คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER 6 เมื่อเธอ"ยิ้ม"
CHAPTER 6
เมื่อเธอ"ยิ้ม"
Luhan part :
ผมำลัเินามหลัานยอลับยอูมาิๆ สอนนั้นเินเหมือนะรีบไปแ่เินเร็ว ผมเลย้าวาามแทบไม่ทัน นายอูที่ัวสูน้อยว่าผมยัเินะไว
“ทำไม้อรีบลับนานี้ ันยัินอหวานไม่หมเลยนะพวนาย” ผมถามสอนนั้นวนๆ
านยอลเินไป่อนะพูึ้น “แบฮยอนส่้อวามมาบอว่าเาับแฟนลับำลัเินลับไปที่โรแรมแล้วฮะ เราเลย้อรีบลับ”
“ทำไมเรา้อรีบนานี้้วยล่ะ?”
“ือพวเราลัวว่าสอนนั้นะเอาแฮะ” ยอูบอบ้าพร้อม้าวาไปเรื่อยๆ
“พวนายูเป็นห่วเพื่อนันีัเลยนะ”
“ผมไม่ห่วแบฮยอนหรอฮะ” านยอลบอ “ผมเป็นห่วแฟนลับ”
“แบฮยอนน่ะพวผมรู้ว่าเาเอาัวรอไ้ แ่แฟนลับอย่ายัยนั่นน่ะผมไม่แน่ใ” ยอูบอ่อ
านยอลับยอูเป็นห่วน้อแฟนลับนนั้น?
ผมิ่อนะ้าวไปเิน้าานยอล “นายอบน้อแฟนลับเหรอ?”
“ฮะ!?” านยอลหันมามอผมาโ่อนะหันลับไปมอ้าหน้า “เปล่านี่ฮะ ทำไมฮยอถึถามผมแบบนั้นล่ะฮะ ฮยอ็รู้ว่าอวืออะไร”
ผมพยัหน้ายิ้มๆ “ัน็รู้นั่นแหละ เลยมาถามนายนี่ไ เห็นเป็นห่วันนานี้”
“เอ่อ.....” านยอลถึับพูไม่ออ
านยอละอบน้อแฟนลับนนั้นแน่ๆ...ไม่้อถามให้มาวามเลย
“แล้วนายล่ะยอู” ผมเหล่ไปมอยอูบ้า “นายอบน้อแฟนลับ้วยรึเปล่า?”
ยอูมอผมอย่าใเหมือนัน “ผมไม่ไ้อบยัยนั่นนะฮะฮยอ”
“ันะเื่อนายไ้ยัไ สายาที่นายมอเธอมันูริัะนานั้น” ผมบอวนๆ
“ฮะ?” ยอูบอ “ผม็มอแบบนี้ับทุนนะฮะ อีอย่ายัยนั่นไม่ใ่สเป๊ผมะหน่อย”
ผมหัวเราะ “เธอ็ไม่ใ่สเป๊านยอลเหมือนันแหละ แ่านยอลยัอบเลยริมั้ยานยอล”
านยอลเหล่ามอผม่อนะรีบลับไปมอทาเิน “ผมเปล่านะฮะ”
ยอูถอนหายใ “็ไ้ฮยอ ผมยอมรับว่าผมสนใแฟนลับ แ่ไม่ใ่แบบผู้ายสนใผู้หินะฮะฮยอ ผม็แ่อบที่เธอเป็นัวอัวเอี แล้ว็เป็นนใสๆื่อๆไม่รู้เรื่อรู้ราวอะไรเท่านั้นเอ ลี”
นี่แหละที่เ้าเรียว่าเริ่มะอบยอูเอ๋ย...
ผมเินไปับสอนนั้นยิ้มๆนถึโรแรม แฟนลับและแบฮยอนำลันั่แว่าเล่นันอยู่ที่น้ำพุหน้าโรแรม านยอลเินนำไป่อนนแราม้วยยอู
“อ้าว มาันแล้ว” เสียแฟนลับบอห้วนๆ “พวนายเินเร็วั”
“็ันเป็นห่ว...เอ่อ ันหมายถึันลัวว่าถ้าพวาแเอพวเธอ มันอันราย” ยอูบอห้วนๆ แล้วหันไปหาานยอลที่พยัหน้าเออออ้วยทันที
“อ๋อ ไม่้อห่วหรอ แบฮยอนบอว่าถ้าเอาแเาะไฟว้แทนัน” แฟนลับว่าพลาหัวเราะแล้ว็หันมายิ้มให้ผม “ลู่หานโอป้าสสัยยัินไม่อิ่มแล้วสอนนี้ลามาใ่มั้ยะ(^^)”
(00)
่ะ?....ทำไม....ผมถึใเ้นแรเมื่อเห็นรอยยิ้มอเธอในวินาทีเมื่อี๊....
