2 _ น้องข้างห้องของไอเพ้นท์
ขอบคุณคุณ ciel phantomhive มากๆค่ะ ดีใจอ่ะมีคนมาคอมเม้นให้ด้วย ถึงจะเป็นคอมเม้นเดียวก็รู้สึกดี ตราบใดที่ยังมีคนอ่าน เราก็ยังคงจะหน้าด้านอัพต่อไป เชิญอ่านต่อจ้า
.
.
.
(( P A D ))
ยังอยู่กับผมนายพัด คนเดิมครับ วันนี้วันเสาร์เลยตื่นสายเป็นพิเศษ (ที่จริงสายทุกวัน) วันนี้ไม่มีเสียงโทรศัพท์ดังก่อกวนครับ สงสัยไอซันมันคงคิดได้แล้วว่าควรเลิกตื้อผม วันนี้ช่างเป็นวันที่ดีจริงๆ
มีความสุขได้ไม่นาน คุณนายแม่ก็ตะโกนขึ้นมาบอกให้ลงไปรับโทรศัพท์ ไอซันโทรมาหรอ บ้าน่ะ มันจะรู้เบอร์บ้านผมได้ไง ไม่มีทาง
"ใครโทรมาอ่ะแม่"
"ลูกเพ้นท์" รอดไป ไอเพ้นท์โทรมา แล้วทำไมมันไม่โทรเข้ามือถืออ่ะ
โดนมันโวยวายเรื่องที่ไม่ยอมเปิดมือถือ ก็ลืมนี่ (มิน่าไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ก่อกวน) วันนี้มันชวนไปกินสุกี้ที่ห้องครับ มันจะเลี้ยงตอบแทนน้องข้างห้อง ผมตอบตกลงไปเป็นที่เรียบร้อย เรื่องอะไรจะพลาดล่ะครับ แต่ทำสุกี้กินเองที่ห้องมันไปรอดหรอ เพราะเพื่อนในกลุ่ม (รวมทั้งผมด้วย) ห่วยมากเรื่องทำอาหาร เหอๆ สงสัยงานนี้คงหวังพึ่งแต่เด็กข้างห้องของไอเพ้นท์แหละ
ตกดึก ผมตรงดิ่งไปที่ห้องไอเพ้นท์ หอพักข้างมหาลัย โดนไม่ลืมหยิบของติดไม้ติดมือไปด้วย 'เบน285' ยังไม่มีงานทำ ไม่มีเงินเดือนก็กินได้แค่นี้แหละครับ ถึงห้องไอเพ้นท์ ไอเจเปิดประตูออกมาพร้อมๆกับกลิ่นน้ำซุป ท่าทางมื้อนี้จะรุ่งแฮะ ผมเดินเข้าไปในห้องวางขวดเบนเข้าสมทบกับหงส์(คาดว่าน่าจะเป็นของไอกอ ไอเจ) รวมทั้งสิ้น6กลม แหม่ะ งานนี้เมาให้ตายกันไปข้าง กินในห้องปลอดภัย ไม่กลัวอะไรอยู่แล้ว ไอกรคู่แลปและคู่โปรเจกต์ของไอเพ้นท์ก็มาด้วยสองมือแบกลังมิกเซอร์ โห เป็นลังเลยมึง ไอเจเซ็ทเครื่องคาราโอเกะพร้อม งานนี้จัดเต็ม ไม่ต้องเกรงใจใคร เพราะไม่ค่อยมีคนอยู่ ส่วนใหญ่เค้าจะกลับบ้านกันหลังสอบเสร็จ
หอไอเพ้นท์ตอนนี้กลายเป็นแหล่งมั่วสุม เอ้ย ปาร์ตี้ขนาดย่อม ผู้ชายห้าคนตอนนี้นั่งล้อมวงรอบๆหม้อเป็นที่เรียบร้อย
"ไอเพ้นท์ มึงทำเองหมดเลยหรอ" ไอกอเอ่ยถามคำที่ตรงใจผมในตอนนี้ที่สุด
"เปล่า ไอซันน้องข้างห้องกรูมันเป็นคนทำอ่ะ กรูไม่ได้แตะสักนิด" ทุกคนหายใจอย่างโล่งอก แต่... ชื่อน้องข้างห้องมึงเนี่ย เชี่ยมากเลยหว่ะเพ้นท์ วันนี้มันไม่โทรมาหลอกหลอนกรู ยังส่งชื่อมันมากแทนเสียงอีก
