ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น???
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
\" เชิญค่ะ ^^ ประตูไม่ได้ล็อค \"
กริ๊ก! แอ๊ดดดดด................ ฉันค่อยๆดูที่ประตูแบบสโลโมชั่นสุดๆ
o_o ฉันก็ต้องตกใจเมื่อเห็นบุคคลที่ยืนอยู่หน้าประตู ฝันไป ฝันไปแน่ๆ ไม่จิงใช่มั้ยเนี่ย
ฉันจึงหยิกตัวเองอย่างแรง โอว์ววว........! เจ็บมากเลยจอร์จ T^T
เรื่องจิงเหรอนี้ O.O
\" ร...ร...ร...ระ...เรน! นี่เรนจิงๆเหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ \" โอว์พระเจ้ายอดมันจอร์จมาก < เวอร์ไปเว้ย เวอร์ไป >
\" ครับ ผมเรนพระเอกละครเรื่อง Full House ครับ \"
\" นี่มันเรื่องจิงหรือนี่ ไม่น่าเชื่อเลยอ่ะ \" พระเจ้าช่วยกล้วยเชื่อม ฉันไม่ได้ฝันไปจิงๆ
แล้วจู่ๆ เรนก็เดินเข้ามาใกล้ๆ ฉัน โน้มตัวลงมาใกล้หน้าฉัน
แล้วเค้า.......แล้วเค้า........เค้า........เค้าก็?
\" ตื่นได้แล้วโว้ยยยยยยยย...........!!!!!!!!! \"
แล้วฉันก็สะดุ้งตัวตื่นหัวเลยโขกกับพี่ชายที่กำลังปลุกฉันอยู่
\" โอ้ย ! นึกจะลุกก็ลุกไม่ปรึกษากันก่อนเล้ย \"
\" โอ้ย! อะไรว่ะ คนกำลังฝันดีอยู่เลยดันมาขัดจังหวะซะนี่ เดี๋ยวแม่จับยัดโถส้วมซะเลยหนิ \"
ฉันพูดพลางเอามือถูหน้าผากอันสวยได้รูปของตัวเอง < ตรงไหน > ( ยุ่ง! )
\" ว่าไงน่ะ - - ++ ใครจะจับใครยัดโถส้วม \"
\" อุ้ย ! เปล๊า เปล่า เค้าจะกล้าทำไรพี่ชายสุดหล่อ สุดเลิฟ ของตัวเองได้ลงคอล่ะค๊า \" อ้วก!!!!!!!!!!!!!!!!!
\" โด่เอ๊ย! ไอ้พี่จอมโหด \" ฉันพึมพำกะตัวเองเบาๆ
\" แกว่าไงน่ะ \" น่านนนน หูดีชิบ พูดกะตัวเองมันยังได้ยินอีก
\" ปะ...ปะ...ปะ..เปล่าค่ะ แค่บอกว่าพี่ใจดีไม่เคยจะโหดกันน้องเลยสักครั้งเดียวอ่ะ \" แต่หลายครั้งค่ะจะบอก
\" แล้วไป \"
\" เฮอออออ... \"
ฉันค่อยๆ ถอนหายใจเพื่อไม่ให้ (พี่) มันได้ยิน
\" นี่ไอ้ลูกกรอก \"
โห่ดูมันเรียก เค้าชื่อ ลูกพีช ย่ะ ขอบอกชื่อออกจะไพเราะเพราะพริ้งสดีดสะดิ้งนอนกลิ้งเกลือก < มันเกี่ยวกันยังไงว่ะ > เรียกซะเสียเลย
