OVER LOVE ภารกิจรักเปลี่ยนหัวใจคุณชายแบดบอย

ลำดับตอนที่ #1 : เธอไม่มีสิทธ์ที่จะลาออก เพราะเธอกำลังอ่อยฉันอยู่นี่ไง O_O***

เธอไม่มีสิทธ์ที่จะลาออก เพราะเธอกำลังอ่อยฉันอยู่นี่ไง O_O***

            ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง

            เสียงกดออดนี้มาจากหญิงสาวหน้าใสรูปร่างสวยอยู่ในชุดทำงานสีน้ำตาลอ่อนกระโปรงคลุมเข่า เธอกำลังรอคนที่จะมาเปิดประตูคฤหาสน์ให้อยู่

            “มาแล้วค่ะ”ไม่นานก็มีคุณป้าท่าทางใจดีมาเปิดประตูให้

            “สวัสดีค่ะคุณป้า นี่เป็นคฤหาสน์ KJ กรุ๊บหรือป่าวค่ะ”หญิงสาวผู้มาเยือนถามด้วยน้ำเสียงที่สุภาพให้กับคุณป้าที่มาเปิดประตูให้

            “ใช่แล้วจ๊ะ หนูคงเป็นผู้จัดการส่วนตัวคนใหม่ของคุณหนูใช่ไหมค่ะ”คุณป้าถาม

            “ค่ะ”

            “งั้นหนูเข้ามาได้เลย แต่งานนี้หนักหน่อยน่ะ”คุณป้าพูดพร้อมกับผายมือเชิญหญิงสาวผู้มาเยือนอย่างสุภาพ แต่ประโยคหลังที่คุณป้าพูดมันสร้างความมึนงงให้กับหญิงสาวเป็นอย่างมาก

            อะไรคืองานหนักหรอ O3O

        “ที่ว่าหนักนี่คืออะไรหรือค่ะคุณป้า”เดินไป หญิงสาวก็ถามไป

            “ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ ถ้าหนูได้ทำงานเดี๋ยวหนูก็รู้เองนั้นแหละจ๊ะ”คุณป้าพูดอย่างมีเลศนัย ซึ่งมันสร้างความมึนงงให้เธอเป็นอย่างมาก

            “ค่ะ”เธอรับคำคุณป้าอย่างงงงงก่อนที่จะเดินไปที่คฤหาสน์ซึ่งตั้งอยู่ข้างหน้านี้ไม่ไกล

            “แล้วหนูชื่ออะไรจ๊ะป้าจะได้เรียกถูก ป้าชื่อป้าพราวน่ะจ๊ะเป็นหัวหน้าแม่บ้านที่นี่”

            “ค่ะ หนูชื่อพะพายค่ะ เรียกพายเฉยๆก็ได้”หญิงสาวผู้มีนามว่าพะพายบอกก่อนที่พลางยิ้มๆ ในกับคุณป้าแม่บ้าน

            “ชื่อเพาะจังเลยน่ะจ๊ะ”ป้าพราวพูดแล้วก็หยุดเดินที่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ “นี่ก็ถึงหน้าคฤหาสน์แล้วป้ามาส่งแค่นี้แหละ ที่เหลือหนูก็เดินไปที่ห้องรับแขกเพื่อไปพบผู้จัดการคิมจะเป็นคนบอกหน้าที่หนูเองน่ะจ๊ะเดี๋ยวก็จะมาเด็กรับใช้มานำทางไป ป้าไปละ ตั้งใจทำงานน่ะหนู”ป้าพราวพูดแล้วก็เดินจากไป ส่วนพะพายหลังจากที่ป้าพราวไปแล้วนั้นเธอก็ถอดรองเท้าแล้วก็เข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ พอเดินไปไม่ถึงเท่าไหร่ก็เธอกับเด็กรับใช้ที่เดินอย่างชื่นมื่นมาหาเธอ

            “คุณพะพายใช่ไหมค่ะ”เด็กรับถามด้วยวาจาที่สุภาพ ซึ่งไม่เหมือนเรื่องอื่นที่คนรับใช้ในบ้านพระเอกจะต้องร้าย เพราะนิยายเรื่องนี้อบรมมาดี 5+5+5+5+5

            “ค่ะ”พะพายพูด

            “งั้นเชิญทางนี้ค่ะ”เด็กรับใช้พูดแล้วเดินนำทางพะพายมาที่ห้องรับแขกซึ่งในห้องรับแขกก็มีชายวัยกลางคนท่าทางดูภูมิฐานยืนรอพะพายด้วยหน้าตาที่แจ่มใส

