ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 5 เมื่อความซวยมาเยือน
"อ็าค~~~~! ทำไมมันซวยซ้ำซวยซ้อนแบบนี้วะ!" สุซาคุคำรามราวกับคนบ้าเมื่อต้องเจอประสปการณ์เกิดปุบก็ตายปับแบบนี้ถึง2ครั้งติดๆกัน เล่นเอาเขาหงุดหงิดที่ไม่ได้เล่นจนต้องตะโกนออกมาดังๆ ให้หายบ้าซะก่อน
"จะใช่ฝีมือยัยพนักงานสร้างตัวละครที่ออกจะบ้าๆรึเปล่านะ ....มีความเป็นไปได้สูงมากเพราะตอนเกิดรอบแรกเล่นปล่อยเราซะสูงตั้ง1000เมตร...โดนแค้นฝังหุ่นแล้วแหงแซะ ..." สุซาคุพยายามสงบใจเพื่อวิเคราะห์ถึงเหตุผลที่ตนพลาดไปถึงสองครั้งอย่างเยือกเย็น (แม้ว่าตอนแรกเขาจะหลุดมาดไปบ้างแต่ความจริงแล้วเขาเป็นคนเยือกเย็นนะเอ้อ!)
" แต่เดียวก่อนนะ....ตอนที่เราตายรอบ2นี่เราเจอผู้หญิงนิสัยพิลึกฆ่านี่นา....แถมการโจมตีของเธอยังไม่ขึ้นค่าความเสียหายให้อีกต่างหาก....แบบนี้น่าสงสัยแฮะ" สุซาคุเอ่ยทบทวนเหตุการณ์ช้าเพื่อที่จะวิเคราะถึงปัญหาทีี่เกิดขึ้นให้ถ่องแท้เสียก่อน เพื่อที่รอบนี้จะได้ไม่มีอะไรมาทำให้เขาหลุดมาดได้อีก เมื่อครู่นับว่าเสียหน้าเขาสุดๆเลยที่ตายถึง 2 รอบ ด้วยน้ำมือผู้หญิงแบบนี้
" ....ทบทวนหน่อยดีกว่า เดี๋ยวจะไม่มีโอกาศตั้งตัวแบบเมื่อกี้นี้อีก หวังว่าเราคงยังไม่มือตกนะ"เขาเอ่ยพึมพำแล้วเริ่มตั้งท่าต่อสู้อย่างช้าแต่หนักแน่นมั่นคง
"ฟุปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เพียงชั่วน้ำเดือดเด็กหนุ่มโหมกระหน่ำชกลมไปแล้วถึง 3 เซ็ด (เซ็ดละ 1นาที ปล่อยหมัดไม่ต่ำกว่า60หมัดต่อ1เซ็ด) ร่างทั้งร่างเคลื่อนไหวไปมาด้วยท่วงท่าราวกับกำลังเต้นระบำอยู่ ร่างของเขาเคลื่อนไหวในแนวรัศมีวงกลมวงหนึ่งที่เขาสร้างขึ้นตั้งแต่เมื่อใดไม่มีใครทราบ แต่ท่วงท่าการเคลื่อนไหวของเขาบ่งบอกได้เลยว่าเป็นนักสู้ที่ชำนาญการต่อสู้แบบคริติคอลอย่างแน่นอนเพราะเขาใช้ท่วงท่าที่เข้ากับคำนิยามที่ว่า
" ร่ายรำดุจผีเสื้อ จู่โจมเสมือนผึ้ง "
.........
อีกด้านหนึ่ง ในห้องควบคุมระบบ
" หนอย~~อีตานี่ยังมีแก่ใจมาแขวะชั้นอีกนะ!!! คอยดูเถอะซ่านัก ถ้าเจอแบบนี้แล้วจะยังซ่าออกไหม?" หญิงสาวที่หน้าตาสะสวยราวกับดารา มีหุ่นจี๊ดจ๊าดยิ่งกว่านางแบบแคตว๊อกในนิตยสารถึงกับวีนแตกเมื่อเธอได้ยินคำพูดที่สุซาคุเอ่ยออกมาผ่านการแฮ๊คเข้าไปดูของระบบ เธอรีบคีย์ข้อมูลจำนวนหนึ่งลงในหน้าต่างระบบด้วยความรวดเร็วปานพายุทอร์นาโด
"แกร๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงแป้นพิมพ์คำสั่งที่ถูกกดพิมพ์รัวราวกับปืนกลทำเอา พนักงานที่ผ่านไปผ่านมาพากันเดินหลีกหนีอย่างไม่ค่อยไว้วางใจสักเท่าไหร่นัก และยิ่งนานๆไปยิ่งมีเสียงหัวเราะชานสยองดังออกมาอีกต่างหากทำเอาทุกคนพากันอยู่ห่างจากเธอเป็นระยะ 5 เมตรเลยทีเดียว
"แกร๊กๆๆๆ ....แกร๊ก!" สิ้นเสียงเคาะแป้นตัวสุดท้าย ใบหน้าที่มีเหงื่อพราวระยับบนใบหน้าของเธอก็คลี่ยิ้มอ่อนหวานออกมา แต่คนอื่นกลับรู้สึกเหมือนว่ามันเป็นรอยยิ้มมรณะยังไงก็ไม่รู้ แถมพากันถอยห่างยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
"ดูสิ จะซ่าออกมะทีนี้"
.............................