นี่ผม...ไม่ๆ ผมะ้อไม่ิอะไร...
“โอป้า เป็นอะไรไปะ หน้าีๆ ไม่สบายรึเปล่าะ?” เสียแฟนลับัึ้น่อนที่เธอะลุึ้นแล้วเินเ้ามายืนรหน้าผม้วยสีหน้าสสัย
น่ารั...น่ารัเป็นบ้า(>//<) ให้ายเถอะ!
“ฮยอเป็นอะไรเหรอฮะ?” แบฮยอนถามผมบ้า
ผมรีบื่นาวามิ่อนะมอแบฮยอนแทนแฟนลับแล้วยิ้มแห้ๆลับไป “ันไม่เป็นไร ันสบายี ีมา้วย แหะๆ”
แฟนลับมอผม่อนะพยัหน้า้วยวาใสื่อ “ถ้าลู่หานโอป้าไม่สบายระทันหันบอันไ้นะะ ันพยาิัวลอเวลา”
“เอ่อ...รับ”
หึ ถ้าผมะป่วยอนนี้ ผม็ป่วยที่ในั่นแหละรับ...ไอ้ใไม่รัี ทำไมไปหวั่นไหว่ายๆแบบนี้
(>//<) ผมะ้อไม่.....
“โอป้าะ” เสียแฟนลับัึ้น่อนที่เธอะับมือผมแล้ว็ัารยัอะไรบาอย่าใส่มือผม “นี่ยาพาราเามอลนะะ ันรู้ว่ามาทัวร์อนเสิร์่าประเทศโอป้าไม่ไ้พยามา(^^)”
รอยยิ้มแบบนี้อีแล้ว....
(>o<) ใร็ไ้่วยผม้วย!
“ฮยอ” านยอลเหล่ามอผมนิ่ๆ “ไ้ยาแล้ว็ปล่อยมือแฟนลับไ้แล้วฮะ ผมหว”
“หา?” เสียแฟนลับโพล่ึ้นๆ
านยอลที่เหมือนะลืมัวพูออมารีบเรียสิัวเอ “เอ่อ ันหมายวามว่า ันหวลู่หานฮยอน่ะ แล้ว็เป็นห่ววามปลอภัยอเธอ้วย ืนมีใรมาเห็นเธอับมือับลู่หานฮยอเธอะแย่”
“อ๋อ” แฟนลับพยัหน้าเ้าใ
หึหึ านยอลไม่ไ้หมายวามามที่พูหรอรับ...ผมรู้ี
“ริสโอป้า!”
20 เปอร์เน์
เสียอแฟนลับ็ัึ้น่อนที่ผู้ายัวสูะเินเ้ามาหารสนทนา้วยุนอนที่ราาหลายหมื่น แน่นอน บุลนั้นไม่ใ่ใรนอาอี้ฟานหรือริสนั่นเอ
ริสเินเ้ามา่อนะมอพวเราทุนๆแล้วสายาอเา็หยุไปที่แฟนลับ “อ้าวุ?”
“.........” แฟนลับเียบทันที เธอทำหน้าเหมือนอยาะลไปิ้นับพื้น้วย
“ไเฮีย นอนไม่หลับอีเหรอฮะ” านยอลบอริสวนๆเหมือนเย
ริสพยัหน้านิ่ๆ “อื้ม แล้วนี่พวนายมายืนทำอะไรันรนี้”
“พวเราไปหาอะไรินรอบึันมาน่ะฮะ” ยอูอบแทนทุน
“อ๋อ” ริสบอ่อนะมอแฟนลับนิ่ๆ “เอ่อ แล้วุ...”
“ยัยนี่็ออไปหาอะไรินพร้อมพวเราเนี่ยแหละฮะ านยอลมันพาแฟนลับไปเลี้ย” แบฮยอนอบบ้า่อนะเอามือผลัหัวแฟนลับเล่นเหมือนหัวเธอเป็นุ๊าล้มลุ
แฟนลับมอแบฮยอนโหๆ่อนะหันหน้ามาหาริส “เอ่อ....่ะ”
เหมือนเธอไม่รู้ะพูอะไรนะฮะผมว่า...
