คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : CHAPTER 5 พันธมิตร?
CHAPTER 5
พันธมิร?
"แฟนลับ”
เสียเรียอานยอลทำให้ัน้อหันไปมอท่ามลาวามเียบอล็อบบี้ยามเที่ยืนว่าๆ านยอลเินเ้ามา้วยุอำพลาัวที่เหมือนะไปปล้นร้านทอเหมือนเย ว่าแ่ว่าัน็นึว่าเาะมานเียวะอีนะเนี่ย
ไห พี่ลู่หาน ีโอ แล้ว็แบฮยอนถึมา้วยไ้ล่ะ?
“อันยอรับแฟนลับ(^^)” พี่ลู่หานทัทายัน่อนะยิ้มให้อย่าเป็นมิร
“เอ่อ ่ะ อันยอ่ะ”
“ะใสุ่นี้ออไปับพวันริๆเหรอ” ีโอถามันห้วนๆ
ันมอุนอนที่ันใส่อย่าๆ “อือ ทำไมอ่ะ”
“ุนอนลายสนูปปี้เนี่ยนะ” ีโอยัเหล่ามอันแบบหัวรเท้า่อไป “เออๆ ่าเถอะ ันะถือะว่าพาเ็ห้าวบไปิน้าว้วย”
(-_-!) พูแบบนี้่าันเลยีว่ามั้ยศรีโ้
“อย่าไปสนใีโอเลย ันว่าเธอใสุ่นี้น่ารัีออ(^^)” านยอลบอ่อนะียิ้มให้ัน
ะมีแ่หมอนี่แหละนะที่เ้าใัน เฮ้อ...
แล้วแฟนลับ็ออาโรแรมมาพร้อมับExoทั้สี่น ันเินามหลัพี่ลู่หาน ีโอ านยอลเาเลือที่ะมาเิน้าัน ส่วนอีน แบฮยอน หมอนั่นเินามหลัพวันอีที
เมื่อเินมานถึร้านอาหารร้านหนึ่ที่เปิในยามึื่นแบบนี้แล้ว็ไม่่อยมีใรเ้าไปในร้าน พี่ลู่หาน็ัารสั่อาหารแทนพวเราที่ไม่่อยล่อภาษาีน่อนที่ะนั่เสวนา่อ
“ันิว่านายะมานเียวะอี” ันบอานยอลๆ
านยอลยิ้มเห็นฟันทุี่ “ริๆ็อยาะมานเียวอยู่หรอ ะไ้นัุ่ยับเธอแ่สอน แ่นอื่นอยาามมา้วยนี่สิันเลย้อพามา้วย(^^)”
“เอ่อ.........”
“อย่าหวัเลยว่าเธอะมีโอาสไ้ิน้าวับานยอลสอ่อสอยัยาแ” เสียแบฮยอน
แหึานยอลใ่มั้ยถึพูแบบนี้น่ะแบฮยอน(-_-!)
“บยอน นายหึันอีแล้วนะ” านยอลบอ่อนะีไหล่แบฮยอนอย่าเินๆ “บ้าริ ิ๊ๆ”
“ไอ้โยา ถ้านายยัไม่หยุเล่นแบบนี้ันะเป็นแฟนนายริๆอยู” แบฮยอนบอวนๆ
านยอลรีบเอามือออาไหล่แบฮยอนทันที “ถ้านายล้าเป็นแฟนัน ัน็ล้าบนายล่ะ ิ๊ๆ”
(-_-) หยอย แโอเรึเปล่าเนี่ย
“ันประเว้ย” แบฮยอนเบะปาใส่านยอล่อนะเหล่ามอันที่นั่้าานยอล “นี่ยัยาแ เธอไม่มีหัวสมอเลยใ่มั้ยถึไ้ยอมออมาเที่ยวับผู้ายึๆื่นๆแบบนี้ไ้ลอน่ะฮะ”
“ฮะ?” ันอ้าปา้าทันที
“เฮ้ บยอน ันอร้อแฟนลับให้ออมาเอ่าหา ทำไมนาย้อมาว่าเธอ้วย” านยอลบอห้วนๆ่อนะหันมาหาัน “อย่าไปถือสาแบฮยอนเลยนะ หมอนี่เลียพวาแน่ะเลยพาลเธอ”
“แ่ันไม่ใ่าแนะ”
“ะใ่หรือไม่ใ่ไม่รู้ รู้็แ่ันไม่อบแฟนลับที่ถึเนื้อถึัวพวเราแบบเธอ” แบฮยอนบอัน้วยสีหน้านิ่ๆ่อนะัารอาหารบนโ๊ะ่อหลัาที่มันถูนำมาวาบนโ๊ะ
ันัปาอย่าเริ่มะเือบ้า “นี่ แบฮยอน”
“อะไร” นถูเรียมอันอย่าวนบาทา
“ันไปถึเนื้อถึัวนายอนไหนไม่ทราบ ถอนำพูเลยนะ”
พี่ลู่ถึับวาะเียบ่อนะมอัน “เอ่อ ใเย็นๆ่อนนะรับ ผมว่าแบฮยอนไม่ไ้ั้ใะว่าุแฟนลับแน่ๆ”
“ันไม่ถอนำพู เธอะทำไมยัยาแ” แบฮยอนยัมอันแบบวนบาทาไม่เลิ
“แบฮยอน!”