\" เมื่อกี้แกฝันอะไรอ่ะ เห็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะ ฝันว่าได้เป็นนางเอกหนังโป๊อยู่รึไง \" ดูมันคิด - -\"
\" ทะลึ่ง! บ้าเหรอ เค้าฝันว่าเรนเข้ามาในห้องฉัน กะลังจะ อึ๋ย..ย.... อยู่แล้วเชียว พี่ไม่น่ามาปลุกเลย หมดกัน \"
เมื่อฉันพูดจบฉันก็นึกเสียดายถึงความฝันเมื่อกี้อย่างสุดซึ้ง (นึ่งข้าวเหนียว) ไม่น่าเล้ย อุตสาได้อยู่กับหนุ่มในฝันทั้งที ไอ้พี่บ้า
\" แล้วนี่แกจะไปโรงเรียนรึเปล่าเนี่ยห่ะ คนอุตสาห์มาปลุก \"
\" หา! กี่โมงแล้วเนี่ย \"
\" 7.45 \"
\" ห๊า! ว่าไงนะ โอ๊ยตาย! แล้วฉันจะไปโรงเรียนทันมั้ยเนี่ย แล้วทำไมพี่เพิ่งมาปลุกเค้าห่ะ \"
\" ไอ้บ้า ฉันปลุกแกตั้งนาน แกก็ไม่ตื่นสักที่ มัวแต่ฝันหวานอะไรอยู่ได้ฉันอุตสาห์มาปลุกยังจะมาว่าฉันอีก มันน่าตึบให้ตายเลยดีมะ \"
\" กลัวแล้วจ้า \"
\" เออดีให้มันรู้ซะบ้าง \"
\" ฮือ ฮือ ฮือ จะไปทันมั้ยเนี่ย \"
\" ไม่ทันแน่ๆ ถ้าแกไม่รีบไปอาบน้ำแต่งตัวซะที ไปได้แล้วไป๊ \" ไล่กันยังกะหมูกะหมาเลยนะ
แล้วไอ้พี่ชายสุดโหดมันก็ถีบฉันตกเตียง ตุบ........!
โอ้ยยย... เจ็บนะเว้ย ทำกับน้องสาวสุดสวย < ตรงไหน > ของแกยังงี้ได้ไงไอ้พี่บ้า
แล้วมันก็เดินออกไป แต่ยังไม่วายตะโกนเร่งฉันอีก
\" ถ้าอีก 5 นาทีไม่เสร็จไม่รอนะเว้ย ไอ้ลูกกรอก \"
ไอ้พี่บ้า บอกว่าอย่าเรียกลูกกรอกๆ ก็ไม่ฟังกันเล้ยยยยยยย
\" จ้า รับทราบแล้วจ้า \"
ฉันจึงเริ่มปฏิบัติการวิ่งผ่านน้ำ ฟิ้ว..ว...ว.......
5 นาทีต่อมา
ฉันปรากฎตัวอยู่ในชุดนักเรียน ของโรงเรียนที่ฉันอยู่ ซึ่งเป็นอีกเหตุผลที่ฉันอยากเข้าโรงเรียนนี้เพราะชุดนักเรียนมันช่างงามเหลือเกิน เป็นชุดที่ต้องสวมเสื้อเชิ้ตเข้ารูป ผูกไทด์สีเทาสวมทับด้วยเสื้อกั๊กคอวี มีสูทนอกสีเทา กับกระโปงสีเทาสั้นเหนือเขา < ยังกะนักธุรกิจ > ดูดีจังเลยอ่ะ >.<
“ เฮ้ย เสร็จยังอ่ะ ” >O<
“ เสร็จแล้ว ( โว้ยยยยย )ค่ะ ”
แล้วฉันก็เดินลงไปข้างล่าง พลางถามแม่บังเกิดเกล้าของตัวเอง
“ มีไรกินมั้งค่ะแม่ ” ^^
โป้ก !!!! รู้สึกเหมือนมีวัตถุแข็งมากระทบหัวอย่างแรก อะไรหว่า???
