มังกรน้อยท่องยุทธจักร

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 แรกพบปัญหา

" ในที่สุด ข้าก็ได้มาพักร้อนที่ภาคกลางซะที! ชื่อเสียง ! เงินตรา ! สาวงาม ! รอข้าก่อนเถอะ " เด็กหนุ่มผู้ที่อยู่ในชุดนักบู้
สี ดำขลิบทองซึ่งเป็นเสื้อแขนกุดร้องออกมาอย่างลิงโลด  จนผู้คนที่เดินผ่านไปมาโดยรอบพากันเดินออกห่างพร้อมมองด้วยสายตาดูถูกเพราะ พวกเขาคิดเหมือนกันว่าเด็กหนุ่มคนนี้คงจะเป็นชาวบ้านที่เพิ่งจะเข้ากรุงมา แหงๆถึงได้ไม่รู้จักมารยาทถึงเพียงนี้

" มองไรกันไม่เคยเห็นคนหล่อรึไงกัน ? " เด็กหนุ่มบ่นพึมพำอย่างไม่คิดจะใส่ใจใครๆ เขาเดินแหวกฝ่าฝูงชนที่กำลังยืนมุงดูคนตีกันอยู่อย่างรำคาญใจ แต่เมื่อเขาถึงจุดตีกันเขาก็พลอยไปเชียร์กับพวกนั้นด้วยซะงั้น

" ฟิ้ว ! " แต่ขณะที่กำลังเชียร์มันๆอยู่นั้นเขาก็ดันเหลือบไปเห็นกลุ่มอิสตรีที่คุ้นๆ ตาเข้า พวกนางกำลังเลือกซื้อผ้าไหมและชุดแพรพรรณอย่างดีด้วยท่าทีรื่นเริงราวกับอัด อั้นตันใจมานาน

"อ้าว! เจ้าแม่หนี่วอ เจ้าแม่หวางหมู่ เจ้าแม่กวนอิมสบายดีเหรอ ? นี่พวกท่านก็ออกมาพักร้อนเหมือนกันหรือ ? " พวกนางถึงกับสะดุ้งเมื่อเด็กหนุ่มเขาไปทัก เขาจึงคิดขึ้นมาได้ว่าท่าทีระริกระรี้แบบนี้แอบโดดงานมาชัวย์ๆ

"สามหาว ! เจ้ามังกรไร้ขั้น บังอาจมากที่มากวนใจพวกเราตอนนี้ ข้าขอสาปให้เจ้ากลับเขาสวรรค์ไม่ได้จนกว่าข้าจะพอใจ " เจ้าแม่หวางมู่เอ่ยด้วยท่าทีเหี้ยมเกรียมจนขเาเสียวสันหลังวาบเลย

"เราขอสาปเจ้า ให้มีพลังเพียง 1 ใน 4 ส่วน จนกว่าเราจะพอใจ " เจ้าแม่หนี่วอเอ่ยเบาๆแต่เด็กหนุ่มฟังแล้วจี้ดขึ้นมาทันที

"เรา อวยพรเจ้า ให้เจ้าเป็นมนุษย์จนกว่าเราจะพอใจ " เจ้าแม่กวนอิมเอ่ยปิดด้วยรอยยิ้มเมตตาที่เด็กหนุ่มมองแล้วรู้สึกหนาวสันหลัง อย่างบอกไม่ถูก - เนี่ยนะอวยพร? แบบนี้มันสาปกันชัดๆ!!! - เขาคิดแบบหัวเสียเมื่อรู้สึกว่าพลังปราณมังกรล่าวิญญาณของเขามันลดต่ำลง อย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งร่างเทพมังกรจำแลงของเขายังกายเป็นร่างที่ไร้ประโยชน์ร่างหนึ่งซะ งั้น!!!