“ะเสียัทำไม ะเสียัเรียพรรพวาแมารุมพวเราเหรอไ” แบฮยอนบอพร้อมเิหน้าใส่ัน “ยัยาแิ๊อ!”
หนอย! เป็นแบบนี้แฟนลับ็มีศัิ์ศรีนะเว้ย ันเป็นแฟนลับไม่ใ่าแ าแที่หมอนั่นเรียนั่นไม่เรียว่าแฟนลับหรอ ฟัแล้วโมโหที่สุ
“ถอนำพูเี๋ยวนี้นะแบฮยอน!” ันบออย่าัปา
“แฟนลับ ใเย็นๆ่อนนะ” เสียานยอลผู้นั่ระหว่าลาโพล่ึ้น “ที่นี่ร้านอาหารนะ เี๋ยวเรื่อให่ อย่ามีเรื่อันเลยนะ ันว่า....”
“ใรันะมีเรื่อ ยัยนี่่าหาที่หาเรื่อัน่อน” แบฮยอนโ้
ันวาะเียบลบ้า่อนะบโ๊ะ “นาย่าหาที่หาเรื่อัน ไอ้หมาแบ”
“เธอเรียใรหมา ยัยาแ!” แบฮยอนเริ่มมอันิๆ
“็ว่านายไ ทีนายยัมาว่าันไ้ ทำไมันะว่านายไม่ไ้”
“ยัยาแ!”
"ไอ้หมาแบ!"
"ยัยาแิ๊อ สมอรว บรมเปิ่น!"
(>..<) ย้า มัน่าันนานี้! ไออล็ไออลเถอะ!
แบฮยอน ไอ้หมาแบ! ราวนี้ันะไม่ทนอีแล้ว!
"ันทนไม่ไหวแล้วนะ! ายะเถอะไอ้หมาแบ! ย้า!”
่า!
(oo) ทุสายาทำหน้าแบบนี้
“เฮ้ย!”
แล้วถ้วยุป็ ถูหยิบึ้นมา้วยน้ำมืออแฟนลับ่อนที่มันะลอยึ้นแล้วลไปสู่หน้าอใรบานนอย่าผิวามั้ใ
“(-_-!)” ่ะ
แบฮยอนับหัวานยอลมารับน้ำุปเอาไว้แทน่อนะมอัน้วยสายาที่เหมือนับว่าัน่าใรายยัไยัั้น “ยัยบ้า เธอทำบ้าอะไรฮะ!”
็สาน้ำุปใส่แไอิแบ...แ่มันพลาไปหน่อย...
เพราะันสาผิน(-_-!)
“านยอล...” ันมอานยอลที่รับน้ำุประูหมูเ้าไปเ็มัว่อนะรีบหยิบผ้าเ็หน้าึ้นมาเพื่อเ็หน้าอานยอลอย่ารนราน “ันอโทษ....นะ ันไม่ไ้ั้ใให้มันโนนาย...”
