คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Story Two
Story Two
“าลเวลา”นำพา สิ่หลายๆอย่ามาพบัน แม้แ่ “พรหมลิิ”
และ “พรหมลิิ” ็นำพานสอนมาพบันและไ้สอนให้พวเารู้ถึวามรู้สึีๆ
วามรู้สึีๆ ทีเรียว่า “วามรั”
�Chanyeol story
��������������� พรุ่นี้แล้วสินะที่ะ เปิเทอม ทำไมผมถึี้เียแบบนี้นะ หลัาที่เหุาร์ ที่ผมเินนนาฟ้านนั้น ผมไม่อาลืมหน้าาาวใสไร้สิว และวาสวย เปล่ประายระยิบระยับ ู่นั้นไ้เลย เวลาผมหลับาภาพนี้็ะลอยมา แล้วายให้ผมู ผมรู้สึเินมาเมื่อเห็นภาพนั้น แ่ระเป๋าเินอเา็ยัอยู่ับผม “บยอน แบฮยอน” หรอ เาอยู่มหาวิทลัยเียวันับผมนะ ผมรู้สึื่นเ้นสำหรับวันพรุ่นี้แล้วสินะ >//////<��
“พี่ยอล นอนไ้แล้วๆ เี๋ยวพรุ่นี้ไปเรียนไม่ทันนะ” น้อฮุนลาผมึ้นไปนอน เอิม!!! น้อฮุนับ ห้อน้อ็มีทำไมไม่ไปนอนห้อน้อล่ะับบบบบ =____=
“อ่าววว น้อฮุนทำไม ไม่ไปนอนห้อัวเอ่า มานอนเบียพี่ทำไมเนี่ย” แหม่!!! ห้อัวเอ็มี ทำไมไม่ไป รู้ไหมว่าผมี้ร้อนแ่ไหน ถ้าไม่เห็นว่าเป็นน้อนะ ไ้ลิ้ไปนอนบนพื้นแล้ว
“่า!!! ็น้ออยานอนใล้พี่ยอลอ่า วันนี้น้ออนอนับพี่ยอลนะ ฝันี ^____^”
“ม่ายยยยยย น้อฮุน ลุเี๋ยวนี้ ไปนอนห้อัวเอเลยยยยย =__=”� เย่าพร้อมะโนใส่หูอีฝ่าย
“......ู้ๆๆ ไม่มีสัาอบรับในนานี้.....” =____= !!!!
ในที่สุน้อฮุน็สามารถมานอนับผมไ้สำเร็ (อย่าิลึนะับแ่นอนนะับ) อยาให้ถึพรุ่นี้เ้าเร็วๆัะไ้เอับน้อนาฟ้าอผมสัที ^/////^
Baekyeol Story
��������������� โอ๊ยยยยยยย อะไระยุ่นานี้เนี่ย พรุ่นี้็เปิเทอมแล้ว อยัไม่ไ้ัเลย ยัมานับาบ้านั้นอี โอ๊ยยยยยยอะไระโร้ายปานนั้น เอ๊ะ!!! ออภัยเป็นอย่ามานะับ ผมื่อ แบฮยอน เพื่อนๆอบเรียผมว่าแบี้ ผมพึ่ย้ายมาเรียนที่มหาวิทยาลัยเอ็โเป็นปีแร ะนิเทศศาสร์ เลยไม่รู้ว่า้อเรียมอะไรเลยยยย โอ๊ยยย ยุ่ไปหมเลยยยเนี้ยยยย �=_____________________=!!!
