ขอบคุณกันและกัน

ลำดับตอนที่ #1 : ผู้หญิงคนนั้น

"วีร์ นายต้องส่งเมลล์มาหาเราบ้างนะ"  หญิงสาวพูดขึ้นก่อนที่จะโผเข้ากอดชายหนุ่มที่เป็นแฟนของเธอ วีร์กอดตอบด้วยสีหน้าเรียบๆ ไม่คิดอะไร 

"ขณะนี้เครื่องบินที่กำลังจะไปประเทศญี่ปุ่นมาถึงแล้ว ท่านผู้โดยสารที่จะเดินทางไปญี่ปุ่นกรุณาเตรียมตัวขึ้นเครื่องบินด้วยค่ะ"  สิ้นเสียงประกาศจากกราวด์ หมวยดึงที่ลากกระเป๋าไปตามทาง และเธอหันมามองวีร์อีกครั้ง แต่ที่ตรงนั้นมีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีวีร์ให้เห็น หมวยได้แต่ก้มหนาและเดินจากไป

วีร์ ชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ต กางเกงขายาวเดินทอดน่องไปเรื่อยๆตรงสนามบิน เขาไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไรเลยจากการไปเรียนต่อต่างประเทศของหมวย ชายหนุ่มรุ้สึกดีด้วยซ้ำที่ต่อไป เขาจะได้ใช้ชีวิตโสดอย่างเต็มที่ โดยไม่มีสาวหมวยจอมงี่เง่าคอยติดตาม

กลิ่นหอมของกาแฟลอยมาติดจมูกของวีร์ เขาทำจมูกฟุดฟิด และเดินเข้าไปในร้าน ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆ #ทำไมกันวันนี้คนถึงได้แน่นขนัดขนาดนี้# ชายหนุ่มคิดในใจ #แต่ยังไงสะวันนี้ฉันต้องดื่มกาแฟให้ได้# ชายหนุ่มคิดดังนั้นจึงเดินตรงเข้าไปที่โต๊ะข้างในสุด ซึ่งมีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ บนโต๊ะของเธอนั้นมีกาแฟเย็นที่น้ำแข็งกำลังจะละลายหมดแล้ว และเค้กแครอทที่เหลือมากกว่าครึ่งชิ้น หญิงสาวดูไม่ได้สนใจกับการดื่มกาแฟหรือกินค้กแต่อย่างใด เธอกลับใจจดใจจ่ออยู่ที่คอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คสีชมพูขาวของเธอ

#ถือโอกาสจีบสาวน้อยคนนี้เลยดีกว่า# วีร์คิดดังนั้น จึงลากเก้าอี้เตรียมที่จะนั่ง หญิงสาวรีบเอากระเป๋าเป้สีชมพูที่ตอนแรกเธอคล้องไว้กับเก้าอี้มาวางทับเก้าอี้ตัวนั้นทันที วีร์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และเขาก็ก้มลงด้วยความสุภาพ ก่อนที่จะเดินไปอีกโต๊ะนึง ซึ่งผู้ชายผู้หญิงคู่นั้นลุกออกจากร้านพอดี #สงสัยจะนัดแฟนแน่ว่ะ#  เป็นครั้งแรกที่หนุ่มคาสโนว่าวีร์รู้สึกประหลาดใจ เพราะใบหน้าอันหล่อเหลา หุ่นที่ดูสง่า และความรวยที่ไม่ปราณีใครของเขา กับทำให้ผู้หญิงติดได้ง่ายๆ แต่ทำไมผู้หญิงคนนั้นกลับเฉยชากับเขา เขาจึงคิดได้แต่เพียงว่า เธอคนนั้นมีแฟนแล้วแน่ๆ