คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : How to 9 _ อกหัก
.
.
.
วันนี้ตื่นเช้าครับ อาบน้ำแต่งตัว แต่งหล่อเรียบร้อย ลงมาคอยไอกรข้างล่างหอ อ่า พูดถึงก็มาพอดีเลย ทักทายนิดหน่อยก่อนจะนั่งซ้อนท้ายมอไซค์ ตรงไปยังมหาลัย
แวะโรงอาหารคณะบัญชี ผมรีเควสเองครับ อยากเปลี่ยนบรรยากาศไปดูอะไรสวยๆงามๆบ้าง กินแต่โรงอาหารวิศวะ มีแต่หน้าเหี้ยๆ เถื่อนๆ มันก็เบื่อบ้างอะไรบ้างเถอะ อ่อ ปกติผมไม่ค่อยได้มีโอกาสกินข้าวเช้าหรอกครับ แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเข้าเรียนไง
อาหารที่สั่งได้แล้วครับ ถือมาที่โต๊ะ มีน้ำวางไว้อยู่แล้ว ....แตงโมปั่น ถูกใจที่สุดเลย ไอกรรู้ใจผมจริงๆ
"มึงไม่กินข้าวหรอ" ถามไอคนนั่งตรงข้ามครับ มันส่ายหน้า
"กินมาจากที่บ้านแล้วครับ"
"อ๋อ" ผมนั่งกินข้าวไปส่องสาวไป แต่ไอกรนี่ซิ ส่องแต่ผม เหี้ยมาก ไม่มองครับไม่อยากสบตากับมันตรงๆ
"เอ้ย นั่นรันแฟนเก่ามึงนี่" แมร่งมากับเพื่อนแก๊งค์เดิมด้วยครับ โห เดินเชิดมาเลย
"ช่างเค้าเถอะครับ" เอาครับ ขนาดไอกรยังไม่สนใจเลย ผมจะสนใจไปทำไม ตั้งหน้าตั้งตากินต่อครับจะได้รีบไป
"อ้าว สวัสดีค่ะเพ้นท์ รันขอนั่งด้วยคนนะ ไม่มีที่ว่างเลยอ่ะ" แมร่ง กรูอยู่เฉยๆแล้วนะเสือกเดินมาหาเรื่องกรูอีก แล้วที่บอกว่าไม่มีที่นั่ง มันแหกตาดูรอบๆแล้วรึยังว่ะ ที่ผมเห็นอะที่นั่งเต็มไปหมดเลยเถอะ
"ได้ครับ เดี๋ยวผมก็จะไปแล้ว" พูดสุภาพครับ เพราะยังไงก็ผู้หญิงอ่ะ รันกับเพื่อนฝูงนั่งลงบนเก้าอี้โต๊ะเดียวกันกับผมครับ เธอเลือกที่นั่งข้างๆไอกรมัน อ้าว เป็นคนบอกเลิกเองไหงทำงี้ล่ะ??
"ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะค่ะเพ้นท์ สบายดีรึเปล่า" คุยกับผมเหมือนปกติครับ น่ารักอ่อนหวานเหลือเกิน
"ครับ สบายดี" ถามคำตอบคำครับ ไม่คิดจะเสวนาอะไรไปมากกว่านี้
"ขอโทษนะค่ะ เออคุณเป็นเพื่อนเพ้นท์หรอค่ะ" เห็นว่าผมไม่สนใจมั้งครับเลยหันไปคุยกับไอกร อ้าวตกลงจำไอกรไม่ได้หรอว่ะ อ่อลืมไปว่ามันเปลี่ยนลุคใหม่จำได้ซิแปลก
"รันจำผมไม่ได้หรอครับ" ไอกรถาม เพื่อนรันขยับเข้ามาใกล้ เหมือนจะอยากรู้อยากเห็น
"เรารู้จักกันหรอค่ะ"
"ผมแมทไงครับ แฟนเก่าที่รันเคยบอกว่า 'เราเข้ากันไม่ได้ และผมดีเกิน' ไงครับ จำได้รึเปล่า" ไอกรพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มครับ
"มะ แมท หรอ"
"ครับ ผมขอบคุณรันมากเลยครับที่บอกเลิกผมวันนั้น ทำให้ผมได้เจอคนที่ดีกว่าคุณ" รันหน้าเสียเลย สุดยอดมากอ่ะไอเหี้ยกร มึงด่าได้สุภาพและเจ็บสุดๆ ร้ายกาจจริงเลยมึงเนี่ย นับถืออ่ะ "เพ้นท์ไปเถอะครับ ใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว"
"อือๆ รันผมไปก่อนนะครับ แล้วเจอกัน" ผมถือจานเอาไปเก็บครับ ปล่อยรันไว้กับเพื่อนๆของเธอ
"ร้ายนะมึงเนี่ย"
"ผมแค่พูดความจริงเท่านั้นเองครับ"
.