"แล้วน้องไปไหนล่ะครับ ยังไม่เห็นเลย" ไอกรครับ พูดจาดี ไม่เคยมีมึงกรูให้ได้ยิน มันเป็นคนดีมีมารยาทมากครับ แตกต่างกับหนังหน้ามันสิ้นเชิง ไอนี่มันเซอร์ๆ ออกแนวซกมกด้วยซ้ำไป เอ้ย ผมไม่ได้ว่าเพื่อนนะ แต่มันเป็นความจริง ไอกรมันเป็นเพื่อนสนิทไอกอครับ กอ กอ กร กร งงป่ะล่ะ ที่จริงมันชื่อเล่นว่าแมท แต่พวกผมเรียกว่ากรตามไอกอ มันเป็นคู่โปรเจกต์ไอเพ้นท์ด้วยแหละ ทำให้พวกผมค่อนข้างสนิทกับมัน
"ไปไหนของมันก็ไม่รู้หว่ะ แต่มันบอกว่ากินก่อนเลยไม่ต้องรอ" พวกผมมันเป็นคนมีมารยาทครับ พอไอเพ้นท์พูดจบ ก็จ้วงตะเกียบลงหม้อทันที กินไปโม้ไปครับ กำลังเมากริ่มๆด้วยแหละครับเรื่องทั่วไปที่สรรหากันมาคุย ไม่นานไอกอก็เปิดเพลงครับ เปิดทิ้งไว้แล้วตั้งวงเรียนแมทสี่ ไม่ต้องงครับ ไม่ได้ตั้งใจเรียนขนาดนั้น ไอแมทสี่ที่ว่าเนี่ย ก็เล่นไพ่นั่นแหละ แต่เรียกให้มันดูดีไง (วิศวะที่พวกผมเรียน มีเรียนแมทสามตัวครับ บางภาคเรียนสี่ สนุกสนานทีเดียว)
หนีจากวงสุกี้ไปวงเหล้ากันหมด ผมไม่ได้ไปเล่นกับพวกมัน ไม่ใช่ไม่ชอบนะ แต่ยังไม่อิ่มไง เมื่อกี้แย่งกินไม่ทัน มันไปวงนู้นกันหมด เสร็จผมอ่ะดิ ก๊ากก แต่แมร่ง เชี่ยมาก เหลือแต่ผักให้กรู
"ค่อยๆกินก็ได้ครับ ไม่มีใครแย่งหรอก" เสียงนี้ทำเอาผมสำลัก แมร่งกรูหลอนเปล่าว่ะเนี่ย ได้ยินเสียงไอเชี่ยซัน
"อะ อะ"
"น้ำครับ" ไม่ได้มาแค่เสียง เสือกมาทั้งตัว มือมันยื่นน้ำมาให้ผม
"มึง มึงมาอยู่นี่ได้ไง" กรูติดอ่างไปแล้วครับพี่่น้อง อย่าบอกนะว่า
"เอ้ยๆพวกมึงนี่ไอซัน น้องข้างห้องกรูคนที่เคยเล่าให้ฟังอ่ะ" ไอเพ้นท์เฉลยมาเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ เหี้ยแล้วไง ทำไมโลกกรูมันแคบขนาดนี้ว่ะ "ซันนี่เพื่อนๆกรู ไอกอ ไอเจ ไอกร ที่นั่งข้างๆมึงอ่ะ ไอพัด ซันมึงกินตามสบายเลยโว้ย ไอพัดมึงยังไม่อิ่มนั่งกินเป็นเพื่อนน้องไปแล้วกัน" ไอเวร ไอเลวเพ้นท์แมร่ง พูดเสร็จก็เล่นไพ่ต่ออ่ะ ไม่ได้สนใจผมเลย เหี้ยมาก เพื่อนอย่างมึง ปล่อยกรูนั่งอยู่กับน้องที่มึงเป็นคนชวนมา ผมจะลุกหนี แต่ไอซันมันจับไว้ไม่ให้ลุก
"พี่พัดกินเป็นเพื่อนซันก่อนดิ หิวอ่ะวันนี้ยังไม่ได้กินอะไรเลย"
"เรื่องของกรูหรอ ถ้ามึงหิวก็นั่งกินไปคนเดียวดิ กรูจะเล่นไพ่" ลุกไม่ได้ครับ มันจับไว้ไม่ปล่อย
