รักใสใสหัวใจติดปีก

ลำดับตอนที่ #8 : เพื่อนตัวแสบ

“นี่เทซุงแกกล้าดีอะไรมาหลอกให้ฉันเอาดอกไม้ไปให้เยตัวแสบนั่น*-*



แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบหล่อนแค่ไหน”



“ทาเคดะแกฟังให้ดีนะเพื่อนคนนี้พยายามทำทุกอย่างให้แกเลิกที่จะมองผู้หญิงในแง่ร้ายซักทีมิยูโกะเองก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร” “ใครบอกแก หล่อนร้ายกาจมากเหยียบเท้าฉันยังไม่พอยังด่าว่าฉันต่างๆ นานา แกไม่เชื่อก็ตามใจ”





“ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อแกแต่แค่อยากจะให้แกมองผู้หญิงคนนี่ในแง่ดีบ้างเท่านั้น อย่าจมอยู่กับอดีตที่ผ่านมาผู้หญิงทุกคนไม่เหมือนกับมิกินะจะบอกให้ที่ทำให้แก่ต้องผิดหวัง”





“หยุด...  หยุดได้แล้วแกไม่ต้องมาพูดถึงอดีตที่ผ่านมาฉันลืมไม่ไปหมดแล้วผู้หญิงที่ฉันรักที่สุดคือ คุณแม่มิซาเอะคนเดียวเท่านั้น” “แกนี่มันหัวดื้อจริง ๆ นะทาเคดะไม่เคยคิดที่เปลี่ยนตัวเองบ้างหรือไง”





“ดูอย่างฉันสิแม้จะอกหักสักพันครั้งฉันก็ยังคิดว่ามันเป็นบทเรียนที่ทำให้เราเข้มแข็งขึ้นฉันได้รู้จักความรักหลายรูปแบบแม้จะต้องผิดหวังก็ขอให้ความรักนั้นอยู่ในใจแค่นี้ฉันก็มีความสุขแล้ว”





“แกไม่ใช่ฉันแกไม่รู้หรอกว่าใจที่มันด้านชาของฉันมันคิดอะไรอยู่และต้องการอะไรสิ่งที่แกเห็นอาจจะเป็นเพียงเงาที่ตามตัวเท่านั้นก็ได้ตัวตนของฉันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่แกกำลังคิดอยู่ก็ได้”





“ทาเคดะไม่ว่าแกจะคิดอะไรฉันขอบอกแกไว้ว่า ทุกคนต้องมีความรัก ต้องการคนมาเดินเคียงข้าง ปลูกต้นไม้ชีวิตของตนเอง ใส่ปุ่ยบำรุงให้มันแข็งแกร่งพร้อมที่จะเผชิญกับอุปสรรคที่รอเราอยู่ข้างหน้า”





“หยุดเทซุงแกไม่ต้องเอาความคิดอะไรมาเปลี่ยนความคิดของฉัน  ฉันไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น” “แกรู้ทาเคดะแต่แกไม่คิดจะยอมรับมันเท่านั้น+-* *-* ฉันคงเตือนแกเท่านี้แล้วสักวันแกจะต้องขอบใจฉันทาเคดะ”





ทั้งคู่ปลดปล่อยความคิดกันจนลืมไปว่าสายฝนที่กำลังล่วงหล่นลงมานั้นทำให้ทั้งคู่ลืมความหนาวเย็นไปคงเหลือไว้เพียงอุ่นไอที่แผ่ออกมาจากเค้าทั้งสองคน*--*  ^ -- ^  ((((**))))