Neon Melody | vkook

ตอนที่ 12 : track 11 ; D (half moon)

“แล้วมึงหาเจอรึยัง?”

“มึงเจอรึยังวะ?”

อ้าว

กลายเป็นว่าเราต่างคนต่างถามมันออกมาพร้อมกันซะอย่างนั้น

กับคำถามที่ว่า เจอหรือยัง? ของผมกับมัน

“มึงตอบก่อนดิ”

“มึงอ่ะตอบกูก่อน”

เกี่ยงกันตอบไปอีก

สงสัยกันใช่ไหมว่าผู้ชายวัยยี่สิบกว่าๆย่างเข้าเลขสามอย่างผมกับมันถามตอบอะไรกัน

ติ๊กต็อกๆๆๆ

หมดเวลาสงสัย

จอนจองกุกนั่นแหละเป็นคนเริ่ม

จู่ๆมันก็เดินมาบอกผมว่าใกล้สามสิบแล้ว

ผมกับมันควรจะหาผู้หญิงดีๆสักคนมาเป็นแม่ของลูกในอนาคต

ก็เลยคิด มิชชั่นหาเมียก่อนตรุษจีนขึ้นมา

บอกว่าไร้สาระมันก็งอน

ก็เลยต้องไหลตามมันไป

เต๊าะคนนั้นนิดคนนี้หน่อยตามประสาชายโสดจีบใครไม่เป็น

ครับ จีบใครไม่เป็นเลยจริงๆ

ถึงหน้าตาผมจะดีมากก็เถอะ

แต่ด้วยภาระหน้าที่และการงานต่างๆที่มากมายก่ายกอง

ทำให้ผมไม่ค่อยมีเวลาไปจีบหรือคุยกับใครจริงๆจังๆเลย

จองกุกมันก็เป็นคนไม่เข้าสังคม

วันๆก็มาขลุกเล่นเกมอยู่แต่ห้องของผม

แล้วจะเอาเวลาไหนไปหาสาวคุยครับ?

วันๆก็เจอหน้ากันอยู่สองคนผมกับมัน

เวร

“ยังไม่เจอเลยว่ะ”

ไม่แปลกใจเท่าไหร่หรอกที่มึงยังไม่เจอ

จองกุกถอนหายใจแรงๆอย่างท้อแท้

“อย่าพึ่งท้อดิวะ ยอมแพ้อะไรง่ายๆแบบนี้ไม่ใช่มึงเลย”

ผมพูดออกไป

ทำไมจะไม่รู้ล่ะครับว่ามันกำลังจะถอดใจ

เป็นเพื่อนกันมาตั้งกี่ปี

เจอหน้ากันบ่อยกว่าพ่อกว่าแม่อีกมั้งเนี่ย

“เปล่าท้อ กูเหนื่อย”

มันว่าพลางยกกระป๋องเบียร์ที่ซื้อมาจากมินิมาร์ทขึ้นกระแทกปาก

ผมมองตามมันยิ้มๆก่อนจะเบนสายตาไปมองบรรยากาศรอบๆแทน

เสียงคลื่นน้ำเบาๆที่กำลังไหลผ่านทำให้บรรยากาศรองข้างดูเบาสบาย

คงเป็นเพราะผู้คนที่เริ่มซาลงด้วยแหละครับ เลยทำให้ริมแม่น้ำแห่งนี้ดูสงบขึ้น

ก็โรแมนติกไปอีกแบบ

“หาแฟนสักคนทำไมมันยากจังวะ”

“เพราะมึงหาไงมันเลยไม่เจอ”

“อะไรของมึง? ทำไมหาแล้วมันจะไม่เจอ”

“ก็แล้วมึงเจอรึยังล่ะ?”

จองกุกเงียบไปก่อนจะตอบกลับมาเสียงอ่อน

“ก็ยังเลยว่ะ”

“ของแบบนี้มันใช้ใจ ไม่ใช่ว่ามองตาปุ๊ปติดปั๊ปเหมือนปลากัด”

“พูดแบบนี้มึงเจอแล้วอ่ะดิ?”

“ก็เจอนานแล้วนะ”

ผมตอบไปตามตรง

จองกุกเบ้ปากใส่อย่างหมั่นไส้

มันจงใจกระแทกไหล่ใส่ผมที่กำลังนั่งชื่นชมบรรยากาศรอบๆอยู่ให้หลุดออกจากภวังค์

“เดี๋ยวนี้ซุ่มจังนะมึง มีอะไรไม่บอกเพื่อนเลย”

มันพูดด้วยน้ำเสียงเชิงน้อยใจ

เบะปากออกก่อนจะสะบัดบ๊อบ(?)หันหน้าหนีตามสเต็ปเวลามันงอน

“เอ้า ก็มึงบอกให้หา ไม่ได้บอกให้เล่าให้ฟังนี่?”