“ นี่แกยังจะมีอารมณ์กินอีกหรือเนี่ย - - ++ ”
อ๋อ รู้ละ หมวกกันน็อคไอ้พี่บ้านั้นเองอ่ะ ฮือ…..ฮือ เจ็บจัง TT
แล้วมันกลากฉันออกไป หิวน่ะ ไอ้พี่บ้า >.<
แล้วแม่ก็ตะโกนตามหลังฉันมา
“ พีชแม่เอาเงินค่าขนมให้พีคแล้วนะลูก ” จริงดิ !!! เวรล่ะแล้วจะได้เงินจากมันมั้ยเนี่ย ฮือ… คิดแล้วเเศร้า
“ ค๊า ไปแล้วนะค่ะแม่ ”
บรืน……….น…………น…………น < เสียงสตาร์ทรถ >
“ เฮ้ยรอด้วยดิ -o- ”
เสียงพลับน้องชายฉันตะโกนตามรถมอ’ไซด์ ของฉันกะพี่ แล้วเรา 3 คนก็นั่งมอ’ไซด์ไปโรงเรียนด้วยกัน
ขอแนะนำตัวก่อนนะ ฉันชื่อ นางสาว พิชชาภรณ์ ศรีสุขใส หรือเรียกกันว่าลูกพีช อายุ 16 ปี อยู่ ม.4 เป็นนางเอกของเรื่องค่ะ เซ็งเลย !!! คนกำลังฝันดีกะลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่แล้วเชียว ดันมีมารมาขวางซะได้ <ยังเซ็งม่ายหายเลยอ่ะ แงๆๆๆๆT-T>
เฮ้อออออ….. เปลี่ยนเรื่องดีกว่า คิดแล้วมันเศร้าอับเฉาจิต T^T… ฉันมีพี่ชาย 1 คน จะว่าไป มันก็หน้าตาดีอ่ะนะ ทุกอย่างดีหมด แต่ไม่ดีอยู่อย่างเดียว ‘ โหดชิบ ’ มันชื่อว่า พีค ส่วนน้องชายฉัน < ซึ่งไม่ค่อยจะมีบทเลย > ชื่อว่า ‘ พลับ ’ นี่ก็อีกคนป๊อปสุดๆ< ทำไงได้ก็หน้าตาดีกันทั้งบ้านอะนะขอบอก > ฉันมีแม่อยู่คนเดียว < แล้วใครเค้ามีกันหลายคนละวะ -*- > หมายถึงพ่อฉันเสียไปแล้วอ่ะ อ๊ะๆอย่าถามนะว่าทำไมไม่เอาไปซ่อมน่ะ รู้ทันย่ะ *-* < โห่ไอ้นี่ > แม่ฉันทำงานหาเลี้ยงครอบครัว เลยไม่ค่อยได้อยู่บ้านง่ะ เศร้าT^T
“เฮ้ย ไอ้ลูกกรอกถึงโรงเรียนแล้วนะโว้ย >O< ” <คนกำลังอินเลยเสียมูดหมด>
“ถึงแล้วเหรอ โรงเรียนในฝันที่ฉันอุตส่าห์อ่านหนังสือแทบเป็นแทบตายวายชีวีเพื่อที่จะได้เข้าโรงเรียนนี้” โอ้มายก๊อด
“แกมัวแต่พล่ามอะไรอยู่ จะสองโมงอยู่แล้วโว้ยเร็วๆ เข้า”
“ถูกต้องแล้วคร๊าบบบบ… ^^ ”
ไอ้พลับรับเป็นลูกคู่ทันที อ๋อลืมบอกไป โรงเรียนเป็นโรงเรียนมัธยมมีตั้งแต่ ม.1 ยัน ม.6 แต่ฉันเพิ่งมาเรียนโรงเรียนนี้เป็นวันแรก
“ทราบแล้วค๊า คุณผู้ชายทั้งสองคน- -*”
หลังจากแยกกับพี่พีคกับพลับแล้ว ฉันก็รีบเดินเข้าไปในโรงเรียนเพื่อที่จะได้รับไปหาห้องเรียน
“ทางนี้ลูกพีช ^.^ ”