"ใจร้ายหว่ะ" ดูทำหน้าทำตาเข้า คิดว่ากรูจะสงสารหรอ บอกได้คำเดียวว่า ไม่มีทางโว้ย "ซันอุตส่าห์ตั้งใจทำสุกี้ ซื้อของมาเพิ่มกลัวพี่ๆกินกันไม่อิ่ม พอมาถึงก็ต้องนั่งกินอยู่คนเดียว เห้อ เพื่อนเฮียเพ้นท์ทำไมมีแต่คนใจร้ายอ่ะ" ทำไมไม่ไปพูดกับไปพวกนั้นบ้างว่ะ แมร่งได้รู้สึกผิดเหมือนที่กรูเป็นอยู่ตอนนี้
"เออๆ กรูนั่งกินเป็นเพื่อนมึงก็ได้ แต่มืออ่ะ ปล่อยได้แล้ว"
"ครับ พี่พัดใจดีอ่ะ" เมื่อกี้มึงยังว่ากรูใจร้ายอยู่เลยนะไอซัน "เพราะงี้ซันเลยทั้งรักทั้งหลง"
"ถ้ามึงไม่หุบปากกรูจะลุก"
"โอเค ซันหยุดพูดก็ได้" มันยิ้ม ก่อนจะลงมือ เอาหมู ปลาหมึก กุ้ง ลงหม้อ ในความโชคร้าย(ที่เจอไอซัน และรู้ว่ามันเป็นเด็กข้างห้องไอเพ้นท์) ก็ยังมีความโชคดี (ที่ได้กิน หมู กุ้ง ปลาหมึก)
.
.
(( Paint ))
"กรูป๊อกแปดโว้ย" ผมกางไพ่รอรับเงิน ตานี้โชคคงเข้าข้างผมบ้าง
"เสียใจครับ เจ้ามือป๊อกเก้า" เลวมาก ไอเชี่ยกร กรูอุตส่าห์ป๊อกแปด เมิงมาตัดหน้ากรูอีก
"เปลี่ยนโว้ย เปลี่ยนเจ้า ไอกรเป็นเจ้าทีไรกรูมีแต่เสียกับเสียทุกที" วงนี้วนกันเป็นเจ้ามือครับ ก่อนหน้านี้ไอเจเป็นเจ้า ผมก็ได้บ้าง พอเปลี่ยนมือเป็นไอกร มีแต่เสียกับเสีย โวยไปก็ไม่มีประโยชน์ครับ ไม่ได้เปลี่ยนเจ้าเพราะไอกรยังเป็นไม่ครบตรา ระหว่างรอไอกรสับไพ่ ผมเลยถือโอกาสชิ่งออกไปเข้าห้องน้ำ
"ไหงไอพัดขึ้นไปนั่งบนตักมึงได้ว่ะ" ออกมาจากห้องน้ำก็เลยเห็นครับ ไอพัดตัวไม่ใช่เล็กๆนะนั่น
"ไม่รู้ดิเฮีย ตอนแรกก็กินอยู่ดีๆแหละครับ หลังๆเริ่มมีอ้อนบ้าง แต่มานั่งตักเมื่อไหร่นี่ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยจะตกใจเสียงดังอ่ะครับ" ไอซันมันก็งงๆครับ สงสัยไม่เคยเจอ ตอนนี้ไอพัดคงเมาอ่ะครับ เมาแล้วชอบอ้อน ชอบยั่วเค้าไปทั่ว "สลบไปแล้วครับ"
"เออ มันคงเมาหนักแหละ เอากองไว้ตรงนั้นก่อน เดี๋ยวกรูเล่นไพ่เสร็จจะมาเก็บ" ไม่ได้อยากทิ้งมันไว้นะ แต่เผอิญวงไพ่อยู่บนเตียง
"ให้พัดนอนที่ห้องซันก็ได้"
"เอ้ย เกรงใจมึงหว่ะ งั้นฝากด้วยนะโว้ย ไอพัดมันหลับแล้วคงไม่ออกฤทธิ์หรอก" กรูเป็นคนดีครับ อยากให้เพื่อนนอนสบายๆไง ไหนๆไอซันก็อาสา ก็เลยจัดไปอย่าให้เสียน้้ำใจน้อง "ส่วนไอพวกเนี่ย(ชี้ไปที่จานชาม) เดี๋ยวกรูจัดการเอง มึงไปนอนเถอะ"
"เฮียวันนี้ขอบคุณมากเลยฮะ"
"อือ" พยักหน้ารับไปงั้นแหละครับ ไม่รู้หรอกว่ามันขอบคุณเรื่องอะไร
.