            “สวัสดีค่ะ เออ ผู้จัดการคิม”พะพายพูดด้วยท่าทางที่เก๊ๆกังๆ เพราะว่าเธอยังไม่รู้จักเขาดีพอ

            “นี่คือคุณพะพายใช่ไหมครับ”ผู้จัดการคิมพูดพลางยิ้มให้

            “ค่ะ ฉันคือพะพาย”

            “ดูคุณไม่เหมือนผู้หญิงที่เคยมาทำในที่นี่เลยน่ะครับ”

            “อะ อะไรน่ะค่ะ ไม่เหมือนยังไงหรอค่ะ”

            “ก็แค่สวยผิดปกติ”

            ผิดปกติ -_-+

            “อ๋อค่ะ”

            “เชิญนั่งก่อนครับ”ผู้จัดการคิมพูดแล้วก็ผายมือเชิญพะพายให้ลงที่โซฟาเดี่ยว

            “ขอบคุณค่ะผู้จัดการคิม”พะพายพูดแล้วก็ไปนั่งที่โซฟา แต่พอนั่งลงนั้นแหละ คิ้วยาวเรียวก็ผูกปมกันโดยอัตโนมัติ เพราะคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เป็นผู้ชายหล่อสุดจะหาคำบรรยาย แต่ลักษณะเหมือนเป็นคนที่เบื่อโลกทั้งโลกนั่งเอาขาไขว้แล้วก็ท้าวคางไว้กับขอบโซฟานัยน์ตาเย็นชามองหน้าพะพายอย่างเลื่อนลอย แล้วก็ยิ้มเย๊าะข้างมุมปาก

        “ฉันหล่อใช่ไหมล่ะ”ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าพูดแล้วก็เอาไวน์ขึ้นมาจิบแล้วก็หัวเราะอะไรบางอย่าง ซึ่งมันสร้างความมึนงงภายในใจให้กับพะพายเป็นอย่างมาก

            คนบ้าอะไรว่ะหลงตัวเองชะมัด คิดว่าเป็นลูกคิวปิดหรือไงถึงได้ยิ้มแบบนั้นอยู่เรื่อย

            “คุณพะพายยังไม่รู้จักนี่คุณหนูยูนคนที่คุณพะพายต้องมาดูแลครับ”พอผู้จัดการคิมพูดเสร็จชายหนุ่มที่มีนามว่ายูนก็หันขวับใส่ ส่วนพะพายที่ได้ยินว่าคุณหนูก็แอบหัวเราะคิกในใจ

            นี่อะไรโตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วยังเรียกว่าคุณหนู แถมยังให้คนมาดูแลอีก

            “นี่คิมบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกว่าคุณหนูปัญญาอ่อนชะมัด”ยูนบอกด้วยน้ำเสียงที่ไม่ประสบอารมณ์เท่าไหร่

            รู้ไหมว่ามันหน้าอายขนาดไหนที่ได้ยินคำนำหน้าตัวเองว่าเป็นคุณหนู นี่ฉันเป็นผู้ชายน่ะแถมยังโตที่จะมีลูกมีเมียได้อีก

            “ครับคุณหนู”

            “คิม!!!!!”เสียงดังแปดร้อยห้าสิบหกเดซิเบล ซึ่งคนที่ถูกว่าก็แอบหัวเราะเหมือนกัน “พูดธุระได้แล้วพอดีว่ามีธุระ”ยูนยังกลับมาเย็นชาเหมือนเดิม

            “คือว่ามันเป็นคำสั่งของคุณผู้หญิงที่ได้หาคนดูแลคุณหะ... คุณชายคนใหม่ที่คุณคุณชายได้ไล่ออกไปครับ”

            “หึ ฉันก็คิดว่าอย่างนั้นแหละ นี่เสนอตัวเองหรือป่าวเนี่ย ส่วนใหญ่ก็มาเพื่อที่จะมาอ่อยฉันทั้งนั้นเธอก็คงไม่ต่างกับผู้หญิงคนอื่นสักเท่าไหร่”ยูนมองพะพายด้วยแววตาที่หยามเหยียดสุดๆซึ่งพะพายเองก็รับไม่ได้กับปฏิกิริยาอันหยาบคายของผู้ชายคนนี้ เธอเองก็ลุกไปตบหัวแล้วขอลาออกไปหลายทีแล้ว แต่จิตใต้สำนึกมันบอกว่า เพื่อเงิน เพื่อเงิน เย็นไว้ เย็นไว้ พุทธ โธ ๆๆๆๆ