านยอลที่ถูันเอาผ้าเ็หน้าเ็หน้าให้ำลันั่ยิ้มเหมือนนเสียสิ “ไม่เป็นไรหรอ
น้ำุปมัน็อร่อยีออ(^++^)”
(-_-) น้ำุประูหมูทำให้านยอลเป็นบ้าไปแล้ว่ะ
มันะมายิ้มหน้าบานเพื่อ?
“เฮ้อ...ันล่ะเอือมระอาับเธอริๆเลย” เสียีโอ “ะแ้แ้นทั้ทีันแ้แ้นผิน”
“นี่ยอู นายอยาให้ันโนยัยนี่สาน้ำุปใส่นัเหรอไ” แบฮยอนบอห้วนๆ
ีโอยัไหล่แบมือ “ันเปล่าพูนะ”
“เอ่อ ันว่า นายไปล้าัวในห้อน้ำ่อนีว่านะานยอล ไม่ั้นัวเหนียวแย่” พี่ลู่บอ่อนะหันมาหาัน “แฟนลับเป็นนทำ แฟนลับ็ไป่วยานยอลล้าัว้วยนะ”
“ะ? ันเหรอ” ันี้ัวเอๆ
พี่ลู่ะให้ันไปล้าัวให้านยอล? บ้าไปแล้ว....เินนะ(>//<)(เอ่อ...ะเินทำไมเนี่ย?)
“เี๋ยวผมพาานยอลไปล้าัวเอฮยอ ผมเป็นนทำให้านยอลมารับเราะห์แทน อีอย่าืนให้ยัยนี่ไป่วยานยอลล้าัวผมเรว่าานยอละเสียวามบริสุทธิ์ให้ับยัยนี่” แบฮยอนบอวนๆ่อนะึานยอลให้ลุึ้น
โห อิแบ อิหมาแบ แะหวอิหยอยสินะ (-_-)
านั้นานยอลับแบฮยอน็หายไปเ้าห้อน้ำเียบๆันสอน ันถอนหายใอย่าโล่อ่อนะลับมาที่โ๊ะึ่ีโอับพี่ลู่ำลันั่้อันอยู่พอี
ะมา้ออะไรันนานี้...ัน็มีหู า มู ปา เหมือนพวนายนะ(-_-!)
“แฟนลับมีาสอั้นเล็ๆเหมือนแบฮยอนเลยนะรับ” เสียพี่ลู่หาน
ัน็ไม่ไ้อยาะเหมือนหมอนั่นนัหรอ่ะพี่ลู่ แ่ันมีเื้อีนหน้าเลยหมวยแบบนี้(-_-)
ันมอพี่ลู่วนๆ “เอ่อ...ที่บอว่าาเล็นี่มหรือว่าอะไรอ่ะะ?”
“มสิรับ” พี่ลู่บอยิ้มๆ “ผมะบอว่าุน่ะถึะาเล็แ่วาุน่า้นหามาๆ”
(>//<) อร้าย! พี่ลู่ม เินแป๊บ
“เธอนี่็าวเรือแสเหมือนันนะ” แล้วเสียีโอั็ึ้นบ้า “าวเรือแสแบบนี้ เป็นโรป่ะเนี่ย”
(-__-!) เลียีโอ ุนี้มา บอรๆ
"แล้วถ้าลับไทยไป เธอะยัเป็นแฟนลับพวเราอยู่รึเปล่า" ีโอถาม่อ
"ไมถามแบบนี้ล่ะ ็้อเป็นสิ"
"ัน็ิว่าเธอะเปลี่ยนใ เห็นเอาน้ำุปสาเมมเบอร์ันะนานั้น" ีโอบอ่อวนๆ
"็มันเหลืออริๆนี่ หมอนั่นว่าันั้เยอะแยะ"
ิแล้วหมั่นไส้อิแบริ(-*-)
"หมอนั่น็วนประสาทเป็นเรื่อปิแบบนี้แหละ ุอย่าไปถือสาเลยนะ(^^)" เสียพี่ลู่
แหม ลอพี่ลู่พูนานี้แล้วันะไปถืออะไรล่ะ(ฟินรอยยิ้มพี่ลู่ เอิ้ๆ)
"่ะโอป้า(^o^) ันะไม่ถือสาแบฮยอน(ถ้าไม่ำเป็นนะะ)"
แล้วไม่นานนัานยอล ับแบฮยอน ็เินลับมานั่ประำที่ านยอลยิ้มร่าแ่แบฮยอนทำหน้าเหมือนไปฟัับหมามา ันเบะปาใส่แบฮยอน่อนะหันไปมอานยอลอย่าสำนึผิ
“อโทษริๆนะานยอล(T^T)”
านยอลส่ายหัวยิ้มๆ “เธอไม่ผิหรอ แบฮยอน่าหาที่ผิ ถ้ามันไม่ับันมาบัันไม่โนแบบนี้หรอ แบฮยอนผิเ็มๆ”
“เ้า้าันเ้าไป” แบฮยอนบอวนๆ่อนะเมินหน้าใส่ัน
โว้ะ มันอนานยอลว่ะ...
