สำนักงาน ผู้กล้ารับจ้าง!

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ สุดยอดผู้กล้าในตำนาน(กว่า30ตำนาน)

                บทนำ สุดยอดผู้กล้าในตำนาน......(ไม่ได้โม้)


                โลกต่างมิติหรอ..สถานที่ในฝันของชายหนุ่มเกือบทุกคนสินะ การได้ไปผจญภัยพร้อมผองเพื่อน ค้นหาอาวุธในตำนาน สร้างมิตรภาพ พบรักกับสาวสวย มันช่างเย้ายวนชวนหลงใหล

                เหอะ....

                ชิส์!

                น่าเบื่อเป็นบ้า

                (ชายหนุ่มวัยเกือบ30นั่งเอนหลังบนเก้ากี้หนังสีดำมันวาว ปลายเท้าถีบขอบโต๊ะหรู โยกไปโยกมา บ่นพึมพรำ  ราวกับเบื่ออะไรสุดๆอยู่)

                ทำไม?

                ลองมาเป็นผมสิแล้วคุณจะรู้ว่าทำไม 

                แรกๆผมก็ตื่นเต้นอยู่หรอก. ไม่สิตื่นเต้นมากๆ ความรู้สึกหลังจากปราบจอมมารและได้เป็นผู้กล้าที่ช่วยโลก

หืมม..แทบจะบรรยายไม่ถูกเลยล่ะ

(เขาหยุดโยกเก้าอี้เปลี่ยนมาเอาศอกทั้งสองตั้งบนโต๊ะเป็นฐานยันหน้าตัวเองไว้  สีหน้าเปลี่ยนไป ดวงตาเป็นประกาย)

                [เจ้าจอมมาร นี่คือวาระสุดท้ายของเจ้า]

                [อ๊ากกกก]

                เสียงร้องโหยหวนของจอมมาร[ตัวแรก]ที่ผมปราบผมยังจำได้ดี 

                [ท่านผู้กล้า ท่านผู้กล้า] เสียงโห่ร้องสรรเสริญ ผมก็ไม่ลืม

                [ท่านผู้กล้านี่คือความรู้สึกที่แท้จริงของข้า] จูบแรกในชีวิตผมกับเจ้าหญิงแสนสวยและค่ำคืนอันแสนหวาน ยังอยู่ในความทรงจำเสมอ

                แต่.แต่.แต่.แต่แต่แต่แต่

                “ปึ้ง!!”(เสียงทุบโต๊ะ)

                ถ้าพวกเอ็ง เอ็ง เอ็ง ทั้งหลาย เจอแบบนี้ซัก30ครั้งล่ะ

                .

                .

                .

(ก๊า...ก๊า........ก๊า..) เสียงอีกาบินผ่าน

.

.

.

                “โอ้ยยยยยยยยย จะน่าเบื่อเกินไปแล้วววววววววววว!!”

                (ไอ้บ้านี่ทำหน้าเหยเก เอามือกุมหัวแล้วร้องลั่น)

                [โป๊ก!]  (เสียงหัวเจ้าบ้านั่นโดนอะไรซักอย่างเขกหัว)

                “เจ๊ะ เจ๊ะ เจ็บนะ ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย”

                “หนวกหู!!(อุรุไซ่ ต้องคำนี้สินะจะได้อารมณ์สุดๆ)....เลิกบ่นซักที......แล้วก็ตั้งใจอ่านรายละเอียดงานได้แล้ว”

                [ปึ้ง] เสียงแฟ้มเอกสารเล่มใหญ่กระแทกลงบนโต๊ะ

                “คะ....ครับ” ผมก้มหน้าหลบสายตาอันเย็นยะเยือกด้านหลัง 

                สายตาผมมองได้แค่รองเท้าส้นสูงสีแดงสดของเธอ

                “ถุงน่องสีดำสินะ”  ผมมองไล่ระดับขึ้น

                กระโปรงสั้นฟิตเปรี๊ย กับสะโพกดินระเบิด

                มือซ้ายเท้าเอวบางๆที่คลุมไว้ด้วยสูตรเข้ารูป 

                เธอโน้มตัวลงมา มือขวาจับขอบโต๊ะ

                โอ้ววววว อยากจะหันหน้าไปมองเต็มๆชิบ.....