            “คุณเองก็คิดได้เท่านี้สิน่ะ ทำตัวเหมือนเด็กมีปมด้อยคอยมองคนอื่นในเสียๆหายๆ เลยต้องมีคนมาดูแลจัดการแบบนี้”พะพายพูดด้วยท่าทางที่มาดสุดๆโดยที่พยายามที่จะไม่แสดงความโกรธให้เห็นเดี๋ยวจะเป็นเรื่องไหญ่

            “ปากดีนิ เดี๋ยวก็สยบแทบเท้าฉันทุกคนฉันรู้สันดานผู้หญิงที่มาทำงานพวกนี้ดี”ยูนยังทำตัวเย็นชาไม่สะทกสะท้านสักนิดว่าพูดจาแล้วฝ่ายที่ฟังจะโกรธแค่ไหน

            “เหอะ ฉันเองก็เหมือนกัน ฉันก็รู้สันดานผู้ชายอย่างคุณดี ก็ไม่ต่างกับ...ฉันไม่อยากจะเปรียบเทียบเลยจริงๆว่ามันคืออะไร คุณคงจะไม่อยากให้คนอื่นมาสาธยายนิสัยของคุณแบบนี้หรอกใช่มั้ยค่ะ ฉันเองก็เหมือนกันเพราะฉะนั้นคุณหยุดนิสัยมองคนอื่นในแง่ร้าย แล้วหยุดทำสายตาหยาบคายต่ำช้าแบบไม่มีสมบัติผู้ดีอย่างนี้ซะทีมันไม่สมกับเป็นทายาทบริษัทใหญ่ยักษ์เลยสักนิด”พะพายร่ายยาวนี่เธอรู้ตัวหรือป่าวว่าทำให้คนที่ฟังอยู่ตรงหน้านั้นโกรธขนาดไหน แต่ผู้จัดการคิมนี่สิกลับพึงพอใจในการทำงานของพะพายเป็นอย่างมาก

            “เป็นการเริ่มต้นที่ดีมากครับคุณพะพายคุณเองคงรู้แล้วว่าหน้าที่ที่แท้จริงของคุณเป็นอะไร ผมหมดธุระแล้ว ขอตัวล่ะครับ”ผู้จัดการคิมพูดทิ้งท้ายแล้วก็เดินไปในท่ามกลางความมันงงงงของทั้งสอง

            นี่ยัยปากจัดต้องมาทำงานกับฉันจริงๆหรอเนี่ย

            นี่ฉันต้องมางานกับเจ้านายแบบนี้จริงๆหรอ

            “แล้วเธอมีอะไรมาว่าวัดว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นล่ะ”ยูนมองพะพายด้วยสายตาที่ท้าทาย

            “ก็ศักดิ์ศรีของฉันไงล่ะที่วัดได้”พะพายเองก็ไม่ยอมแพ้ แต่ว่าเธอพูดอะไรออกไปรู้ไหมว่ามันสร้างรอยยิ้มร้ายกาจบนใบหน้าที่เพอเฟ็คอย่างเขา

            “งั้นก็ตามฉันมา”

            “นี่คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมค่ะ”ที่ที่เธอมากับยูนนั้นเป็นสระน้ำบ้านเขาเอง เขาคงไม่คิดให้เธอกระโดดน้ำแล้วห้ามขึ้นมาหรอกน่ะ

            “นี่เลิกพูดคุณกับฉันซะทีเรียกอย่างอื่นได้ไหม”ยูนพูดด้วยท่าทีที่รำคาญ เขากอดอกแล้วมองพะพายด้วยความไม่สบอารมณ์เท่าไหร่

            “ให้เรียกว่าคุณหนูดีไหมล่ะ คุณหนู๊”พะพายไม่รู้ทีเล่นทีเผลอแอบแหยยูนไปโดยไม่รู้ว่าเรื่องแค่นี้ก็ทำให้คุณชายหล่อเยือกเย็นก็ร้อนได้เหมือนกัน

            “หยุด!!!! คราวนี้เธอต้องทำตามคำสั่งฉันเพื่อจะทดสอบศักดิ์ศรีของเธอ”ยูน

กอดอกเก็กท่าเหมือนเดิม แต่ว่าพะพายยังตลกกับท่าทางโกรธเกรี้ยวของชายหนุ่มvp^j

            “นายก็ว่ามาสิ”

        จุ๋ม OoO

        ยูนถอดแหวนเงินเกลี้ยงออกจากนิ้วนางข้างขวาแล้วก็โยนลงน้ำ

            “นี่นายอย่าบอกน่ะว่านายจะให้ฉันกระโดดลงไปเก็บ OoO*”

            “ใช่ ฉลาดดีนี่”

            “O_O*”