.
(( S U N ))
สวัสดีครับ ผมนายซัน รายงานตัวครับ ออกมาตั้งแต่ต้นเรื่องเพิ่งได้เล่าเรื่องกับเค้าบ้างก็ตอนนี้แหละ ขอเล่าย้อนอดีตก่อนนะครับ
.
.
.
เมื่อก่อนตอนผมอยู่มอหก ช่วงกำลังสอบตรงของมหาลัย... (มหาลัยปัจจุบันของผม) ผมลงสอบเลือกในคณะเดียวกันกับแฟนของผมเมลล์ ผมมาดูผลสอบด้วยตนเองที่มหาลัย(ในเน็ตก็ประกาศครับ แต่อยากตื่นเต้นไง) ปรากฎว่าผมสอบติดครับ แต่เมลล์ไม่ติด ผมโทรไปหาเพื่อปลอบใจ เธอร้องไห้เสียใจมาก ตอนนั้นผมก็คิดจะสละสิทธิ์แหละครับ เพราะสอบเข้าที่นี่คณะนี้เพราะเมลล์ เมื่อเธอไม่ติดก็ไม่รู้จะอยู่ทำไม ผมพูดไปตามที่คิดแหละ แต่บังเอิญมีรุ่นพี่คนหนึ่งเค้าผ่านมาได้ยินพอดีไง หลังจากวางโทรศัพท์ ผมก็โดนลากไปเทศนายกใหญ่เลย
"เลือกเรียนตามแฟน น้องเป็นพวกไม่เชื่อใจแฟนหรอ" โดนคำนี้เข้าไปผมนี่โคตรโกรธเลย อยากจะกระทืบพี่เค้าตรงนั้นเลย อารมณ์ตอนนั้น วัยรุ่นครับ ไม่สนใจอะไรเอาตัวเองเป็นใหญ่ คิดแค่อยากอยู่กับเมลล์ ไม่อยากแยกกันไง "อย่าเพิ่งโวย ฟังพี่ให้จบก่อน จำเป็นหรอที่คนรักกันต้องสอบเข้าคณะเดียวกัน มหาลัยเดียวกัน"
"จำเป็น"
"นั่นไง น้องไม่เชื่อใจแฟนจริงๆด้วย"
"เชื่อดิ"
"ถ้าเชื่อใจแล้วทำไมต้องเลือกคณะตามแฟนด้วยล่ะ"
"ก็อยากอยู่ด้วยกันนี่" เถียงไปครับ ยังไงผมก็ไม่ยอมจนมุมหรอก
"พี่จะบอกให้นะ การที่อยากอยู่ด้วยกันมันไม่ใช่เหตุผลที่เลือกคณะตามแฟนหรอก ในตอนนี้ น้องอาจจะคิดว่า อยู่คนละคณะอาจจะต้องห่างกัน และเลิกกันในที่สุด พี่อยากให้มองในอีกมุมนะ คนเราอ่ะถ้ารักกันจริงๆอ่ะ ถึงอยู่คณะเดียวกันหรือต่างคณะยังไงก็ไม่มีทางเลิกกันหรอก จริงไหม" ก็พยักหน้าครับ เถียงพี่แกไม่ได้ "แฟนน่ะเราอาจจะเลิกกันวันนี้พรุ่งนี้ก็ได้ใครจะไปรู้ แต่คณะที่เราเลือกเราต้องอยู่กับมันไม่ใช่แค่สี่ปีในมหาลัย มันเป็นทั้งชีวิตของเราเลยนะโว้ย คิดดูดิ ถ้าเราสอบติดคณะเดียวกับแฟน แต่แมร่งสุดท้ายไปกันไม่รอดต้องจมอยู่ด้วยกัน เจอหน้ากันตลอดสี่ปี ทนได้หรอ" แช่งกรูอีก ... พี่เค้าก็พูดไป ไม่ได้สนใจว่าผมจะฟังหรือไม่
"พี่พูดเพราะไม่อยากให้น้องเสียใจทีหลัง ลองเก็บไปคิดดูแล้วกันนะ" พี่แกก็ยิ้มครับ แล้วก็เดินจากไป ปล่อยผมยืนงงอยู่ตรงนั้น
