แสบซ่า...ท้าวัดใจ

ลำดับตอนที่ #1 : สายเป็นเพื่อน

               “ตายแล้ว!!! 9 โมงแล้ว  ทำไมนาฬิกามันไม่ปลุกเนี่ย!!! โอ๊ยไม่ทันแน่เลย เปิดเทอมวันแรกก็ไปสาย ซะแล้ว”

      ฉันรีบคว้าเสื้อผ้า  กระโปรง  แล้วรีบใส่ชุดให้เรียบร้อย แล้วรีบหยิบกระเป๋า

แล้วรีบใส่เกียร์หมาปั่นจักรยานไปโรงเรียนทันที เพียง 15 นาที ก็มาถึงโรงเรียน

โดยสวัสดีภาพครบสามสิบสอง ฉันรีบเอาจักรยานไปเก็บแล้ววิ่งไปเข้าแถว ม.4

บังเอิญไปเจออาจารย์คนสวยยืนโบกมือนางสาวไทยมาให้ฉัน

“นี่!!! เธอ !!! มาสายก็ต้องเข้าแถวมาสายซิ  มาสายตั้งแต่วันเปิดเทอมวันแรกเลยนะ ” จากอาจารย์คนสวยของฉันกลายเป็น นางยักษ์ไปซะแล้ว

              “ปัดโธ่เอ๊ย!!! อุตส่าห์รีบสุดแล้วนะ ถ้าจะโทษก็ต้องไปโทษคุณนาฬิกาคิตตี้ของฉันซิค่ะ ทำไมฉันถึงซวยตั้งแต่วันแรกเลยนี่  ชาติที่แล้วฉันไปทำบุญด้วยอะไรเนี่ย” ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆพร้อมอาการหอบที่วิ่งเมื่อกี้ 

      ฉันว่าฉันบ่นกับตัวเองเบาๆแล้วนะ แล้วก็เดินมา แถวเด็กมาสาย    “นักเรียนที่มาทุกคนวันนี้ครูจะทำโทษแบบเบาะ ๆ พื้น ๆ ชิวๆ สำหรับวันแรกนะ  ... วิ่งรอบสนามโรงเรียนก็แล้วกันนะ แล้วก็แยกย้ายกลับไปห้องของตัวเองได้เลย” แหม่ เบาะๆพื้นๆชิวๆ วิ่งรอบสนามโรงเรียน โอ้พระเจ้าช่วยกล้วยทอดฉันได้ออกกำลังแต่เช้าอีกแล้ว

  แล้วพวกเด็กวงโยก็หันมาดูแถวเด็กมาสาย ก่อนจะไปล้างเม้าส์ เพราะว่าแถวเด็กมาสาย ติด กับวงโยไงหล่ะค่ะ แล้วอาจารย์ก็สั่งให้เริ่มวิ่ง

  พอฉันวิ่งไปเกือบใกล้ถึงอาคารมัธยมแล้ว ใกล้แล้วเย้!!!

   ปึ้ง!!โอ๊ย!!! เสียงร้องแบบประสานกันโดยที่ไม่ได้นักหมายกันมาก่อนก็ดังขึ้น  ฉันรู้สึกเจ็บหัวเข่า และมึนหัว ว้าย!!!~ฉันมีแผลด้วยอ่ะ

  “นี่!!!~เธอ จะรีบอะไรหนักหนา วิ่งอ่ะหัดดูตราม้าตราเรือด้วย จะรีบวิ่งไปไหน” ไอตัวโวยวายลุกขึ้นแล้วปัดหัวเข่า แล้วชี้หน้าฉันอย่างเอาเรื่อง มันยัง

ไม่รู้อีกว่าทำให้คนอื่นมีแผล แล้วยังมาว่าฉันอีก

            “แล้วนายอ่ะ เห็นคนเขาวิ่งแล้วทำไมไม่หลบล่ะ ว่าคนอื่นไม่ดูตราม้าตราเรือ แล้วตัวนายเองอะหัดดูบ้างหรือป่าวฮะ แล้วรู้ไม่ว่าทำให้คนอื่นเขาเจ็บตัว

นายก็ไม่ได้เจ็บ ไม่ได้มีแผลเหมือนฉันแล้วยังจะมาว่าคนอื่นอีก  นายมันเป็นคนตาบอดหรือไง  หัดดูคนอื่นบ้างนะเว้ยก่อนจะว่าเนี่ย เจ็บเว้ย!!!!”ฉันพูดไปพร้อมอาการเจ็บ หัวเข่า และโมโหด้วย  “และฉันก็ไม่มีเวลาจะมาเถียง และหาเรื่องใครตั้งแต่วันแรกหรอกนะ”ฉันโมโหอยู่ แต่ไม่อยากมีเรื่องกับใครตั้งแต่เช้ายิ่งดวงไม่ดีอยู่ด้วย ฉันเลยรีบวิ่งออกมา  ตอนแรกก็ไปทำแผลที่ห้องพยาบาล