“อ่า ลืมไป ุเป็นแฟนลับผมนี่” ริสทำหน้าเหมือนนึึ้นไ้่อนะมอแฟนลับนิ่ๆ “แ่ว่าเป็นแฟนลับผมแล้วทำไมถึไปิน้าวับพวนี้ล่ะรับ ผมโรธแล้วนะ”
“ะ?” แฟนลับหน้าเหวอทันที
“ฮยอ อย่าไปแล้เธอสิฮะ” านยอลบอ่อนะึแนแฟนลับไปยืน้าเา “เธอเป็นแฟนลับวเราทั้ว เพราะะนั้นเธอ็เป็นแฟนลับผมเหมือนันนะ”
“อโทษนะะริสโอป้า ัน...” แฟนลับบอ้วยหน้าสำนึผิ
ริสึหัวเราะออมาเพราะวามสะใ “ฮ่าๆผมพูเล่นน่ะ ุนี่ใสื่อน่ารัริๆเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ”
น่ารั?...เี๋ยวนะ เมื่อี๊ริสบอว่าแฟนลับน่ารัั้นเหรอ?
(-_-) หมอนั่นมันเยมใรที่ไหนัน แปลๆนะว่ามั้ย?
“โอป้าแล้ันเหรอ” แฟนลับบอริสห้วนๆ่อนะออ “ำเอาไว้เลยนะะ”
“อ้าว มีอนืน้วย” ริสบอห้วนๆ่อนะียิ้ม้วยหน้าหล่อๆ
ผมล่ะหมั่นไส้....อยาะัวสูแล้ว็หล่อมาแมนแบบมันบ้า แู่ผมสิ ผมน่ะหล่อ็รินะแ่หล่อมาแมว(เหมียว)(-_-) ใรๆ็มอว่าผมหน้าสวย ผมไม่อบแบบนี้เลยริๆ
“มาทำอะไรันรนี้ฮะทุน....” แล้วเสียเาหลีที่ประหลาๆ็ั่อมา
เลย์หรืออี้ิเินเ้ามาสมทบ้วยใบหน้านิ่ๆราวับภาพนิ่เหมือนเย เาเินมาพร้อมับมินอหรือิ่วหมินฝาแฝรุ่นพี่โฮี wonder girls นั่นแหละฮะ
ถ้าแ(เิน)ับเทาเินมา้วย็รวมExo mเลยล่ะฮะผมว่า(-_-!)
“อ้าว อันยอฮะุแฟนลับ” เลย์บอแฟนลับพร้อมเาหัว “เอันอีแล้วนะฮะ”
แฟนลับพยัหน้าแล้ว้มหัวอบ “เอ่อ อันยอเ่นัน่ะ”
“ทีผมุไม่เห็นะทัทายแบบนี้ให้เลยนะ” ริสบอแฟนลับ้วยสีหน้าวนๆ
หมอนั่น...แล้แฟนลับอีแล้ว
แฟนลับรีบ้มหัวให้ริสแบบประเล็ๆ “็ไ้่ะ อันยอ่ะพี่ริส”
ทำหน้าวนบาทายัน่ารัเลยอ่ะ...นอะไรเนี้ย(>//<)
“ฮยอ” ู่ๆ็มีมือเรียวสะิแนผม
ผมหันไปมอ้นเสียอย่า่อน้าะใทันที “เฮ้ย เฮุน มาอนไหนเนี่ย?!”