��
“เอ๊ะ!!! วันนี้ใ่เินไปเท่าไรเนี่ย (เินยิ่มีน้อยอยู่)” แะที่ระเป๋าาเ
“อ่าววว ระเป๋าัหายไปไหนเนี้ยยยยย ม่ายยยยยยย” แล้วพรุ่นี้ันะทำไเนี้ยยยย ะิน้าวับอะไร ะไ้ินเ้ร้านโปรไหม ม่ายยยยยยยย YOY
“ทำไีเนี้ย” อืมมม ลู่ๆ ้อยืมเิน เสี่ยวลู่ ไปพลาๆ่อนีว่า หึหึ (แผนั่วเิึ้นแล้ว) ้อโทรหาลู่เพื่อนรัแล้วว
“ฮัลโหล เสี่ยวลู่หรอ”
“ใ่ๆ แบหรอ มีไรหรอ โทรมาึเียว พรุ่นี้้อไปมหาลัยแ่เ้าไม่ใ่หรอ ทำไมไม่รีบนอน”
“เสี่ยวลู่!!!!! ฟัแบี้่อนสิ พอีระเป๋าัแบี้หาย่ะ เลยะมาบอว่า พรุ่นี้อยืมเินหน่อยิ” ^[++++]^
“แหม่ หนี้เ่ายัไม่่าย ะเอาใหม่แล้วหรอออ” =---=
“่ะ ็ระเป๋าัเ้าหาย่า ให้เ้ายืมเถอะนะๆๆๆ”
“อืมมมมม ็ไ้”
“โอเ อบุนะ บ๊ายบายยย พรุ่นี้เอัน แ่นี้นะ”
“แหม่ ไ้เินแล้วรีบเลยนะ โอเ พรุ่นี้เอัน”
��������������� ในที่สุ ผม็มีเินใ่พรุ่นี้แล้วววววววว �เอ๊ะ!!!! ุยโทรศัพท์ แ่นี้ 4 ทุ่มแล้วหรอ ายยยยยยย ้อรีบอาบน้ำเ้านอนแล้วสินะ พรุ่นี้เนี้ยะเป็นไน่า ะเอนายบ้านั้นหรือป่าวนะ แู่นายนนั้นแล้ว........ �
“ูไปนาย็น่ารัเหมือนันนะ”
^//////////////^
Chanyeol story
��������������� แสอาทิย์ ในยามเ้า ส่อระทบับหน้า่าห้อพัอผม และ่อยๆระทบบนหน้าอน้อฮุนและผม ผมยี้าพร้อมับมอน้อฮุน แล้วผม็้อในิหน่อย เมื่อเห็นน้อฮุนนอนอผมแน่น O-O
���������������
��������������� “น้อฮุนๆ ปล่อยพี่ไ้แล้วววว ื่นเถอะๆ เี๋ยวไปโรเรียนสายนะ” ผมแะมือน้อฮุนอออย่าเบามือ
��������������� “ไม่เอา่า อยานอนอพี่ยอลนานๆ อนอนออีแปปไ้ไหม” >222<
��������������� “ไม่ไ้ๆ เี๋ยวไปโรเรียนสายยยยย =____=”
��������������� “นิเียวนะๆๆๆ นะๆๆๆ”
���������������
� � � � � � � � �ในที่สุผม็้อยอมน้อฮุนอย่าหลีเลี่ยไม่ไ้ ผมให้น้อฮุนนอน่ออีสัพัแล้วันนะ แ่ผม็่วอยู่นะ นอน่อีว่า เปลือาเริ่มปิล ปิล และปิสนิท
��������������� “ริ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
��������������� “ฮ่ะๆๆๆๆ แปมอแล้ววววว น้อฮุนื่นไ้แล้ว เร็วๆๆ เี๋ยวไปมหาลัยสายนะ” ผมันน้อฮุนออาัวผม พร้อมับระโนไปหยิบผ้าเ็ัว แล้ววิ่ไปเ้าห้อน้ำ้วยวามเร็วเหนือแส
.....เวลาผ่านไป 20 นาที.....
��������������� “น้อฮุนเร็วๆๆ หน่อยสิ เนี่ยเป็นเพราะน้อฮุนนเียวเลย ถึมามหาลัยสายเลย”
��������������� “อ่าว!! ใรบอให้พี่ยอลหน้าอล่ะ” >//////<
��������������� “..........=_______=.........”