สุดท้ายผมก็ไม่ได้ไปสอบสัมพาษณ์ครับ ตอนแอดก็เลือกคณะตามที่ตัวเองอยากเข้า ส่วนเมลล์เธอได้มหาลัยทางภาคเหนือ และเราก็ไปกันไม่รอด เลิกกันเมื่อตอนซัมเมอร์ก่อนขึ้นเข้ามหาลัย ตอนนั้นรู้สึกขอบคุณพี่คนนั้นมากครับ จากใจเลย
เข้ามหาลัยผมพบเจอคนที่ใช่ พี่พัดนั่นเอง พี่เค้าน่ารักมากครับ ทำเอาผมเพ้อไปพักใหญ่เลย แต่ไม่กล้าเข้าไปคุยด้วย วันนึ่งเจอพี่เค้าที่ร้านเหล้า ถูกลวนลามอยู่เลยเข้าไปช่วยครับ พาหนีออกมานอกร้าน คนพลุกพล่านหน่อย พี่เค้าก็ดิ้นๆครับ บ่นงึมงำบอกว่าร้อน จะถอดเสื้อด้วย แต่ผมคว้าไว้ทันไง พี่เค้าตั้งท่าจะถอดกางเกง ผมเลยลากเข้าโรงแรมแถมนั้น เพราะขืนอยู่นานกว่านี้พี่เค้าต้องถอดหมดทั้งตัวแน่ๆ
พอเช็คอินเข้าห้อง ผมพาพี่พัดไปที่อ่างอาบน้ำ เปิดน้ำมาดับความร้อน พี่พัดไม่ยอมครับ ดิ้นๆ แล้วถอดเสื้อผ้าขึ้นคร่อมผม โอย ยังงี้โดนยาชัวร์ ผมอยากช่วยพี่พัดครับ ลูบไปที่พัดน้อยเบาๆ กะช่วยให้พี่เค้าปลดปล่อย แต่เหมือนไม่ทันใจ พี่เค้าจัดเอง ประกบปาก รุกจนผมแทบละลาย สุดท้าย พี่เค้าจะออนท็อปครับ เอ้ย ไม่ได้จะแก้ตัวนะ แต่พี่เค้าทำเองจริงๆ ผมไม่ได้ข่มขืน หลังๆเห็นพี่เค้าเริ่มไม่ไหว ไอผมก็ไม่ใช่พระเอก และก็ไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้นด้วย ในเมื่อพี่พัดที่รักมายั่วอยู่ตรงหน้า ใครจะทนไหวล่ะครับ จัดการพลิกร่างโปร่งลงไปอยู่ข้างล่าง เริ่มใหม่เองตั้งแต่ต้น
ตื่นขึ้นมา พี่พัดพยายามคุยกับผมบอกให้ลืมเรื่องราวทั้งหมดไปซะ ให้ลืมเนี่ยนะ ผมทำไม่ได้หรอก ผมเลยเรียกร้องความเป็นธรรมให้ตัวเองอย่างหน้าด้านๆ พี่เค้าคงจำอะไรได้บ้างแหละ อย่างน้อยก็พอจะนึกออกบ้างว่าตัวเองเป็นคนเริ่มก่อน ถึงไม่เถียงอะไรออกมาสักคำ สุดท้ายก็แกล้งหลับไป ผมแอบอมยิ้ม พี่พัดน่ารักมาก นิสัยเหมือนเด็กเลยครับ เมื่อเห็นว่าพี่พัดหลับไปจริงๆ ผมก็หาผ้ามาเช็ดตัวให้ จะได้นอนสบายๆ ก่อนทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ตื่นขึ้นมาพี่พัดก็หายไปล่ะ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวก็ได้เจอกัน