ฉันได้ยินเสียงอันคุ้นหู ไม่ใช่ใครถ้าไม่ใช่ยัยเชอร์รี่เพื่อนรักสุดสวาทขาดใจดิ้น กระแด่ว กระแด่ว ของฉัน
แล้วยัยนั่นก็เดินมาลากฉันไปตรงที่มันนั่งอยู่
ส่วนฉันกำลังตกตะลึง ตึง ตึง ตะลึง ตึง ตึง อยู่เพราะไม่คิดว่ายัยนี่จะมาที่โรงเรียนได้ เป็นไปไม่ได้พระเจ้ากลั่นแกล้งหนู
“เฮ้ยนี่เชอร์รี่ก็มาเรียนที่นี่เหรอเนี่ยแล้วเธอมาเรียนที่นี่ได้ยังไง - -\'\' ” ให้ตายสิฉันอุตสาห์มันมาแล้วนะเนี่ย มันยังจะตามมาอีก
“นี่เธอทักทายเพื่อนเธอยังนี้เหรอลูกพีช - - ฉันก็สอบเข้ามานะสิ เป็นไงฉันเก่งมั๊ย ^O^ ”
โห่น้ำหน้าอย่างแกนะโง่จะตายชัก <แล้วแกละฉลาดนักหรือไง>
ยัยนี่อ่ะนะฉันรู้จักมันดีมันชอบลอกเลียนแบบฉันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ทั้งการแต่งตัว เสื้อผ้า และอื่นฯ อีกมากมาย แถมยังแต่งได้ดูดีกว่าฉันอีก
นะ พูดแล้วเศร้า T^T นี่มันคงเห็นว่าฉันเข้าโรงเรียนนี้ได้ละสิ เลยใช้เส้นของพ่อมันยัดเข้าโรงเรียนนี่ได้ โธ่เวรกรรมตั้งแต่ชาติปางใดนี่ ฉันถึง
หนียัยนี่ไม่พ้นเสียที
“อุ๊ยต๊ายตาย ไม่เจอกันนานายังดำเหมือนเดิมเลยนะ n_n ”
นี่ปากแกเหรอนั่นนะ เดี่ยวแม่เอาแปรงขัดส้วมมาขัดซะเลย เค้าเรียกว่าผิวสีแทนย่ะ สีแทนเข้าใจไหมมมมม >o<
<แทนความขาวนะเหรอ>*..*
ลืมบอกไปเมื่อก่อนฉันก็ขาวเหมือนคนอื่นทั่วไปนั่นแหละ แต่ฉันเป็นนักว่ายน้ำ ถูกคลอรีน ถูกแดด มันก็เลยกลายสีแทน
“แล้วนี่เธอรู้หรือยังว่าอยู่ห้องไหน”
“ไม่รู้อ่ะ แล้วเธอละ -..- ”
“ฉันก็อยู่ห้องเดียวกับเธอด้วยแหละ” \" O_O \"
“มานี่เดี๋ยวฉันพาไป”
\" - -a \"
ว่าแล้วยัยเชอร์รี่ก็กึ่งลากกึ่งจูงฉันไปที่ห้องเรียน ตลอดทางเดินมีแต่คนมองมาทางฉันกับยัยเชอร์รี่ เพราะมาดห้าวๆ ของฉันกับท่าทางน่ารักไร้
เดียงสาไร้สติของยายเชอร์รี่ทำให้เป็นจุดสนใจเป็นอย่างมาก แถมตลอดการเดินไปยังห้องเรียบมันพล่ามอวดนู้นอวดนี่กับฉัน ว่ามันไปเที่ยวที่
นู้นที่นี่มาเป็นยังไงมั่ง เฮ้อ!ตูละเบื่อจริงๆ
“นี่ไงถึงแล้ว”เมื่อฉันมองเข้าไปในห้อง
“นะ………นะ..นะ..นั้น คิมนี่ O_o ”
“อืมใช่ คิมก็อยู่ห้องเดียวกีบเราด้วยนะทำไมเหรอ”
“ไม่ทำไมหรอก”
เกือบไปฉันจะให้ยัยนี่รู้ไม่ได้ว่าฉันแอบชอบคิมอยู่ไม่งั้น ม.ค.ป.ด. แน่ๆ