            “ถ้าเธอลงไปเก็บมันแล้วเธอไม่ร้องให้ฉันช่วยแสดงว่าเธอไม่ได้ตั้งใจจะอ่อยฉัน แต่ถ้าเธอร้องเมื่อไหร่แสดงว่าเธอจะอ่อยฉันเพื่อที่จะให้ฉันผายปอด แต่ขอบอกว่าผู้หญิงที่เรียกร้องด้วยการตกน้ำนี่ฉันไม่เคยช่วย ส่วนใหญ่ก็เข้าICUทั้งนั้น”ยูนมองพะพายที่อ้าปาดพะงาบๆอย่างไม่หรี่ระ

            นี่ทำไมคุณชายยูนถึงละเอียดอ่อนเช่นนี้ เขาเอาฟันซี่ไหนคิดว่ะ ใครจะเอาชีวิตไปเสี่ยงกับเรื่องไร้สาระอย่างนั้น นี่ผู้หญิงน่ะถึงจะทำทุกอย่างที่ได้มาแต่ก็ไม่เสียสละชีวิตตัวเองเพื่อที่ได้หนึ่งจูบหรอก สงสัยต่อมใต้สมองจะทำงานผิดปกติ อนาถดีแท้ -­_-*

            “นี่ไร้สาระทำตัวเหมือนเด็กอมมือไปได้ ฉันไม่ลงหรอกยะ”

            “ก็แสดงว่าเธอมีเจตนา”ยูนมองพะพายด้วยสายตาจิกกัด

            “นี่นายเป็นผู้ชายประเภทไหนเนี่ยทำตัวเรื่องมากเหมือนผู้หญิงไปได้”

            “แล้วเธอเป็นผู้หญิงหรือป่าวล่ะ”

            “ใช่ แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ชอบจิกคนอื่น เหมือนผู้ชายบางคน”

            “หรอ ลงน้ำเดี๋ยวนี้”

            “นายอยากพิสูจน์นักใช่ไหม ได้ถ้าพิสูจน์แล้วฉันจะลาออก!!!”พะพายชักจะหมดความอดทนกับผู้ชายเรื่องมากคนนี้ เธอจึงถอดกระเป๋าปาลงพื้นอย่างหมดความอารมณ์

        “ดีมาก”สิ้นเสียงของชายหนุ่ม พะพายก็ลงบันไดลงน้ำอย่างใจจดใจจ่อ มองหาแหวนพลางกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ

            อ๋าย นี่พะพายถ้าแกจมน้ำแล้วอีตานี่ไม่ชวยจะเป็นยังไงกันเนี่ย

            “ก่อนจะตายฉันขอบอกนายว่าฉันไม่ได้มาเพื่อที่จะอ่อยนาย สำคัญตัวเองผิดไปแล้ว”พะพายพูดเสร็จก็กระโดดลงน้ำทั้งชุดทำงาน

            ภายในน้ำ พะพายดำน้ำอย่างเชี่ยวชาญเพื่อที่จะหาแหวนเงินเกลี้ยงของนายยูน พะพายดำไปดำมาก็เจอแสงแวบๆข้างหน้า เธอลงไปลึกอีกเพื่อที่จะไปเก็บมาดูว่าเป็นแหวนหรือป่าว ผลสำเร็จนั้นก็คือแหวนเงินเกลี้ยงของเจ้านายตัวยุ่ง เธอยิ้มให้กับผลงานตัวเองแล้วก็ตีเท้าเพื่อที่จะขึ้นไปสูดอากาศ

            “นี่นายยูนฉันได้แหวนมาแล้ว”พะพายพูดพลางยิ้มสะใจให้กับท่าทางผิดหวังของยูน

            “แค่นี่ใครก็ทำได้”

            “เชอะ”พะพายพูดแล้วก็เขวี้ยงแหวนให้นายยูน เหมือนกับว่าแหวนมันไปหาเจ้าของมันตกไปอยู่บนมือของยูนปั๊บ

            “เห๊อะ”

            “นี่นายรับแม่นดีน่ะ”พะพายพูดพลางแสะยิ้มที่มุมปาก

            “ก็ฉันเก่งนิ เธอขึ้นมาได้แล้ว”

            “อืม อ๊ายยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดด”เหมือนกับว่าขามันโดนตะคริว (ที่จริงมันก็โดนตะคริวนั้นแหละ) อยู่ๆพะพายก็เสียการทรงตัว เธอพยายามกวักน้ำเพื่อที่จะให้ลอยตัว แต่ก็ไม่สำเร็จเหมือนว่ามันกำลังจะจมไปช้าๆ