“คอยดูเถอะ ถ้ากูหาเจอเมื่อไหร่กูจะอุบไว้ไม่บอกมึงบ้าง”

“ขนาดนั้น?”

“เออสิวะ รอลูกกูได้สักสองขวบค่อยบอกมึง ดีป้ะ?”

ผมได้แต่ขำในลำคอให้กับคำพูดประชดประชันเหล่านั้น

จองกุกเป็นคนขี้งอนแต่ไหนแต่ไรแล้ว

แค่เรื่องเล็กๆอย่างตื่นเช้าจะไปออกกำลังกายแล้วไม่โทรปลุกมันบ้างมันยังงอน

“เอาเป็นว่ากูมีของกูแล้วกันน่า”

ผมเอ่ยขึ้นตัดบท

“มึงล่ะ? ที่บอกว่าคุยๆอยู่กับน้องลิซ่า เป็นไง?”

เปลี่ยนประเด็นไปถามเรื่องของมันกับรุ่นน้องคนหนึ่งที่มันเคยเล่าว่ากำลังคุยๆกันอยู่บ้าง

จองกุกมีสีหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด พร้อมกับที่มันถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา

“คือน้องเขาแมนมากมึง”

“…”

“กูไม่สามารถสู้กับความผัวในตัวของน้องได้ กูยอมแพ้ กูขอบายคนนี้”

พูดจบก็ยกเบียร์ขึ้นซดอีกยกใหญ่

ผู้ชายประสาอะไรวะยอมแพ้ผู้หญิงเพราะเขาดูแมนกว่า?

โถ ไอ่เปี๊ยกนี่ อย่างงี้ก็ริอาจอยากจะมีเมียกับเขา

แต่ไม่แน่นะ

ไม่แน่ว่าตรุษจีนนี้มึงจะได้ผัวไปไหว้ป๊ากับม๊ามึงแทนเมีย

“ช่างเรื่องน้องลิซ่าเถอะ เล่าเรื่องของมึงบ้างดิ อะไรยังไง?”

“อยากใส่ใจว่างั้น?”

“กูก็ใส่ใจมึงทุกเรื่องป้ะ?”

“ดี กูชอบคนใส่ใจ”

เอ่ยประโยคนั้นออกมาพร้อมกับมองลึกเข้าไปในดวงตากลมโตของอีกฝ่าย

จองกุกที่สบตาผมอย่างอยากรู้อย่างเห็นแต่ทีแรกมีท่าทีเลิกลั่กนิดหน่อย

จากตอนแรกที่ขยับเข้ามาใกล้พร้อมฟังเรื่องราวของผมมันก็ขยับห่างออกไป

“เล่าดิ”

“ก็ขยับมาใกล้ๆกันดิ ไม่งั้นจะได้ยินได้ไง”

“แบบนี้ก็ได้ยินน่า หูไม่ได้ตึง”

“สรุปจะฟังไหม?”

“สรุปจะเล่าไหม?”

“ไอ่ดื้อเอ้ย”

“โอ้ยย”

ผมออกแรงดึงจองกุกให้ขยับเข้ามานั่งใกล้กัน

จองกุกที่ไม่ทันได้ตั้งตัวจึงถลาเข้าใส่ผมเต็มๆจนเหมือนว่าตอนนี้มันกำลังนั่งซบอกผมอยู่

ทุกอย่างหยุดนิ่ง จองกุกที่ดูจะอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนิ่งค้างอยู่ท่านั้นไม่ขยับไปไหน

มันไม่ได้อยู่ในแผนที่ผมคาดการไว้

แต่ผมก็ไม่พลาดที่จะยกแขนขึ้นโอบไหล่บางของไอ่เพื่อนสนิท

“กูอยากให้มึงฟังชัดๆ”

“…”

“เพราะคนที่กูกำลังจะเล่าต่อไปนี้ก็คือคนใกล้ตัวกูนี่แหละ”

“…”

“กูรู้ตัวว่ารู้สึกยังไงกับเขาก็ตอนที่มึงชวนกูทำมิชชั่นนี้”

“…”

“แรกๆกูก็ยังมีไปจีบคนนั้นคนนี้บ้างนะ แต่สุดท้ายแล้วกูว่าเป็นเขานี่แหละ ที่กูอยากใช้ชีวิตด้วย”

“…”

“มึงว่าเขาจะรู้สึกแบบเดียวกับที่กูรู้สึกไหมวะ?”