“็เพิ่ย่อมาเมื่อี๊นี้น่ะฮะ” เฮุนบอยิ้มๆ่อนะพู่อวนๆ “แล้วนี่ฮยอมายืนทำหน้าเหมือนโนโมยออะไรรนี้ล่ะฮะ”
ทำหน้าเหมือนโนโมยอ...เฮุนมัน่าเปรียบเทียบไ้น่าเะมาผมบอเลย(-_-)
“อันยอฮะนูน่า(^_^)” เฮุน้มหัวทำวามเารพแฟนลับยิ้มๆ “เอันอีแล้วนะฮะ บัเอิั”
แฟนลับยิ้มแห้ๆ “เอ่อ อันยอเฮุน”
“ผมว่า...เรารีบไปส่ยัยนี่เถอะ เี๋ยวเมเนเอร์ฮยอมาเอเ้าะวย” แบฮยอนบอ
“ั้น เี๋ยวันไปส่เธอเอ พวนายแล้ว็พวฮยอลับเ้าไปในโรแรมเถอะ” เสียานยอลบอ่อนะหันไปหาแฟนลับ “เี๋ยวันไปส่นะ(^^)”
แฟนลับทำหน้าเหวอๆ “เอ่อ...ไม่เป็นไร็ไ้นะ ันลับเอไ้”
“ะลัวานยอลมีอันรายาพวาแล่ะสิ” ริสบอห้วนๆ “ั้นันไปส่เธอให้เอ เพราะาแไม่ล้ามายุ่วุ่นวายับันอยู่แล้ว”
็ใ่ไ...นายมันผู้ายเย็นา ใรเาะล้าเ้ามายุ่ับนายล่ะริส(อิามันเล็ๆ)
“ผมไม่ลัวาแหรอ ผมไปไ้” านยอลบอห้วนๆ
“ไม่ลัวแ่ถ้าเอึ้นมาแย่นะ” ยอูบอ “นายยิ่โ่ๆอยู่ เี๋ยวันไปเอ”
“ไม่ ยอู นายรบับาแไม่ไหวหรอัวนายเล็นิเียวโนเะ็ปลิวแล้ว ันีว่า ันไฟว้ับาแมาเยอะแล้ว” แบฮยอนว่า
“นายอยาเอาแทุบอีเหรอไแบฮยอน” านยอลเหล่ามอเพื่อนวนๆ “เอที่เาหลีไม่เ็เหรอ ถึอยาะไฟว้ที่ใ้หวันอีน่ะ”
“ัน็มีมือนะานยอล” แบฮยอนบอ่อ
“ไม่ๆ ันว่าพวนายเ้าไป้าในโรแรมแหละ เี๋ยวันไปเอันปลอมัวเ่ ไม่มีใรำันไ้หรอน่ะ” ยอูบอเบาๆ
เอาล่ะรับ ในเมื่อยััสินันไม่ไ้แบบนี้ผมว่า....
.............50 เปอร์เน์
“เี๋ยวันไปเอ” ผมบอห้วนๆพลามอหน้าทุน “ันพูีนไ้(อันนี้เี่ยวมั้ย) ส่วนเรื่อาแันหลบเ่ไม่มีใรเห็นัน ันปป้อเธอนนี้ไ้แน่นอนเพราะันเป็นวาน้อยแสนลา”
ผมลู่หาน...นอาะหล่อแล้วยัลาอีนะเนี่ย(ยิ้มในใ)
แล้วริส็เหล่ามอผมนิ่ๆ “เี๋ยวันะเินไปเป็นเพื่อนนายเอลู่หาน”
ให้หมอนี่ไป้วยะีมั้ย...น้อแฟนลับยิ่อบๆมันอยู่(-_-)
“ถ้าริสฮยอไป ั้นผมไป้วยนสิฮะ” เฮุนว่า “ผมำลัอยาินนมพอี ะไ้ให้ลู่หานฮยอพาผมแวะื้อนมลาทาเพราะฮยอพูภาษาีนไ้”
อะไรันเนี่ย...ใริผมอยาะเินไปส่แฟนลับนเียวนะ ไอ้พว้าพวนี้นี่(-_-)
“สรุปว่าันับเฮุนะไปเป็นเพื่อนนายเอเสี่ยวลู่” ริสบอผมนิ่ๆ
เอาวะ...ไป็ไป ปิเสธไ้ที่ไหน....
“เออ ลว่า ัน ริสแล้ว็เฮุนะไปส่แฟนลับนะ” ผมบอห้วนๆพร้อมมอานยอล แบฮยอน แล้ว็ยอูที่ำลัยืนมอาละห้อย
หึหึ(หัวเราะอย่าั่วร้าย)
“แ่ว่าฮยอฮะ” านยอลอ้าปาพู้วยสีหน้าที่มวิ้ว
“แ่อะไร ันำลัะทำหน้าที่ที่ีแทนพวนายนะ อุส่าห์พาแฟนลับไปเลี้ย้าว พวันนี่ยัไม่ไ้ทำอะไรเพื่อแฟนลับเลย ให้พวันไปแทนแหละีแล้ว พวนายะไ้ไม่้อเหนื่อยเินอีรอบไ” ผมบออย่านิ่ๆ
แบฮยอนถอนหายใ “ั้น็ฝาฮยอูแลยัยนี่้วยนะฮะ”
“ไ้เลย เี๋ยวผมะูแลนูน่าอย่าี” เฮุนว่า่อนะหันมาสบาับผม “ริมั้ยฮะลู่หานฮยอ”
ทำไมเฮุนมันมอหน้าผมเหมือนับว่า...มันรู้?