"ฟุบๆๆๆ"ขณะทีี่่สุซาคุ ชกลมอยู่นั้นร่างๆหนึ่งก็ปรากฏขึ้นเบื้องหลังเขาพร้อมเข้า้จู่โจมเขาทันที !
" ควับ~ฉวัะ ! " ร่างของเขาเบี่ยงหลบการโจมตีอีกฝ่ายได้อย่างหวุดหวิดทำให้แขนเสื้อข้างซ้ายของเขาปรากฏรอยขาดขึ้น และมันเป็นรอยขาดที่เกิดจากอาวุธมีคมระยะประชิด ที่เรียกกันว่า มีดทหาร !!!
"โอ้โห? ได้เสียสิ ไม่รู้หรอกนะว่าใครส่งแกมา แต่ตอนนี้ชั้นกำลังหงุดหงิดอยากระบายอารมณ์อยู่พอดีเลย" สุซาคุเอ่ยเมื่อแลเห็นร่างของอีกฝ่ายชัดๆ ร่างๆนั้นดูเหมือนจะสวมชุดทหารพรานแบบลำลอง มากกว่าที่จะเป็นชุดทหารบกทั่วไปที่มีสีเขียวเข้มลายใบไม้ ชุดนี้กลับมีสีขาวเข้ากับสภาพสีขาวของห้องรอเกิดจริงๆ !
"...." ร่างๆนั้นไม่ตอบโต้ใดๆทั้งสิ้นนอกจากกระชับมีดในมือแล้วพุ่งเ้ข้าจู่โจมอีกครั้ง
"ควับๆๆๆๆๆ"ต่างจากรอบแรกที่เขาลงมือแบบเงียบเฉียบ ครั้งนี้เขากลับโหมจู่โจมเข้าใส่บริเวณ คอหอย ท้องน้อย และห้องเครื่องแบบไม่ยั้ง การจู่โจมของมันรุนแรงและต่อเนื่องราวกับพายุ แต่ความเร็วของอีกฝ่ายกลับมีมากกว่ามันหลายเท่านักทำให้คมมีดของมันคราวนี้จ้วงได้แต่ความว่างเปล่า้เท่านั้น
"พลั่ก!" จังหวะที่ทหารพรานนายนั้นจู่โจมพลาดนั้น สุซาคุก็ฉวยโอกาศสับข้อมือเข้าที่ต้นคอของมันด้วยความรุนแรงราวกับว่ามือข้างนั้นไม่ได้สร้างจากเลือดเนื้อ แต่ถูกเสกสรรค์ขึ้นมาจากเหล็กกล้า ร่างๆนั้นถึงกับล้มโครมเสียงดังสนั่นมุมปากของร่างนั้นปรากฏน้ำลายเป็นฟูมฟอยแสดงถึงความรุนแรงของท่าทีี่เขาใช้ได้เป็นอย่างดี
"อโหสินะลุง บังเอิญว่าช่วงนี้กำลังหงุดหงิดพอดีซะด้วย"
.........................
"เหลือเชื่อ! อีตานี่เก่งไม่เบาเลยแฮะ " GMสาวเอ่ยพึมพำเมื่อเมื่อเห็นสภาพของร่างทดลองที่ใช้ในหน่วยสังหารรุ่นใหม่ซึ่งมันเตรียมจะใส่ไว้ในในแพทต์หน้า แต่ดูจากสภาพแล้วคงจะเอามาใช้กับชายหนุ่มตรงหน้าไม่ได้ซะแล้ว แต่ด้วยความแค้นที่แน่นอก เธอจึงตัดสินใจทำสิ่งที่จะเป็นผลร้ายต่อระบบในอนาคตด้วยการ ส่งร่างทดลองรุ่นที่เหนือกว่าร่างเมื่อครู่เข้าไปในห้องรอเกิด อย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้ระบบจับได้ว่าเกิดสิ่งผิดปกติในระบบ ( ซึ่งหมูมากสำหรับเธอเพราะเธอเคยเป็นแฮกเกอร์มาก่อนจะมาทำงานกับบริษัท )
"ดูสิว่าคราวนี้จะรอดม๊ะ "
...........................................................................................