                ไม่อยากจะได้แค่มองจากหางตาแบบนี้ ....

หน่มน้ม แทบจะทะลักจากเสื้อเชิ้ตสีชมพูแสนบาง

ผมจ้องมองอยู่ที่ภูเขาไฟสีขาวสองลูกค่อยๆไล่สายตาขึ้นไปยังคอ

ใบหน้าเรียวสวย ปากสีแดง นั่นเธอกำลังยิ้ม

โอ้ยยยยยสวรรค์ชัดๆ 

นี่นางฟ้ากำลังมารับผมกลับสู่สวรรค์ใช่ไหมครับ

อยากจะพูดแบบนั้นอยู่หรอก

ถ้าไม่เผลอไปมองสายตาคู่นั้นของเธอ

“อยากตายมากสินะ..... แกน่ะ!!”

[ฉากหลังเจ้าของเสียงเป็นสีดำสลัว สายฟ้าฟาดลงมารัวๆ ตาเธอมีไฟลุกโชนอยู่ภายใน ค่อยๆก้มหน้าลงมา]

[กึก กึ๊กๆ] เสียงคอของหนุ่มชะตาขาดที่ค่อยๆหันกลับ แต่ไม่อาจหันแบบลื่นไหลได้ คล้ายๆกับติดอะไรอยู่ 

อ่อ.....มือเธอนั่นเอง  กุมหัวเขาไว้ จนเส้นเลือดปูดขึ้นที่มือ

[ปึ้ง!]

(เสียงหน้าชายหนุ่มเคราะห์ร้ายกระแตกโต๊ะอย่างแรง)

“อ๊ากกกกก เลือดๆๆ ..จมูกผมมมมมมมมมมมม”

[ก๊อกๆ...]

“มีคนเคาะประตู..อ่อคงมาแล้ว....อิจิโกะ!!เลิกกระโดดไปมาแล้วไปนั่งที่ได้แล้ว...ลูกค้าคนแรกของเรามาแล้วนะ”

“เจ็บ เจ็บ เจ็บ เจ็บ”  ผมครางเบาๆ เสียงอู้อี้อาจเพราะทิชชู่ที่ยัดอยู่ในจมูกทั้งสองรู แต่ร่างกายของผมกลับทำตามคำสั่งของเธอแบบอัตโนมัติ

“เชิญค่า~”เธอเดินไปเปิดประตูพร้อมกับกล่าวต้อนรับ เอาหล่ะช๊อตแจ่มๆที่ผมรอคอยจะมาถึงแล้ว ผมจ้องเขม็งไปทางประตูด้านหน้า

“เอ่อ.......มาพบคุณมาเรียตามที่นัดไว้ค่ะ” เจ้าของเสียงอันไพเราะเป็นสาวสวยผมทองดัดหยักเป็นรอนๆนิดๆหน้าตาดูเป็นผู้ใหญ่เรียบร้อย แต่รอยยิ้มหวานๆนั่นอะไร โอ้ย..............นี่เธอคือคุณแม่ของลูกผมในอนาคตแน่ๆ  

แต่เธอยังไม่ใช่เป้าหมาย

เป้าหมายที่แท้จริงของผมคือ

“สวัสดีค่ะ ดิชั้นมาเรีย เชิญเข้ามาก่อนค่ะ” เธอค่อยๆก้มโค้งกล่าวต้อนรับ  

จังหวะที่รอคอยมาถึงแล้วววว 

“ซี๊ดดดด” ผมรีบเอามือมาปัดน้ำลายที่ไหลย้อยของผมออก

กระโปรงที่สั้นจู๋ของเธอค่อยๆเปิดขึ้น สิ่งเร้นลับที่ถูกถุงน่องสีดำปิดไว้กำลังปรากฏ