“หวัดดี คิม เธอก็มาเรียนที่นี่ด้วยเหรอบังเอญจังเลยเนอะ -.,- ”
“ อื่มใช่จ๊ะ (^^)(_ _)(^^) ” พ่อเทพบุทสุดหล่อของฉัน
และแล้ววันนี้ของฉันก็ดำเนินไปด้วยความสุขโลกกลายเป็นสีชมพู ถ้าไม่นับรวมที่เจอยัยเชอร์รี่แต่เช้านะ - -\'\'
\" เชิญค่ะ ^^ ประตูไม่ได้ล็อค \"
กริ๊ก! แอ๊ดดดดด................ ฉันค่อยๆดูที่ประตูแบบสโลโมชั่นสุดๆ
o_o ฉันก็ต้องตกใจเมื่อเห็นบุคคลที่ยืนอยู่หน้าประตู ฝันไป ฝันไปแน่ๆ ไม่จิงใช่มั้ยเนี่ย
ฉันจึงหยิกตัวเองอย่างแรง โอว์ววว........! เจ็บมากเลยจอร์จ T^T
เรื่องจิงเหรอนี้ O.O
\" ร...ร...ร...ระ...เรน! นี่เรนจิงๆเหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ \" โอว์พระเจ้ายอดมันจอร์จมาก < เวอร์ไปเว้ย เวอร์ไป >
\" ครับ ผมเรนพระเอกละครเรื่อง Full House ครับ \"
\" นี่มันเรื่องจิงหรือนี่ ไม่น่าเชื่อเลยอ่ะ \" พระเจ้าช่วยกล้วยเชื่อม ฉันไม่ได้ฝันไปจิงๆ
แล้วจู่ๆ เรนก็เดินเข้ามาใกล้ๆ ฉัน โน้มตัวลงมาใกล้หน้าฉัน
แล้วเค้า.......แล้วเค้า........เค้า........เค้าก็?
\" ตื่นได้แล้วโว้ยยยยยยยย...........!!!!!!!!! \"
แล้วฉันก็สะดุ้งตัวตื่นหัวเลยโขกกับพี่ชายที่กำลังปลุกฉันอยู่
\" โอ้ย ! นึกจะลุกก็ลุกไม่ปรึกษากันก่อนเล้ย \"
\" โอ้ย! อะไรว่ะ คนกำลังฝันดีอยู่เลยดันมาขัดจังหวะซะนี่ เดี๋ยวแม่จับยัดโถส้วมซะเลยหนิ \"
ฉันพูดพลางเอามือถูหน้าผากอันสวยได้รูปของตัวเอง < ตรงไหน > ( ยุ่ง! )
\" ว่าไงน่ะ - - ++ ใครจะจับใครยัดโถส้วม \"
\" อุ้ย ! เปล๊า เปล่า เค้าจะกล้าทำไรพี่ชายสุดหล่อ สุดเลิฟ ของตัวเองได้ลงคอล่ะค๊า \" อ้วก!!!!!!!!!!!!!!!!!
\" โด่เอ๊ย! ไอ้พี่จอมโหด \" ฉันพึมพำกะตัวเองเบาๆ
\" แกว่าไงน่ะ \" น่านนนน หูดีชิบ พูดกะตัวเองมันยังได้ยินอีก
\" ปะ...ปะ...ปะ..เปล่าค่ะ แค่บอกว่าพี่ใจดีไม่เคยจะโหดกันน้องเลยสักครั้งเดียวอ่ะ \" แต่หลายครั้งค่ะจะบอก
\" แล้วไป \"
\" เฮอออออ... \"
ฉันค่อยๆ ถอนหายใจเพื่อไม่ให้ (พี่) มันได้ยิน
\" นี่ไอ้ลูกกรอก \"
โห่ดูมันเรียก เค้าชื่อ ลูกพีช ย่ะ ขอบอกชื่อออกจะไพเราะเพราะพริ้งสดีดสะดิ้งนอนกลิ้งเกลือก < มันเกี่ยวกันยังไงว่ะ > เรียกซะเสียเลย