"จะใช่ฝีมือยัยพนักงานสร้างตัวละครที่ออกจะบ้าๆรึเปล่านะ ....มีความเป็นไปได้สูงมากเพราะตอนเกิดรอบแรกเล่นปล่อยเราซะสูงตั้ง1000เมตร...โดนแค้นฝังหุ่นแล้วแหงแซะ ..." สุซาคุพยายามสงบใจเพื่อวิเคราะห์ถึงเหตุผลที่ตนพลาดไปถึงสองครั้งอย่างเยือกเย็น (แม้ว่าตอนแรกเขาจะหลุดมาดไปบ้างแต่ความจริงแล้วเขาเป็นคนเยือกเย็นนะเอ้อ!)
" แต่เดียวก่อนนะ....ตอนที่เราตายรอบ2นี่เราเจอผู้หญิงนิสัยพิลึกฆ่านี่นา....แถมการโจมตีของเธอยังไม่ขึ้นค่าความเสียหายให้อีกต่างหาก....แบบนี้น่าสงสัยแฮะ" สุซาคุเอ่ยทบทวนเหตุการณ์ช้าเพื่อที่จะวิเคราะถึงปัญหาทีี่เกิดขึ้นให้ถ่องแท้เสียก่อน เพื่อที่รอบนี้จะได้ไม่มีอะไรมาทำให้เขาหลุดมาดได้อีก เมื่อครู่นับว่าเสียหน้าเขาสุดๆเลยที่ตายถึง 2 รอบ ด้วยน้ำมือผู้หญิงแบบนี้
" ....ทบทวนหน่อยดีกว่า เดี๋ยวจะไม่มีโอกาศตั้งตัวแบบเมื่อกี้นี้อีก หวังว่าเราคงยังไม่มือตกนะ"เขาเอ่ยพึมพำแล้วเริ่มตั้งท่าต่อสู้อย่างช้าแต่หนักแน่นมั่นคง
"ฟุปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เพียงชั่วน้ำเดือดเด็กหนุ่มโหมกระหน่ำชกลมไปแล้วถึง 3 เซ็ด (เซ็ดละ 1นาที ปล่อยหมัดไม่ต่ำกว่า60หมัดต่อ1เซ็ด) ร่างทั้งร่างเคลื่อนไหวไปมาด้วยท่วงท่าราวกับกำลังเต้นระบำอยู่ ร่างของเขาเคลื่อนไหวในแนวรัศมีวงกลมวงหนึ่งที่เขาสร้างขึ้นตั้งแต่เมื่อใดไม่มีใครทราบ แต่ท่วงท่าการเคลื่อนไหวของเขาบ่งบอกได้เลยว่าเป็นนักสู้ที่ชำนาญการต่อสู้แบบคริติคอลอย่างแน่นอนเพราะเขาใช้ท่วงท่าที่เข้ากับคำนิยามที่ว่า
" ร่ายรำดุจผีเสื้อ จู่โจมเสมือนผึ้ง "
.........
อีกด้านหนึ่ง ในห้องควบคุมระบบ
" หนอย~~อีตานี่ยังมีแก่ใจมาแขวะชั้นอีกนะ!!! คอยดูเถอะซ่านัก ถ้าเจอแบบนี้แล้วจะยังซ่าออกไหม?" หญิงสาวที่หน้าตาสะสวยราวกับดารา มีหุ่นจี๊ดจ๊าดยิ่งกว่านางแบบแคตว๊อกในนิตยสารถึงกับวีนแตกเมื่อเธอได้ยินคำพูดที่สุซาคุเอ่ยออกมาผ่านการแฮ๊คเข้าไปดูของระบบ เธอรีบคีย์ข้อมูลจำนวนหนึ่งลงในหน้าต่างระบบด้วยความรวดเร็วปานพายุทอร์นาโด
"แกร๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงแป้นพิมพ์คำสั่งที่ถูกกดพิมพ์รัวราวกับปืนกลทำเอา พนักงานที่ผ่านไปผ่านมาพากันเดินหลีกหนีอย่างไม่ค่อยไว้วางใจสักเท่าไหร่นัก และยิ่งนานๆไปยิ่งมีเสียงหัวเราะชานสยองดังออกมาอีกต่างหากทำเอาทุกคนพากันอยู่ห่างจากเธอเป็นระยะ 5 เมตรเลยทีเดียว
"แกร๊กๆๆๆ ....แกร๊ก!" สิ้นเสียงเคาะแป้นตัวสุดท้าย ใบหน้าที่มีเหงื่อพราวระยับบนใบหน้าของเธอก็คลี่ยิ้มอ่อนหวานออกมา แต่คนอื่นกลับรู้สึกเหมือนว่ามันเป็นรอยยิ้มมรณะยังไงก็ไม่รู้ แถมพากันถอยห่างยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
"ดูสิ จะซ่าออกมะทีนี้"
.............................