.
.
เรียนเสร็จคาบเช้าครับ ตอนเที่ยงกินข้าวเพื่อนอยู่ครบ ผมรีบเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนโรงอาหารคณะบัญชีให้ฟังครับ
"มึงไปกินข้าวที่คณะบัญชีได้ไง" ไอกอมันถามครับ
"ไอกรมารับกรู"
"กรูมีหลายเรื่องที่อยากรู้ และคิดว่ามึงก็คงมีหลายเรื่องที่อยากจะบอกกรูเหมือนกัน" ไอกอมันกำลังพยายามบีบบังคับให้ผมพูดอยู่ ไม่มีอะไรที่ปิดมันได้อยู่แล้ว สู้บอกๆไปดีกว่า ผมมองหน้าไอกร บอกให้มันเป็นคนพูด
"ผมกำลังจีบเพ้นท์อยู่ครับ" คำพูดจากบอกไอกรไม่ได้ทำให้ไอกอตกใจอะไรเลย ท่าทางมันจะรู้อยู่แล้ว แต่ถามไปเพื่อความมั่นใจแหละ
"ยังไงกันแน่ว่ะ ตอนแรกไอเพ้นท์จีบมึงไม่ใช่หรอ" ไอเจที่นิ่งอยู่นานเป็นฝ่ายถามขึ้น
"อือ ก็ตอนแรกกรูก็จีบแหละ แต่เปลี่ยนเป็นมันจีบแล้วไง มึงอย่างงดิกรูไม่รู้จะอธิบายยังไงนี่" ถ้าจะให้มันเข้าใจเรื่องทั้งหมดก็ต้องเล่าตั้งแต่ต้น ผมขี้เกียจบ้างอะไรบ้างเถอะ
"สรุปว่าตอนนี้ไอกรจีบมึงอยู่" ไอกอถาม ผมพยักหน้ารับ มันก็ไม่ได้พูดอะไรต่อครับ ส่วนพวกผมสามคนมีเรียนต่อไงครับ รีบเก็บจานแล้วเข้าเรียน ไอเจกับไอกอมันไม่มีเลยนั่งเอ้อระเหยลอยชายตามประสาหนุ่มโสด(แต่ไม่ซิง)
.
.
.
(( กอ ))
"ชัดเจนแจ่มแจ้งไหมมึง ไอเหี้ยกรมันชอบไอเพ้นท์" ผมพูดใส่ไอเจมันครับ ก่อนหน้านี้เคยบอกแต่มันไม่เชื่อ
"กรมันพูดซักคำรึไง"
"ไม่ได้พูด แต่กรูเป็นเพื่อนมันกรูดูออก" ไอเหี้ยกรมันแสดงออกขนาดนั้น ผมว่าไอเจก็คงดูออกแหละ แต่แมร่งไม่อยากจะยอมรับเองต่างหาก "เป็นไงล่ะมึง อกหักตั้งแต่ไม่ทันได้เริ่มอะไรเลย"
"ใคร ใครอกหัก มึงอย่ามั่วดิกอ" บอกว่าไม่ใช่ แล้วตัวเหี้ยที่ไหนมันทำหน้าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ว่ะ
"กรูไม่ได้โง่เหมือนไอเพ้นท์นะ ถึงจะดูไม่ออกว่ามึงคิดยังไงกับมันอ่ะ" ไอเจมันจะเถียงครับ แต่ผมพูดความจริงไง มันเลยเถียงไม่ออก
