สงครามเวหา ล่าทะลุโลกออนไล

ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 4 แรกเข้าเกม

....เมืองท่า เวเบอดัน ... (เมืองใหญ่ หลังเมืองเริ่มต้น)
....ในป่า ข้างๆเมือง....
"ฟิ้ว~ อ๊าก ! ตูม !!! " ร่างในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนร่างหนึ่งร่วงลงมาจากท้องฟ้าด้วยอัตราความเร็ว 10 Km./ h ซึ่งก็คงจะดับอนาถเพราะพึ่งเกิดปุ๊ปก็โหม่งโลกซะก่อนแบบนี้(ไม่ตายก็ไม่ใช่คนแล้ว..)

" โอ้โห มีผู้เล่นดวงซวยอีกแล้วล่ะสิเนี่ย ท่าทางจะไปกวนยัยน้ำฟ้าเข้าถึงได้โดนส่งมาเกิดแบบนี้อีกรายแล้วเนี่ย" ร่างที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนักเอ่ยอย่างสงสารปนสมเพชที่มีคนเคราะร้ายเพราะคนรู้จักของตนอีกแล้ว ร่างๆนั้นสวมชุดรัดรูปของ
ทหาร หน่วยรบกรีนเบเล่ห์  ที่ยังนับว่าเป็นกองฝึกทหารฝีมือฉกาจของโลกอยู่ กองนึง(ที่ยังอยู่ตนถึงปัจจุบัน)

" ไปที่ชอบๆเถอะแล้วจะทำบุญไปให้ก็แล้วกัน " ร่างๆกล่าวจบเขาก็หันหลังกลับเข้าเมืองไป ที่หลังเสื้อของเขาสลักคำว่า G.M. เอาไว้ด้วย 

"ผู้เล่น Demcember of tricky ตายทันทีหลังออกจากห้องสร้างตัวละคร ด้วยเหตุที่ผู้เล่นยังไม่ได้เปิดหน้าต่างแสดงสถานะเลย ทำให้ค่าสเตตัสทั้งหมดรวน ค่ะ " เสียงรายงานของระบบทำเอาสุซาคุนั่งเซ็งแกร่วอยู่ในห้องรอเกิดอย่างเซ็งๆ

“อ็าค!~แล้วแบบนี้ตูจะดูรู้เรื่องไหมเนี่ย! ” สุซาคุโอดครวญอย่างสุดจะทนเนื่องด้วยความที่ระบบมันรวนไปแล้วทำให้ค่าสถานะของเขามันตีกลับไปกลับมาระหว่างเลเวล 1 กับ เลเวล – 1 (มันมีด้วยเรอะ?)

“เนื่องจากครบกำหนดเวลา 6 ชั่วโมงแล้ว ทางระบบจะทำการส่งผู้เล่น December of tricky  ไปเกิดใหม่ตามอัตโนมัติค่ะ ”

เสียงของระบบทำให้สุซาคุผุดลุกขึ้นเพื่อเตรียมตัว

........

“ ฟุป ” คราวนี้สุซาคุถูกส่งมาเกิดโดยสวัสดิภาพทำให้เขาได้มีโอกาศเปิดหน้าต่างสถานะของตนซะที

 

 

ผู้เล่น December of tricky

ชื่อ December of tricky

Hp: 100 Bp: 5 *

At: 1, 5   Df: 1,5

Sp: 5    Og: 10**

Lv. -1 , 1(?***)

(ระบบรวน ทำให้ค่าพลังโจมตีรวมถึงค่าพลังป้องกัน= 1)

(หากระบบแก้ไขได้เมื่อไหร่ ค่าพลังจะกลับเป็นปกติเมื่อนั้น )

 

 

“ ไอ้ระบบเฮงซวย!!!”

….