"ฟุบๆๆๆ"ขณะทีี่่สุซาคุ ชกลมอยู่นั้นร่างๆหนึ่งก็ปรากฏขึ้นเบื้องหลังเขาพร้อมเข้า้จู่โจมเขาทันที !
" ควับ~ฉวัะ ! " ร่างของเขาเบี่ยงหลบการโจมตีอีกฝ่ายได้อย่างหวุดหวิดทำให้แขนเสื้อข้างซ้ายของเขาปรากฏรอยขาดขึ้น และมันเป็นรอยขาดที่เกิดจากอาวุธมีคมระยะประชิด ที่เรียกกันว่า มีดทหาร !!!
"โอ้โห? ได้เสียสิ ไม่รู้หรอกนะว่าใครส่งแกมา แต่ตอนนี้ชั้นกำลังหงุดหงิดอยากระบายอารมณ์อยู่พอดีเลย" สุซาคุเอ่ยเมื่อแลเห็นร่างของอีกฝ่ายชัดๆ ร่างๆนั้นดูเหมือนจะสวมชุดทหารพรานแบบลำลอง มากกว่าที่จะเป็นชุดทหารบกทั่วไปที่มีสีเขียวเข้มลายใบไม้ ชุดนี้กลับมีสีขาวเข้ากับสภาพสีขาวของห้องรอเกิดจริงๆ !
"...." ร่างๆนั้นไม่ตอบโต้ใดๆทั้งสิ้นนอกจากกระชับมีดในมือแล้วพุ่งเ้ข้าจู่โจมอีกครั้ง
"ควับๆๆๆๆๆ"ต่างจากรอบแรกที่เขาลงมือแบบเงียบเฉียบ ครั้งนี้เขากลับโหมจู่โจมเข้าใส่บริเวณ คอหอย ท้องน้อย และห้องเครื่องแบบไม่ยั้ง การจู่โจมของมันรุนแรงและต่อเนื่องราวกับพายุ แต่ความเร็วของอีกฝ่ายกลับมีมากกว่ามันหลายเท่านักทำให้คมมีดของมันคราวนี้จ้วงได้แต่ความว่างเปล่า้เท่านั้น
"พลั่ก!" จังหวะที่ทหารพรานนายนั้นจู่โจมพลาดนั้น สุซาคุก็ฉวยโอกาศสับข้อมือเข้าที่ต้นคอของมันด้วยความรุนแรงราวกับว่ามือข้างนั้นไม่ได้สร้างจากเลือดเนื้อ แต่ถูกเสกสรรค์ขึ้นมาจากเหล็กกล้า ร่างๆนั้นถึงกับล้มโครมเสียงดังสนั่นมุมปากของร่างนั้นปรากฏน้ำลายเป็นฟูมฟอยแสดงถึงความรุนแรงของท่าทีี่เขาใช้ได้เป็นอย่างดี
"อโหสินะลุง บังเอิญว่าช่วงนี้กำลังหงุดหงิดพอดีซะด้วย"
.........................
"เหลือเชื่อ! อีตานี่เก่งไม่เบาเลยแฮะ " GMสาวเอ่ยพึมพำเมื่อเมื่อเห็นสภาพของร่างทดลองที่ใช้ในหน่วยสังหารรุ่นใหม่ซึ่งมันเตรียมจะใส่ไว้ในในแพทต์หน้า แต่ดูจากสภาพแล้วคงจะเอามาใช้กับชายหนุ่มตรงหน้าไม่ได้ซะแล้ว แต่ด้วยความแค้นที่แน่นอก เธอจึงตัดสินใจทำสิ่งที่จะเป็นผลร้ายต่อระบบในอนาคตด้วยการ ส่งร่างทดลองรุ่นที่เหนือกว่าร่างเมื่อครู่เข้าไปในห้องรอเกิด อย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้ระบบจับได้ว่าเกิดสิ่งผิดปกติในระบบ ( ซึ่งหมูมากสำหรับเธอเพราะเธอเคยเป็นแฮกเกอร์มาก่อนจะมาทำงานกับบริษัท )
"ดูสิว่าคราวนี้จะรอดม๊ะ "
...........................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น