"ไอเพ้นท์มันไม่รู้ เพราะกรูไม่เคยบอกมัน" แหน่ะ ยังปกป้องมันอีก ประเสริฐมากเลยมึงเนี่ย
"แล้วก็ไม่คิดจะบอกด้วยใช่ไหม"
"สำหรับกรูได้เป็นเพื่อนมันแค่นี้ก็ดีถมไปแล้ว" มึงเป็นพวกมักน้อยมากเจ กรูโคตรนับถือเลย เอาไงดีว่ะ ผมปลอบใจใครไม่เป็นซะด้วย
"สงสารมึงหว่ะเจ งั้นกรูช่วยดามอกให้เอาไหม ไหนๆก็เหลือแค่เราสองคนแล้วนี่"
"หึ ไม่หว่ะ เห็นอย่างนี้กรูก็เลือกนะโว้ย"
"โหยยย ไอเหี้ยเจ อกหักแล้วยังเรื่องมากอีกนะมึงเนี่ย"
"สัตว์กอ มึงไปไกลๆตีนกรูเลย เหี้ยนี่ กรูขออยู่ดราม่าคนเดียวเงียบๆได้ไหมว่ะ"
"เอ้ย ถ้าจะร้องไห้ก็ซบที่อกกรูได้โว้ย ไม่ใช่อะไรหรอก แมร่งเดี๋ยวคนอื่นที่ผ่านไปมาเค้าเห็น จะหาว่ากรูรังแกมึง" มันเตี้ยไง เลยซบไหล่ผมได้พอดี ทั้งน้ำตา ทั้งขี้มูก แมร่งมาหมด บางทีมึงก็ควรจะเห็นใจกรูบ้างนะ ไอเหี้ยเจ มึงไม่จำเป็นต้องจัดเต็มขนาดนี้ก็ได้!!!!
.
.
.
(( เจ ))
ความรักข้างเดียวตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมาจบลงแล้วซินะ
โคตรเจ็บเลยหว่ะ เจ็บเหี้ยๆ ทำไมกรูต้องชอบคนโง่ๆแบบมึงด้วยว่ะเพ้นท์ คนโง่ที่ไม่เคยรู้อะไร คนโง่ที่แสนดีเหลือเกิน
ผมชอบไอเพ้นท์มาตั้งแต่มอห้าครับ ก่อนหน้านั้นเราไม่ถูกกันเพราะเรื่องผู้หญิง หลังจากนั้นก็ได้เป็นเพื่อนกันมัน
ไอเพ้นท์มันเป็นเข้ากับคนอื่นง่าย น่ารัก แสนดี เทคแคร์เก่ง เพราะนิสัยแบบนี้ทำให้ผมหลงมัน จนกลายเป็นรักจนถึงทุกวันนี้
จะบอกก็ไม่กล้า สุดท้ายก็แอบรักมันมาตลอดเจ็ดปี และแล้วมันก็จบ เห้อ
ที่ผ่านมาผมไม่เคยตัดใจเพราะเพ้นท์ไม่เคยมีใครจริงจัง ไม่เหมือนกับครั้งนี้ ผมรู้ว่าไอกรเอาจริง และไอเพ้นท์เองก็คงชอบมันอยู่บ้างแหละ ไม่งั้นคงปฏิเสธไปแล้ว
ไม่คิดเลยว่าชีวิตนี้ต้องมาร้องไห้ซบอกไอกอ เวรกรรมจริงๆ
"เหี้ยมากเถอะไอกอ เสื้อมึงอ่ะซักครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ว๊ะ!!"
.
.
.