[ปิ๊ด] เสียงเลือดทะลักออกจากจมูกเจ้าหื่นกามตัวพ่อที่กำลังเอามือมาปิดจมูก (ฉากหลังสีสดใส ดวงตาหื่นกามสุดๆ)

“อั๊กกก.....อุ๊บบ...........ลูกไม้งั้นเรอะ....อ้อก....อีกนิด...อีก....นะ..นิด อั๊ก...สามเหลี่ยมปริศนา บัดนี้ความลับเจ้าถูกเปิดเผยแล้ว อั๊ก.....อุ๊บ!!”  

ถ้าไม่ทำอะไรซักอย่างเราต้องแย่แน่ๆ ............(เลือดหมดตัวแน่)

“ขอตัวไปห้องน้ำแป๊ปนะคร๊าบบบบบ”

[ฟิ้ววววววววว]  มาเรียหันควับมองตามเสียง .......แต่ไม่ทันเจ้าหื่นนั่นวิ่งถือทิชชู่หายไปกับสายลม

“อ่าคือ........คุณเซเลสช่วยรอซักครู่นะคะ”

“อ่า..ค่ะ”  เซเลสเอียงคอยิ้มแหยๆ ย่อตัวลงก่อนจะเดินตามหลัง มาเรียเข้ามานั่งที่โซฟา เธอมองตามหลังมาเรียไปที่ห้องน้ำ  ด้วยความสงสัย

แต่อยู่ดีๆมาเรียก็หันกลับมายิ้มให้

“ช่วยกรุณาอุดหูไว้ซักครู่นะคะ”

“เฮือก~!!”  “ขะ ขะ ค่ะ” เธอก้มหน้าหลับตาปี๋ละเอามืดอุดหูอย่างรวดเร็วหลังจากเห็นรอยยิ้มอันเย็นยะเยือก

[ปุ้ง ปั้ง ตุบ ตับ อัก อ๊ากกกก ตู้มมมมม] ไม่อาจจะบรรยายได้ขอโทษผู้อ่านทุกท่านด้วย

“ขอโทษที่ให้คอยนะคะ ผู้กล้าของเรามาแล้วค่ะ” เธอกลับมาพร้อมกับหิ้วผู้กล้าหนุ่มที่สภาพไม่ต่างอะไรกับขยะไม่สิจะเรียกว่าขยะก็ยังดูดีไป

“สำนักงาน ผู้กล้ารับจ้าง ~!!”

“ ยินดีรับใช้ค๊า!”

.

.

.

(ก๊า ................ก๊า...........) เสียงอีกาตัวเดิมบินกลับผ่านหน้าต่างยามเย็น

.

.

“จะหลับอีกนานไหม ห๊า.....!” เธอดึงคอเสื้อของผู้กล้าหนุ่มขึ้น เขาอยู่ในสภาพห้อยโตงเตง เธอจ้องหน้า แล้วก็

[ปั๊บ เปี๊ย เปรี๊ย] ตบซ้าย ตบขวา ตบซ้าย ตบ ขวา ด้วยความรวดเร็วจนสายตาคนธรรมดาอาจจะเห็นว่าแค่สองที แต่ที่จริงกว่าร้อยครั้ง

“ยะ....ยะ .....ยิน ...ยี....จ้อน.....ยับ ..จั๊บ(ยินดีต้อนรับครับ)”

จบ.....บทนำ
                (ถ้าไม่เจ้าใจหรืองงคำบรรยายโปรดกลับไปอ่านอีกรอบแล้วนึกถึง animeหรือ มังงะ แนวนี้แล้วท่านจะเก็ทเอง)

ฮ๊ะ................ ฮ่า.................. ฮ่า