            “นี่แกล้งกันหรือไงนึกแล้วเชียวว่าเธอก็เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น”ยูนไม่ชายตามองมาหาพะพายที่กำลังแย่เลยสักนิด

            “ยะ ยะ ยูน ชะช่วย ฉะฉันด้วย”เป็นประโยคสุดท้ายที่พะพายพูด แล้วเธอก็จมน้ำไป แต่ยูนไม่เหลียวแลสักนิดแถมยังยิ้มอย่างอำมหิตอีกต่างหาก นี่ เขาเป็นพระเอกโรคจิตหรือป่าวเนี่ย =_=*

            “เล่นไม้นี้ทุกคน”ยูนเอ่ยเบาๆ แล้วก็ยืนกอดอกมองพะพาย

            เมื่อไหร่จะขึ้นมาจากน้ำน่ะ

             แต่แล้ว....

            “นี่ พะพาย นับ1 2 3 ถ้านับถึงสิบเมื่อไหร่เธอโดนดีแน่ คราวนี้ 9 แล้วน่ะ 9 นิด 9หน่อย 9 น้อยๆ 9นานๆ จะ10แล้วด้วย”คราวนี้เอาล่ะค่ะพี่น้อง ยูนนับจะถึง10แล้วแต่พะพายก็ไม่มีแววที่จะขึ้นมาเลย คิ้วเรียวของชายหนุ่มเริ่มผูกเป็นปม แล้วนัยน์ตาก็เริ่มเบิกกว้าง

            “เฮ้ย ยัยบ้า!!! OoO”ยูนรีบพุ่งกระโดดลงไปในน้ำอย่างรวดเร็ว นี่คงไม่มีใครจะบ้าเกินที่จะเสี่ยงตายแค่เพียงได้จูบกับผู้ชายหล่อๆหรอก เขาคิดได้ดังนั้นก็รีบงมหาพะพายในใต้สระน้ำ ยูนแหวกว่ายไปในใต้น้ำได้ไม่นานก็เห็นร่างบางนอนอยู่ก้นสระดังนั้นยูนก็รีบอุ้มร่างบางขึ้นมาบ่นฝั่งด้วยความเหนื่อย ยูนวางพะพายไว้ที่ข้างสระน้ำ แต่แล้วยูนก็สะดุดกับบลาสีดำที่เสื้อบางมันเปียกแนบกับเนื้อจึงทำให้เห็นบลาสีดำลายลูกไม้กับขนาดหน้าอกที่กำลังดี

            “เฮ้ย ยูนแกย่าเพิ่งคิดเรื่องนี้ช่วยคนก่อน”ยูนส่ายหัวเบาๆให้กับโรคบ้ากามที่กำเริบเมื่อเห็นผู้หญิงสวย พร้อมกับปิดจมูกของพะพายแล้วชายหนุ่มก็เข้าไปเป่าปากให้ แต่ไม่ทันที่จะเป่า...

            “แอวะ โฮะ โฮะ”พะพายก็กระอักน้ำมาก่อน พร้อมกับน้ำขี้ฟันของพะพายได้จู่โจมเต็มหน้าของพะพาย

            “พะพาย นี่เธอเป็นอะไรทำไมไม่ขึ้นฝั่งมา”ยูนทำเสียงเข้าพร้อมกับปาดน้ำออกจากหน้าอย่างเดือดดาล

            “ก็ฉันเป็นเหน็บนี่ แล้วนายยังยืนบื้อไม่มาช่วยฉันอีก”พะพายแขวะให้

            “ก็ฉันช่วยแล้วไงยัยเบือก”

            “เออ ช่วยก็ช่วย ทีนี้นายเห็นรึยังว่าฉันไม่ได้อ่อยนาย ฉันไม่คิดสั้นเอาชีวิตไปเสี่ยงเพื่อเอาจูบของผู้ชายปัญญาอ่อนของนายหรอกย่ะ”พะพายพูดอย่างโมโห “ฉันขอลาออก” พะพายพูดอย่างหมดความอดทนพลางปัดผมที่เกลื่อนอยู่บนใบ หน้าออก

            “เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะลาออก”

            “ห๊า OoO O_O!!!!!”

            “เธอลาออกไม่ได้ เพราะเธอกำลังอ่อยฉันอยู่”

            “ฉันไม่ได้อ่อยนายน่ะย่ะ”

            “ทำไมจะไม่อ่อย ก็บลากับหน้าอกเธอไง”

            “O///O*”

            “หน้าอกเธอเซ็กซี่ดีน่ะ”

            “ไอ้บ้ากาม”

            เพี๊ยะ