(( Paint ))
อาบน้ำแต่งตัวรอไอกรมารับครับ อ่อ ไอพัดก็อยู่ในห้องด้วย มันบอกจะรอส่งผมขึ้นรถ ไอพัดขี้ห่วงเกิ๊น เหมือนแม่เลยอ่ะ แต่ไม่เอาหรอกครับผมไม่อยากได้พ่อเป็นไอซัน เหอๆๆ
ประมาณห้าโมงไอกรก็เข้ามารับครับ ฮอนด้าซีวิค สีขาว สะอาดสะอ้านเชียว
"พี่เพ้นท์ เลขมารับแล้วครับ" ตัวเลวมันลงมาจากรถครับ "พี่พัดหวัดดีครับ"
"ดีครับเลข พี่พัดฝากดูแลไอเพ้นท์ด้วยนะครับ" ไอพัดมึงฝากกรูกับเด็กเนี่ยนะ บ้าไปแล้ว
"อืม ถึงพี่พัดไม่บอกเลขก็ดูแลพี่เพ้นท์อยู่แล้วครับ" นั่นๆ ไอเลขขยันหยอดมากครับ ตลอดอ่ะ ส่วนอามันยืนยิ้มอย่างเดียว "พี่เพ้นท์นั่งข้างหลังกับเลขนะ"
"พี่เพ้นท์ต้องหน้ากับอาครับเลข ไม่งั้นใครจะช่วยอาดูทางล่ะ" อาแมทมันพูดบอกหลานครับ
"งั้นเลขนั่งหน้ากับพี่เพ้นท์" ไอตัวเล็กมันไม่ยอมครับยังไงก็จะนั่งกับผมให้ได้ว่างั้น
"เลขจะไอนั่งเบียดพี่เพ้นท์ทำไมล่ะ นั่งข้างหลังสบายๆไม่ดีกว่าหรอ"
"ไม่เบียดใช่ไหมครับพี่เพ้นท์ๆให้เลขนั่งด้วยนะ" ตัวเลขหันมาอ้อน ผมก็พยักหน้าตกลงไป คือนั่งรถแค่สองชั่วโมงกว่านี่ครับ ไม่ได้ลำบากอะไร "พี่เพ้นท์ใจดีที่สุดเลย"
สรุปคือผมนั่งหน้ากับตัวเลข โดยมีไอกรเป็นคนขับรถ ไอพัดย้ำแล้วย้ำอีกก่อนจะเดินทางว่าให้โทรหามันด้วยถ้าถึงแล้ว โอ้ย กรูไม่ได้ความจำสั้นขนาดนั้น บอกครั้งเดียวก็พอเถอะ!!
"ตอนนี้เลขนั่งตักพี่เพ้นท์ แต่ถ้าเลขโตขึ้นพี่เพ้นท์นั่งตักเลขนะ" ผมมองไอเด็กแก่แดดแล้วยิ้มออกมา คิดได้ไงเนี่ย
"เลขกินอะไรมารึยังครับ หิวรึเปล่า" ไม่ได้ตอบคำถามตัวเลขครับ เปลี่ยนเรื่องแทน คือเอาขนมด้วยไงครับ
"เลขยังไม่หิวครับ อ่ะ! เลขเอาเบนเท็นมาด้วย ดูด้วยกันนะพี่เพ้นท์" ไอเลขมันงัดแผ่นการ์ตูนเบนเท็นมาเปิดครับ
"พี่เพ้นท์ๆชอบเอเลี่ยนตัวไหนมากที่สุด"
"พี่ชอบโฟว์อาร์มอ่ะ แล้วเลขชอบตัวไหน"
"เลขชอบไอตัวที่วิ่งเร็วๆอ่ะ"
"อ่อ เอ็กซาลาเรท พี่ก็ชอบ ยิ่งตอนนั้นนะ #$%^&*()_+@#$%^&*()_ " คุยกันตามภาษาเบนเท็นครับ ไอกรไม่มีส่วนร่วมในบทสนธนาแม้แต่น้อย นั่งนิ่งเป็นคนขับรถอย่างเดียว
ผมหยิบขนมออกมาแกะ นั่งกินกับเลขสองคนก็กระไรอยู่ สงสารไอกรเหมือนกัน
"กร กินด้วยกันป่ะ"
"อยากกินครับ แต่มือไม่ว่าง" หวังจะให้กรูป้อนว่างั้น เกินไปไหมมึง
"เลขครับ ป้อนอาแมทหน่อย" บอกตัวเลขครับ เจ้าเด็กน้อยก็ปฏิบัติตามโดยดี แต่มันป้อนไม่ถึงปากก็ตกเสียก่อน คือมือมันสั้นไง ไอกรอดกินไปหลายรอบแล้ว ผมทนไม่ได้เลยหยิบไปป้อนให้มันเอง
"ขอบคุณครับเพ้นท์ ขนมอร่อยจัง" มองถนนซิมึง หันมามองกรูทำไม เดี่ยวแมร่งก็แหกโค้งหรอก สัตว์ "เพ้นท์ครับ ขอน้ำด้วยครับ" คราวนี้ไอกรมันไม่เงียบอย่างเคยแล้วครับ หันมาถามนู้นถามนี่แข่งกับตัวเลขแบบไม่มีใครยอมใคร สงสารกรูเถ๊อะ ตอบคำถามไม่หวาดไม่ไหวแล้วเนี่ย
.
.
.