“ั้นเรารีบไปันเถอะ เี๋ยวถ้าเมเนเอร์ฮยอมาเาะประูห้อแล้วไม่เอเราะวย” ริสบอ่อนที่ะเินนำพวผมออไป
“เอ่อ พวนาย ั้นันไปนะ” แฟนลับบอนอื่น่อนะเินามริสไปส่วนผมับเฮุน็เินาม
“อื้ม เี๋ยวันไลน์ไปหานะ” เสียานยอลบออย่าเสียาย
หึหึ...พวนายน่ะพลาแล้วที่เิมาทีหลัพวันเลยไม่สามารถเถียพี่อย่าันไ้(^^)
แล้วพวเราสามน็เินมาส่แฟนลับามนั้น แฟนลับทั้เียบและนิ่นพวผมที่เินมา้วยเริ่มะเียบามๆันบ้า
ริส็เียบ แฟนลับ็เียบ...ทำไมสอนนี้่าเหมือนันะริๆ(-_-)
“นีุ่” ริสที่เียบู่ๆ็หยุเิน
ปึ!
แฟนลับที่เิน้มหน้ามอพื้นอย่าเียวนเ้าับหลัอริสอย่าั “อุ้ย! อโทษ่ะ”
(=_=) น้อแฟนลับนีุ่่ม่ามไ้โล่เลยริๆนะผมว่า
“เอ่อ ไม่เป็นไร” ริสบอห้วนๆแล้ว็เิน่อ แ่เาเปลี่ยนมาเิน้าแฟนลับแทน “แล้วนีุ่ะลับไทยวันไหนเหรอ?”
“ะ? โอป้า ถามันเหรอ?” แฟนลับถามริสๆ
ริสพยัหน้านิ่ๆ(ผมมอา้าหลัเพราะผมเินามพวเาอยู่อย่าอิาเล็ๆ) “ผมถามว่าุน่ะะลับประเทศไทยวันไหนรับ”
“เอ่อ...พรุ่นี้เหมือนัน่ะ” แฟนลับอบนิ่ๆ
แล้วริสมัน็พยัหน้าอี่อนะ่อยๆยมือึ้นมาแล้วหยิบอะไรบาอย่าในระเป๋าเสื้อออมาานั้นเา็ยื่นให้แฟนลับ “อ่ะ ผมให้”
“ะ?”
“็อบแทนทีุ่เป็นแฟนลับผมไ”
ผมรีบเินไปประบ้าแฟนลับอย่าอยารู้ทันที “ให้ผ้าเ็หน้าแฟนลับเนี่ยนะ?”
“็ันไม่ไ้เอาอะไรมา้วยเลยนอาผ้าเ็หน้าอันนี้นี่” ริสบอห้วน่อนะหันไปมอหน้าแฟนลับ้วยสีหน้าใ “เฮ้ ุร้อไห้ทำไมน่ะ”
ฮะ! น้อแฟนลับร้อไห้เหรอ?!
แฟนลับเอามือปาน้ำา่อนะำผ้าเ็หน้าริสเอาไว้แน่น “ฮือๆ ัน ึ้....”
“เธอพูว่าอะไรน่ะลู่หาน ันไม่ไ้ยิน” ริสถามผมๆ
“ัน็ไม่ไ้ยิน?” ผมถามแฟนลับๆเ่นัน
“อบุนะะExo ที่ทุนีับันนานี้ ฮือๆ ันไม่ิเลยว่าันะโีนานี้”
แล้วเธอ็ร้อไห้อย่าหยุไม่ไ้(-_-!)