���������������
“โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ถูนอีล่ะ
นๆหนึ่ไ้วิ่มานผมอย่าแร แ่ีนะที่ผมัวให่เลยประอัวเอไว้ไ้ ผมรีบับเอวอนๆนั้น พร้อมับึึ้นมาัวอนๆนั้นเ้ามาใล้ิัวอผม าอสอเราไ้พบันอีรั้ แววาที่สวยาม และมีประายระยิบระยับู่นั้น ยัอยู่ในวามทรำอผมเสมอ ลิ่นสบู่หอมาๆ ลอยออมาาัวอนๆนั้น ทำเอาผมอยาอมาึ้น และ หัวใอผมแทบะหยุเ้น นที่วิ่นผมนนี้ หน้าุ้นๆนะ เอ๊ะ!!!! นั้นุนาฟ้าอผมใ่ไหม >/////< ผมอยาหยุเวลาไว้รนี้ รนี้ ให้นานแสนนาน
“นายปล่อยันไ้แล้ว นาย นายยยยย ไ้ยินันพูไหมเนี้ย” ทำหน้ามุ่ย
“อ๋อ!!! อโทษับ เป็นอะไรหรือป่าว เอ๊ะหน้าุ้นๆนะ นายนที่เินนันที่ร้านไอิมนิ”
“นายนั้นล่ะที่นัน ปล่อยไ้แล้วววววววววววววววววววววววววว” ทำหน้าโมโห
“ันไม่ปล่อย นว่านายะอโทษัน ะอโทษไหม”
“ไม่มีทา นายผินิ ทำไมัน้ออโทษ”
�
��������������� “’ั้นันไม่ปล่อยนะ” ^[+++]^
��������������� “โอ๊ยยยย ็ไ้ๆ อโทษ ปล่อยสะทีสิ” ทำหน้ายุ่ แบบหมาน้อย โรธ
��������������� “็แ่นั้นล่ะ” ปล่อยมืออออย่ารวเร็ว
��������������� “หึย!!!! ฝาไว้่อนนะ วันนี้วนายีมา ันรีบพอี โอ๊ยสายแล้ววว”
���������������
��������������� ผมมอามเ้าไป แ่ เอ๊ะ!!! นี่ผม็สาย้วยไม่ใ่หรอ ม่ายยยยยยยยยยยย ผมบอลาน้อฮุน้วยวามเร็วสู แล้วรีบวิ่เ้าห้อประุมอย่ารวเร็ว เอ๊ะ!!!!(อีรอบ) เล่ามานะบเรื่อแล้วผมยัไม่ไ้แนะนำัวเลย ผมื่อ านยอล อยู่ปี 2 ะนิเทศศาสร์ มหาวิทยาลัยเอ็โ วันนี้เป็นวันเปิเทอมวันแรอผมับ แถมยัมีารประุมเปิเรียนอี อ๊า
��������������� “ออนุาับ” ผมรีบวิ่เ้าไปที่นั่อัวเอ
��������������� “มาสายไม่เยเปลี่ยนเลยนะ านยอล” ุรูริสยิ้มพร้อมับพูประโยเมื่อี้นี้ ออมา
���������������
� � � � � � � �
� � � � � � � � �“อโทษับ”
���������������
� � � � � � � �
� � � � � � � � �“ไม่เป็นไร มาเ้าเรื่อ่อนะ พวเธอ็น่าะรู้ีนะว่า มหาวิทยาลัยอเราเป็นมหาวิทยาลัยประำ ันั้นนับั้แ่พรุ่นี้ไป พวเธอะมีรูมเมอัวเอ โยรูมเมอพวเธอือ เ็ใหม่ที่พึเ้ามา เอาล่ะ เิเ็ใหม่ออมาไ้แล้ว” รูริสไ้เรียรุ่นน้อออมาา้าเวที
���������������
� � � � � � � �
� � � � � � � � � “เราะมีารับลาเพื่อเลือรูมเมันนะ เริ่มานายเลยแล้วันนะ านยอล ้อหามาสาย” รูริสยิ้มอย่านเ้าเล่ห์ ผมึรีบเินลไป แล้วล้วมือลไปหยิบระาษในล้อปิ แล้วหยิบระาษที่ม้วนออมาอ่าน
“บยอน แบฮยอน”
�
���������������
� � � � � � � � � ทันทีที่ผมเอ่ยเรียื่อนั้น ผมรู้สึุ้นในื่อๆนี้มาเลย ทันในั้นเอ ร่าบาอเ้าอื่อ็ไ้ปราัวออมาา้าเวที�
“นายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
�
...................... To Be Continued........................
ุยนอเรื่อ
5555+ ในที่สุสอนนี้็ไ้พบันสะที โปริามมอน่อไป้วยนะับ สนุไม่สนุ้ อมเม้นมาเลยนะับ เอาภาพบยอนเ้นมาฝา้วยน่าาา >////<
ความคิดเห็น