มังกรน้อยท่องยุทธจักร

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 ปัญหาที่ก่อตัว

" ปฐพีกัมปนาท " สิ้นเสียงร่ายมนตรา เมืองทั้งเมืองถึงกับสั่นสะเทือนเลือนลั่น!แผ่นดินเคลื่อนไหวไปมาราวกับมี ชีวิต แผ่นศิลาที่ใช้ปูถนนแตกร้าวเป็นทางยาว ก่อเกิดหุบเหวใหญ่น้อยจำนวนนับไม่ถ้วน ชาวเมืองที่ไม่เกี่ยวข้อง
พากัน ร่วงหล่นลงก้นหุบเหวที่ลึกจนแทบมองไม่ก้นกันเกือบหมด มีบ้างที่เป็นชาวยุทธเลยตั้งหลักได้ทันแล้วร่ายวิชาตัวเบาพากันหลบรอดออกมา ได้ แม้จะเป็นเช่นนั้นแต่คนเหล่านั้นก็พากันหวาดหวั่นต่อกลุ่มคนที่กำลังห่ำหั่น กันเบื้องหน้านี้แบบสุดหัวใจ เพราะมนุษย์ย่อมไม่สามารถกระทำเช่นนี้ได้อย่างแน่นอนดังนั้นพวกคนเหล่านี้ ย่อมเป็นปีศาจหรือเทพเจ้าอย่างแน่นอน พวกเขาตัดสินใจพาลไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วพาตัวออกห่างจะดีกว่า เพียงไม่นานพวกนั้นก็โลดแล่นไปบนตัวตึกบางส่วนที่ยังไม่พังลงออกจาเมืองไป แบบไม่คิดจะเหลียวกลับมามองอีกเลย

" บาปกรรมๆ " เจ้าแม่กวนอิมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเวทนาต่อชาวเมืองที่ร่วงหล่นลงไปจนหมดสิ้นเหล่านั้น

" ท่านไม่ต้องเป็นห่วงพวกเขาหรอก ข้าแยกตัวพวกเขาเอาไปไว้นอกเมืองแล้ว " เด็กหนุ่มเอ่ยด้วยท่าทีหมั่นไส้      - เฮ่อ ! ทำเป็นห่วงชาวเมือง ทีกับเราล่ะโหดจังล่ะ - เขาคิดเครียดๆ

"เหลวไหลจริงๆเลย เป็นถึงเทพมังกรกลับอาละวาดใส่ผู้บริสุทธิ์จำนวนากแบบนี้น่ะ " เจ้าแม่หนี่วอเป็นผุ้ทีเอ่ยตำหนิเขาอย่างไม่ไว้หน้าทำเอาเขาเดือดปุดๆด้วย แรงอารมณ์

"บัดซบ ! ยังมีหน้ามาตำหนิข้าอีกนะ พวกเจ้า3คนเป็นถึงเจ้าแม่กลับโดดงานมาเที่ยวแบบนี้ พอเจอข้าเข้าก็ทำเป็นโมโหกลบเกลื่อนแล้วผนึกพลังข้าเพื่อปิดปาก แล้วแบบนี้พวกเจ้าลองบอกมาซิว่าใตรผิดกันแน่ ถ้าคิดว่าตัวเองถูกล่ะก็  ไปเรียกเง็กเซียนฮ่องเต้มาเคลียร์กันเลยดีกว่า " เด็กหนุ่มกัดฟันกรอดๆ ก่อนจะตวาดด่ากลับจน เจ้าแม่ทั้ง3ถึงกับนิ่งอึ้งเมื่อถูกอีกฝ่ายจับได้ถึงเจตนาของพวกตน

"แน่ นอน เดี๋ยวเราตกลงให้ " ฉับพลันนั้นเองร่างของชายหนุ่มที่สวมชุดโอรสสวรรค์(หรือชุดจักรพรรดิ์นั่น เอง)ก็ได้ก้าวเท้าลงมาจากเกี้ยวเมฆาของตำหนักฟ้าดิน เขาเอ่ยยับยั้งการต่อสู้ทั้งหมดไ้ในคำพูดเดียว และเหตุผลที่เขาสามารถทำแบบนั้นได้ก็เพราะ....

"เง็กเซียนฮ่องเต้!!!"