“ พวกแก!!! ” เด็กหนุ่มอดคำรามออกมาด้วยความเกลียดชังมิได้ เขาสาดพุ่งร่างเขาหาเจ้าแม่ทั้ง 3 พร้อมฟาดฝ่ามืออกไปด้วยกำลังทั้งหมดที่เหลืออยู่ ลมปราณสีดำผสมแดงแผ่พุ่งออกมาจากฝ่ามือโดยเห็นเพียงแค่เบาบางเท่านั้น

“ เคร้ง ! ” ผู้ที่รับฝ่ามือนี้คือเจ้าแม่หวางมู่ผ้ที่เลือดร้อนที่สุดในกลุ่ม เธอเค่นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆแสดงถึงความเหยียดหยามในพลังของเด็กหนุ่มแบบ เต็มที่ ร่างของนางกรีดกรายเป็นวงโค้งก่อนจะกระหน่ำซัดฝ่ามือใส่เขาที เดียว72ครั้งซ้อนๆกัน อีกทั้งแต่ละฝ่ามือยังหนักหน่วงปานจะถล่มหินผาให้กลายเป็นผุยผงได้เลยด้วย ซ้ำ ทำเอาเขารีบถอยออกมาแบบไม่มีเบรก ร่างกลิ้งขลุกๆไปตามพื้นถนนอย่างน่าสมเพขอีกทั้งยังเป็นที่น่าหัวร่อของผู้ คนอีกต่างหาก

" เพ้ย! " เด็กหนุ่มสบถด้วยท่าทีดุร้ายก่อนจะผุดลุกขึ้นมาด้วยความเดือดดาล เขากระโจนเข้าใส่อีกครั้งโดยฟาดแขนขวาแฝงปราณออกไปแบบไร้ท่วงท่า กดดันคุกคามจนเจ้าแม่หนี่วอถอยร่นอย่างมึนงงเพราะเมื่อครู่นี้เป็นกระบวนท่า แลกชีวิตชัดๆ หรือว่าเจ้าเด็กนี้มันจิตตกขนาดอยากตายหนีโทษกันแน่ !

" หยุดมือได้แล้ว " เสียงหวานซึ้งของเจ้าแม่กวนอิมดังขึ้นพร้อมๆกับที่เงาร่าง 2 สาย จะพุ่งออกมาสกัดเด็กหนุ่มด้วยท่วงท่าคล้ายร่ายรำคล้ายจู่โจม เด็กหนุ่มถึงกับมือไม้ปั่นป่วนเหตุว่าเขาไม่ทราบว่า กระบวนท่าไหนจริงกระบวนท่าไหนหลอกกันแน่จึงได้แต่ถอยร่นกลับไปแบบมึนงง 

" ... เจ้านี่มัน....อ่อนสุดๆเลยนี่นา " เจ้าแม่หวางมู่ที่ถอยกลับไปคุมเชิงเมื่อครู่ถึงได้เข้าใจว่าทำไมเด็กหนุ่ม ถึงได้จู่โจมออกมาได้ไร้แบบแผนถึงเพียงนั้น เหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่าเขาไม่เป็นยุทธนั่นเองหรือจะพูดให้ถูกก็คือเขา ไม่คุ้นชินกับการต่อสู้กับผู้คนที่ถูกฝึกฝนมาเป็นอย่างดีแล้วนี่เอง ต่อให้มีพลังเหนือชั้นกว่าแต่หากนำมาเปรียบกับมนุษย์ที่ฝึกฝนยุทธแล้ว ดูท่าเขาจะมีฝีมือย่ำแย่กว่าไปโดยทันที ท่างทางที่ผ่านมาที่เขายังมีชีวิตอยู่ได้คงเป็นเพราะสู้กับสิ่งที่ไม่ใช่ มนุษย์ระดับต่ำๆมาตลอด จึงทำให้เขามีฝีมืออ่อนด้อยไม่ผิดอะไรกับเศษขยะแบบนี้!!!

" อย่ามาหยามข้าให้มากนะ " เด็กหนุ่มกัดฟันกรอดแล้วลงมือร่ายมนต์มังกรทันที - เขาจะไม่ทนกับการโดนดูถูกเช่นนี้อีกต่อไปแล้ว ! เป็นเจ้าแม่ทั้ง 3 แล้วไง ! ถ้ามาดูถูกเขาแบบนี้ เขาก็จะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้นล่ะ !!! -  เด็กหนุ่มเอ่ยปากร่ายมนต์มังกรออกมาอย่างเดือดดาล