ีโอที่นั่้าันอีฝั่หยิบะเียบึ้นมาเาะหัวัน้วยหน้านิ่ๆ “ิน่อไ้แล้ว ะเล่นสรามเย็นับแบฮยอนเหรอไยัยแฟนลับ”
เอะอะ็ฟา็ี ศรีโ้ใร้าย(T^T)
“เ็บนะีโอ” ันลูบหัวป้อยๆ่อนะิน่ออย่าเ็ๆ
“เออนี่ แล้วนี่เธอเป็นแฟนลับวเรามานานเท่าไหร่แล้วอ่ะ” านยอลถาม่อ
ันนึสัพั่อนะอบ “็สอปีแล้วมั้ ำไม่ไ้”
“อ่อ เป็นแฟนลับมาั้แ่พวเราเบิ้วเลยใ่ป่ะ” เสียพี่ลู่หานบอบ้า
“่ะ”
“แบบนี้็ร้อเพลExoไ้ทุเพลอ่ะิ” ีโอบอนิ่ๆ “ร้อให้ฟัสัเพลสิ”
ันี้ัวเอเอ๋อๆ “ให้ันร้อเหรอ?”
ุเยไ้ยินเสียสุนัร้อเวลาโนรถเหยียบมั้ยะ?.....
นั่นแหละเสียัน(-_-)
“อื้อ ัน็อยาฟันะ” านยอลบอพร้อมปรบมือไป้วยหัวเราะไป้วย "ร้อเลย ร้อเลย!"
านยอล...ผู้ายโลสวยปรบมือประหนึ่มีอนเสิร์(-_-)
“เอาี๊ เี๋ยวแบฮยอนับันะร้อเป็นเพื่อนเธอ้วย” ีโอบอ
“ยอู ันบอนายอนไหนว่าะร้อ้วย” แบฮยอนโพล่ึ้นวนๆ “ันไม่ร้อเพลับยัยบ้าที่ิะเอาน้ำุประูหมูสาันหรอนะ”
“อย่าับันอยาะร้อับนายายล่ะ”
พี่ลู่หานหัวเราะอย่าหมารรัษาภาพพน์ทันที “ฮ่าๆ แฟนลับับไออลทะเลาะัน ันล่ะไม่เยพบเยเห็นมา่อนเลย ลีริๆ ฮ่าๆ”
พี่ลู่หานเสียสิไปแล้ว่ะทุน(-_-)
“ั้นเธอร้อู่ับันแ่สอน็ไ้” ีโอบอัน “อยาร้อเพลอะไรล่ะ”
“ะให้ร้อริๆน่ะเหรอีโอ อนำลัินเนี่ยนะ?” อ้า อ้าเท่านั้นที่รอโล(ไม่อยาะส่เสียอันไพเราะให้Exoไ้ฟั)
ีโอมวิ้ว “็ร้อเพลรออหวาน มีปัหารไหน?”
“นไทยเ้าถือ เ้าไม่ให้ร้อเพลอนินน่ะ”
“ริเหรอ?” ีโอมวิ้ว่อ “นไทยถือทำไมล่ะ?”
รูะอธิบายศรีโ้ยัไีะ บอรูที...
“เอ่อ ็แบบ มันเป็นวามเื่อ เ้าบอว่าถ้าร้อเพลอนิน้าวะไู้่รออายุมาว่า”
ราวนี้เป็นานยอลที่มวิ้วบ้า “ถ้าร้อเพลอนนี้เธอะไู้่รออายุมาว่าริเหรอ?”