“เขาที่มึงหมายถึงนี่คือใครล่ะ ถ้าเป็นคนใกล้ตัวกูอาจจะช่วยๆเดาให้ก็ดะ..”

“เขาชื่อจอนจองกุก”

จองกุกเบิกตากว้างให้กับสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

มันเงยหน้ามองผมด้วยสายตาอึ้งๆ ก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นเก๊กหน้าขรึม

“ตลกละมึง อย่าล้อเล่นแบบนี้สิวะ”

“แล้วมึงว่าตอนนี้หน้ากูล้อเล่นมากนักหรอ?”

ตอบกลับด้วยคำถาม

จองกุกเม้มปากเก๊กขรึมเต็มที่

แต่ขอโทษเถอะ หูมึงอะไปแล้ว

หูมึงแดงเต็มที่แล้วไอ่เปี๊ยก

และจากที่โอบไหล่ก็เปลี่ยนเป็นกอด

“กูว่ากูชอบมึงว่ะ รู้สึกมานานแล้วด้วย แต่แค่อาจจะรู้ตัวช้าไปหน่อย”

“…”

“แล้วถ้าจะทำมิชชั่นหาเมียจริงๆกูไม่อยากเสียมึงไปเลย มีเมียเป็นผู้ชายกูก็ยอม”

“…”

“ขอแค่มึงอยู่กับกูก็พอ”

โอ้โห รู้สึกว่าตัวเองโคตรหล่อ

พูดดีขนาดนี้จองกุกคงต้องรู้สึกอะไรกับผมบ้างแล้วล่ะ

“เงียบทำไมล่ะ จองกุกคนปากดีมันหายไปไหนกัน?”

“มึงแม่ง..”

ผมแอบเห็นยิ้มเขินๆบนใบหน้าก่อนที่มันจะมุดเข้ากับอกผม

แขนเรียวกอดเอวผมกลับ ซึ่งนั่นก็เรียกรอยยิ้มบนใบหน้าผมได้ไม่ยาก

เอาเป็นว่ารู้คำตอบแล้ว

“ชอบเหมือนกันเว่ย..”

“…”

“ไม่อยากให้หายไปเหมือนกัน มีผัวกูก็ยอม”

เพราะสุดท้ายแล้วเราก็เป็นเพียงพระจันทร์ครึ่งเดียว

ที่กำลังรอพระจันทร์อีกครึ่งหนึ่งมาเติมเต็มให้กันจนเต็มดวงในวันหนึ่ง

“ไม่หายอยู่แล้ว จะจับมึงทำเมียเช้าเย็นๆ”

“ไอ่บ้านี่!”

คุณคือครึ่งหนึ่งที่หายไป และไม่มีใครเทียบเคียงได้เลย

“อย่าลืมพากูไปไหว้ป๊ากับม๊ามึงนะ”

“มึงก็ต้องพากูไปไหว้ป๊ากับม๊าของมึงด้วย”

ไม่มีใครมาแทนที่คุณได้หรอก คุณพระจันทร์ของหัวใจที่หายไปครึ่งหนึ่งของผม D

end.

     talk talk

หายไปนานมากๆๆๆ ในที่สุดก็กลับมาอัพ ตอนกากๆเหมือนเดิม5555 จริงๆตอนนี้แต่งไว้นานแล้วแต่ยังหาเพลงที่ลงตัวกับตอนนี้ไม่ได้ สุดท้ายหวยก็เลยมาออกที่ฮาฟมูนของคุณดีน ส่วนตัวนี่ว่าเพลงนี้แอบเป็นเพลงอกหัก แต่ด้วยทำนองแล้วก็ฟีลลิ่งที่เราฟังเรารู้สึกว่าเพลงนี้ก็เป็นเพลงหวานๆเพลงหนึ่งเลยถ้าไม่รู้ความหมาย ก็เลยเอามาใส่ประกอบฟิคตอนนี้ สนุกไม่สนุกยังไงก็ติชมกันได้เต็มที่เลยนะคะ น้อมรับเสมอ รักนักอ่านทุกคนค่ะ จุ๊บๆๆๆ

ปล. อย่าลืมไปฟังเพลงนี้นะคะ เสียงคุณดีนคือดีย์มากๆๆๆๆๆ

? cactus

D (half moon) - DEAN