คนข้างห้องของผม เฮียเพ้นท์ ผมค่อนข้างสนิทกับเฮียแก ยิ่งเป็นเพื่อนกับพี่พัดด้วย ผมยิ่งต้องทำดีกับเฮีย เพื่ออนาคตที่สดใสภายภาคหน้าไงครับ แต่ดูเหมือนผมจะดูแลดีเกินไปหน่อย อยู่ๆเฮียเพ้นท์แกมาถามผมว่า "คิดอะไรกับกรูป่ะเนี่ย" โคตรหลงตัวเองอ่ะเฮีย ผมรีบตอบปฏิเสธเลย "ผมไม่ได้ชอบอย่างเฮียหรอก" ชอบอย่างเพื่อนเฮียต่างหาก ไม่ได้บอกหรอกครับ เรื่องนี้ยังคงต้องเป็นความลับสำหรับเฮียเพ้นท์ ตอนนี้เฮียต้องไม่รู้ว่าผมคือคนที่ตามตื้อพี่พัด และพี่พัดต้องไม่รู้ว่าผมเป็นน้องข้างห้องของเฮียเพ้นท์ เรื่องทุกๆอย่างมันจะง่ายขึ้น
เฮียเพ้นท์เป็นสายลับของผมแบบที่เฮียไม่รู้ตัว เวลาเฮียไปไหนมาไหนผมก็ถามถึงพี่พัดด้วย แต่ไม่ถามแบบโจ้งแจ้งหรอก เดี๋ยวเฮียเค้าสงสัย เบอร์ของพี่พัดก็ได้จากเฮียเพ้นท์นี่แหละ ไม่ว่าพี่พัดจะเปลี่ยนเบอร์ร้อยแปดพันเก้าก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับผม เฮียเพ้นท์แกไว้ใจผม ทำให้ผมสามารถเข้าออกห้องเฮียแกได้ตลอดเวลา เป็นไงล่ะครับ เจ๋งป่ะ อย่ามองผมอย่างนั้นซิครับ ผมไม่ได้เป็นโรคจิตน้า
และแล้ววันนี้ก็มาถึง เฮียเพ้นท์บอกจะเลี้ยง ผมเลยชวนกินสุกี้ ผมจัดการเองทั้งหมดเพราะรู้ดีว่าเฮียทำอะไรพวกนี้ไม่เป็น ตกดึกเพื่อนๆเฮียแกก็ทยอยเข้ามาในห้อง ผมยังไม่เข้าไปหรอก กะรอให้พี่ๆเค้ากินกันก่อน ถ้าผมเข้าไปพี่พัดจะหมดอารมณ์กินซะก่อน ผมนั่งรออยู่ในห้องว่างๆก็จัดห้องเสียหน่อย พอถึงเวลาก็เดินเข้าห้องข้างๆถือหมู ปลาหมึก กุ้งเข้าไปด้วย ผมก็เข้าไปปกตินะ พี่ๆเค้าเล่นไพ่อยู่เลยไม่ได้สนใจอะไร ผมนั่งลงข้างๆพี่พัด(ที่ไม่รู้ตัวสักนิดว่าผมนั่งอยู่ใกล้ๆ) พี่เค้าลงมือจัดการหม้อตรงหน้า ที่มีแต่ผัก ท่าทางแบบนี้คงกินไม่ทันอ่ะดิ คิดไม่ผิดจริงๆที่เอาของมาเพิ่ม
"ค่อยๆกินก็ได้ครับ ไม่มีใครแย่งหรอก" ผมพูดขึ้น ท่าทางพี่เค้าจะตกใจมา สำลักเลย ผมรีบส่งน้ำให้ทันที เฮียเพ้นท์เหมือนเพิ่งจะเห็นผม เลยแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนๆของเค้า แล้วสั่งให้พี่พัดนั่งกินเป็นเพื่อนผม ก่อนจะหันไปสนใจกับไพ่ในมือต่อ
อย่างพี่พัดน่ะหรอจะยอมนั่งกินเป็นเพื่อนผม ไม่มีทางหรอก ผมเลยพูดอะไรนิดหน่อยให้พี่เค้ารู้สึกผิด อ่า และมันก็ได้ผล พี่พัดก็ยังงี้แหละครับขี้ใจอ่อน
พี่พัดตั้งหน้าตั้งตากินเหล้าแบบไม่สนใจโลก ทำราวกับว่าผมไม่มีตัวตนด้วยซ้ำ ช่างหน้าน้อยใจอะไรยังงี้ แล้วอยู่ๆพี่พัดก็..........