\" เมื่อกี้แกฝันอะไรอ่ะ เห็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะ ฝันว่าได้เป็นนางเอกหนังโป๊อยู่รึไง \" ดูมันคิด - -\"
\" ทะลึ่ง! บ้าเหรอ เค้าฝันว่าเรนเข้ามาในห้องฉัน กะลังจะ อึ๋ย..ย.... อยู่แล้วเชียว พี่ไม่น่ามาปลุกเลย หมดกัน \"
เมื่อฉันพูดจบฉันก็นึกเสียดายถึงความฝันเมื่อกี้อย่างสุดซึ้ง (นึ่งข้าวเหนียว) ไม่น่าเล้ย อุตสาได้อยู่กับหนุ่มในฝันทั้งที ไอ้พี่บ้า
\" แล้วนี่แกจะไปโรงเรียนรึเปล่าเนี่ยห่ะ คนอุตสาห์มาปลุก \"
\" หา! กี่โมงแล้วเนี่ย \"
\" 7.45 \"
\" ห๊า! ว่าไงนะ โอ๊ยตาย! แล้วฉันจะไปโรงเรียนทันมั้ยเนี่ย แล้วทำไมพี่เพิ่งมาปลุกเค้าห่ะ \"
\" ไอ้บ้า ฉันปลุกแกตั้งนาน แกก็ไม่ตื่นสักที่ มัวแต่ฝันหวานอะไรอยู่ได้ฉันอุตสาห์มาปลุกยังจะมาว่าฉันอีก มันน่าตึบให้ตายเลยดีมะ \"
\" กลัวแล้วจ้า \"
\" เออดีให้มันรู้ซะบ้าง \"
\" ฮือ ฮือ ฮือ จะไปทันมั้ยเนี่ย \"
\" ไม่ทันแน่ๆ ถ้าแกไม่รีบไปอาบน้ำแต่งตัวซะที ไปได้แล้วไป๊ \" ไล่กันยังกะหมูกะหมาเลยนะ
แล้วไอ้พี่ชายสุดโหดมันก็ถีบฉันตกเตียง ตุบ........!
โอ้ยยย... เจ็บนะเว้ย ทำกับน้องสาวสุดสวย < ตรงไหน > ของแกยังงี้ได้ไงไอ้พี่บ้า
แล้วมันก็เดินออกไป แต่ยังไม่วายตะโกนเร่งฉันอีก
\" ถ้าอีก 5 นาทีไม่เสร็จไม่รอนะเว้ย ไอ้ลูกกรอก \"
ไอ้พี่บ้า บอกว่าอย่าเรียกลูกกรอกๆ ก็ไม่ฟังกันเล้ยยยยยยย
\" จ้า รับทราบแล้วจ้า \"
ฉันจึงเริ่มปฏิบัติการวิ่งผ่านน้ำ ฟิ้ว..ว...ว.......
5 นาทีต่อมา
ฉันปรากฎตัวอยู่ในชุดนักเรียน ของโรงเรียนที่ฉันอยู่ ซึ่งเป็นอีกเหตุผลที่ฉันอยากเข้าโรงเรียนนี้เพราะชุดนักเรียนมันช่างงามเหลือเกิน เป็นชุดที่ต้องสวมเสื้อเชิ้ตเข้ารูป ผูกไทด์สีเทาสวมทับด้วยเสื้อกั๊กคอวี มีสูทนอกสีเทา กับกระโปงสีเทาสั้นเหนือเขา < ยังกะนักธุรกิจ > ดูดีจังเลยอ่ะ >.<
“ เฮ้ย เสร็จยังอ่ะ ” >O<
“ เสร็จแล้ว ( โว้ยยยยย )ค่ะ ”
แล้วฉันก็เดินลงไปข้างล่าง พลางถามแม่บังเกิดเกล้าของตัวเอง
“ มีไรกินมั้งค่ะแม่ ” ^^
โป้ก !!!! รู้สึกเหมือนมีวัตถุแข็งมากระทบหัวอย่างแรก อะไรหว่า???