“นูน่าอย่าร้อไห้เลยนะฮะ” ู่ๆเฮุน็เินแทรระหว่าผมับแฟนลับ “ที่พวเราีับนูน่าทุนแบบนี้็เพราะนูน่าเป็นแฟนลับExo เป็นนที่สนับสนุนพวเรามาลอ แฟนลับรัExo พวเรา็รัแฟนลับเหมือนันนะฮะ(^^)”
โอ้โห...ั้แ่ผมรู้ัเฮุนมานี่ วันนี้เาพูามีสาระสุแล้วรับทุท่าน
ริสถอนหายใยิ้มๆ่อนะเอามือไปแะหัวแฟนลับพร้อมลูบหัวเธอ “หยุร้อไ้แล้ว ันไม่อบเห็นน้ำาผู้หิเท่าไหร่หรอนะแฟนลับ”
เฮ้! ริสมันเปลี่ยนมาพูแบบันเอับแฟนลับแล้วฮะ
“อบุนะะ” แฟนลับบอ่อนะยิ้มให้พวเราสามน
ถึเธอะน้ำาลออยู่อนนี้...
...แ่บอเลยว่า...เธอ็ยัน่ารัอยู่ี(>o<)
“Exoและแฟนลับลายเป็นรอบรัวันแล้วนะ” ริสบอบ้าพลาเินไป้วย “แ่แฟนลับ้อสัามา่อนว่าะเป็นแฟนลับพวเราลอไป”
แฟนลับรีบพยัหน้า “่ะ ันสัาว่าะรัExoลอไป(^^)”
“อย่าับีรี่ย์อนอวสานแน่ะ” เฮุนบอำๆ “พวฮยอนี่พาแฟนลับราม่าริๆ”
“ัน็ว่าแบบนั้นแหละ” ผมบอำๆ
เฮุนหัวเราะร่า “อ่า ริๆเรื่อนี้มัน็่าบัเอิริๆเลยนะฮะทีู่่ๆแฟนลับนูน่า็มาเอับพวเราที่ใ้หวันทั้ๆที่พวเราับนูน่า็อยู่ันนละประเทศ”
“ัน็ิแบบนั้นนั่นแหละเฮุน” แฟนลับบอ “มันเป็นเรื่อบัเอิริๆ”
“อืม ว่าแ่ เห็นแบฮยอนบอว่าเธอเ้าห้อผิแล้ว็เ้าโรแรมผิไปนอนในห้ออพวเาน่ะเรื่อริเหรอ?” ริสถาม
แฟนลับทำาโ่อนะหันไปมอริส “แบฮยอนเล่าให้โอป้าฟัเหรอะ”
ริสพยัหน้า “อื้ม ็ันฟัอนที่แบฮยอนพูอนที่เราเอันรบันไหนีไฟไม่ทันน่ะ”
“แบฮยอน” แฟนลับบอ่อนะัปา “มีโอาสันะ่าหมอนั่น ้อบอให้านยอลัารแล้ว็บอให้ีโอบีบอเาอนนอน ฮึ้ย!”
“ฮ่าๆ ูเธอสนิทับสามนนั้นีนะ”
“่ะ เพราะพวนั้นอบวนประสาทันล่ะมั้ะ” แฟนลับบอยิ้มๆ
ผมีนิ้ว “อ๋อ แล้ว็้อเป็นเพราะเธอเอับแบฮยอน านยอล แล้ว็ีโอ่อนพวเราแน่ๆเลยสนิทันเร็วใ่ป่ะ ัน็อยาสนิทับเธอเหมือนสามนนั้นบ้านะ(ส่สายาอ้อนไปให้)”
แฟนลับพยัหน้ายิ้มๆ “ันับพวนั้นอายุเท่าัน้วยน่ะ่ะเลยุยันเ้าใ”
อายุเหรอ...เธอว่าผมแ่ไปรึเปล่าเนี่ย ผมอายุมาว่าเธอแ่สอสามปีเอนะ(=_=)
“นูน่าฮะ แล้วทีุ่ยับสามนนั้นอย่าสนิทนี่เพราะไม่ใ่นที่ัวเออบ้วยใ่มั้ยนูน่า” เฮุนเหล่ามอแฟนลับวนๆอย่ารู้ทัน
ผมล่ะเลียสายาอเฮุนริๆเลย(-_-!)
“เอ่อ....็.....”