“อือ ะว่าแบบนั้น็ไ้ มันเป็นวามเื่อ”
“ั้นไม่้อร้อนะ” านยอลบอนิ่ๆ
พี่ลู่หานหัวเราะ่อทันที “แหม ุายปาร์ รีบออัวเลยนะรับ นี่นายลืมไปรึเปล่าว่าแฟนลับนนี้เป็นแฟนลับอริสน่ะ”
“แฟนลับริสฮยอ็เหมือนแฟนลับผมนั่นแหละ” านยอลบอห้วนๆ่อนะหันมามอัน้วยสายาริัมา “เธออย่าร้อเพลอนนี้นะ เ้าใมั้ย”
ู่ๆ็มาห้ามัน...เป็นนไทยไปแล้วเหรอไหมอนี่เนี่ย(=_=)
“ั้นมาุยันเรื่ออื่น เอาเป็นว่า...เธอสูเท่าไหร่?” เสียีโอถามัน
ันนับนิ้ว่อนะหันไปอบีโอ “ประมาร้อยหสิบแป ทำไมอ่ะ?”
“เี้ยว่าันไม่ี่เนเอนะเนี่ย” หน้าีโอประมาว่า มึะสูไปไหน ่อนที่เาะพู่อ “ริส ฮยออบผู้หิสูนะ ริๆเธอ็สเป๊ริสฮยอเลย”
“(oo) ริิ”
สเป๊พี่ริสือแฟนลับ แอร้ย(>//<) ลไปนอนิ้นอนนี้ไ้มั้ย?
“็ริน่ะสิ ไม่เยอ่านบทสัมภาษ์สเป๊ผู้หิอพวเราเหรอไ” ีโอบอวนๆ “ไหนบอว่าเป็นแฟนลับExoไ”
“็ไม่่อยไ้อ่านอะไรแบบนั้นหรอ ันฟัแ่เพลพวนายะส่วนให่”
ีโอถอนหายใ “อืมๆ ันเห็นว่าเธออบผลานพวเราหรอนะเลยไม่ว่าอะไร”
“แล้วนีุ่แฟนลับ ทำไมถึอบริสล่ะรับ?” พี่ลู่หานถาม่อ
ันมอลับอย่าิๆ “ันอบพี่ริสเพราะว่าเาพูไ้หลายภาษา แรพเ่ อบอ่านหนัสือเหมือนับันแล้ว็อบเล่นบาสน่ะ่ะเพราะว่าันอบผู้ายที่เล่นบาส(^^)”
“ริๆ็อบที่วามสามารถสินะ” พี่ลู่พยัหน้าเ้าใ “ผม็เล่นบาสไ้นะ ไม่ิอบผมบ้าเหรอ”
“เอ่อ..็อบนะะ แ่ลู่หานโอป้าเป็นผู้ายหน้าสวย ึ่สวยว่าัน้วย ฮ่าๆ” ันบอยิ้มๆ
พี่ลู่อทันที “ย่า! ผมไม่อยาหน้าสวย ะมีใรมั้ยที่มอว่าผมแมน เฮ้อ...”
“็ฮยออยาเิมาหน้าสวยเอนี่ฮะ” านยอลบอวนๆ่อนะหันมามอัน “นี่ๆ ัน็เล่น บาสนะไม่อบันอีน้วยเหรอ ันเล่นี้าร์ ีลอ แล้ว็แร็พเป็นเหมือนริสฮยอนะ”
“อ่า...ัน็อบนายนะานยอล”
“พูแบบนี้ันเินนะ” านยอลบิัวไปมา “ัน็อบเธอเหมือนันนะแฟนลับ(^^)”
“เอ่อ ันหมายถึันอบนายในานะแฟนลับน่ะ”
“อ้าวเหรอ ฮ่าๆ” านยอลปรบมือ่อ...(-_-) เอ่ออ่ะ...ามนั้น
ีโอเหล่ามอัน่อนะปรับสายามามอแบบปิ “แล้วันล่ะ”
“นายทำไม?”