“ นี่แกยังจะมีอารมณ์กินอีกหรือเนี่ย - - ++ ”
อ๋อ รู้ละ หมวกกันน็อคไอ้พี่บ้านั้นเองอ่ะ ฮือ…..ฮือ เจ็บจัง TT
แล้วมันกลากฉันออกไป หิวน่ะ ไอ้พี่บ้า >.<
แล้วแม่ก็ตะโกนตามหลังฉันมา
“ พีชแม่เอาเงินค่าขนมให้พีคแล้วนะลูก ” จริงดิ !!! เวรล่ะแล้วจะได้เงินจากมันมั้ยเนี่ย ฮือ… คิดแล้วเเศร้า
“ ค๊า ไปแล้วนะค่ะแม่ ”
บรืน……….น…………น…………น < เสียงสตาร์ทรถ >
“ เฮ้ยรอด้วยดิ -o- ”
เสียงพลับน้องชายฉันตะโกนตามรถมอ’ไซด์ ของฉันกะพี่ แล้วเรา 3 คนก็นั่งมอ’ไซด์ไปโรงเรียนด้วยกัน
ขอแนะนำตัวก่อนนะ ฉันชื่อ นางสาว พิชชาภรณ์ ศรีสุขใส หรือเรียกกันว่าลูกพีช อายุ 16 ปี อยู่ ม.4 เป็นนางเอกของเรื่องค่ะ เซ็งเลย !!! คนกำลังฝันดีกะลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่แล้วเชียว ดันมีมารมาขวางซะได้ <ยังเซ็งม่ายหายเลยอ่ะ แงๆๆๆๆT-T>
เฮ้อออออ….. เปลี่ยนเรื่องดีกว่า คิดแล้วมันเศร้าอับเฉาจิต T^T… ฉันมีพี่ชาย 1 คน จะว่าไป มันก็หน้าตาดีอ่ะนะ ทุกอย่างดีหมด แต่ไม่ดีอยู่อย่างเดียว ‘ โหดชิบ ’ มันชื่อว่า พีค ส่วนน้องชายฉัน < ซึ่งไม่ค่อยจะมีบทเลย > ชื่อว่า ‘ พลับ ’ นี่ก็อีกคนป๊อปสุดๆ< ทำไงได้ก็หน้าตาดีกันทั้งบ้านอะนะขอบอก > ฉันมีแม่อยู่คนเดียว < แล้วใครเค้ามีกันหลายคนละวะ -*- > หมายถึงพ่อฉันเสียไปแล้วอ่ะ อ๊ะๆอย่าถามนะว่าทำไมไม่เอาไปซ่อมน่ะ รู้ทันย่ะ *-* < โห่ไอ้นี่ > แม่ฉันทำงานหาเลี้ยงครอบครัว เลยไม่ค่อยได้อยู่บ้านง่ะ เศร้าT^T
“เฮ้ย ไอ้ลูกกรอกถึงโรงเรียนแล้วนะโว้ย >O< ” <คนกำลังอินเลยเสียมูดหมด>
“ถึงแล้วเหรอ โรงเรียนในฝันที่ฉันอุตส่าห์อ่านหนังสือแทบเป็นแทบตายวายชีวีเพื่อที่จะได้เข้าโรงเรียนนี้” โอ้มายก๊อด
“แกมัวแต่พล่ามอะไรอยู่ จะสองโมงอยู่แล้วโว้ยเร็วๆ เข้า”
“ถูกต้องแล้วคร๊าบบบบ… ^^ ”
ไอ้พลับรับเป็นลูกคู่ทันที อ๋อลืมบอกไป โรงเรียนเป็นโรงเรียนมัธยมมีตั้งแต่ ม.1 ยัน ม.6 แต่ฉันเพิ่งมาเรียนโรงเรียนนี้เป็นวันแรก
“ทราบแล้วค๊า คุณผู้ชายทั้งสองคน- -*”
หลังจากแยกกับพี่พีคกับพลับแล้ว ฉันก็รีบเดินเข้าไปในโรงเรียนเพื่อที่จะได้รับไปหาห้องเรียน
“ทางนี้ลูกพีช ^.^ ”
ฉันได้ยินเสียงอันคุ้นหู ไม่ใช่ใครถ้าไม่ใช่ยัยเชอร์รี่เพื่อนรักสุดสวาทขาดใจดิ้น กระแด่ว กระแด่ว ของฉัน
แล้วยัยนั่นก็เดินมาลากฉันไปตรงที่มันนั่งอยู่