“เธออบันเหรอ?” ู่ๆริสมัน็โพล่ึ้น รไปนะรับผมว่า
“หา?” แฟนลับอึ้ไป่อนะ้มหน้าเิน “เอ่อ ปลื้ม่ะปลื้ม”
ริสหัวเราะ “ันหล่อล่ะสิ เรื่อนี้ันรู้ี”
“เธออบนายเพราะนายพูไ้หลายภาษาับอบเล่นบาส่าหา” ผมบอแทนแฟนลับห้วนๆ “อย่าหลัวเอให้มันมานัุอู๋ อี้ฟาน”
“นายอิาันล่ะสิที่มีแฟนลับน่ารัๆแบบนี้” ริสเหล่ามอผมวนๆ
เออ อิา(พูในใ)
“แล้วนูน่าไม่ิอบผมบ้าเหรอ” เฮุนพู่อ
“หา นายเหรอเฮุน?” แฟนลับบอๆ “็อบสิ ันอบExoทุนแหละ ทุนล้วนมีวามสามารถแล้ว็เป็นัวอัวเอ”
“ิ นูน่าพูปลอบผมเยๆผมรู้ ยัไนูน่า็อบริสฮยอที่สุ” เฮุนบอวนๆ
“มัน็้อแน่อยู่แล้วมัเน่ปีศา” ริสบอ “เพราะันหล่อที่สุในว”
(-_-!) เมื่อไหร่ริสมันะเลิหลัวเอบอผมที
“อ่ะ ลู่หานโอป้า” ู่ๆแฟนลับ็หันมาพูับผม “ือว่า่อนะาันโอป้า่วยเน์ลายเน์ให้ัน่อนไ้มั้ยะ พอีเพื่อนันมันอบโอป้ามาๆ ะเอาไปฝามัน”
ผมี้ัวเอๆ “เพื่อนแฟนลับอบผมเหรอ?”
“่ะ”
“เินั(^^)” ผมบอยิ้มๆ “ั้นเี๋ยวผมเน์ให้ัวให่ๆเลย แล้วปาาับระาษ?”
แฟนลับทำท่าเหมือนนึึ้นไ้่อนะหยุเินที่หน้าโรแรมัวเอ “รอแป๊บนึนะะเี๋ยวันไปอพนัานมาให้”
“รับๆ” ผมบอ
เมื่อแฟนลับวิ่หายเ้าไปในโรแรม ริส็หันหน้ามาหาผมทันที...
“ันรู้นะว่านายิอะไรอยู่” เาถามผม
เฮุนย้ายไปยืน้าริสทันที “ผม็รู้ว่าฮยอิอะไร”
(-_-) อะไรันวะไอ้พวนี้...
“ิะีบแฟนลับันรอาิหน้าเหอะไอ้หน้าสวย” ริสบอห้วนๆพลาออนิ่
“ันไม่ไ้ิะีบเธอะหน่อย”
เฮุนมอผมวนๆ “ไม่เื่อ ู็รู้ว่าฮยออบแฟนลับนูน่า”
“หึันเหรอไเฮุน” ผมบอวนๆ
“ฮยอไม่้อมาเปลี่ยนเรื่อเลยนะ” เฮุนบอ่อ “ฮยอยอมรับมาะีๆว่าฮยออบนูน่า”
(>//<) ไม่ๆ ผมไม่...
“ฮยอ......” เฮุนทำหน้าับผิ
“โอ้ย เออ........เออ ยอมรับ็ไ้”
(=_=) ผมไม่ปิเสธเพราะ...ผมโหไม่เป็นน่ะ
“ั้นะเอายัไ อวนาย็รู้ี” ริสบอผมห้วนๆ “ห้ามมีแฟน อย่าลืมๆ”
ผมัปา “ัน็แ่อบเธอ ไม่ไ้อยาะเป็นแฟนเธอสัหน่อย อีอย่าานยอล็อบเธออยู่ันไม่ิะแย่ผู้หิับน้อที่น่ารัแถมมีพี่สาวสวยอย่าานยอลหรอ ถ้าเป็นเฮุนล่ะ็ไม่แน่”
“อ้าวฮยอ พูี๊หมายวามว่าไเนี่ย” เฮุนมอหน้าผมทันที
วามสุอผมือารไ้วนบาทาเฮุนล่ะฮะ...