เกือบสองทุ่มเข้าเขตจังหวัดแล้วครับ อีกไม่นานก็ถึงบ้าน จำทางเข้าบ้านได้ครับ ระดับนี้แล้วไม่มีหลงหรอก
เย้ๆ ถึงบ้านแล้ว คุณนายแม่ยืนรออยู่หน้าบ้านเลยครับ ลงไปปุ๊บกอดปั๊บกอดแน่นเกิ๊น แม่เพ้นท์หายใจไม่ออก เหมือนคุณนายแกจะรู้เลยปล่อยผมก่อนจะหมดลม
"แม่นี่ แมท กับตัวเลขหลานมัน" ไอกร ตัวเลขยกมือไหว้ครับ คุณนายแม่นี่ยิ้มไม่หุบ แม่เกินไปไหมครับ เห็นผู้ชายหล่อๆเป็นไม่ได้
"เพื่อนน้องเพ้นท์เข้าบ้านก่อนลูก กินข้าวกันแม่ทำอาหารไว้รอเยอะแยะเลย" คุณนายแม่เชื้อเชิญให้เข้าบ้าน ไปยังโต๊ะอาหารตอนแรกไม่หิวครับ แต่เห็นอาหารแล้วน้ำลายไหล ฝีมือแม่ไม่ได้กินมานานแล้ว นั่งโต๊ะเรียบร้อย แม่นั่งหัวโต๊ะ ผมกับเลขนั่งข้างกัน ไอกรนั่งตรงข้าม
"แมทลูก ขับรถมาเหนื่อยๆต้องกินเยอะๆนะจ๊ะ" คุณนายแม่ เก็บอาการบ้างเถอะคร้าบ
"ครับคุณน้า"
"อุ้ย เรียกแม่ก็ได้จ๊ะ ยังไงก็เพื่อนน้องเพ้นท์ เอ๊ะหรือมากกว่าเพื่อน น้องพัดบอกแม่ว่าแมทจีบน้องเพ้นท์อยู่จริงรึเปล่าจ๊ะ" เฮ้ย แม่ พูดอะไรแปลกๆ ไอเวรพัดแมร่งฟ้องอะไรเนี่ย
"ครับแม่ ผมกำลังจีบเพ้นท์อยู่ครับ" ไอห่ากรแมร่งยอมรับเฉยครับ มึงปฏิเสธบ้างก็ได้นะ
"น้องเพ้นท์มันดื้อ แมทก็ช่วยดูๆหน่อยแล้วกันนะลูก" แม่พูดอะไรว่ะเนี่ย มันแค่จีบยังไม่ได้เป็นแฟน ทำไมต้องฝากฝังขนาดนั้นด้วย
"เพ้นท์ไม่ดื้อครับ น่ารักมากต่างหาก" ไอกรแมร่งหยอดตลอด กรูเขินบ้างเถอะ ผมหันไปหาตัวเลข ชวนน้องคุยครับ เพราะน้องเงียบมากกกก
"ตัวเลขกินเยอะๆนะลูกจะได้โตไวๆ" คราวนี้แม่หันมาหาไอเลขครับ คงเอ็นดูไอตัวเล็กอ่ะครับ ตอนแรกเลขก็เกร็งแหละ แต่พอแม่คุยด้วยมันก็คุยจ้อไม่หยุด คุณแม่พี่เพ้นท์อย่างนู้นอย่างนี้
"เลขเรียกแม่พี่ยาวๆแบบนั้นลำบากไหม" คือผมถามครับ รู้สึกลำบากแทนไง
"เลขไม่รู้จะเรียกยังไงนี่ครับ" เออมันคงงงแหละ
"เรียกย่าก็ได้เลข แม่พี่แก่แล้ว" ผมบอกไปงั้น แม่นี่ตีหน้ายักษ์เลยครับ
"คุณแม่พี่เพ้นท์ดูยังไม่แก่เลย เลขไม่กล้าเรียกอย่างงั้นหรอกครับ" โหเลขพูดอย่างงี้แม่พี่ก็ลอยพอดี "เลขขอเรียกอย่างเดิมดีกว่าครับ"
"จ้า ยังไงก็ได้ลูก" แม่ครับ ไอเลขยังเด็กเว้นไว้สักคนเถอะ
"แม่ๆ แล้วพี่อาทล่ะ" กินจะเสร็จแล้วเพิ่งถามหาครับ ผมช่างเป็นน้องที่แสนประเสริฐอะไรเช่นนี้
"ไปคุยงานในตัวเมือง เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว แมทกับเลขอิ่มแล้วหรอลูก"
"ครับ"
"แม่จัดห้องไว้แล้ว น้องเพ้นท์พาเพื่อนไปหน่อยลูก" คุณนายแม่บอกครับ ผมก็ตามสั่งแหละพาไอกรกับตัวเลขไปที่ห้องนอน ที่อยู่ชั้นสองติดห้องพี่อาท
"ห้องกรูอยู่ตรงข้าม เดี๋ยวกรูไปอาบน้ำก่อนเสร็จแล้วจะมาหา" ปล่อยไอกรกับเลขไว้ที่ห้อง ส่วนตัวผมเข้าห้องไปอาบน้ำครับ
.