ส่วนฉันกำลังตกตะลึง ตึง ตึง ตะลึง ตึง ตึง อยู่เพราะไม่คิดว่ายัยนี่จะมาที่โรงเรียนได้ เป็นไปไม่ได้พระเจ้ากลั่นแกล้งหนู
“เฮ้ยนี่เชอร์รี่ก็มาเรียนที่นี่เหรอเนี่ยแล้วเธอมาเรียนที่นี่ได้ยังไง - -\'\' ” ให้ตายสิฉันอุตสาห์มันมาแล้วนะเนี่ย มันยังจะตามมาอีก
“นี่เธอทักทายเพื่อนเธอยังนี้เหรอลูกพีช - - ฉันก็สอบเข้ามานะสิ เป็นไงฉันเก่งมั๊ย ^O^ ”
โห่น้ำหน้าอย่างแกนะโง่จะตายชัก <แล้วแกละฉลาดนักหรือไง>
ยัยนี่อ่ะนะฉันรู้จักมันดีมันชอบลอกเลียนแบบฉันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ทั้งการแต่งตัว เสื้อผ้า และอื่นฯ อีกมากมาย แถมยังแต่งได้ดูดีกว่าฉันอีก
นะ พูดแล้วเศร้า T^T นี่มันคงเห็นว่าฉันเข้าโรงเรียนนี้ได้ละสิ เลยใช้เส้นของพ่อมันยัดเข้าโรงเรียนนี่ได้ โธ่เวรกรรมตั้งแต่ชาติปางใดนี่ ฉันถึง
หนียัยนี่ไม่พ้นเสียที
“อุ๊ยต๊ายตาย ไม่เจอกันนานายังดำเหมือนเดิมเลยนะ n_n ”
นี่ปากแกเหรอนั่นนะ เดี่ยวแม่เอาแปรงขัดส้วมมาขัดซะเลย เค้าเรียกว่าผิวสีแทนย่ะ สีแทนเข้าใจไหมมมมม >o<
<แทนความขาวนะเหรอ>*..*
ลืมบอกไปเมื่อก่อนฉันก็ขาวเหมือนคนอื่นทั่วไปนั่นแหละ แต่ฉันเป็นนักว่ายน้ำ ถูกคลอรีน ถูกแดด มันก็เลยกลายสีแทน
“แล้วนี่เธอรู้หรือยังว่าอยู่ห้องไหน”
“ไม่รู้อ่ะ แล้วเธอละ -..- ”
“ฉันก็อยู่ห้องเดียวกับเธอด้วยแหละ” \" O_O \"
“มานี่เดี๋ยวฉันพาไป”
\" - -a \"
ว่าแล้วยัยเชอร์รี่ก็กึ่งลากกึ่งจูงฉันไปที่ห้องเรียน ตลอดทางเดินมีแต่คนมองมาทางฉันกับยัยเชอร์รี่ เพราะมาดห้าวๆ ของฉันกับท่าทางน่ารักไร้
เดียงสาไร้สติของยายเชอร์รี่ทำให้เป็นจุดสนใจเป็นอย่างมาก แถมตลอดการเดินไปยังห้องเรียบมันพล่ามอวดนู้นอวดนี่กับฉัน ว่ามันไปเที่ยวที่
นู้นที่นี่มาเป็นยังไงมั่ง เฮ้อ!ตูละเบื่อจริงๆ
“นี่ไงถึงแล้ว”เมื่อฉันมองเข้าไปในห้อง
“นะ………นะ..นะ..นั้น คิมนี่ O_o ”
“อืมใช่ คิมก็อยู่ห้องเดียวกีบเราด้วยนะทำไมเหรอ”
“ไม่ทำไมหรอก”
เกือบไปฉันจะให้ยัยนี่รู้ไม่ได้ว่าฉันแอบชอบคิมอยู่ไม่งั้น ม.ค.ป.ด. แน่ๆ
“หวัดดี คิม เธอก็มาเรียนที่นี่ด้วยเหรอบังเอญจังเลยเนอะ -.,- ”
“ อื่มใช่จ๊ะ (^^)(_ _)(^^) ” พ่อเทพบุทสุดหล่อของฉัน
และแล้ววันนี้ของฉันก็ดำเนินไปด้วยความสุขโลกกลายเป็นสีชมพู ถ้าไม่นับรวมที่เจอยัยเชอร์รี่แต่เช้านะ - -\'\'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น