“เี๋ยวๆ เมื่อี๊นายบอว่าานยอลอบแฟนลับเหรอ” ริสถามผม้ำ
ผมถอนหายใ “นายูไม่ออเหรอไ นอย่าานยอลน่ะใรูไม่ออ็บ้าแล้ว เปิเผย่อสาธาระนะทุอย่า เฮ้อ...ันไม่น่ามอเธอเลยริๆให้าย เพราะรอยยิ้มอเธอันเลยเลิ้มนานี้”
ริสมอผมนิ่ๆ “เอ่อ เรื่อรอยยิ้มนั่นัน็ิเหมือนนาย”
“ผม็ิเหมือนพวฮยอฮะ” เฮุนบออย่าถอนหายใาย “ผมเยิว่าผมอบผู้หิอายุน้อยว่าแน่ๆแ่พอมาเอรอยยิ้มอแฟนลับนูน่าแล้วบอรๆ....วามิเรื่ออายุหายไปทันที”
“นี่พวเรา...อบผู้หินเียวันเหรอเนี่ย...” ผมบอพลาถอนหายใ
แล้วแฟนลับ็วิ่ถือระาษับปาามา “อ่ะ นี่ปาาับระาษ่ะโอป้า”
ผมหยิบมันมาามือเธอ่อนะเน์และืนให้เธอยิ้มๆ “แฟนลับ...”
“ะ?”
“ถ้ามีโอาสเอันอี เธอห้ามยิ้มให้นอื่นในวเราอีนะรู้มั้ย” ผมบอยิ้มๆ
เธอมวิ้ว “ทำไมล่ะะ?”
“ไม่มีอะไรหรอ” ผมบอ่อนะหันไปบไหลเฮุนับริส “พวเราลับันเถอะ”
“เฮ้ย! วยแล้ว” ู่ๆแฟนลับ็เอ่ยึ้นทำให้พวผมหันไปมอเธอๆ
“มีอะไรเหรอฮะนูน่า” เฮุนถาม่อน
แฟนลับทำหน้าเหยเ่อนะทำท่าลูบระเป๋าาเัวเอ “มือถือันหายอ่ะ”
“หา!”
“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอ่ะ หายบ่อยแล้ว ันินแล้วล่ะ่ะ” แฟนลับบออย่าอไปที “ว่าแ่ว่า เสียายรูปในมือถือัเลย เฮ้อ...”
ผมย่นิ้ว “รูปอะไรเหรอ?”
“รูปันรึเปล่า เห็นานยอลมาอถ่ายรูปบอว่าะเอาไปให้เธอ” ริสบอห้วนๆ
แฟนลับพยัหน้า “่ะ”
“ั้นเี๋ยวันถ่ายให้ใหม่เอามั้ย” ริสบอ่อนะหยิบมือถือฝัเพรึ้นมา “เอาอีเมล์มาสิ”
“อุ้ย ไม่เป็นไรหรอ่ะ เรใ รูปโอป้ามีที่บ้านันอีหลายอัลบั้ม” แฟนลับบอยิ้มๆ่อนะโบมืให้พวเรา “อให้ทุนโีนะะ อบุมาสำหรับทุอย่า ถ้ามีอนเสิร์ที่ไทยเราะไ้เอันอีนะะ”
ริสิ เธอเป็นแฟนลับExo เี๋ยวเราะไ้เอันอี....
“อ่า ั้นพวเราไปล่ะนะ” ริสบอ่อนะเินนำพวเราไป
ผมยิ้มให้แฟนลับ่อนที่ะเินามริสออมาพร้อมเฮุน เฮ้อ...แ่ว่า...ิไปิมาแล้วแบบผมอให้ผมและเธอเอันรั้นี้เป็นรั้สุท้าย้วยเถอะ เพราะถ้าเอันอี่อานี้ผม็ไม่แน่ใเหมือนันว่าะอทนับวามรู้สึไ้รึเปล่า
END LUHAN PART.................
N
มาอัพรบ 100 เปอร์เน์แล้วเน้อ....
วันนี้อารม์ีสอบเสร็แล้ว เย่!
อให้อ่านและฟิน อ่านแล้วแิ้น><
ปล.ออมเม้นท์เหมือนเิม่ะ
รันอ่าน ุ๊บๆ
อนหน้า.....รับรอฟินว่าที่เยฟิน
ยิ้มแ้มปริ นั่อ่านอมเม้นท์แล้วแบบฮา
5555 อบุอมเม้นท์มาๆ่ะ
รีนมีำลัใแ่ึ้นเยอะเบย ^^
..
ุ๊บๆ ^3^
ความคิดเห็น