.
.
ตัวเลขนอนเล่นอยู่บนเตียงรอไอกรอาบน้ำครับ พอมันออกมาผมก็ชวนลงไปข้างล่าง ไปดูทีวี คือบ้านผม แม่ไม่ยอมให้มีทีวีในห้องครับ ถ้าอยากดูต้องมาดูข้างล่างครับ จะได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน บางทีก็แย่งกันดูครับ เมื่อก่อนผมกับพี่อาทแย่งกันประจำ สุดท้ายแม่มาจากไหนไม่รู้เปิดช่องที่ตัวเองอยากดูซะงั้น
ส่วนเรื่องที่ผมเป็นไบ คุณนายแม่เค้ารู้นานแล้วครับเลยไม่แปลกใจเรื่องที่ไอกรมันจีบผมไง .... คือผมกับพี่อาทเป็นประเภทมีอะไรก็บอกแม่ตลอด ท่านจะได้ไม่เป็นห่วง ก็มีแม่คนดียวนี่
ลงมาข้างล่างแม่นั่งรออยู่แล้วครับ คุณนายเธอเปิดช่องละครดัง จ่อหน้าจอไม่ห่าง ไอกรรู้สึกจะชอบดูเรื่องเดียวกันกับแม่ครับ คอละครเหมือนกันจูนกันติด แมร่งคุยกันแต่เรื่องละคร หันมาดูตัวเลขนั่งตาแป๊ว ผมเลยชวนมันเล่นเกมส์โดมิโน่ครับ เล่นไปเล่นมาตามันปิดครับ ท่าจะง่วงผมเลยพาน้องเข้านอนครับ ส่วนไอกรโดนแม่ยึดไว้ เพราะละครยังไม่จบ ฮ่าๆ สมน้ำหน้ามัน ประจบแม่ผมดีนัก
พาตัวเลขขึ้นไปข้างบนห้องครับ ถึงเตียงแล้วเลขยังไม่หลับ ตาปรือๆ อ้อนให้ผมเล่านิทานให้ฟัง จนนอนหลับไป
"ปรืน __" เสียงรถครับ สงสัยพี่อาทกลับมาแล้ว ผมกำลังเดินลงไปข้างล่างพอดีครับ
เฮ้ย เดี๋ยวก่อน .... แม่รู้เรื่องที่ไอกรจีบผม แสดงว่าพี่อาทมันก็ต้องรู้ด้วยดิ แมร่ง พี่อาทมันหวงผมมากนี่หว่า ไอกรซวยแล้วมึง
ผมรีบวิ่งลงไปที่ห้องรับแขก แต่ภาพที่เห็น ไอเหี้ยกรกับพี่อาทมันกำลังคุยกันอย่างออกรสครับ เห้อโล่งอก สงสัยไอพี่อาทมันคงไม่รู้เรื่องที่ไอกรมันจีบผม
"ไอเพ้นท์" ตั้งนานครับกว่าพี่อาทจะเห็นผม พี่แกเดินเข้ามาหาแล้วกอดรัดฟัดเหวี่ยง สงสารกรูบ้างเถอะ
"พี่อาทพอแล้ว เพ้นท์เจ็บโว้ย" แกะมือมันออกครับ พี่อาทแมร่งมือเหนียวมาก
"ตัวเล็ก ไม่โทรหากรูเลยนะ" ไอพี่อาทมันเรียกผมว่าตัวเล็กครับ มันชินไงตอนเด็กๆผมตัวเล็กมาก
"ก็เพ้นท์เรียกหนักอ่ะไม่มีเวลาจริงๆ" แก้ตัวไปเรื่อยครับ พี่อาททำหน้าเหมือนไม่เชื่อ