ที่อยู่ติดข้างๆห้องม.2/1 ฉันเดินเข้าไปทำแผลด้วยตัวเองเพราะไม่มีอาจารย์

เสร็จเรียบร้อยฉันก็เดนย่องๆไปห้องม.4/6  ฉันเดินย่องๆไปนั่งหลังห้อง กำลังจะได้นั่งแล้วค่ะท่านผู้ชมทุกท่าน “นี่ เธอ กำลังจะทำอะไร มาสายใช่มั้ย ออกมายืนหน้าห้องเดี๋ยวนี้ เปิดเทอมวันแรกก็มาสายเลยนะ  แล้วต่อไปไม่มาตอนที่เขาเรียนกันหรือไง”  อาจารย์เตี้ยๆขาวๆ รู้สึกเป็นอาจารย์ประจำชั้นอ่ะนะ ชี้หน้ามาตรงหน้าฉัน แล้วก็บ่นต่อไป ฉันก็เดินไปถึงหน้าห้องก็พอดีที่อาจารย์บ่นเสร็จอ่ะค่ะ

แล้วฉันก็รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงคนวิ่งใกล้ๆเข้ามา “ขออนุญาตเข้าห้องนะค่ะ”เสียงใสๆหวานๆพร้อมอาการหอบ เสียงนี้คุ้นๆ เนส!!!โอ้พระเจ้าตั้งแต่คบกันมาไม่เคยเห็นเนสมาสายขนาดนี้เลย ภูมิใจจัง ยังมีเนสมาสายเป็นเพื่อน

อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้มาสายคนเดียว อิอิ น่าภูมิใจมากๆเลยค่ะ

            “นี่ เธอไปยืนหน้าห้องเลย”อาจารย์ชี้นี้มาที่ฉัน แล้วเนสก็เดินมา ยืนอยู่ข้างฉัน

            “เนส ทำไมมาสายอ่ะ ทุกทีไม่เห็นมาสายขนาดนี้เลย” ฉันถามเนสไปเบาๆจะว่าไปก็เหมือนกับกระซิบอ่ะค่ะ

            “ก็....นาฬิกาที่ฉันปลุกทุกวันมันมาตายวันนี้อ่ะ มันก็เลยไม่ปลุกฉัน แล้วน้ำที่บ้านก็ไม่รู้เป็นไรมันไม่ค่อยไหล ที่รู้ๆซวยชะมัดเลย”เนสเริ่มทำหน้าอารมณ์เสียงแบบ เซงๆ เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า

            “เออ..แล้วเห็นกริ้งบ้างป่ะ หรือว่ากริ้งจะไม่มาตั้งแต่วันแรกเนี่ย”

“ไม่หรอกกริ้งไม่มีทางทำอย่างนั้นหรอก เรื่องเรียนที่หนึ่งค่ะ”เนสหันมาตอบแบบมั่นใจในตัวกริ้งมาก

ออด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~เสียงออดเข้าเรียน

            “อ่ะพวกเธอ เข้าไปนั่งได้” 

           แหม่แล้วอาจารย์จะให้พวกเรามายืนประดับหน้าห้องทำไมเนี่ย

            “เออ ...เนสไปนั่งหลังห้องกันเถอะ”

            “มีแค่ 2 ตัวเอง แล้วกริ้งอ่ะ” แหม่รู้สึกเนสจะเป็นห่วงกริ้งจริงๆ(อิจฉา)

ฉันเผอิญไปเห็นโต๊ธอีกตัวว่างอยู่มันนั่งติดอยู่ไอหน่อยอ่ะ คิดแผนชั่วออกแล้ว

            “นั้นไงเนส โต๊ะอีกตัว  เราก็ลากโต๊ะมานั่งติดกันดิ”ฉันพูดเสร็จแล้วรีบไปลากโต๊ะมาให้ติดกันโดยที่ยังไม่ได้ฟังคำตอบจากปากเนสเลย  พอฉัน กับ เนสไปนั่งกันเรียบร้อยอยู่ๆก็มีเสียงผู้หญิง “ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ” ผู้หญิง ผมยาว สูง(ไม่มาก)ขาวเหมือนอาหม๋วย ใช่เลยกริ้ง  พอกริ้งเดินเข้ามาในห้องเนสก็จัดการเรียกกริ้งมานั่งแล้วก็ซักถามกริ้งมาทำไมถึงมาสาย เรา2 คนได้คำตอบมาว่า “เมื่อคืนนอนดึกตื่นเต้นก็เลยลืมตั้งนาฬิกาปลุก” ว่าง่ายๆนอนดึกตื่นสาย