“เธอไม่ิะอบันบ้าเหรอ ันทั้เสียี ทำอาหารเ่ แล้ว็พูไทยไ้้วยนะ” ีโอบอนิ่ๆ
ันมอหน้าีโอๆ “นายพูไทยไ้ริิ”
“ไ้สิ เี๋ยวะพูให้ฟั”
“อ่ะ เๆ พูมาเลย” รอฟัอยู่
ีโอระแอม่อนะอ้าปาพู “ผมหลัุ(ผมรัุ)”
“แหม ประโยยอฮิ(=_=) แ่เนี่ยอ่ะเหรอที่บอว่าพูไ้”
ีโอส่ายหัว “มีอีๆ อ่า ใ ม เล๋ย(ใหมเลย)”
“อันนี้เยูในรายารแล้ว แปลใหม่รไหน” ันบอวนๆ “่อไปะพูอะไรล่ะ ส้มำ้ารึเปล่า ฮ่าๆ”
ีโอมวิ้ว “รู้ไ้ยัไอ่ะว่าันะพูประโยนั้น”
“็ันูรายารเี่ยวับExoมาหมแล้วน่ะสิ” ันบอพลาถอนหายใำๆ “นายนี่ลว่าที่ันิอีนะโ ยอู ฮ่าๆ”
“อ่ะ เธอเรียื่อริันเหรอฮะ” ีโอมอันนิ่ๆเหมือนเย
ันยิ้มแห้ๆ “โทษที ลืมัวน่ะ แหะๆ”
“ไม่เป็นไร ันอนุาให้เธอเรียไ้เพราะเธอเป็นแฟนลับVIPามที่านยอลบอ” ีโอบอวนๆ “อ่าๆ ันมีภาษาไทยะพูอี”
“อืมๆ ว่ามา...”
“...เป็นแฟนันไหม” ีโอบอ้วยหน้าเินๆ
(-_-!) รี๊! หม่าม๊า่วย้วย หนูถูExoู่โม(หัวใ)
“เอ่อ...เรามาินอหวานันเถอะ” ันบออย่าอไปที่อนะ้มหน้า้มาิน่อไปอย่าไม่มอหน้าใรอีแ่แล้วโะามัน็ทำให้ัน้อเยหน้าึ้นมามออีนไ้
แบฮยอนทีู่่ๆ็วาะเียบลบนถ้วยเสียัพูึ้น “ันอิ่มแล้ว”
“ั้น็นั่รอไป่อน เพราะพวเรายัไม่อิ่ม” านยอลบอห้วนๆ
“แ่ันอยาะลับโรแรมแล้ว” แบฮยอนบอ่อ
“ถ้านายอยาลับ็ลับไปนเียว” านยอลบอ “พวเรายัไม่อยาลับ”
แล้วแบฮยอน็หันไปมอหน้าีโอับพี่ลู่ “ั้นผมะลับ่อน”
“เี๋ยวสิแบฮยอน” พี่ลู่รีบะโนเรียแ่หมอนั่น็เินออไปาร้านะ่อน เาเลยหันหน้ามามอทุนพร้อมับถอนหายใ “ทำไมถึล้าไปนเียวนะ เี๋ยวเอพวาแอริเหมือนทีุ่นมยอนับอินเอ็วยันพอี”
ริสิ เมื่ออนเย็นที่ผ่านมาันเพิ่ะเอพวาแเาหลีามExoมาที่ใ้หวันอยู่้วย...
แล้วแบฮยอนออไปนเียวแบบนั้น....หมอนั่นอาะแย่นะ
ฟุบ
“ะไปเ้าห้อน้ำเหรอันไป้วย” ีโอบอ่อนะลุึ้นยืนามัน
เฮ้ย ถึันะไปเ้าห้อน้ำริๆ ศรีโ้สมวระไป้วยเหรอ (-_-!)
ันมอีโอแล้วส่ายหัว “เปล่าหรอ ันะไปามแบฮยอน”
“เฮ้ เธอะไปามหมอนั่นทำไม อยาลับ็ปล่อยให้มันลับไปนเียวนั่นแหละน่า” านยอลบอ
“แ่เมื่อเย็นันเอาแที่โรแรมพวนายนะ แบฮยอนเินไปนเียวอาะเอพวนั้น”
“แบฮยอนมันปลอมัว ไม่มีใรำไ้หรอน่า” านยอลบอห้วนๆ “อีอย่าถึาแะำไ้ หมอนั่น็ไฟว้ับพวาแประำอยู่แล้ว หมอนั่นไม่เป็นไรหรอแฟนลับ”
ถึานยอละบอแบบนั้นแ่...ัน็เป็นห่วแบฮยอนอยู่ี หมอนั่นอยาลับโรแรม่อน็เพราะมีเรื่อับัน แล้วถ้าเิเรื่อับหมอนั่นึ้นมา ันนี่แหละ้นเหุเ็มๆ
ไม่่วยไม่ไ้หรอแบบนี้...