"ซันครับ พัดอยากกินกุ้งอ่ะ" เมื่อกี้พี่พัดอ้อนหรอ สงสัยจะหูฝาด "ซันอ่ะ ไม่สนใจพัดเลย ใจร้ายๆ" เอ้ยๆ เบ้ปากจะร้องไห้แล้วนั้น น่ารักเกินไปไหมครับพี่พัด ไหงอยู่ๆกลายเป็นยังงี้ได้เนี่ย
"ครับๆ เดี๋ยวซันตักให้" เอาใจครับ นานๆทีพี่พัดจะพูดจาน่ารักแบบนี้ใส่
"เอากุ้งตัวใหญ่นะซัน" จัดไปครับ แกะให้พร้อม ใจจริงอยากจะป้อนให้ถึงปากด้วยซ้ำ (แต่ป้อนด้วยปากอ่ะนะ) "ร้อนอ่ะซัน"
"ร้อน?"
"กุ้งร้อนอ่ะ เป่าหน่อย" แล้วจะเป่ายังไง ในเมื่อพี่พัดคาบไว้อย่างงั้นอ่ะ "ซันเร็วๆ ร้อน"
"ครับๆ" เหลือบมองพี่ๆวงไพ่นิดหน่อย ก่อนจะเป่าปาก เอ้ย เป่ากุ้งให้พี่พัด
"อร่อย เอาอีกๆ เอาปลาหมึกนะ" ผมตักปลาหมึกพร้อมทั้งเป่าให้ (ทั้งที่จริงอยากจะเป่าให้ที่ปาก) "อือ เอาอีก" น่ารักมากครับ พี่พัดโอ้ย ไม่ไหวๆใจละลาย
"เปลี่ยนโว้ย เปลี่ยนเจ้า ไอกรเป็นเจ้าทีไรกรูมีแต่เสียกับเสียทุกที" เสียงเฮียเพ้นท์ดังมากอ่ะ พี่พัดของผมตกใจขยับเข้ามานั่งใกล้ผมจบแทบจะเกยตักกัน
แล้ว เฮียเพ้นท์ไปเข้าห้องน้ำครับ แต่วงไพ่ยังคงดำเนินต่อไป เสียงเฮียกอดังขึ้นอีก (ดังมากจริงๆ) พี่เพ้นท์ขึ้นมานั่งบนตักผมเลยอ่ะคราวนี้
"ไหงไอพัดขึ้นไปนั่งบนตักมึงได้ว่ะ"
"ไม่รู้ดิเฮีย ตอนแรกก็กินอยู่ดีๆแหละครับ หลังๆเริ่มมีอ้อนบ้าง แต่มานั่งตักเมื่อไหร่นี่ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยจะตกใจอ่ะครับ" ผมไม่รู้ครับว่าทำไมพี่พัดถึงเป็นยังงี้ เลยตอบเฮียเพ้นท์ไปแบบงงๆ "สลบไปแล้วครับ"
"เออ มันคงเมาแหละ เอากองไว้ตรงนั้นก่อน เดี๋ยวกรูเล่นไพ่เสร็จจะมาเก็บ" โหย เฮียเพ้นท์เห็นไพ่ดีกว่าเพื่อน ผมไม่ยอมให้พี่พัดมานอนกองตรงนี้หรอก น่าสงสารออก
"ให้พัดนอนที่ห้องซันก็ได้"
"เอ้ย เกรงใจมึงหว่ะ งั้นฝากด้วยนะโว้ย ไอพัดมันหลับแล้วคงไม่ออกฤทธิ์หรอก ส่วนไอพวกเนี่ย(ชี้ไปที่จานชาม) เดี๋ยวกรูจัดการเอง มึงไปนอนเถอะ"
"เฮียวันนี้ขอบคุณมากเลยฮะ" ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำให้ผมได้อยู่กับพี่พัดแบบนี้
.
.
.
พี่พัดนอนอยู่ตรงนี้บนเตียง ผมจัดการเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ตื่นเช้ามาพี่พัดคงจะโวยวายแหละครับ แต่ทำไงได้อยากได้พี่พัดนอนสบายๆนี่ ผมอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะนอนลงข้างๆ วันนี้ขอนอนกอดคนน่ารักนะ ฮ่าๆ
"ฝันดีครับ พี่พัดลม ของซัน"
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น