คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 ชั่วที่สุดแบบฉุดไม่อยู่นี่แหละคืออสูร
สองวันผ่านไปไวยิ่งกว่าโกหก
“เฮ้อ~”ฉันนั่งถอนหายใจอยู่ห้องโถงกลางหรือห้องรับแขกของคฤหาสน์และวันนี้ก็คือวันที่ฉันจะต้องไปแล้วสินะ...
“เฮ้อ~”ฉันถอนหายใจอีกทีพลางเหล่มองของที่เพิ่งจะจัดเตรียมเสร็จเมื่อคืนแล้วเงยหน้ามองพี่คาร์ดีฟส์ก่อนที่พี่คาร์ดีฟส์จะเอามือมายีหัวฉันเบาๆแล้วส่งยิ้มมาให้
“มาแล้วล่ะ”ท่านพ่อพูดก่อนที่จะหันไปสั่งพ่อบ้านไปเปิดประตูเพื่อรับแขก
“สวัดดีเซอร์คัสไม่เจอกันนานเลยนะ ฮ่าๆๆ”ชายวัยกลางคนที่เดินดำหน้าอสูรทั้งหลายพูดขึ้นก่อนที่คนทั้งหมดจะโค้งคำนับมาทางท่านพ่อ
“เช่นกันลีเกิล”ท่านพ่อตอบก่อนที่จะเรียกให้ฉันไปยืนข้างๆแล้วฉันจึงพูดออกมาว่า
“สวัสดีค่ะหนูชื่อเพนเทลล์ รามันคอร์ฟ สปาร์น่าค่ะ”
“ฮ่าๆๆ ไม่ต้อแนะนำตัวกับฉันก็ได้ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ...อ้อนี่ลูกชายฉัน แนะนำตัวสิ”ชายคนนั้นพูดก่อนที่จะบอกให้ชายคนที่ยืนอยู่ข้างๆแนะนำตัว
“สวัสดีครับ ผมชื่อวินเทอร์ ซีอาส”วินเทอร์แนะนำตัวก่อนที่จะหันมามองหน้าฉันอย่างเย็นชา
“จะรับประทานอาหารที่นี่หรือจะกลับอณาจักรเลย”ท่านพ่อถามชายคนนั้น
“ฉันก็ไม่ได้รีบอะไรนี่นา”
หลังจากที่กินข้าวเสร็จและบอกลากันเสร็จแล้วฉันก็นั่งรถกินบรรยากาศได้ไม่นานก็เลยเอ่ยปากถามคนที่นั่งอยู่ตรงข้างๆว่า
“เอ่อ...หวัดดีนายรู้รึปล่าวว่าถ้าฉันอยู่ที่นั่นจะต้องทำอะไรบ้างอ่ะ?”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกก็แค่เธอจะต้องฝึกการเป็นอสูรก็แค่นั้นทำไม...กลัวหรอ?”
“ป่าวไม่ได้กลัวก็แค่...ถามเฉยๆ”
“......”
“นี่นายคุยกันบ้างเดะ”
“นี่เธออยู่เงียบๆอ่ะเป็นมั๊ย!”วินเทอร์พูดเสียงเย็นจนทำให้ฉันต้องนั่งก้อหน้าไปตลอดทางแล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า
“ในหนังสือเล่มนั้นข้อแรกมันเขียนไว้ว่า ‘ชั่วให้สุดแบบฉุดไม่อยู่นี่แหละอสูร’เธอลองไปฝึกมาซะ”
“ทำไมฉันต้องทำล่ะ”ฉันถามอย่างงงๆกับสิ่งที่เขาพูด
“ก็ฉันเป็นคนที่ต้องฝึกการเป็นอสูรให้กับเธอและถ้าหากเธอไม่ทำฉันก็ไม่รู้ด้วนนะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ”เขาพูดพลางทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้และพูดขึ้นมาอีกว่า
“ฉันหิวน้ำ”
“แล้ว?”
“เธอเอาน้ำมาให้ฉันซิ”
“มีมือมีเท้าเอาเองดิ”
“ก็ได้ๆ”ฉันพูดขณะที่เขาส่งสายตาเย็นๆมาทางฉัน
ฉันเอ้อมมือไปหยิบเหยือกน้ำมาก่อนที่จะส่งให้เขาและก่อนที่เขาจะได้ถือมันฉันจึงเทน้ำราดลงทั้งตัวเขาและนั่งหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว
“ฮ่าๆๆเป็นไงพอใช้ได้ป๊ะ”ฉันนั่งหัวเราะอยู่ยกใหญ่ก่อนที่เขาจะขบกรามแน่นแล้วตอบกลับมาว่า
“ฮึ่ม...ดีดีมากเลยล่ะ!”เขาเอื้อมมือไปหยิบเหยือกน้ำและวางท่าว่าจะแก้แค้นคืนแต่
ฟู่!
น้ำละเหยกลายเป็นไออุ่นๆลอยขึ้นฟ้าขณะที่ฉันนั่งหัวเราะคิกคัก เขาก็นั่งจ้องฉันเขม็ง
“นี่เธอ!!!”เขาตะโกนเรียกฉันเสียงดัง
“อะไรกันเล่า! นี่นายยังไงก็อยู่ใกล้ๆกันพูดเบาๆก็ได้นี่”
“นี่เธอ...เธอกล้าดียังไงมายุ่งกับน้ำของฉัน!!!”เขาเอะอะโวยวายเสียงดัง
“ก็น้ำนี่มันไม่ได้เขียนไว้ว่าเป็นของนายนี่ใครจะยุ่งก็ได้ไม่ใช่หรอแต่ถ้านายไม่อยากให้คนอื่นยุ่งนะทีหลังนายก็เขียนในน้ำไว้สิว่าน้ำเหยือกนี้มันเป็นของนาย”วินเทอร์ไม่ได้ตอบอะไรได้แต่นั่งนิ่งจ้องฉันเขม็ง
ในที่สุดก็มาถึงซักทีอณาจักรอสูรหลังจากที่นั่งก้นแข็งเถียงกับอาวินเทอร์มานานแสนานเหมือนผ่านมาเป็นปี!
“เราเข้าไปกันเถอะอ่า...นี่ฉันคงจะลืมแนะนำตัวไปสินะ”ชายผู้เป็นพ่อของวินเทอร์มองมาทางฉันขณะที่ฉันกำลังยืนก้มหน้าก้มตาก็เป็นเพราะฉันกลัวพวกอสูรที่อยู่รอบๆหรอกนะฮึ่ย!ฉันไม่ได้กลัวเขาซักนิดเดียว
“ไม่ต้องกลัวหรอกนะอสูรที่นี่แม้จะน่าแปลกกับโลกไปบ้างแต่ก็เป็นมิตรกว่าอสูรของอณาจักรอื่น”ชายคนนั้นพูดก้อนที่จะส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรมาทางฉัน
“นายท่านก็...”อสูรตนหนึ่งครางขึ้นมา
“อ้อฉันชื่อ ลีเกิล ซีอาสนะ ไดเวลาเข้าไปในคฤหาสน์แล้วล่ะเพราอีกไม่นานหิมะก็จะตกแล้วล่ะ”
ความคิดเห็น