“เี๋ยวันลับมานะ พวนายนั่ินรอันไป่อน” ันบอยิ้มๆ่อนที่ะเินออมาาร้านนเียวแล้วมุ่หน้าเินามแบฮยอนทันที
ันเินมาไลาร้านพอสมวร่อนที่ะมอริมฟุบาท้าหน้าอย่ามวิ้ว ไอ้หมาแบมันหายหัวไปไหน เร็วริๆเลย(แฟนลับแบฮยอนอย่าบเรานะ เราำลัแ้นเลยเรียแบฮยอนแบบนี้)
ฟึบๆ
เสียอะไรอ่ะ...อย่าบอนะว่า..ผี
(0o)
“ยัยาแ”
แล้วเสียฝีเท้า็ัมาา้านหลัันพร้อมใบหน้าวนบาทาอ...
...ผู้ายที่หน้าเหมือนหมาพันธุ์บีเิ้ล(-_-!)
“แบฮยอน” ใหมเลยเว้ย
“็ันน่ะสิ เธอิว่าใรันล่ะ ทำหน้าอย่าับเอผี”
็นึว่าผีใ้หวันน่ะสิเว้ยถึไ้ในานี้น่ะ (-,,-)
ันมอเานิ่ๆ “แล้วทำไมนายถึมาอยู่แถวนี้ไ้ล่ะ ไม่ลับโรแรมเหรอไ”
“มาเินสูอาาศเล่น ี้เียลับ” แบฮยอนอบวนๆ “แล้วเธอเินมารนี้ทำไมนเียว”
“ันน่ะเหรอ?”
แบฮยอนมวิ้วอี “อย่าบอนะว่าามันมา?”
“็ เออ ันเอาแเมื่ออนเย็น เลยลัวว่านายะมาเอเ้าน่ะสิ”
แบฮยอนฟันิ่ๆ่อนะหันไปมอทาอื่น “รู้แล้ว อินเล่าให้ฟัว่าเธอ่วยเาเอาไว้”
“อ้าวเหรอ”
“อบใ”
“นายว่าไนะ?”
แบฮยอนถอนหายในิ่ๆ “ันบอว่าอบใ ที่เธอเป็นห่วัน”
“เอ่อ....นายินอะไรผิไปรึเปล่าเนี่ย(-_-)”
“ันอุส่าห์พูีๆับเธอแล้วนะยัย๊อ” แบฮยอนบอเสียเรียบ
“ันไม่ไ้ิ๊อนะ”
แบฮยอนหัวเราะเล็ๆ “เธอนี่มันลเสมอ้นเสมอปลายริๆ”
“ว่าไนะ?”
“อนเธอไปูพวันที่อนเสิร์ันเห็นเธอรี๊บ้านแอยู่นเียวอนที่นอื่นเ้าไม่รี๊ัน เธอนี่มันิ๊อไ้โล่เลยริๆ ันล่ะฮาะมั” แบฮยอนบอ่อนะหัวเราะร่า
ันเหล่ามอแบฮยอนนิ่ๆ “นี่นาย เห็นันที่หน้าเวทีอนเสิร์้วยั้นเหรอ?”
“แหล่ะ ผู้หิแ่ัวประหลาๆแบบเธอมีอยู่นเียวเป็นใร็ำไ้”
“ันเนี่ยนะแ่ัวประหลา?”