"ไม่ใช่แมร่งเอาเวลาไปกินเหล้า ม่อสาวหรอ" แมร่งรู้ทันอีก ผิดไปนิดหว่ะพี่อาท กรูไม่ได้ม่อสาว แต่ม่อหนุ่มต่างหาก เหอๆ แต่เรื่องอะไรจะยอมรับละครับ "ไอพัดมันรายงานกรูหมดแล้ว มึงไม่ต้องมาโกหกเลยตัวเล็ก" ไอเหี้ยพัดอีกแล้ว มึงขายกรูตลอดอ่ะ
"ไม่จริงเถอะ ไอพัดมันใส่ร้ายเพ้นท์อ่ะ พี่อาทอย่าไปเชื่อมัน" เริ่มอ้อนครับ คือทำอะไรไม่ได้ก็อ้อนอย่างเดียว ไอพี่อาทมันขี้ใจอ่อนกับผม นั่นไงลูบหัวล่ะ สงสัยหายเคืองแล้ว
"กรแล้วแม่กรูล่ะ" หันไปถามไอกรครับ ไม่เห็นแม่ไง
"แม่เข้านอนแล้ว แต่ท่านฝากบอกให้เพ้นท์ตื่นเช้าเตรียมใส่บาตรด้วยกันตอนหกโมงครับ" ประจำอ่ะ บ้านผมก็อย่างนี้แหละครับตื่นเช้ามาใส่บาตร ผมไม่เคยจะตื่นทันหรอก
"ตัวเล็กมึงพาเพื่อนไปนอนเถอะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ทัน" พี่อาทมันบอกครับ ผมเดินนำไปกรขึ้นไปที่ห้องนอน
"เพ้นท์ครับ เพ้นท์โกรธรึเปล่าที่ผมบอกแม่ไปอย่างนั้น" ไอกรถามขึ้น ขณะอยู่ในห้อง
"บอกอะไร??"
"เรื่องที่ผมกำลังจีบเพ้นท์อยู่"
"ไม่ได้โกรธหรอก แต่กรูเขิน" แล้วผมจะบอกมันทำไมว่ะเนี่ย นั่นไอกรได้ใจใหญ่เลย
"พี่อาทท่าทางหวงเพ้นท์มากเลยนะครับ"
"หวงกรูยิ่งกว่าแม่อีก ลำบากแน่มึง" ขู่มันไว้ก่อนครับ
"น่ากลัวอ่ะเพ้นท์งั้นผมขอกำลังใจหน่อยได้ไหม จะได้มีแรงสู้ต่อไป"
"อะไร??" คือระหว่างที่งง ไอกรแมร่งชิงหอมแก้มผมไปล่ะสองข้าง เร็วมากเถอะมึง
"ขอบคุณครับเพ้นท์ มีแรงขึ้นเยอะเลย" ไอเหี้ยกร มึ๊งงง "เข้านอนเถอะครับเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย" คือมันจูงมือผมไปบนเตียงแล้วครับ (เฮ้ยอย่าคิดลึกดิ ไอเลขก็อยู่เถอะ) ผมแมร่งก็เบลอๆ เดินตามมันไปอีก
"ห้องกรูก็มีเถอะ" เพิ่งนึกได้ตอนที่ล้มไปนอนบนเตียง แล้วไอกรเข้ามากอดจากด้านหลัง
"อยากให้นอนด้วยกันนี่ นะครับคืนนี้ผมจะสละตัวเองเป็นหมอนข้างให้เพ้นท์เอง" มันพลิกตัวผมให้หันหน้าเข้าหามัน มึงมัดมือชกขนาดนี้แล้วกรูจะทำอะไรได้ล่ะ
"ฝันดีครับเพ้นท์"
.
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป
ไม่ได้อัพนานมากๆ ยังมีคนอ่านอยู่ไหมค่ะ??
ตอนนี้เราชอบ กอ มากเลยอ่ะ ปลอบใครได้แย่มากๆ แต่โคตรจริงใจ ก๊ากกก
ขอบคุณทุกคอมเม้นจ้า เจอกันตอนหน้า เมื่อชาติต้องการ เหอๆๆ
ความคิดเห็น