HIDDEN SMOKE #ฟิคกลุ่มควัน [YOONMIN FT. NAMJIN KOOKV]

อยู่ในช่วงรีไรท์ 

I DIDN'T DO ANYTHING WRONG. BUT THEY DO NOT THINK SO.

I WAS MADE TO DISAPPEAR. BUT I HAVE FOUND SOMEONE ELSE.

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าหนักๆจำนวนหลายสิบคู่กำลังวิ่งไล่ล่าใครบ้างคนอยู่อย่างไม่ลดละแต่ทว่า... ไม่ว่าจะพยายามยังไง ไปดักทางไหนอีกฝ่ายก็รอดไปได้เสมอ เพราะฉะนั้นการไล่ล่าด้วยมือเปล่าจึงจบลงพร้อมกับการเปิดศึกการไล่ล่าแบบเต็มรูปแบบโดยที่มีอาวุธเป็นตัวช่วย 

ชายฉกรรณ์สิบกว่าคนหยุดฝีเท้าลงแล้วจึงหันไปหยิบท่อนไม้ที่อยู่ข้างทางมาเป็นตัวช่วยในการก่อเหตุครั้งนี้ และเริ่มลงมือไล่ล่าอีกฝ่ายอีกครั้ง ส่วนทางด้านคนหนีแค่การหนีธรรมดามันก็ลำบากจนแทบจะหายใจไม่ออกอยู่พอแล้ว แต่นี่ยังต้องมาหลบอาวุธจากคนที่ตามหลังมาอีก

คิดว่าจะรอดกลับไปครบสามสิบสองไหมวันนี้.. 

คงไม่ใช่..

การวิ่งไล่ล่าของชายฉกรรณ์ทั้งสิบคนและชายหนุ่มผู้ถูกล่ายังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่รู้ปลายทางสิ้นสุด แต่ยิ่งวิ่งนานเข้าขาก็ยิ่งรับภาระหนักขึ้นเรื่อยๆและทำให้อ่อนล้า ชายหนุ่มผู้ทุกล่าพยายามกัดฝันฝืนทนอาการเหนื่อยล้าที่รุ่มเร้าอย่างหนักหน่วง

แค่อีกนิดเดียวเท่านั้นเขาก็จะหลุดจากการวิ่งไล่ล่านี่เสียที...

แต่..

ดูเหมือนว่าพระเจ้าจะไม่เห็นด้วยที่จะปล่อยให้รอดไปแบบครบสามสิบสองประการ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ทางข้างหน้านั้น มีพวกที่เคยวิ่งไล่ตามมายื่นปิดทางไว้จนแทบจะมองถนนไม่เห็น ครั้นจะให้หันหลังกลับก็ทำไม่ได้  ไม่ว่าทางไหนก็ดูเหมือนจะหลุดไปไม่ได้ง่ายๆ ทางเลือกสุดท้ายจึงมีแค่ต้องกัดฟันสู้สุดชีวิตเท่านั้น แม้ว่าตอนนี้ร่างกายจะล้าจนปล่อยหมัดแทบไม่ออกแล้วก็ตาม แค่ยืนไหวก็ดูเหมือนจะเป็นปาฏิหาริย์มากแล้ว แต่ทางเลือกในตอนนี้มีไม่มากเท่าไหร่นัก

“หะหยุดได้สักนะมึง.. แฮ่ก แฮ่ก” เสียงเข้มของหัวโจ๊กที่ยื่นอยู่หน้าสุด เอ่ยบอกด้วยด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ และบนตัวก็เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อมากมายคล้ายคนพึ่งผ่านการอาบน้ำมามาดๆ กลับกัน ผู้ทุกไล่ล่าทำเพียงแค่มองตอบนิ่งๆเท่านั้น มือทั้งสองข้างยกขึ้นมาการ์ดอย่างคนเตรียมสู้ถวายชีวิต