“็ใ่น่ะสิ อนันเห็นเธอหน้าเวที เธอเอาผ้าพันอที่ายหน้าานมาพันหัวเป็นพวอาหรับแถมยัเอาสีเียนที่แ้มว่าExo้วย เป็นใร็ำไ้ แ่ัวอย่าับะไปเียร์บอลแบบนั้น”
็มัน่าันรไหน เียร์บอลับเียร์Exoมัน็เหมือนๆันแหละน่า(-_-)
“เี๋ยวนะ....” ันบออย่ารุ่นิ “ถ้านายำันไ้ั้แ่แรแล้ว...อนที่ันไปหลนอนอยู่ในห้อพัพวนาย ทำไมนายถึบอว่าันเป็นาแฮะ”
แบฮยอนไ้ยิน่อนะหัวเราะทันที “็อนที่ันเห็นเธอโผล่ออมาาผ้าห่ม ันในี่ พวาแ็อบเป็นแบบนี้ ทำอะไรแปลๆเหมือนเธอนี่แหละ”
“แบฮยอน(-_-)”
“อะไร เรียทำไม”
“ันะทำเป็นไม่ไ้ยินเรื่อที่นายหลอ่าันไปเมื่อี๊็แล้วัน” ันบออย่าเ็ิ่อนะึแนแบฮยอนให้เินามมา “อนนี้นายลับไปับัน่อน เี๋ยวนอื่นเป็นห่ว”
แบฮยอนึมือันและไม่ยับัวทันที “แ่ันไม่อยาลับไปที่ร้านนั้นแล้วนี่ ลับโรแรมเหอะ”
“เอ้า ไหนบอไม่อยาลับโรแรมเมื่อี๊?”
“็อนนี้อยาลับแล้วไ” แบฮยอนบอห้วนๆ “เธอ็เินไปับันนี่แหละ เี๋ยว่อยโทรบอานยอลว่าเธอรออยู่ที่โรแรม”
“แ่.....”
“ไม่มีแ่...ถ้าเธอไม่ไปเป็นเพื่อนัน ันะเลิปลอมัวเินฝ่าาแไปนเียว แล้วถ้าันเป็นอะไรึ้นมา วามผินี้เป็นอเธอเ็มๆ” แบฮยอนยัไหล่วนๆ
เอาเ้าไปไอ้บ้านี่ แฟนลับแบฮยอนเอามันไปเ็บ่วน
.....หมอนี่ำลัะ่าัวาย้วยารเินฝ่าทีนาแ่า (-_-)
ันพ่นลมหายใพลามอหน้านรหน้านิ่ๆ “เออ็ไ้ เห็นว่านายยอมสมานันท์เป็นพันธมิร้วยหรอนะถึยอมไปเป็นเพื่อนน่ะ”
"ันบออนไหนว่าะเป็นพันธมิรับเธอ...ิไปเอะมั"
"ันอุส่าห์เื่อฟัลู่หานโอป้าะไม่ถือนายแล้วนะ" ันัฟันรอๆ
"อ๋อ ั้นเหรอ..."
"ันะไม่มีปัหาับนาย ันะพยายาม เพราะั้นเรา้อมาเป็นพันธมิรัน
เ้าใ?"
"อื้อหือ ริันะเนี่ย..."
"เลิวนประสาทันไ้แล้ว รนี้มันหนาว เ้าใป่ะ"
"็ไ้" แบฮยอนบอวนๆ "ันะ...พยายาม"
"ี ั้นไปไ้แล้ว"
“เธอ็เินนำไปิ ยัยาแิ๊อ” แบฮยอนบอพร้อมแสยะยิ้ม
(=_=) ันะพยายามไม่ิว่าหมอนี่วนบาทาันนะ...เพื่อรอยยิ้มที่พี่ลู่หานมอบให้
“ันื่อแฟนลับ ำใส่หัวสมอที่มีน้อยอนายเอาไว้บ้า” ันบอแบฮยอนห้วนๆ่อนะเินนำไปท่ามลาเสียหัวเราะอแบฮยอนที่ัามหลัมาิๆ
ารเป็นพันธมิรับแบฮยอนมัน่า...ยาเหลือเิน เฮ้อ....
NEXT CHAPTER....................
มาอัพอนใหม่แล้วเน้อ...
อนแรว่าะมาอัพวันเสาร์ แ่แบบิานนอ -o-
เลยมาอัพวันันทร์
ุิ อโทษที่ให้รอนาน(รึเปล่า)นะ๊ะ
รีนานยุ่มาเลย่วนี้
ออมเม้นท์ามๆยาวๆหน่อยเน้อ รันอ่าน ุ๊บๆ
ความคิดเห็น