 

 

               “ฟิ้วๆๆๆๆๆๆ” เสียงลูกธนูที่ดังขึ้นบริเวณใกล้ๆนี้ ทำให้สุซาคุหันขวับอย่างสนใจ เขายังนึกสงสัยอยู่เหมือนกันว่าจะใช่เสียงของธนูจริงรึเปล่า

 เพราะในยุคปัจจุบันนี้มันไม่มีใครใช้อาวุธโบราณคร่ำครึพรรณนั้นกันแล้ว

สมัยนี้หากไม่ใช้ปืนพกลำแสงอัลตร้าพลังสูง ก็ใช้ดาบรังสีอัลฟ่า เพราะอาวุธสมัยนี้มันพัฒนาไปไหนต่อไหนกันแล้ว

                 “ฟิ้ว!” ไม่ทันให้ได้สงสัยนาน ลูกธนูดอกหนึ่งก็พุ่งผ่าน ชายป่าเข้ามาทางเขาพอดี! สุซาคุตกใจ แต่ก็ยังพอมีสติมากพอที่จะคว้าลูกธนูดอกนั้นเอาไว้ได้ทันแบบฉิวเฉียด!! ลูกธนูถูกหยุดไว้ห่างจากดวงตาของเขาเพียง 3 Cm.เท่านั้น!!!

           “ เฮ้ย” เขาร้องอุทานอย่างลืมตัวก่อนจะหักลูกธนูดอกนั้นทิ้งอย่างเดือดดาลที่โดนลอบทำร้าย แต่ก็ต้องตกใจซ้ำสองเมื่อเจ้าองลูกธนูดอกเมื่อครู่พุ่งฝ่าแมกไม้ออกมาตามลูกธนูของตน

             “ ว้าย!” ที่แท้เจ้าของลูกธนูก็คือ หญิงสาวที่เสื้อผ้าขาดวิ่นคล้ายเพิ่งผ่านการต่อสู้อันดุเดือดมานั้นเอง เธอสวมเสื้อลายทหารพรานตัวหลวมโคร่งคล้ายไม่ใช่เสื้อของเธอ เส้นผมสีน้ำตาลแดงของเธอสะบัดหวืดไปมาตามแรงวิ่ง ธนูในมือกำลังเหวี่ยงมาข้างหน้าเพื่อฝ่ากิ่งไม้ที่ขวางทางเบื้องหน้าโดยไม่ได้ดูเลยว่าเบื้องหน้ามีคนอยู่

    “แอ๊ค! ” สุซาคุร้องเสียงดังเมื่อคันธนูอันใหญ่พอๆกับไม้หน้าสาม หวดเข้าใส่ใบหน้าเขาแบบเต็มเหนี่ยว ร่างทั้งร่างแทบหงายหลังเพราะความมึนงง บวกแรงกระแทกจากมือของหญิงสาวที่เยอะผิดปกติ แต่เขาฝืนยืนหยัดกายอย่างยากลำบาก มืทั้ง2ไขว่คว้าหาที่ยึดจับอย่างเอาเป็นเอาตาย ก่อนจะคว้าหมับเขาที่.....

            “ว้าย!” หญิงสาวที่วิ่งหนีมาคนนั้นหันขวับทันทีที่ธนูในมือของเธอหวดโดนอะไรบางอย่างเมื่อเธอเห็นว่าเธอหวดอะไรเข้าเธอก็ต้องตกใจที่ร่างตรงหน้าเธอคว้าหมับเข้าที่ทรวงอกคู่งามของเธอแบบเต็มไม้เต็มมือด้วยความตกใจเธอจึงระดมหวดคันธนูใส่คนโรคจิต(?)ตรงหน้าอย่างสุดกำลัง แต่เธอยังหวดได้ไม่กี่ครั้ง( 20 ครั้งเนี่ยนะน้อย?) ร่างตรงหน้าก็กลายเป็นแสงสีขาวหายไปจากเบื้องหน้าของเธอ ทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดใจที่ยังลงโทษอีกฝ่ายได้ไม่หน่ำใจ

         “แซ่กๆๆ” แต่เสียงการเคลื่อนไหวในชายป่าห่างจากเธอไม่ไกลทำให้เธอตัดสินใจละเรื่องไร้สาระนี้ไว้ชั่วคราวก่อนเพราะฝ่ายที่ไล่ล่าเธอคราวนี้ไม่ธรรมดาเอาซะเลย อีกทั้งวิทยาการแปลกๆนั่นอีก ทำให้เธอไม่คิดอยู่รอดูโฉมหน้าของอีกฝ่ายแน่นอน
"เรลิส( สายลม )" ร่างของเธอเรืองแสงสีเงินขึ้นชั่วครู่นึงจากนั้น
ร่างของเธอพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วระดับเดียวกับลมพายุ ทิ้งห่างจากฝ่ายตรงข้ามชนิดไม่เห็นฝุ่นไปเลย ......