 “หึ” เสียงหัวเราะเย้ยยันของหัวโจ๊กเจ้าเดิมดังขึ้นหลังเห็นท่าทางของคนมีคำสั่งให้ทำให้ไป ลิ้นหนาเดาะกระพุ้งแก้มด้วยท่าทีอวดดี เพราะรู้ผลแพ้ชนะอยู่แล้ว คนเกือบยี่สิบชีวิตกับเด็กมหาลัยเพียงคนเดียว  

“จะหนีไปไหนอีกละมึง” เสียงเข้มเอ่ยถามขณะมองดูอีกฝ่ายก้าวทยอยหลังไปเรื่อยๆ

“ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงมาตามไล่ล่ากู!!!” ผู้ถูกไล่ล่าเอ่ยถามหัวโจ๊กอย่างเอาเรื่อง สายตาสองข้างพยายามสอดส่องหาทางรอดแต่กลับไม่มีเลยแม้แต่สัก และถึงแม้เหตุการ์ณแบบนี้จะเคยเกิดมาแล้ว แต่ทุกครั้งที่รอดมาได้นั้นเพราะได้เพื่อนช่วยและดวงยังไม่ตกอับ แต่สำหรับครั้ง จะมีศพไปทำพิธีทางศาสนาหรือเปล่าก็ไม่รู้ 

“ถ้ากูเหนื่อยกูจะทำเหรอ ลงมือ” สิ้นเสร็จไอหัวโจ๊ก ชายฉจกรรณ์สิบกว่าคนต่างก็กรูกันเข้าไปหาผู้ถูกล่าอย่างกับเสือผู้หิวโหย 

การืดที่เคยยกขึ้นตั้งไม่มีเรี่ยวแรงมากพอจะต้านกำลังจากตะลุมบอนครั้งนี้ได้ แม้จะได้สวนมัดออกไปบ้าง แต่หมัดที่สวนออกไปก็ไม่ได้ทำให้อีกจะล้มลงไปเลยสักนิด เสียงร้องโอยครวญของผู้ทุกกระทำแม้จะจนคนที่ผ่านไปที่ถนนได้ยิน แต่ก็ไม่มีคิดจะยืนมือเข้ามาช่วย หรือแม้แต่แจ้งความขอความช่วยเหลือ เพราะสถานที่แถวนี้นั้น ถ้าไม่ใช่คนสติไม่สมประกอบก็ไม่มีใครคิดจะเดินเข้ามาหรอก

หัวโจ๊กมองดูสภาพคนถูกรุมซ้อมด้วยใบหน้าสะใจอย่างปิดไม่มิด เสียงหัวอันน่าสยดสยองดังขึ้นเรื่อยๆที่เหยื่อกระอักเลือดออกมา และเมื่อพอใจแล้วมือข้างขวาก็ยกขึ้นเป็นสัญญาญให้ทุกคนหยุดลงมือ ร้องเท้าผ้าใบที่ผ่านการใช้งานมาอย่างหนักหน่วงถูกใช้เขี่ยใบหน้าของคนนอนตาปรืออย่างสะใจ  ก่อนจะประเคนเข้าให้ที่ท้องอีกครั้งก่อนจะก้มตัวลงจิกหัวคนนอนตาปรือขึ้นมามองหน้าที่บอบช้ำ 

“ดวงแข็งนี่หว่า แต่แบบนี้ก็ดี แต่มึงคงอยู่ที่นี่ไม่แล้วล่ะ เฮ้ยพวกมึงเอามันไปทิ้งในป่าช้าข้างชายแดน”

“ครับพี่” ลูกน้องที่อยู่ภายใต้อาณัติของไอหัวโจ๊กเอ่ยรับคำเสียงแข็งขันก่อนจะช่วยกันหิ้วร่างที่ใกล้จะสลบไสลเนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลออกไป หน้าตาที่เคยดูดีบัดนี้แทบจะดูไม่ออกว่าเคยเป็นใคร.. ร่างสีขาวขาวถูกวางลงบนท้ายกระบะรถอย่างแรงก่อนจะถูกคลุมด้วยผ้ายางผืนสีดำพร้อมกับสติที่มืดดำลง..

T
B